Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

8.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.19 น.

  55 ตอน
  952 วิจารณ์
  141.53K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2557 11.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) 44.อาจเคยเป็นคนไม่ดี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวช่วยยกตรงนั้นไปตรงกลางด้วยนะครับ”กั้งพูดกับคนงานที่มาช่วยจัดงานแต่งงานของเขาและ

โบว์ในไร่ กั้งพูดกับทุกคนอย่างนอบน้อมแม้เขาจะแต่งงานกับโบวืแต่คนงานทุกคนนั้นคือเพื่อนและ

พี่น้องของเขา เขายังเป็นเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

“น้ำค่ะ”โบว์เดินเอาน้ำมาให้ว่าที่สามีพลางซับเหงื่อให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

“เออ เนาะ ทีพี่ล่ะไม่เห็นเอาน้ำมาให้ ไม่มีทิชชู่ซับเหงื่อบ้างเลย”ป๊อปปี้ที่ยกของมาจัดงานก็อดแซว

โบว์ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“บ่นมากน่าพี่ป๊อป เอาเหงื่อออกซะบ้าง ตัวเองอ่ะอ้วนแล้ว ไปเลยๆ เดี๋ยวงานน้องไม่สวยนะ”โบวืพูด

แล้วแลบลิ้นใส่พี่ชาย

 

 

 

 

 

“เอาน่าป๊อป จะว่าไปป๊อปก็อ้วนขึ้นจริงๆนี่นา”แคทที่จัดดอกไม้กับแม่ของป๊อปปี้ก็พูด

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวคอยดูๆ เดี๋ยวป๊อปคนนี้จะเอาซิกแพคตัวเองกลับมา”ป๊อปปี้เมื่อโดนหลายคนทักว่าอ้วนก็รีบพูด

ก่อนจะหันไปมองกวินที่วิ่งเล่นกับลูกตัวเองและลูกฝาแฝดของเขา เห้อ ถ้าฟางกลับมาเห็นลูกๆโต

ขนาดนี้คงต้องดีใจแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

“เห้อ นี่ชวนพี่ฟางไปในเมลแล้วนะไม่รู้ว่าพี่ฟางจะมามั้ย”โบว์พูดหงอยๆเช่นเดียวกับป๊อปปี้เมื่อได้ยิน

ที่โบว์พูดก็เงียบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีครับ/ค่ะทุกคน”โทโมะและแก้วเดินเข้ามาหาทุกคน โดยที่แก้วจูงมือแต้งกิ้วมาด้วย

 

 

 

 

“ลูกพี่โทโมะกับพี่แก้วน่ารักจังเลยนะคะ”โบว์รีบวิ่งมาอุ้มลูกของโทโมะและแก้วทันที

 

 

 

 

 

“แล้วน้องเขมของพี่ล่ะโบว์ไม่น่ารักหรอ”เฟย์เดินนำเขื่อนที่อุ้มน้องเขมลูกชายของเธอมาหาทุกคน

 

 

 

 

“แหมๆ น่ารักหมดล่ะค่ะ เด็กๆน่ะน่ารักจะตาย โบว์ชอบ”โบว์พูดแล้วยิ้มก่อนจะเล่นกับเขมบ้าง

 

 

 

 

 

“ถ้าชอบก็บอกกั้งสิโบว์ว่าพี่กั้งขา น้องโบว์อยากมีน้องๆ”เฟย์แกล้งแซวว่าที่เจ้าสาวอย่างโบว์ด้วย

การกระแซะใกล้ๆโบว์ ทำเอาโบว์ที่ร้อนจนหน้าแดงแล้วเขินหน้าแดงเข้าไปอีกเช่นเดียวกับกั้ง

 

 

 

 

 

 

“พี่เฟย์อ่ะ บ้า มาค่ะเดี๋ยวโบว์พาพวกพี่ๆไปที่ห้องพักที่จัดไว้นะคะ”โบว์พูดแล้วแก้เขินด้วยการพา

ทุกคนเข้าไปในบ้านเมื่อเข้ามาในบ้านและถึงห้องนอนของเฟย์โบว์ก็รีบดึงทุกคนเข้าไปในห้องแล้ว

ปิดประตูทันที

 

 

 

 

 

 

“ไหนล่ะคะพี่ฟาง ไม่เห็นมาเลย”โบว์รีบถามทุกคน ทุกคนเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของโบว์ก็ขำกัน

 

“แหมโบว์ ใจเย็นๆ ตอนนี้เราก็ต้องพานางเอกของเราไปซ่อนก่อนสิ โผล่มาตอนนี้ก็ไม่ตื่นเต้นสิ”แก้ว

พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

“แหม แต่โบว์กลัวว่าพระเอกของเราจะแอลกอฮอล์ลิสซึ่มก่อนสิคะ กินเหล้าทุกวันเลยเนี่ย”โบว์รีบ

พูด

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิโบว์ ตอนพี่มาเหมือนเห็นบ้านหลังเล็กข้างๆบ้านของพวกเราเลยน่ะ อย่าบอกเรือนหอ

ของโบวืกับกั้งน่ะ”โทโมะถามเพราะเห็นบ้านหลังเล็กอยู่ข้างๆบ้านหลังใหญ่ของพวกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ บ้านพี่ป๊อป ตอนที่ช่วงแรกๆที่พี่ฟางไปแล้วพี่ป๊อปเอาแต่กินเหล้าไม่สนใจอะไร พี่ป๊อปนึ

กอะไรก็ไม่รู้สร้างบ้านหลังนั้นขึ้นมาน่ะค่ะ”โบว์พูด

 

 

 

 

 

 

“บ้านซ่อนกิ๊กรึเปล่า”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ ป๊อปไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อย เอาล่ะเราเก็บของแล้วลงไปช่วยเค้าจัดงานกันดีกว่า งานจะ

มีพรุ่งนี้อยู่แล้ว จะได้ไปหาลูกด้วย”โทโมะพูดก่อนที่ทุกคนจะแยกเก็บของห้องใครห้องมันแล้วลง

ไปช่วยทุกคนจัดงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จนป่านนี้ฟางเองก็ยังไม่กลับมาอีกหรอ”ป๊อปปี้เดินหนีลัดเลาะมาที่ด้านหลังไร่ที่เป็นน้ำตกเล็กๆที่

ฟางเคยชอบมาเดินเล่นตรงนี้บ่อยๆ ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วนั่งลงตรงโขดหินเหม่อลอยคิดถึงคนที่อยู่

อังกฤษ ก่อนจะหลับตาลงด้วยความเพลียเพราะเมื่อคืนเขาเล่นเป็นพ่องานจัดงานแต่งงานให้น้อง

สาว หลังจากส่งเจ้าแฝดเข้านอนแล้วก็ลุกออกมาช่วยคนงานจัดงานกว่าจะกลับก็ตี4และต้องตื่น

ตั้งแต่8โมงเช้ามาทำงานต่อ

 

 

 

 

 

 

แกรบๆ

 

 

 

 

เสียงเดินเหยียบพวกใบไม้แห้งมาอย่างเบาเพื่อไม่ให้ร่างสูงที่งีบหลังตรงโขดหินตื่น ก่อนจะหย่อน

ตัวนั่งลงข้างๆป๊อปปี้แล้วยิ้มมองชายหนุ่มแล้วค่อยๆโน้มหน้าลงไปหอมแก้มป๊อปปี้ก่อนจะรีบลุกออก

ไป

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้สะดุ้งตื่นมามองไปรอบๆแล้วจับที่แก้มตัวเอง นี่เขาคงฝันไปสินะที่คิดว่าฟางกลับมาหา

เขากลับมาหอมแก้มเขาเมื่อกี้นี้ ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วรีบลุกออกไป โดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีใคร

คนหนึ่งแอบป๊อปปี้อยู่หลังโขดหินอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะจ้ะ กั้ง โบว์”แก้วและโทโมะเดินเอาของขวัญมาให้กั้งและโบว์ที่ยืนรับแขกอยู่ ก่อนจะ

จูงมือกันเข้าไปในงาน

 

 

 

 

 

“แต่งแล้วก็รีบมีน้องล่ะ เดี๋ยวจะไม่ทันพวกพี่”เฟย์แซวก่อนจะยื่นของขวัญให้กั้งและโบว์

 

 

 

 

“นี่พี่เฟย์ ไหนล่ะพี่ฟาง ไม่เห็นพี่ฟางเลยอ่ะ”โบว์กระซิบถามเฟย์พลางมองรอบๆงาน

 

 

 

 

 

“มาแล้วจ้าๆ แต่ไม่บอกหรอกว่าอยู่ที่ไหน เซอไพร์ๆ”เฟย์กันไปยิ้มกับเขื่อนก่อนจะขอตัวไปดูเด็กๆที่

แคทและกวินอาสารับดูแลลูกๆของทุกคนที่วิ่งเล่นด้วยกันก่อนที่กั้งจะพาโบว์เข้าไปร่วมงานด้านใน

เมื่อถึงเวลาและออกมาเต้นรำด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ออกไปเต้นหรอป๊อป งานกำลังสนุกเลยนะ”แคทเดินมาทักป๊อปปี้ที่เอาแต่ดื่มเหล้าไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“ไปเถอะ ป๊อปไม่อยากเต้นน่ะ ขอนั่งอยู่ตรงนี้เงียบๆดีกว่า”ป๊อปปี้ยิ้ม พลางมองทุกคนในงานที่เต้น

กับคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาวอย่างโบว์และกั้งอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

 

“ป๊อป นี่ฟ้ากับเฟรมแคทกับกวินพาไปนอนแล้วนะ ถ้าป๊อปไปส่งน้องโบว์กับกั้งเข้าหอไม่ไหวก็กลับ

ไปนอนพักซะเถอะ หน้าแดงใหญ่แล้วเนี่ย”แคทพูด ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะดื่มต่อสักพัก เมื่อถึง

เวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ โทโมะกับเขื่อนก็แบกป๊อปปี้มาที่บ้านหลังเล็กที่เขาสร้างมันไว้เวลา

ที่เขาอยากอยู่เงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เมาอีกแล้วนะครับเพื่อนป๊อป โทรมขนาดนี้เนี่ยเดี๋ยวเมียก็ไม่กลับมาหรอก”โทโมะพูดแล้ว

มองป๊อปปี้ที่เมาหลับบนเตียงก่อนจะเหล่ไปมองฟางที่ยืนกอดอกพิงประตูอยู่กับแก้วและเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวทุกคนไปนอนก่อนเลยก็ได้นะ เดี๋ยวฟางจัดการเอง”ฟางพูดเพราะไม่อยากรบกวนทุกคนมาก

 

 

 

 

 

 

 

“จัดการนี่จัดการอะไรหรอจ้ะฟาง”เขื่อนยิ้มกรุ้มกริ่มฟางจึงตีไปทีนึงก่อนจะไล่ทุกคนออกไปนอกห้อง

แล้วจัดการปิดประตูห้องนอนทันที แล้วมองไปที่ร่างสูงที่นอนหลับอยู่ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ก่อนจะซุก

ตัวกอดคนตัวสูงที่เมาหลับไม่ได้สติ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำผิดหลายกระทงเกินไปแล้วนะหมีอ้วน”ฟางกอดป๊อปปี้แล้วพูด ฟางซุกในอ้อมกอดนั้นอยู่เนิ่น

นานก่อนจะลุกขึ้นไปที่ห้องน้ำแล้วเอากะละมังและผ้าชุบน้ำมานั่งเช็ดตัวให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมา ไม่สนใจงาน ไม่ดูแลลูก ไม่ดูแลตัวเองปล่อยตัวเองให้โทรมแบบนี้ ฟางจะลงโทษพี่ยังไงดี

คะ”ฟางพูดขณะที่แกะกระดุมเสื้อป๊อปปี้ออกแล้วเช็ดลงที่แผงอกกว้างให้ชายหนุ่มพลางส่ายหน้า

ก่อนจะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ป๊อปปี้เป็นชุดนอน ขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้าและกำลังติดกระดุมอยู่นั้น

ป๊อปปี้ก็ดึงฟางไปกอดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ขอโทษ กลับมาหาพี่”ป๊อปปี้ละเมอออกมาเรียกหาฟาง ทำให้คนตัวเล็กที่ถูกกอดหน้าแดง

ทันที ก่อนจะนิ่งยอมให้ป๊อปปี้กอดเธออยู่อย่างนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้ว แต่ไม่หายโกรธง่ายๆหรอก ยิ่งได้ข่าวว่าทำความผิดเยอะแบบนี้ ต้องโดนลงโทษ”ฟาง

พูดแล้วซุกหน้าลงที่อกกว้าง เกือบปีที่เธอไม่ได้นอนหนุนอกกว้างของผู้ชายคนนี้

 

 

 

 

 

 

ฟางเงยหน้ามองป๊อปปี้ก่อนจะดันตัวเองขึ้นไปจูบที่หน้าผากป๊อปปี้อย่างอ่อนโยนก่อนจะไล้ลงมาจูบ

ป๊อปปี้อย่างดูดดื่ม

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ยอมให้วันนึงนะพี่ป๊อป แต่พรุ่งนี้ไปล่ะ อย่าหวังว่าฟางจะปรานี”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะนอนกอด

ป๊อปปี้สักพักแล้วจัดแจงเปิดแอร์ห่มผ้าให้ป๊อปปี้แล้วเดินออกไปนอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม ฟาง”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาในวันรุ่งขึ้นแล้วมองไปรอบๆห้อง นี่เขาฝันไปอีกแล้วหรอ เขาฝันว่าฟาง

มานอนกอดเขาบนเตียงนี้ และจูบเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม หมีขี้เมา กว่าจะยอมตื่นมานะครับ”โทโมะพูดแล้วเมื่อเดินเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเลย ถ้าตื่นแล้วพี่ป๊อปก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขึ้นไปหาคุณพ่อด่วนเลยนะคะ”โบว์เดินเข้ามา

สั่งพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

“พ่อเนี่ยนะ เรียกหาพี่”ป๊อปปี้มองหน้าโบว์อย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วว่าเดี๋ยวพี่ฟางก็กลับมา555และรับรองบอกไว้ก่อนว่าตอนต่อไปพี่ฟางแสบมาก

 

 

 

มาอัพช้าหน่อยนะช่วงนี้ มันยุ่งจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา