Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ตักแต่เนื้อ ทานผักด้วยสิคะ”ฟางดุป๊อปปี้เมื่อเห็นป๊อปปี้กินแต่เนื้อ ก่อนฟางจะหันหน้ามา

ตักผักให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“เอ้า ฟางทำไมไม่ทานข้าวด้วยกันล่ะ รึว่ารังเกียจพี่”ป๊อปปี้มองฟางที่ดูแลตัวเองแต่ไม่ทานข้าวกับ

เขาก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ไม่ได้รังเกียจค่ะ แต่พี่ป่วยอยู่นะ นี่ไง ฟางก็กินส่วนของฟางนี่ไง”ฟางพูดแล้วเอาถาดอาหารที่แยก

กับของป๊อปปี้ให้ดู

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็หันมาทานข้าวด้วยกันสิครับ ไม่งั้นพี่คงคิดว่าฟางเองอ่ะ รังเกียจพี่”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ ฟางจึงหัน

หน้ามากินข้าวกับเขา

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย เดี๋ยวนี้ขี้น้อยใจบ่อยนะ หมีอ้วน”ฟางย่นจมูกใส่ป๊อปปี้ทันทีก่อนจะนั่งตักผักใส่จานให้

ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มขอบคุณแล้วนั่งกินข้าวกับฟาง เมื่อทานข้าวเสร็จฟางก็เอาจานอาหารไปล้างที่บ้าน

ป๊อปปี้เลยออกมาเดินด้านนอก เพื่อสูดบรรยากาศยามเย็นของภายในไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ พ่อเลี้ยงครับ หายไข้ไวนะครับ สงสัยมีพยาบาลดีเค้าคอยดูแล”โทโมะและแก้วที่พาแต้งกิ้ว

มาเดินเล่นก็ทักป๊อปปี้

 

 

 

 

“เอๆ ถ้าหายไข้ไวแบบนี้ เดี๋ยวฟางก็กลับไปดุแลลูกได้แล้วล่ะสิ”แก้วพูด ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยๆ ปวดหัวอีกแล้วเนี่ย สงสัยคืนนี้ต้องฝากฟ้ากับเฟิร์สให้ทุกคนดูแลแล้วล่ะ แค่กๆ”ป๊อปปี้รีบพูด

แล้วทำเป็นไอทันที

 

 

 

 

 

 

“แหม ไวเชียว ทักแล้วปวดทัว แถมยังไอ เสียงนี่แข็งแรงเชียว ไม่ต้องมาโกหก ป๊อปปี้”โทโมะพูด

และผลักป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

 

 

“โทโมะน่ะก็ว่าป๊อปปี้เข้า เค้าอาจจะอยากอยู่สวีทหวานกับฟางก็ได้นี่นา”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“แต่ไข้ก็จะหายแล้ว เดี๋ยวฟางก็จะกลับไปใช้งาน แล้วก็สั่งเหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูด โทโมะจึงกอดคอ

แล้วเดินมาพูดกัน2คน

 

 

 

 

 

 

“ก็เอางี้สิ ก่อนจะถูกแกล้งนะ เราก็จัดการให้รางวัลภรรยาแสนสวยคนนี้ก่อนไง”โทโมะพูด

 

 

 

 

“ให้รางวัล รางวัลอะไรน่ะ”ป๊อปปี้มองหน้าโทโมะอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

“ก็คนเราอ่ะนะ ไม่ได้เจอกันเกือบปี ไม่มีเหงา หรือว้าเหว่บ้างเร้อ นี่ไม่ได้ยุนะ แต่คนป่วยน่ะ เค้า

อยากหายป่วยไวๆน่ะก็ต้องทำอะไรให้เหงื่อมันออกเยอะๆนะ”โทโมะพูดอย่างเจ้าเหล่

 

 

 

 

 

“โทโมะ ไปกันเถอะ เดี๋ยวเราจะได้พาแต้งกิ้วไปเที่วในเมืองกันนะ”แก้วตะโกนเรียกสามีหนุ่มก่อนจะ

ให้โทโมะอุ้มลูกแล้วเดินไป ป๊อปปี้นิ่งคิดถึงคำพูดโทโมะ

 

 

 

 

 

“จริงสิ คนป่วยก็ต้องทำให้มันเหงื่อออกจะได้หายไวๆ”ป๊อปปี้คิดออกทันทีกับคำพูดโทโมะเมื่อกี้นี้

ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปรอฟางในห้องของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาๆ ไปที่บ้านเล็กดีกว่า”ป๊อปปี้นึกได้ก่อนจะเดินออกจากบ้านพักคนงานไปที่บ้านหลังเล็กที่ตัว

เองสร้างมาไม่นานนี้ที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านหลังใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ตกลงหายป่วยแล้วใช่มั้ยคะ เดินซะปร๋อเชียว ฟางจะได้ไปนอนกับลูกคืนนี้”ฟางเดินออกมาจาก

บ้านก็ชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังเดินไปที่บ้านเล็กก็รีบพูดดักสามี

 

 

 

 

 

“ก็ค่อยยังชั่วแล้วน่ะครับ พี่เลยแวะจะมาเอาของที่บ้านเล็ก เดี๋ยวคงกลับไปนอน ฟางจะได้ไม่ต้องมา

นอนเฝ้าพี่ไง”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะทำทีเป็นไอแค่กๆแล้วเดินเข้าไปในบ้านเล็กอย่างเนือยๆ ฟางมองตาม

ด้วยความเป็นห่วงก่อนจะเดินตามป๊อปปี้เข้ามาในบ้านเล็ก

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”ป๊อปปี้เห็นเงาฟางเดินตามมาจากกระจกที่บานประตูก็ทำทีเป็นไอไม่หยุดก่อนจะแกล้งทำ

เป็นมานั่งทรุดลงกับโซฟาหน้าห้องนอน

 

 

 

 

 

“ไหวมั้ยเนี่ยพี่ป๊อป ถ้าอยากได้อะไรก็บอกฟางสิคะเดี๋ยวฟางจะได้ไปเอาให้พี่”ฟางพูดแล้วเดินมานั่

งข้างป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ไหนบอกว่าค่อยยังชั่วแล้ว นี่ทำไมไข้ไม่ลดเลยล่ะคะ”ฟางที่เอามืออังหน้าผากป๊อปปี้ก็รีบพูดขึ้น

ทันที ป๊อปปี้หันไปมองหน้าฟางอย่างเหนื่อยๆพลางคิดในกะไม่ให้ตัวร้อนตลอดได้ยังไงล่ะ เมื่อกี้นี้

เขาใช้ให้คนงานไปเด็ดใบแก้วมาเกือบหมดเพื่อกินแล้วจะได้ตัวร้อนแบบนี้ได้เล่นเอาปากของป๊อปปี้

แทบพัง

 

 

 

 

 

 

“สงสัย พี่คงลืมกินยามั้งครับ งั้นพี่วานฟางหน่อยได้มั้ย ไปเอาพาราที่ห้องนอนมาให้พี่หน่อย”ป๊อปปี้

พูดขอร้องฟาง ฟางจึงเดินเข้าไปในห้องชายหนุ่มแล้วเมื่อเปิดไฟก็อึ้งเมื่อเห็นภาพแต่งงานของเขา

และเธอถูกอัดกรอบมาใบใหญ่ติดตรงหัวเตียง ฟางเดินไปดูใกล้ๆแล้วเห็นรูปข้างเตียงเป็นรูปตอนที่

เธอกับป๊อปปี้เล่นเกมส์เก็ยองุ่นที่งานเก็บองุ่นเมื่อปีที่แล้ว เป็นรูปถ่ายตอนทีเผลอทำให้ฟางอมยิ้ม

เมื่อเห็นรูปนี้

 

 

 

 

 

 

ตึง

 

 

 

 

 

ฟางรีบหันขวับไปหาป๊อปปี้ต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ล้มลงไปกับพื้น

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ถ้าหน้ามืดแล้วตัวร้อนแบบนี้ฟางว่าให้เขื่อนไปเอารถออกแล้วไปหาหมอมั้ยคะ”ฟางรีบ

เข้าไปประคองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องครับๆ พี่แค่ปวดหัว เอ่อ พอดีพี่มียาอยู่แล้วน่ะฟาง พี่ว่าเดี๋ยวทานยาแล้วนอนพักสุกคืนนึง

เท่านี้ก็หายแล้วล่ะ”ป๊อปปี้รีบร้องห้ามเพราะกลัวเรื่องจะไปกันใหญ่ก่อนจะบอก ฟางจึงค่อยๆประคอง

ป๊อปปี้เข้าไปในห้องนอน ป๊อปปี้อมยิ้มเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน

 

 

 

 

 

“เหงื่อออกแถมตัวยังร้อน เดี๋ยวพี่ป๊อปทานยานะคะ แล้วฟางจะไปเอากะละมังกับผ้าชุดน้ำมาเช็ดตัว

ให้”ฟางยื่นยาและแก้วน้ำให้ป๊อปปี้ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะเธอจำได้ว่าคืนที่พวกเขื่อนพา

ป๊อปปี้มานอนแล้วเธอเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ มันยังมีพวกกะละมังเล็กๆในห้องน้ำนี้อยู่

 

 

 

 

 

 

“ปิดประตูด้วยได้มั้ยอ่ะ พี่หนาว กลัวยุงกัดด้วย”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางออกมา ฟางจึงเดินไปปิดประตูให้

ก่อนจะมานั่งข้างเตียงแล้วถอดเสื้อแขนยาวของป๊อปปี้ออกเพื่อจะเช็ดตัวให้ ฟางเมื่อเห็นแผงอก

กว้างของป๊อปปี้ก็หน้าแดงไม่กล้าสบตาป๊อปปี้ ป๊อปปี้แอบเหล่มองก็อมยิ้มกับท่าทางเขินของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เช็ดด้านบนแล้วเช็ดด้านล่างด้วยนะครับ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ ฟางได้ยินก็หน้าแดงจัดก่อนจะก้มหน้างุดๆ

แล้วค่อยๆถอดกางเกงป๊อปปี้ด้วยมือไม้สั่น ป๊อปปี้เห็นฟางที่ทำทีประหม่าเหมือนรักกันใหม่ๆก็กลั้น

ขำไว้ไม่อยู่

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อป จะทำอะไรน่ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้พลิกตัวฟางมาอยู่ใตร่างของเขา

 

 

 

 

 

“หมอบอกว่าเวลาที่คนเราเป็นไข้เนี่ยเราต้องทำกิจกรรมที่เรียกเหงื่อออกมา พี่จะได้หายไข้ไวๆไงล่ะ

จ้ะ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนจะโน้มหน้าลงไปหอมแก้มเนียนของฟาง ฟางพยายามดันอกกว้างของป๊อปปี้

ออก

 

 

 

 

 

 

“หมีอ้วน พอเลย ป่วยแล้วยังจะหื่นอีกนะ ไม่เอานะ”ฟางดิ้นไปมาเมื่อถูกป๊อปปี้หอมแก้มซ้ายทีขวา

ทีไม่หยุด

 

 

 

 

 

“คิดถึงเมียพี่จะแย่อยู่แล้ว เกือบปีเลยนะที่ฟางใจร้ายทิ้งให้พี่เลี้ยงลูกคนเดียวอ่ะ”ป๊อปปี้พูดพลาง

ซุกไซร้ไปตามตัวฟาง

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้า ใครทำล่ะ ก็ต้องเลี้ยง รึไม่อยากเลี้ยงลูกคะ”ฟางพูดดุๆ ก่อนจะยอมถูกป๊อปปี้ถอดเดรส

สวยลงไปกองกับพื้น เหลือแต่ชุดชั้นใน ป๊อปปี้จูบไล้ลงมาถึงเนินอก

 

 

 

 

 

“อยากสิ พี่นะเต็มใจเลี้ยง แล้วก็เต็มใจมีเพิ่มด้วยล่ะ”พูดจบป๊อปปี้ก็จูบปากฟางอีกครั้งก่อนจะปลด

ตะขาบราแล้วถอดบราของฟางออกไปให้พ้นตัวแล้วบีบเคล้นอกสวยคู่นั้นของฟางเพื่อกระตุ้นอารมณ์

หญิงสาว

 

 

 

 

 

 

“อืม คนบ้า คนฉวยโอกาส ลามกที่สุด”ฟางถอนจูบป๊อปปี้ออกมาแต่ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไรก่อนจะดูด

เม้มอกสวยคู่นั้นสลับกันจนฟางร้องครางออกมาอย่างพึงพอใจแล้วโอบรอบคอชายหนุ่มไว้ ป๊อปปี้

ถอนปากออกจากอกคู่สวยแล้วจูบไล้ลงมาถึงช่วงล่างของฟางแล้วค่อยๆถอดกางเกงชั้นในออกมา

แล้วโยนไปพ้นๆทางก่อนจะก้มฉกชิมน้ำหวานนั้นจากร่องกลีบกุหลาบของภรรยาสาว ฟางบิดเกร็งไป

ด้วยความเสียว แล้วร้องครางออกมา

 

 

 

 

 

 

“พะ พี่ป๊อป มะ ไม่ไหวแล้ว อย่าทรมานฟางอีกเลย”ฟางร้องออกมาทำให้ป๊อปปี้รู้ทันทีว่าฟางพร้อม

แล้ว ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะขึ้นมาทาบทับร่างบางแล้วค่อยๆสอดแกนกลางความเป็นชายที่พร้อมแล้ว

เข้าไปในตัวสาว

 

 

 

 

 

 

 

“อึก”ฟางกระตุกด้วยความคับแน่นเพราะร่างกายห่างหายเรื่องอย่างว่าเป็นเวลานาน ป๊อปปี้จูบไปทั่ว

ใบหน้าหวานของภรรยาสาวแล้วแช่แกนกลางไว้สักพักเมื่อแกนกลางขยายตัวและภายในของฟาง

เริ่มปรับสภาพได้แล้วก็ค่อยๆขยับสะโพกนั้นช้าๆ

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ คนลามก นี่ไม่ได้ป่วยจริงๆใช่มั้ยเนี่ย”ฟางสั่นไปตามแรงกระแทกของชายหนุ่มแล้วถาม

 

 

 

 

 

“ป่วยสิจ้ะ เป็นไข้ ทรมานจะตาย ทรมานไม่ได้เจอเมียมาเกือบปี”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะจับขาเรียว

ของฟางเกี่ยวกับสะโพกตัวเองไว้เพื่อให้ชายหนุ่มจะได้ซอยสะโพกเข้าไปในตัวสาวถนัดๆยิ่งขึ้น

 

 

 

 

 

“อ๊ะๆ ได้ คืนนี้ฟางจะยอมพี่ แต่พรุ่งนี้ ถ้า อ๊ะ ไข้หายแล้ว พี่เจอดีแน่ ว้าย”ฟางที่ร้องครางออกมาก็ขู่

ก่อนจะถูกป๊อปปี้พลิกร่างบางมาอยู่ด้านบนแล้วชายหนุ่มก็นอนด้านล่างแทน

 

 

 

“ยอมครับ งานนี้ยอมให้ฟางใช้งานหนักๆทั้งวันทั้งคืนเลย ขอแค่มีเมียมานอนกอดทุกคืนก็

พอ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนะเด้งสะโพกเข้าไปในตัวฟางจนฟางร้องออกมาด้วยความเสียว

 

 

 

 

 

 

“ได้ ซี้ด ยอมให้ถูกใช้งานหนักนักใช่มั้ย”ฟางพูดก่อนจะเอามือทาบทับที่อกกว้างของชายหนุ่มก่อน

จะขย่มสะโพกนั้นบนแกนกลางของชายหนุ่มอย่างแรง ฟางหลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน

 

 

 

“อ๊ะ ฟาง ฟางกำลังทำให้พี่ขาดใจรู้มั้ย”ป๊อปปี้ร้องแล้วเอามือขยำอกสวยคู่นั้น ทำให้ฟางหลับตา

พริ้มเพราะมันเป็นยากระตุ้นความต้องการที่ซ่อนภายในตัวของฟางอย่างดี

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อป ฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะแล้วขย่มสะโพกอยู่อย่างนั้น พลาง

หลับตาพริ้ม ป๊อปปี้จึงพลิกตัวฟางมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้งก่อนจะดนเข่าของฟงทั้ง2ข้างชิดกับอกเพื่อให้

ชายหนุ่มสอดใส่เข้าไปลึกๆ

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะพี่ป๊อป แรงอีกๆ”ฟางร้องออกมาแล้วเอามือโอบรอบลำคอสามียิ่งทำให้ป๊อปปี้ขยับสะโพกเข้า

ออกอย่างแรงจนฟางร้องครางไม่เป็นภาษาก่อนจะกระตุกเกร็งออกมาเมื่อถึงฝั่งฝัน แต่ชายหนุ่มทียัง

ไม่ถึงจุดนั้นก็รีบซอยสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้น

 

 

 

 

“อ๊ะ ฟาง พี่เองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”ป๊อปปี้ที่เปลี่ยนให้ขาเรียวของฟางทั้ง2ข้างตั้งฉากแล้วเร่ง

สะโพกตัวเองให้เร็วขึ้นก็พูดขึ้น ฟางจึงดึงชายหนุ่มลงมาจูบอย่างดูดดื่มโดยที่ช่วงล่างยังคงทำงาน

อยู่

 

 

 

 

 

 

“อ๊า”ป๊อปปี้ฉีกสายธารสีขาวเข้าไปในลำตัวฟางจนหญิงสาวกระตุกเกร็งแล้วร้องครางออกมาพร้อมกับ

ชายหนุ่ม ก่อนทั้งคู่จะหอบหายใจกันอย่างเหนื่อยอ่อน จากนั้นป๊อปปี้ค่อยๆก้มเอาหน้าซุกลงที่อกนุ่ม

ของฟางเพื่อพักเหนื่อย

 

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ พรุ่งนี้เตรียมตัวลงแปลงองุ่นใหม่ด้านท้ายเลย จากนั้นก็เอาไวน์ไปส่งแทนคนงานด้วย”ฟาง

สั่ง ป๊อปปี้เงยหน้ามายิ้มก่อนจะหอมแก้มฟางไปฟอดหนึ่ง

 

 

 

 

“ใช้งานเยอะแบบนี้นะ แบบนี้ต้องรีบเติมพลังซะแล้ว”ป๊อปปี้พูดพลางซุกไซร้ที่ต้นคอของฟาง

 

 

 

 

 

“อื้อ พี่ป๊อปอ่ะ ฟางยังไม่หายโกรธพี่นะ ได้คืบจะเอาศอก หมีอ้วน”ฟางพูดแล้วเอามือกอดชายหนุ่ม

ไว้

 

 

 

 

 

 

“ฟางรู้มั้ย ว่าเซ็กส์เนี่ย มันช่วยให้เราลดน้ำหนักได้เหมือนกันนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงดูดเม้มอกสวย

อีกครั้ง

 

 

 

 

“คนบ้า ถ้าพรุ่งนี้น้ำหนักไม่ลดนะ ตายแน่”ฟางพูดแล้วกัดฟันกับสิ่งที่ป๊อปปี้กำลังปรนเปรอให้เธอ

 

 

 

 

 

“ได้ลเย ถ้าพี่น้ำหนักไม่ลง เดี๋ยวเราก็มาทำแบบนี้กันใหม่เนาะ ทำทุกวันๆ เดี๋ยวก็ลดแล้ว”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะเริ่มนัวเนียไปตามตัวของฟาง

 

 

 

 

“อ๊า พี่ป๊อป คนลามก”ฟางร้องก่อนจะเริ่มบทรักนี้กับสามีหลังากที่ห่างหายไม่เจอกันนานเกือบปี

 

 

 

 

 

 

 

ก็บอกแล้วว่าฟางดูแลป๊อปปี้ตอนป่วยแบบใสๆ ส่วนเนี่ยน่ะ คือการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง

 

 

กลับมาอัพแล้ว บอกแล้วว่าช่วงนี้ยุ่งมากจริงๆ อาจจะอัพได้ไม่บ่อยนะ