[GOT7] Senior Sweet รุ่นพี่ที่รัก {markbam}

Chapter 1

 

4 ปีที่แล้ว

'มาร์คฮยอง!'

มาร์คหันไปตามเสียงเล็กๆที่เรียกก่อนจะพบกับเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งพร้อมจูงมือเพื่อนที่ตัวใหญ่ที่ทำหน้าเหมือนยังไม่ตื่น....

'ว่าไงครับ แบมแบม^^'

'แบมชอบฮยองครับ!'

.

.

.

.

.

(สตั้น 5 วิ)

'อ...อะไรนะแบมแบม^^;'

'แบมชอบมาร์คฮยองครับ'

คุณพระ!=_=;

'โตขึ้นแบมจะแต่งงานกับฮยองด้วย!'

อุ้ยตาย....

'แต่แบมแบมเป็นผู้ชายนะครับ^^;' มาร์กระทุ้งศอกใส่แจ็คสันที่ยืนขำจะเป็นจะตายก่อนตอบ

'ผู้ชายกับผู้ชายแต่งงานกันไม่ได้หรอครับ.....' เด็กน้อยทำหน้านิดหนึ่งก่อนจะหันไปถามเพื่อนตัวโตด้านหลัง

'ยูคยอมอ่า ผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกันได้ป่ะ'

'ห้ะ...ได้มั้ง ไม่รู้ดิ' แบมแบมยิ้มกว้างแล้วหันมาพูดกับมาร์คยิ้มๆ

'งั้นต่อไปนี้แบมแบมกับมาร์คฮยองเป็นแฟนกันนะครับ^^'

'ห่ะ...'

'บ๊ายบายครับที่รัก>3<' แบมแบมว่าแล้วดึงเนคของมาร์คลงมาแล้วจุ๊บแก้มแรงๆ

' บ๊ายบายครับที่รัก อร๊ายยย น่ารักง่ะ>//<' แจ็คสันแซว

'ไอ้บ้า!-//-'

ไม่ว่าจะเป็น บุพเพอาละวาด โชคชะตาหมาลิขิต(?)หรืออะไรก็แล้วแต่ทำไมถึงส่งแบมแบมมาขอผมเป็นแฟน คงจะดีกว่านี้ถ้าไอ้เด็กแก่แดดเมื่อกี้ไม่ได้อยู่ข้างบ้านผม;-;

 

 

ณ ปัจจุบัน

12.30

ม้านั่งหน้าสนามบาส

"มาร์คคค! เด็กมึงควงไอ้หน้ามึนมาอีกและ>O<" แจ็คสันทำท่ากระดี๊กระด๊าแล้วชี้แบมแบมให้มาร์คดู

"แล้วไง...." น้ำเสียงราบเรียบแต่หน้าพร้อมฆ่าคนทุกเมื่ออ่ะค่ะ-_-

"มึงปกปิดอาการหวงแบมแบมน้อยไม่มิดหร๊อกกกกก กูรู้จักมึงมากี่ปีให้มันรู้ซะบ้าง!"

ก็จริงอยู่ที่เมื่อสี่ปีที่แล้วเขาไม่ค่อยเต็มใจเป็นแฟนแบมแบมเท่าไหร่เพราะคิดว่าเด็กๆมาเล่นกันเดี๋ยวก็คงลืม แต่นับวันๆแบมแบมเองยิ่งน่าร้ากกกกน่ารักขึ้น แถมดูเหมือนลืมเรื่องนี้ไปแล้ว;_; เขาก็เลยต้องแอ๊บทำเป็นพี่ชายหวงน้องไปแทนT^T #ครายแปป#

"แบมแบม!" เส้นอดทนขาดผึงไปกี่เส้นแล้วววววTOT

"ครับบ มาร์คฮยองมีอะไรปล่าว?" แบมแบมเดินมาหา

"เดี๋ยวนี้พี่เรียกก็ต้องมีอะไรก่อนด้วยหรอT^T" งอน หันหน้าหนี

"ห่ะ...?" แบมแบมทำหน้างง แจ็คสันก็เลยทำท่าบุ้ยใบ้ว่า 'มันงอนอีกแล้ว-_-'

"งอน? มาร์คฮยองงอนเรื่องอะไรครับ"

"................" ไม่ตอบ agian

แบมแบมทำหน้างงอีก แจ็คสันตบหน้าผากตัวเองดังเผล๊ะแล้วชี้ไปที่แขนแบมแบมที่กอดแขนยูคยอมไว้

"ผมกอดแขนยูคนอมแล้วมันผิดตรงไหนเนี่ย-__-;"

"มันไม่ผิดแต่ไม่เหมาะอ๊ะ!"

"ไม่เหมาะยังไงครับ?"

"ก็................" คิดแปป

"ก็มาร์คฮยองเค้าหวงแกไงแบม-_-;" ยูคยอมพูดด้วยหน้ามึนๆแต่แจ็ตสันแทบปรบมือให้เลยทีเดียวT^T

"หวง? หวงอะไรอ่ะยูคยอม บ้าป่าว-0-"

"หรือไม่หวง-.0"

"งั้นมั้ง"

"อาจจะหึงแกก็ได้-__-"

โอยยย! ไอ้เด็กบ้าคุยอะไรกันก็เกรงใจตูบ้าง-////-

"ยูคยอม! "

"ห้ะ"

"นายนี่มัน!... แจ็คสันฮยอง ผมไปนะครับไว้เจอกันตอนเย็น^^"

"บ๊ายบายครับแบมแบม^3^" แจ็คสันโบกมือให้แบมแบม แล้วหันมาแขวะมาร์ค

"เป็นไงล่ะ! ท่าเยอะนัก น้องเค้าโกรธล่ะมั้งมึง^O^!!" หน้ามึงก็ร่าเริงไปนะแจ็คสัน...

"สรุปกูต้องง้อใข่มะ ทั้งๆที่กูเป็นคนงอนนะ!TOT"

"มึงมันงี่เง่า!" ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้แล้วเผ่นหนี

ไม่นะแบมแบมอย่าโกรธพี่มาร์คคึนะ ฮรือออ;_;

 

 

ตกเย็น

ม้านั่งหน้าสนามบาส

แจ็คสันและมาร์คมานั่งรอแบมแบมที่นี่ทุกๆเย็นเหตุผลก็คือ....

พี่มาร์คคึเดินกลับบ้านพร้อมแบมแบมทุกวันอ๊ะ>__<♥

"มาร์คเว้ยยย แบมแบมเดินมากับไอ้หน้ามึนอีกแล้วอ่ะ>O<"

"ฮรือออ กุเห็นล้าว;_;"

มาร์คมองแบมแบมที่เดินคุยยิ้มๆมากับ....เอ๊ะ หมอนั่นชื่อะไรนะ;_; #ไม่เคยใส่ใจอะไรนอกจากแบมแบม#

"บ๊ายบายยูคยอม อย่าลืมโทรมานะ^^"

"ห่ะ อื้ม บายบาย"

มีทงมีโทรด้วย อึ๋ยยยยยT^T 

"แบมครับกลับกันเลยมั้ยเอ่ย^^;"

"ก็ได้ครับ"

.

.

.

.

.

เดินมาตั้งนานแล้วยังไม่มีใครพูดอะไรเลยอ่ะ ทั้งๆที่แบมแบมเป็นคนพูดมากแท้ๆ;_;

"แบมแบมอ่า เป็นอะไรหรือปล่าว ไม่พูดเลย;_;"

"ปล่าวครับ ผมเจ็บคอ..." โฮร้ยยยย! โล่งงง!

"อ่อ งั้นไม่เป็นไรรร"

"ทำไมหรอครับ?" แบมแบมถามพร้อมยิ้มบางๆ

"พี่...พี่คิดว่าแบมแบมโกรธที่พี่งี่เง่าใส่T^T"

"ฮะๆ-..-"

"T^T....."

"ใครมันจะไปโกรธ แฟนตัวเอง ลงล่ะครับ:)"

"ฟ...แฟน0///0"

"อ่าวว...มาร์คฮยองลืมไปแล้วเหรอ;_;"

"ปล่าวว พี่ไม่ได้ลืมพี่คิดว่าเราลืมไปแล่วง่ะ"

":)" แบมแบมไม่ตอบแต่ยิ้มให้ผมแทน

 

 

 

บ้านต้วน

"หวัดดีครับม๊า>3<" มาร์ค

"แค่กๆ หวัดดีครับม๊า" แบมแบม

ไม่ต้องสงสัยที่แบมแบมมาบ้านผมหรอกครับ น้องมันไม่ได้พิศวาสผมอะไรขนาดนั้น-_-; แต่แบมแบมจะขลุกอยู่ที่บ้านผมทุกๆเย็นเพราะแม่แบมแบมมีงานที่ต้องไปต่างประเทศเยอะมากแทบไม่มีวันหยุดเลย ม๊าผมเลยให้มาทานข้าวเย็นแล้วก็อยู่ที่นี่จนกว่าจะถึงเวลานอนของแบม ส่วนที่แบมเรียกแม่ผมว่าม๊าเหมือนกัน ก็ไม่ได้พิศวาสผมอีกอ่ะ-__-; แค่ม๊าผมเห็นแบมมันน่ารักดี เป็นเด็กดีบลาๆๆ อะไรไม่รู้-_-; แล้วก้เอ็นดูแบมมันม๊ากกกก เลยให้แบมเรียกว่าม๊า

"แบมแบม เป็นอะไรลูกเสียงแหบจัง เจ็บคอหรอ"

"ครับม๊า"

เห็นป่ะ ถึงบ้านปุ๊ปประคบประหงบแบมคนแรกเลย-__-

"มาร์คพาน้องไปทานข้าวไป ม๊าจะทำยาแก้เจ็บคอ"

"คร้าบบบบบ-3-" ผมรับคำแล้วกอดคอแบมไปทานข้าว

แต๊ะอั๋งเด็กวันละนิดละหน่อยไม่เป็นไรอ๊อกกก>3<.

เนอะ:)