หนี้แค้น แสนเถื่อน

9.0

วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.37 น.

  3 session
  27 วิจารณ์
  9,505 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 มีนาคม พ.ศ. 2557 17.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) ทวงหนี้ ไม่มี ก็ยอมเป็น คนรับใช้ ส่วนตัว พี่ ซะ !!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

บ้านนีระสิงห์

 

 

          เจ้าพ่อ อย่าง ป๊อปปี้ เดินลงมาจากรถสุดหรู พร้อมเดินเข้าไปภายในบ้านนีระสิงห์ พร้อมลูกน้องอีก 4 - 5

 

คน เมื่อเห็นลูกหนี้อย่าง พ่อแม่ ของ ฟาง อยู่พร้อมหน้า พร้อมตา เขาก็เดิน เข้าไปกระซิบถามทั้งสองคน ว่า  มี

 

เงิน 70 ล้าน พร้อมจ่ายเขาแล้ว หรือ ยัง เพราะสองสามี ภริยา ขอร้อง อ้อนวอน เขามานานแล้ว ว่าไม่มีเงินจะจ่าย

 

คืนให้ วันนี้ก็เช่นเดียวกัน สองสามีภริยา ยกมือไหว้ ป๊อปปี้ ช้า ๆ ก่อนที่พ่อของฟางจะ พูดว่า

 

 

พ่อของฟาง // : คุณครับ คือ ว่า ผม และ ภริยา ขอเวลาอีก 3 วันจะจ่ายเงินให้คุณครบตามจำนวนที่ยืมคุณไปเลย

 

นะครับ

 

 

ป๊อปปี้ // :  ไม่ได้ !! ฉันใจดี กับ แก และ เมียแก มามากพอแล้ว วันนี้ไม่มีเงินจ่ายใช่ไหม เฮ้ย !! พวกมึง ขนข้าว

 

ของในบ้านของพวกมันออกมาให้หมด ชิ้นไหนมีค่าก็เก็บเอาไว้ ขาย ใช้หนี้ให้กับ ฉัน

 

 

ลูกน้อง // :  ครับ !! นาย ลูกน้องทุกคน เดินไปขนข้าวของ ในบ้านของ ฟาง ออกมาจากบ้านจนหมด ผู้เป็นแม่

 

ของฟางจับเอวลูกน้องแต่ละคนให้วางข้าวของไว้ที่เดิม ก่อนจะนั่งพับเพียบ กอดเท้า ป๊อปปี้ แล้วพูดว่า

 

 

แม่ของฟาง // :  คุณคะ ได้โปรดอย่าขนข้าวของ ของเราออกไปเลยนะคะ ทันใดนั้นลูกสาวที่พึ่งจะเดินทางกลับ

 

มาจากการทำงาน ก็รีบวิ่งเข้ามาประครอง กอดแม่ และพ่อเอาไว้แน่น ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องของป๊อปปี้ขนของออก

 

จากบ้านเธอ และคว้ากระเป๋าสตางค์ โปรยเงินจำนวน 10,000 บาท ใส่หน้าป๊อปปี้ไป พร้อมพูดว่า

 

 

ฟาง // :  เงินแค่นี้คงพอจะชดใช้หนี้ ที่พ่อ และ แม่ของคุณ ติดหนี้ ฉันไว้ แล้วใช่ไหมคะ คุณภาณุ

 

ป๊อปปี้ // :  หึหึ !! 5555 นังหนูน้อย นี่เธอไม่รู้เลยหรือไงห๊ะ ว่าพ่อ กับ แม่ เธอ ไม่ได้เป็นหนี้ฉัน แค่ 10,000

 

บาท แต่พ่อ กับ แม่ ของเธอ เป็นหนี้สินฉัน ถึง 70 ล้านบาทต่างหาก และเธอก็หน้าตา มอมแมมดีจริง ๆ ฉันขอลูก

 

สาวแกไปเป็นคนใช้ส่วนตัว และกันนะ ป๊อปปี้พูดจบ ก็กระชากฟางมาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่ฟางจะกัดแขนป๊อป

 

อย่างแรง และเดินกลับมานั่ง กับ พ่อ และแม่ ที่พูดอ้อนวอนขอร้องชายหนุ่มอีกครั้งหนึ่ง เพื่อไม่ให้เอาตัวลูกสาว

 

ของตัวเองไป 

 

พ่อ - แม่ // :  คุณป๊อปครับ !! อย่าเอายัยฟาง ลูกสาวของเราไปเป็นคนรับใช้ส่วนตัวเลยนะคะ // :  ครับ แต่ป๊อปปี้

 

ก็กระชากตัวฟางมาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้งหนึ่ง และฟาง ก็กัดแขนป๊อปปี้ ซ้ำที่เดิม ก่อนที่จะพูดย้ำชัดเจน ให้ชาย

 

หนุ่มได้ยินอีกครั้ง ว่า

 

ฟาง // :  คุณภาณุ คะ ดิฉัน ไม่ ไป เป็น คน ใช้ ส่วน ตัว ของ คุณ ฟางพูดเน้นชัดทีละคำ พร้อมกัดแขน ป๊อปปี้ซ้ำ

 

อีกจนชายหนุ่มโกรธจัด ต่อยท้องฟางสองที จนหญิงสาวสลบไปคาอ้อมแขน ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า และพูดกับ

 

สองสามีภริยา ซึ่งเป็นผู้ให้กำเนิด ฟาง ว่า

 

 

ป๊อปปี้ // :  ฉันเอาลูกสาว นาย !! ไปเป็นคนใช้ส่วนตัว จ่ายเงินเดือนให้ครั้งละ 20,000 บาท ต่อเดือน ถ้าลูกสาว

 

ของ พวกนายทำงานใช้กนี้ฉันจนครบ เมื่อไหร่ ฉันจะเอาตัวเธอกลับมาส่งคืนให้ พวกเอ็ง เก็บของที่ขนออกมาจาก

 

บ้านของพวกนี้ เข้าที่เดิมให้หมด ป๊อปปี้พูดจบ ก็อุ้มฟางเดินตรงไปที่รถ คนใช้ส่วนตัวเขา ก็เปรียบเสมือนนางบำเรอ

 

รับใช้เขาบนเตียง และดูแลเขาไปทุก ๆ ที่ ลูกน้องที่ได้ยินคำสั่งของผู้เป็นนายก็เก็บข้าวของที่ออกมานอกบ้าน

 

เข้าที่ทั้งหมด ก่อนที่จะเดินกลับมายังรถของเจ้านาย ที่สั่งแล่นรถออกไปจากบ้านของสองสามีผู้ให้กำเนิดฟางที่

 

ร่ำไห้ และ เฝ้ามองรถของป๊อปปี้พร้อมตะโกนก้อง ว่า

 

พ่อ แม่ // :  ฟาง !! ฟางลูก พ่อ ฟางลูก แม่ ฮึก ฮือ ๆ (กอดกันร้องไห้จนเป็นลมไปทั้งคู่ )

 

 


 

 

ตอนหน้ามาดู แก้วใจ เขาต้องรับรู้หน้าที่ตน ตอนมาอยู่ที่บ้านไทยยานนท์ และมาดูฟางเขาต้องทำหน้าที่คนรับใช้

 

ส่วนตัวของป๊อปปี้กัน เม้น โหวต

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา