แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

"อืมมมมมม"ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัว

"อ๊ะ นี่ฉันมานอนที่ห้องได้ไงเนี่ย"ฟางพูดออกมาเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่ให้ของตัวเอง เมื่อนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอโทรหาเพื่อนป๊อปปี้แล้วเสียงฟ้าผ่าก็ดังขึ้นแล้วเธอก็ล้มนอนหมดสติไป

"ป๊อปปี้"ฟางนึกขึ้นได้ก็รีบลงมาข้างล่างแต่ก็ไม่เจอใคร

"หรือจะออกไปข้างนอก"ฟางพึมพำแล้วไปดูนอกบ้านรถก็ยังอยู่ เธอเลยวิ่งกลับไปชั้นบนแล้วเคาะประตูห้องป๊อปปี้

ก๊อกๆๆ

"ป๊อปปี้"ฟางเรียกคนในห้อง

"....."ไร้เสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น

"รถก็อยู่นี่ แล้วทำไมเคาะประตูแล้วไม่ตอบ"ฟางพึมพำแล้วเคาะประตูห้องป๊อปปี้อยู่

ก๊อกๆๆ

"ป๊อปปี้ อยู่รึเปล่า"

"....."แล้วก็ไร้เสียงตอบรับเช่นเคย

ก๊อกๆๆๆๆๆๆ

ฟางเริ่มเคาะประตูหนักขึ้น

"ฉันเข้าไปนะ"ฟางบอกแล้วเปิดประตูเข้าไป

แอ๊ดดดด

ฟางเปิดประตูเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆแต่ก็ต้องชงักเมื่อเห็นร่างหนานอนตัวสั่นคลุมผ้าห่มหนาแน่นทั้งๆที่แอร์ก็ไม่เปิด ฟางค่อยเดินเข้าไปใกล้ร่างหนาที่นอนสั่น

"ป๊อปปี้"ฟางเรียกชื่อร่างหนาที่นอนอยู่แล้วใช้หลังมือแตะหน้าผากของป๊อปปี้

"ตัวร้อนจี๋เลย"ฟางรีบเอามือออกแล้วพูดออกมาอย่างตกใจ แล้วลุกไปในห้องน้ำแล้วเอากะละลังเล็กๆใส่น้ำและอบผ้าขนหนูผืนเล็กออกมาด้วย แล้วฟางก็นั่งข้างเตียงเช็ดตัวให้ป๊อปปี้

"ตอนนอนก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย เหมือนหมีหลับ"ฟางพูดออกมายิ้มๆแล้วลงมือเช็ดตัวให้ป๊อปปี้เป็นระยะเพื่อให้ไข้ลด

อัพแล้วน้าาาา

ช่วงนี้ไรเตอร์จะไม่ค่อยว่างจะพยายามอัพหลายตอน/วันนะคะ

เม้น+โหวตด้วยน้าาา