แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย
เขียนโดย 
มารุกะ
วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.32 น.
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2557 21.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
33) ความจริงจากฟา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"คุณแม่คะน้องเป็นยังไงบ้าง"ฟาที่แม่โทรไปบอกว่าฟางเข้าโรงพยาบาลเพราะถูกยิงก็รีบมา และแม่ของเธอกับป๊อปปี้ก็อยู่หน้าห้องผ้าตัดซึ่งแม่ของเธอก็เป็นลบไปหลายรอบ
"ฮึก น้องถูกยิงตอนนี้คุณหมอกำลังผ่าเอาลูกกระสุนออก"คุณหญิงบอกลูกสาวคนโตทั้งน้ำตา
"มันจะมากเกินไปแล้วนะ"ฟากัดฟันพูด
"อะไรหรอฟา หมายความว่าไง"คุณหญิงที่ได้ยินลูกสาวพูดก็ถาม
"คือ..."และยังไม่ทันที่ฟาจะพูดประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก
"คุณหมอครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้าง"ป๊อปปี้ถลาเข้าไปหาคุณหมอ
"ใจเย็นก่อนนะคะ คือผู้ป่วยเสียเลือดมากค่ะเราต้องการเลือด"คุณหมอบอก
"ดิฉันค่ะ ดิฉันเป็นแม่ของเขาเอาเลือดฉันไปได้เลยค่ะ"คุณหญิงรีบบอก
"เอาเลยของฉันดีกว่าค่ะ"ฟางบอก
"หมอครับ เอาเลือดผมดีกว่า"ป๊อปปี้แทรกขึ้น
"แล้วคุณกรุ๊ปเลือดอะไรคะ"คุณหมอถามป๊อปปี้
"O ครับ"ป๊อปปี้บอก
"ได้เลยค่ะ"คุณหมอบอกแล้วเข้าไปในห้องผ่าตัดส่วนป๊อปปี้ก็เดินตามเข้าไป
"เสร็จแล้วค่ะ"พยาบาลบอกเมื่อป๊อปปี้ให้เลือดเสร็จแล้ว คุณหมอก็ให้ออกมาด้านนอก
"ผู้ป่วยปลอดภัยแล้วนะคะ ดีนะคะที่เด็กในท้องไม่เป็นอะไร"คุณหมอบอกยิ้มๆ
"เด็ก"ทุกคนอุทานพร้อมกัน
"ค่ะ ผู้ป่วยท้องได้ 2 สัปดาร์แล้วนะคะ"คุณหมอบอกยิ้มอย่างยินดีแล้วเดินเข้าห้องผ่าตัดไป
"ละ ลูกผมกลับมาแล้ว"ป๊อปปี้พูดอย่างดีใจแล้วหันไปทางฟากับคุณหญิง
"แม่ดีใจจังเลย ฟาหลานของเรากลับมาแล้วนะลูก"คุณหญิงหันไปพูดกับฟา ส่วนเธอก็ยิ้มดีใจและกังวลพร้อมๆกัน เธอคิดว่าเธอต้องปกป้องหลานคนนี้ให้ได้
แล้วฟางก็ถูกย้ายมาที่ห้องพักผู้ป่วย ส่วนคุณหญิงที่รู้ว่าลูกสาวปลอดภัย แล้วก็ออกไปที่บริษัทเพราะคนของเธอโทรมาบอกว่าที่บริษัทมีงานด่วน
"คุณป๊อป ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยด้วย"ฟาพูดขึ้นหลังจากเงียบมานานและป๊อปปี้ก็ไม่ยอมพูดกับเธอ เอาแต่นั่งจับมือฟาง
"ครับ คุณมีอะไรจะคุยกับผมหรอ"ป๊อปปี้ถาม
"คือ เชิญทางนี้ดีกว่าค่ะ"ฟาตอบสีหน้าจริงจัง และเดินไปที่ระเบียง ตามด้วยป๊อปปี้
"คุณมีอะไรจะคุยกับผมหรอคับ"ป๊อปปี้กอดอกถาม
"ท่าทางคุณเฉยชากับฉันจังนะคะ"ฟาทักยิ้มๆ
"หรอครับ คือผมนิสัยต่างจากพี่ปอนด์น่ะครับ พี่ปอนด์เป็นคนยิ้มง่ายไม่ค่อยเฉยชา แต่ผมน่ะจะเฉยชาเฉพาะกับคนที่ไม่ค่อยชอบ"ป๊อปปี้พูดถึงความแต่งต่างระหว่างเขาและพี่ชาย
"นั่นสินะคะ ปอนด์น่ะไม่ว่าเขาจะโกรธหรือเกลียดใครเขาก็ยังยิ้ม และไม่แปลกที่คุณจะไม่ชอบฉันและทำเฉยชากับฉัน"ฟาพูด
"นี่ คุณจะคุยอะไรกับผม"ป๊อปปี้หันมาถามฟาและขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"คุณคงรู้แล้วว่าฉันเคยคบกับพี่ชายคุณและเป็นต้นเหตุทำให้พี่ชายของคุณฆ่าตัวตาย"ฟาพูด ส่วนป๊อปปี้ได้แต่ยืนนิ่ง"ฉันอยากบอกว่า ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำกับพี่ชายคุณแบบนั้น"ฟาพูดหน้าเศร้า
"แล้วคุณมีเหตุผลอะไรต้องทิ้งพี่ชายผม"ป๊อปปี้ถามเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความโกรธ แต่เขาพยายามระงับอารมณ์เพราะนึกถึงคำของของฟาง
"ฉันไม่จะไม่บังคับให้คุณเชื่อฉันหรอกนะคะ แต่ที่ฉันต้องทิ้งปอนด์ไปเพราะโดนบังคับ"ฟาพูดและพยายามกลั้นน้ำตา
"โดนบังคับ ใครบังคับคุณ"ป๊อปปี้ถามกลับ
"พิม พิชชี่ สองพี่น้อง"ฟาบอกและน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้กลับไหลออกมา
"แล้วทำไมเขาถึงต้องให้คุณมาทำร้ายพี่ชายผม"ป๊อปปี้ถาม
"ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ฉันรู้แค่มันแค้นปอนด์มาก และมันยังบังคับให้ฉันทำในสิ่งที่ฉันไม่อยากทำเพื่อแลกกับสิ่งนั้น"ฟาบอกทั้งน้ำตา
"ของสิ่งนั้น อะไร"ป๊อปปี้ถามต่อ
"มันคือคลิป ที่ไอ้เลวพิชชี่มันข่มขืนฉัน มันบอกว่าถ้าไม่อยากให้คลิปหลุดและไม่อยากทำให้คุณแมเสียใจ ฉันต้องทำตามพวกมันทุกอย่างแม้กระทั่งยอมเป็นนางบำเรอของมัน"ฟาบอกและร้องไห้ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น
"เลวจริงๆ แล้วทำไมคุณถึงใช้ชื่อฟางล่ะ"ป๊อปปี้ถามเรื่องที่ยังค้างคาใจอยู่
"ตอนแรก ฉันก็ใช้ชื่อฟาแต่มันบังคับให้ฉันเปลี่ยนชื่อ เพราะอยากให้ปอนด์เจ็บปวดมากที่สุดที่โดนฉันหลอกแม้กระทั่งเรื่องชื่อ ฮึก"ฟาบอกพร้อมกับสะอึก
"แล้วคุณยังรักพี่ชายผมอยู่มั้ย"ป๊อปปี้ถามเสียงอ่อนลง
"รักสิคะ ถ้าฉันได้เจอเขาอีกฉันจะบอกรักเขาและขอโทษในสิ่งที่ฉันทำกับเค้า แต่มันคงไม่มีวันเพราะเขาจากฉันไปแล้ว ฮือออออ"ฟาพูดแล้วร้องไห้อย่างหนัก ป๊อปปี้ที่มองหญิงสาวด้วยความสงสัยก็เอื้อมมือไปจับที่ต้นแขนของเธออย่างปลอบใจ
"คุณเชื่อผมเถอะ ว่าพี่ปอนด์ไม่เคยโกรธคุณเลย"ป๊อปปี้บอกทำให้ฟายิ้มแบบเศร้า และคิดถึงปอนด์
ป๊อปปี้รู้ความจริงแล้ว และฟางก็ท้องอีกด้วย อิอิ
มาดูกันว่าตอนหน้าป๊อปปี้จะมีวิธีจัดการกับพวกผู้ร้ายได้ยังไง
เม้น+โหวตด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
