แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ครืน ครืน ครืน

 

 

 

     เสียงของคลื่นทะเลกระทบหาดสายลมเย็นๆ พัดไปมา

 

 

 

"คุณพาฉันมาที่ทำไม"ฟาหันไปถามป๊อปปี้เมื่อมาถึงบ้านพักส่วนตัวของปอนด์ที่มีทะเล ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านพักของป๊อปปี้

 

 

 

"พี่ปอนด์เคยพาคุณมาไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้ยิ้มแล้วถามย้อนกลับ

 

 

 

"คุณรู้ยังไง"ฟาถามอย่างงง

 

 

 

"ผมเคยเห็นรูปคุณในบ้านพักพี่ปอนด์แล้วเป็นวิวของที่นี่ด้วย"ป๊อปปี้ตอบ ฟาพยักหน้าแล้วหันไปทางทะเล พร้อมกับค่อยปิดเปลือกตาและนึกย้อนไปถึงเรื่องราวระหว่างเธอและปอนด์

 

 

 

"ฟา"เสียงทุ้มนุ่มเรียกเธอจากด้านหลัง ทำให้ฟาหันไปมองทันทีเพราะปกติป๊อปปี้จะเรียกเธอว่า คุณ

 

 

 

"ปอนด์"ฟาเรียกชื่อของคนรักออกมา

 

 

 

"คุณเรียกผมว่ายังไงนะ"ร่างสูงถามฟา

 

 

 

"เอ่อ ขอโทษค่ะ พอดีฉันคิดถึงปอนด์"ฟาตอบยิ้มๆ แต่เธอก็ยังเห็นคนตรงหน้าเป็นปอนด์อยู่ดีถึงจะหน้าเหมือนป๊อปปี้และยังใส่เสื้อเชิ้ตสีครีม กางเกงยีนสีดำแต่เธอก็รู้สึกถึงความแตกต่างของทั้งคู่

 

 

 

"คุณรู้มั้ยคุณเหมือนปอนด์มากๆ"ฟาพูด

 

 

 

"ก็ต้องเหมือนสิครับ ก็ในเมื่อผมกับพี่ปอนด์เป็นฝาแฝดกัน"ร่างสูงบอก

 

 

 

"ก็จริงค่ะ แต่..."ฟางตอบแต่เว้นระยะไว้

 

 

 

"แต่อะไรครับ"ร่างสูงถามยิ้มๆ

 

 

 

"แววตาของคุณเหมือนปอนด์มากๆ แววตาที่อ่อนโยนเวลามองฉันเหมือนอยากจะปลอบใจฉัน ปอนด์มองฉันแบบนี้เสมอ"ฟาบอก

 

 

 

"คุณจำลักษณะของพี่ปอนด์ดีจัง"ร่างสูงพูดยิ้มๆ

 

 

 

"ก็ฉันรักพี่ชายคุณนี่คะ"ฟาตอบ

 

 

 

"คุณลองคิดว่าผมเป็นพี่ชายคุณดูสิ"ร่างสูงบอกและขยับเข้าไปใกล้ๆฟา

 

 

 

"ฉันเห็นคุณเป็นปอนด์"ฟาตอบ ร่างสูงยิ้มและค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆร่างบางก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากของร่างบาง โดยที่เธอไปขัดขืนและหลับตาลงเพื่อรับจูบที่อ่อนหวานจากชายหนุ่ม

 

 

 

พลั่ก

 

 

 

ฟาผลักร่างสูงออกและมองด้วยแววตาสั่นระริกปนสงสัย

 

 

 

"ปอนด์"ฟาเรียกชื่อคนตรงหน้า"หมายความว่ายังไง"ฟาถามน้ำตาไหลออกจากดวงตา

 

 

 

"ใจเย็นก่อนนะคุณฟา"ป๊อปปี้ที่วิ่งออกจากที่ซ้อนแล้วมายืนข้างพี่ชาย ฟามองร่างสูงทั้งสองคนอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

"นี่ มันอะไรกัน"ฟาถามเสียงเย็นแล้วปาดน้ำตาออก

 

 

 

"ฟา ฟังผมก่อน"ปอนด์บอกและค่อยเดินไปหาฟาแต่เธอถอยหนี

 

 

 

"คุณหลอกฉัน"ฟาพูดเสียงเย็น

 

 

 

"ผมแค่อยากรู้ว่าทำไมคุณถึงทิ้งผมไป"ปอนด์พูดอย่างใจเย็น

 

 

 

"โดยการให้น้องชายของคุณมาแก้แค้นฉันน่ะเหรอ!"ฟาตะคอก

 

 

 

"แต่ผมรักคุณนะฟา"ปอนด์บอก

 

 

 

"รักหรอ ถ้าคุณรักฉันคุณคงไม่โกหกให้ฉันทุกข์ทรามานคนเดียว!!"ฟาพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

"ก็ได้ผมยอมรับว่าผมทิ้งคุณไว้คนเดียวแต่ผมกลับมาแล้ว ผมจะปกป้องคุณเอง"ปอนด์พูดอย่างใจเย็น

 

 

 

"แต่ฉํนเป็นผู้หญิงสกปรกนะ"ฟาพูดทั้งน้ำตาพร้อมกับหยุดเดิน

 

 

 

"ไม่ เธอไม่เคยสกปรก"ปอนด์พูดแล้วเดินเข้าไปหาฟาแต่เธอก็ถอยไปหนึ่งก้าว

 

 

 

"ฉันไม่ได้บริสุทธิ์แล้ว ฮึก ไอเลวนั่นมันทำฉัน"ฟาพูดน้ำตาไหลพราก

 

 

 

"ฉันก็ยังรักเธอ!"ปอนด์บอกแล้วเข้าไปรวบตัวร่างบางด้วยความเร็ว

 

 

 

"ปล่อย เดี๋ยวนายจะแปดเปื้อน!"ฟาพูดและพยายามดิ้น

 

 

 

"ไม่ ฉันไม่สนไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงแต่เธอคือสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับฉัน"ปอนด์พูดพร้อมกระชับอ้อนกอดให้แน่นขึ้น

 

 

 

"คุณรับได้จริงหรอ"ฟาที่หยุดดิ้นถามปอนด์เสียงแผ่วเบา

 

 

 

"ฉันรักเธอ"ปอนด์พูดเน้นย้ำ

 

 

 

"ฉันก็รักนาย"ฟาตอบแล้วทั้งสองคนก็สวมกอดกันด้วยความคิดถึง ป๊อปปี้ที่ยืนมองก็ยิ้มและนึกถึงฟาง นี่ถ้าเขาทำแบบนี้กับฟางบ้างคงจะหวานน่าดู

 

 

 

 

ปอนด์กลับมาแล้วววว

 

และตอนหน้าจะเป็นเหตุการณ์ย้อนหลังของเรื่องราวทั้งหมด ว่าทำไมพวก 2 พี่น้องถึงแค้นปอนด์และปอนด์ทำไมถึงไม่ตาย

 

เม้น+โหวต