what da heck พี่ถามผิดแล้วมั้ง tk

10.0

เขียนโดย Moonae

วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.14 น.

  4 ตอน
  10 วิจารณ์
  8,824 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2557 13.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

.

.

.

"ข้อไหนหรอ" แก้วถามแต๊งกิ้ว แต๊งกิ้วเลยลากแก้วมาที่โต๊ะของตัวเอง แล้วเพื่อนทุกคนของแต๊งกิ้ว ก็สนใจการบ้านที่พี่แก้วสอน ส่วนมิน ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆก็อ่านหนังสือแล้วคอยสังเกตการณ์ "อ๋อข้อนี้สูตรมันคือ........แล้วก็จะได้คำตอบ" แก้วก็สอนการบ้านแต๊งกิ้ว ซึ่งเป็นข้อที่แต๊งกิ้วกับเพื่อนๆเลือกไว้ตั้งแต่แรก "อ๋อค่ะ สูตรคืออันนี้ใช่มั้ยคะ" แต๊งกิ้วเขียนสูตรการแก้โจทย์ลงบนกระดาษ แต่สิ่งที่แต๊งกิ้วเขียนคือ 'ถ้ามินไลน์มาบอกแต๊งกิ้วว่าokพี่แก้วถึงจะกินน้ำนั่นได้ พี่ป้องใส่ยาสลบลงในแก้ว น้ำที่พี่แก้วกินได้ คือน้ำที่มินเอามาเปลี่ยนให้ พอพี่แก้วกินให้พี่แก้วแกล้งสลบ แต่คุยกับพี่ป้องให้เสร็จก่อนแล้วค่อยกิน ถ้ารับทราบให้ตอบว่า ใช่' "ใช่ๆ แหม แต๊งกิ้วเก่งเหมือนกันนะเนี่ย" "อยู่แล้ว" แล้วพี่ป้องก็เดินมาที่โต๊ะ แต่แต๊งกิ้วรู้ตัวก่อน เลยเปลี่ยนหน้ากระดาษทด แล้วทำการบ้านต่อ "แก้ว เสร็จยัง จะคุยกับพี่ได้ยัง" ป้องถาม "พี่แก้วคะ ข้อนี้ถูกมั้ยคะ" แต๊งกิ้วถามเพื่อถ่วงเวลา ทำให้มิน เปลี่ยนน้ำได้สะดวก "ถูก เก่งนิ่" "อยู่แล้ว" แต๊งกิ้วบอก "แก้ว คุยกับพี่ได้ยัง" พี่ป้องถาม 'ตรี๊ง' เสียงไลน์ดังขึ้น แล้วมีข้อความว่าok "โอเคอะไรอ่ะ มีอะไรรึป่าว" พี่ป้องถามแต๊งกิ้ว แหม่ ร้อนตัวซะด้วย แต่แต๊งกิ้วซะอย่างถ้าตอบไม่มีก็ต้องขอดู แต๊งกิ้วเลยให้ดูข้อความเลย ในข้อความ แต๊งกิ้วชวนมินว่าพน.ไปกินข้าวกันมั้ย แล้วมินก็ตอบว่าโอเค ป้องจึงไม่ได้ถามอะไรต่อ "โอเค แก้วสอนเสร็จแล้ว มีอะไรจะคุยกับแก้วคะ เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง" แก้วบอก "แหม เชื่อฟังแฟนแกจริง รักมันมากแค่ไหนกันเชียวไอ่แก้ว" "หึ ถามผิดแล้วมั้งพี่ ถามแก้วว่าแก้วเกลียดพี่มากแค่ไหนดีกว่ามั้ง"

"หึ แล้วจะได้รู้กัน ดื่มน้ำก่อนสิ" พี่ป้องพูดเสียงเบาๆ แล้วปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้ม ก่อนที่จะบอกแก้วให้ดื่มน้ำ แก้วจึงยกน้ำขึ้นมาดื่ม เพราะเห็นไลน์ของมินแล้ว ว่า ok แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน แต๊งกิ้วก็ยังไม่กลับเพราะรอแม่มารับ ส่วนแก้วก็เริ่มรู้สึกง่วงๆ(แกล้ง)เลยขอพี่ป้องกลับบ้าน "รู้ไว้ด้วยว่าแก้วเกลียดพี่ เลิกวุ่นวายกับชีวิตแก้วได้แล้ว แก้วกลับนะ ไม่ต้องไปส่งก็ได้" แต่ทันทีที่แก้วลุกขึ้น แก้วหันไปขยิบตาให้แต๊งกิ้ว แล้วก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ป้องหัวเราะในลำคอ แล้วก็อุ้มแก้วออกมานอกร้าน แต่มันไม่เป็นไปตามอย่างที่พี่ป้องคิดไว้น่ะสิ

.

.

.

ทางด้านแต๊งกิ้ว แม่ของแต๊งกิ้ว ก็คือแม่ของแก้วมารับแล้ว และแม่ก็รู้เห็นเป็นใจกับแผนนี้ด้วย เลยไม่ได้ว่าอะไร แล้วเดินเข้าร้านมา แต๊งกิ้วสวัสดีแม่แล้วกดโทรศัพท์โทรหาโทโมะ

แต๊งกิ้ว:ฮัลโหลค่ะพี่โทโมะ ทำไมพี่ให้พี่แก้วมากับพี่ป้องอ่ะคะ

โทโมะ:อ้าว หวัดดีน้องสาว พี่ป้องมันบอกว่าอยากคุยกับแก้วสองคนอ่ะ แต่พี่บอกว่าให้มันพาแก้วกลับมาก่อนสองทุ่มแล้วนะ

แต๊งกิ้ว:มันไม่เป็นอย่างงั้นหรอกพี่ แต่ตอนนี้พี่รู้ไว้ก่อนว่าพี่แก้วปลอดภัย แม่ก็อยู่กับแต๊งกิ้ว พี่แก้วอาจจะกลับไปหลังสองทุ่มนะแต่จะปลอดภัยแน่นอน แค่นี้นะคะ สวัสดีค่ะ

โทโมะ: โอเค ขอบใจที่บอกนะครับ บ๊ายบาย

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา