ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"

 "อาหารมาแล้วค่ะ"ฟางวางอาหารไว้เต็มโต๊ะ

 "อาหารเย็นทำไม.."ป๊อปปี้ทำท่าจะดุฟางที่ไม่ทำตามที่เขาสั่งแต่แม่ป๊อปปี้ก็แทรกขึ้น

 "แม่บอกให้ฟางทำเองแหละลูก ก็วันนี้ได้กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ จะให้กินแต่ผลไม้กับน้ำส้มคั้นได้ไง"แม่ป๊อปปี้พูด

ก๊อกๆๆ

 "เอ่อ..เดี๋ยวฟางไปดูให้ค่ะ"ฟางบอก ก่อนจะเดินไปเปิดประตู

แอ๊ดดดด

 "คุณพิม"ฟางตกใจเมื่อเห็นเธออยู่หน้าประตู

 "สวัสดีจ้ะ ฉันลืมของหน่ะ"พิมบอก ก่อนจะเดินเข้าบ้านมา

 "สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีจ้ะฟ้า"

 "สวัสดีจ้ะ"ทั้งสองต่างตกใจเมื่อเห็นพิม

 "คือพิมมาเอาของหน่ะค่ะ พิมลืมของไว้"พิมบอกก่อนจะเดินไปหยิบของที่ลืมไว้

 "พิมยังไม่ได้ทานอะไรเลยขอพิมทานด้วยได้ไมคะ"พิมขออย่างหน้าด้านๆ

 "เอาสิจ้ะ มาทานด้วยกัน"แม่ป๊อปปี้บอกตามมารยาท

 "นั้นพิมขออนุญาตนั่งนะคะ"พอพิมนั่งลงฟางก็รีบตักข้าวให้พิมทันที

 "ขอบใจจ้ะ"พิมพูดแล้วยิ้มหวานให้ฟาง

 "ค่ะ"ฟางพูด

 "ฟางมานั่งข้างฉัน"ป๊อปปี้สั่งฟาง

 "เอ่อ..คือฟาง"ฟางไม่กล้าที่จะนั่ง

 "นั่งลง!"ป๊อปปี้เริ่มขึ้นเสียง

 "คือฟางมีงานบ้านต้องทำอีกอ่ะค่ะ ขอตัวนะคะ!"ฟางรีบไปทำงานทันที

 "นี่ค่ะป๊อป"พิมตักแกงจืดหมูสับให้ป๊อปปี้

 "พิมรู้ว่าป๊อปชอบ...ใช่ไมคะ"พิมถามป๊อปปี้ไม่ตอบแค่พยักหน้า

 "ผมอิ่มแล้วขอตัวนะครับ"ป๊อปรีบลุกจากโต๊ะทันที

 "นี่พี่พิมมาไกลคงเหนื่อย ทานให้เยอะๆนะคะ"ฟ้าบอกแล้วตักอาหารให้

 "ขอบคุณค่ะ.."พิมจึงยอมทานข้าวต่อ

 ในห้องครัว

 "นี่เธอ!"ป๊อปปี้เรียกฟาง

 "คะๆ คุณป๊อป"ฟางรีบหันทันที

 "ทำไมฉันบอกให้นั่งแล้วเธอไม่นั่ง"ป๊อปปี้ถาม

 "ก็ฟางยังมีงานที่ต้องทำอีกนิ่คะ แล้วก็ฟางเป็นคนใช้จะให้ไปร่วมโต๊ะอาหารเดียวกับเจ้านาย คนอื่นจะว่ายังไงล่ะคะ"ฟางอธิบาย

 "แต่เราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้บอก ทำเอาฟางใจเต้นแรง

 "เอ่อ...ค่ะ เราเป็นแฟนกัน"

 "หลอกๆไงคะ"ฟางบอก

 "ทีหลังถ้าฉันสั่งให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำ เข้าใจไม๊"ป๊อปปี้บอก

 "ค่ะ เข้าใจค่ะ"ฟางตอบ

 "ดี"ป๊อปปี้บอก แล้วเดินออกไป

 "เฮ้อออ ยัยฟางทำไมต้องใจเต้นแรงแบบนี้ด้วยเนี่ย"ฟางพูดแล้วจับใจตัวเอง

 "นั้นพิมขอตัวกลับก่อนนะคะ"พิมบอกลา

 "เดินทางปลอดภัยนะจ้ะ"แม่ป๊อปปี้บอก

 "ค่ะ"

 "อะไรกันเนี่ย!!พี่พิมกลับมาอีกแล้วหรอ!!"ฟ้าพูดอย่างหงุดหงิด

 "คุณแม่คะ แล้วถ้าพี่ป๊อปกลับไปรักพี่พิมอีกล่ะ"ฟ้าบอกอย่างกังวล

 "แม่จะไม่ให้มันเกิดเรื่องแบบนี้อีก"แม่ป๊อปปี้บอก

เช้าวันต่อมา

 "ป้านิ่มคะ เดี๋ยวฟางออกไปซื้ออาหารข้างนอกนะคะ"ฟางบอก

 "เออ รีบกลับล่ะ"ป้านิ่มบอก

 "ค่ะ..เอ้อ ป้าคะอาหารเช้าของคุณป๊อปฟางเตรียมไว้แล้วนะคะถ้าคุณป๊อปลงมาก็ให้แกทานเลยนะคะ"ฟางบอก

 "ฉันรู้แล้วน่า เธอจะไปก็รับไปเถอะ"ป้านิ่มบอก

 "จ้ะๆ"ฟางจึงรีบออกจากบ้านทันที

 "เอิ่ม..แค่นี้ใช่ไมเนี่ย"ฟางเช็คอาหารที่เธอซื้อมา

 "อ้าวฟาง.."

 "คุณพิม!สวัสดีค่ะ"

 "ดีจ้ะ มาซื้ออะไรหรอ"พิมถาม

 "มาซื้ออาหารนิดหน่อยหน่ะค่ะ แล้วคุณพิมล่ะคะ"ฟางถาม

 "ฉันก็มาซื้อของนิดหน่อย แต่ฉันมีอะไรจะถามเธอหน่อยหน่ะเผื่อเธอรู้"พิมพูด

 "มีอะไรหรอคะ"

 "ฉันอยากรู้ว่าเธอกับป๊อปปี้..จริงจังกันมาดแค่ไหน"พิมถาม ทำเอาฟางสะดุ้ง

 "ก็....จริงจังเหมือนแฟนทั่วไปหน่ะค่ะ"ฟางบอก

 "พอเห็นป๊อปกับเธอ มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันคบกับเค้า"พิมบอกแล้วส่งสายตาอาฆาตแค้นใส่ฟาง

 "ฉันกับป๊อปเรามีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง เวลาฉันขออะไรเค้าก็จะให้ฉันหมด เราเคยจูบกันด้วยล่ะ"พิมโม้ แต่ฟางกลับไม่สนใจเลยสักนิด

 "แล้วทำไมคุณต้องทิ้งคุณป๊อปไปล่ะคะ!"ฟางถาม

 "อะไรนะ"พิมถามอย่างโมโห กับคำพูดของฟาง

 "คุณรู้ไมคะว่าคุณป๊อปต้องเสียใจแค่ไหน กว่าจะทำให้เค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมมันยากมากเลยนะคะ"ฟางพูด

 "สมแล้วล่ะที่ป๊อปสนใจเธอ เห้อะ!!ยังไงซะฉันก็อยากเธอรักเค้าเท่าที่เค้ารักฉันก็แล้วกัน!"พิมพูดอย่างส่ะใจ แล้วทำท่าจะเดินกลับไป

 "คงไม่ได้ล่ะมั้งคะ"ฟางพูดแทรกขึ้น ทำให้พิมต้องหยุดชะงัก

 "เพราะตอนนี้ความรักที่เค้ามีให้คุณ มันลดน้อยลงไปตั้งแต่คุณทิ้งเค้าแล้วล่ะมั้งคะ ตอนนี้คุณป๊อปอยู่กับปัจจุบันอ่ยาเอาอดีตมาพูดถึงดีกว่าค่ะ!!"ฟางบอก ทำให้พิมโมโหมากกว่าเดิมแต่ยังคงเก็บอารมณ์

 "ไว้เจอกันใหม่นะคะ"ฟางบอกลาพิม ก่อนจะเดินจากไป

 "คิดหรอ!!ว่าฉันจะยอมง่ายๆแบบนี้"พิมพูดอย่างหัวเสีย

 "ฉันนี่แหละจะเป็นทั้ง อดีต ปัจจุบันและอนาคตของป๊อป!"พิมบอก

จบไปอีกตอน เม้นนนน โหวตตตตต ให้ไรเตอร์หน่อยนะเคอะ!! จุ้ป จุ้ป!!