รักเธอจัง..ยัยน่ารัก (Love U cuties.)

Fang Talk

   เมื่อกิจกรรมทั้งหมดเสร็จ พี่ๆให้พวกเรารวมตัวแล้วไปอาบน้ำเตรียมเข้ากิจกรรมแค้มปิ้งต่อ

เฟย์: พี่ฟางเป็นไงมั่งอ่ะ เข้าฐานอ่ะ

  อยู่ๆยัยเฟย์ก็ถามขึ้นมา  ฉันก็ได้แต่ก้มหน้า แล้วความคิดดันไปคิดถึงตอนฐานแอ๊ปเปิ้ล  อ๊ายยย!!!

ฟาง: ก็….ไม่เป็นไงหรอก สนุกดี

หวาย: แล้วทำไมต้องหน้าแดงอ่ะพี่ฟาง  หรือว่า!!!!

หวายชี้มาแล้วทำหน้าล้อๆ

ฟาง: ไม่มีอะไรหรอก  แล้วเธอ2คนล่ะ

ฉันถามกลับบ้าง

เฟย์: เฟย์ก็ไม่มีอะไรหรอก เพราะส่วนมานายหน้ายาวจะเป็นคนทำแทนน่ะ เฟย์เลยสบาย555

หวาย: ส่วนหวายนะพี่ฟาง  พี่โหมะแกล้งหวายตลอดฐานเลย ทั้งปะแป้ง ละเลงโคลน

ยัยหวายรีบฟ้องทันที ทั้งฉันและทุกๆคนหัวเราะ

แก้ว: มันก็สมควรแล้วหวายเอ้ยยย!! แกน่ะมันแสบตัวแม่

แก้วพูด พวกเราก็หัวเราะเห็นด้วย มีแต่ยัยหวายที่ทหน้าบูดอยู่

    เมื่ออาบน้ำกันเสร็จแล้วเราก็มาทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ มันเป็นเกมส์ให้เราเล่น แล้วถ้าแพ้ก็จะถูกทำโทษโดยการเต้น ซึ่งในนั้นมีพี่ใบเตยกับเขื่อเป็นคนดำเนินกิจกรรม  ส่วนคนอื่นๆก็เป็นตัวเสริม และเค้า…. ก็ตีกลอง  คนอะไร  ตีกลองก็สนุกนะ  แต่หน้ายังนิ่งได้อีกอ่ะ  สุดยอดจริงๆ  เมื่อกิจกรรมเสร็จเราก็เข้านอนกัน

  ปี๊ดดดดดดดดดดดด!!!

เบล: ตื่นได้แล้วค่า!!!!! 

เมื่อสิ้นเสียงนกหวีด ก็มีเสียงปลุกตามมา ฉันลุกขึ้นมาดูนาฬิกา โห่!!!6โมงเช้าเอง สงสัยเขาให้ลุกไปออกกำลังกายล่ะมั้ง  และคำสันนิษฐานของฉันก็เป็นจริงเมื่อเราไปออกกำลังกายกัน

แก้ว: หาวววววว!! นี่ฉันยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยนะ  เมื่อคืนมัวแต่เม้าท์กับยัยหวายอยู่ว่าจะนอนตั้งเกือบตี3แหนะ

เฟย์:ก็เฟย์บอกแล้วให้รีบนอนกัน  เป็นยังไงล่ะ

ยัยเฟย์หันมาดุ

โทโมะ: น้องๆครับวันนี้พี่จะให้ออกกำลังกายเพื่อสุขภาพกันนะครับ โดยที่พี่จะให้ทุกคนออกมาทำท่าทางคนละ 1ท่า จะครบทุกคนนะครับ เอาล่ะ เริ่มที่โซ่เลยครับ

เมื่อพี่โทโมะพูดเสร็จ โซ่ก็ออกไปนำเต้นทันที จนกระทั่งมาถึงชั้น  เอาไงดีอ่า!! ท่าที่คิดได้ก็โดนแย่งไปหมดแล้ว ฉันมองไปรอบๆตัว จนกระทั่งไปป๊ะกับ…..พี่ป็อบ  เขาออกท่าทางให้ ฉันจึงทำตามทันที  เมื่อฉพี่ป็อบ  เขาออกท่าทางให้ ฉันจึงทำตามทันที  เมื่อฉันทำเสร็จก็เข้ามาที่แถว แล้วฉันก็หันไปทางที่พี่ป็อบยืนอยู่แต่… เขาหายไปแล้ว  เอ… ไปไหนนะ  เมื่อเสร็จกิจกรรมแล้ว พี่เขาให้มาเตรียมตัวก่อนที่จะออกเดินป่า  ฉันจึงออกมาเดินเล่นที่ระเบียง

ฟาง: เห้อออออ!!!  เข้าป่าจะเป็นยังไงน้า!!!

ฉันยืนบิดแล้วเอ่ยออกมากับตัวเอง แล้วยืนคิดอยู่ตรงนั้นเรื่องๆ  ฉันชอบอากาศที่นี่จังเลย  ถ้ามีโอกาส ฉันกลับมาอีกแน่นอน ฮิๆๆๆ

…..: ใกล้เวลานัดแล้ว เธอมาทำอะไรที่นี่ ไม่ไปเตรียมตัวล่ะ

อยู่ๆก็มีเสียงดังมาข้างหลัง ฉันจึงหันไปดู

ฟาง: พี่ป็อบ!!!  เอ่ออออ…..

ป็อบปี้ : ฉันถามทำไมไม่ตอบ

ฟาง: เตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ  ฟางแค่มาเดินเล่น คิดอะไรนิดหน่อย   เอ่อออ  พี่ป็อบคะ..

ฉันเรียกเขา

ป็อบปี้ : ว่าไง

เขาตอบโดยที่ไม่ได้มองมาที่ฉัน แต่มองไปยังบรรยากาศขุนเขาข้างหน้า

ฟาง: ฟางขอบคุณเรื่องเมื่อเช้านะคะ

ป็อบปี้ : ขอบคุณเรื่องอะไร

ฟาง: ก็…ตอนที่ฟางออกไปยืนนำออกกำลังกายน่ะค่ะ

ป็อบปี้ : อ้อ  ตอนนั้นฉันแค่ออกกำลังกายของฉันปกติน่ะ  ไม่คิดว่าเธอจะเห็น

เขาบอกนิ่งๆ  แป่ววว!! นี่ฉันหน้าแตกเหรอเนี่ย

ฟาง: นั่นแหละค่ะ ถือว่าพี่ช่วยฟางแล้ว อ่ะ เอ่อ งั้นฟางไปก่อนนะคะ  เดี๋ยวทุกคนรอนาน

ฉันบอกแล้วเตรียมจะเดินออกไป

ขวับ!!!

อยู่ๆ พี่ป็อบปี้ก็จับข้อมือฉันไว้

ป็อบปี้ : ฉันไปด้วย  ไป

เขาบอกแล้วเดินจูงมือฉันไป  ตอนนี้ฉันทำได้แค่เดินตามและ…มองมือที่เขาจับฉัน  เอ….. ทำไมมันรู้สึกแปลกๆนะ ใจหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ หรือว่าฉันกำลังจะไม่สบายนะ แล้วฉันจะไปเดินป่าได้มั้ยเนี่ย 

 #ไม่มีใครมาเม้นเลย  #แอบเสียใจ