To love or to bad...

9.7

เขียนโดย เต้าหู้ขาว

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.26 น.

  6 session
  21 วิจารณ์
  13.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 23.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) To love or to bad...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

kaew say...

 

 

 

โอ๊ย ถ้ามันจะซวยอะไรขนาดนี้ ฉันเบื่อไม่อยากจะเจอขี้หน้า ขอร้อง ทำไงดีว่ะแก้วแตกเอ่ย!! เออกู

ควรกับบ้านสินะ แล้วตอนนี้ฉันอยู่ส่วนไหนของผับเนี่ย? โอ๊ยคนเยอะเกินไปแล้วนะ!!

 

 

 

"กรุณารบหน่อยค่ะ!"ฉันพูดเสียงดังพอสมควรใครคนแถวๆฉันหลบหลีกทางไปหน่อยเบียดกันจน

เป็นหนึ่งเดียวแล้วเนี่ย ที่นี่เขาก็มีพื้นที่เยอะแยะ จะมาเบียดอะไรตรงฉันเนี่ย

 

 

 

ฉันเบียดผู้คนมากมายก่อนจะเดินออกจากผับ หาแท๊กซี่แถวนั้น มีไหมเนี่ย ไปไหนกันหมด? ฉันมอง

ซ้ายขวาเพื่อนจะเจอรถมาให้ฉันบริการ พอฉันต้องการนี่หายหมด พ่อไม่ต้องการ เรียกกันอยู่นั้น

แหละบอกตามตรงอารมณ์เจ๊เสีย!!

 

 

 

ครืด~ ครืด~

 

 

 

เสียงโทรศัพท์ของฉันสั่นภายในกระเป๋าสีดำ ฉันหยิบมันมาดูก็พอชื่อเพื่อน อย่างยัยเฟย์โทรมาหา

ฉัน ฉันเลยกดรับสายมัน

 

 

 

'แกอยู่ไหน? มีเรื่องอะไรกันว่ะ'

 

 

'ไม่ต้องรู้สักเรื่องเถอะ เอาเป็นว่าเดี่ยวเล่าให้ฟังที่บ้าน ตอนนี้อยู่หน้าผับ ไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไร

แล้วขอบายกลับบ้านก่อน เที่ยวให้สนุก'

 

 

'ดะ....'

 

 

 

ไม่ทันไรฉันก็กดวางสายมันไป ไม่งั้นคงมีคำถามยาวเป็นตารางวาเซนติเมตรแน่ แท๊กซี่หายหัวไป

ไหนกันหมด ฉันเดินกลับบ้านก็ได้นะ ไม่ง้อ รถมงรถเมย์ได้หมดแต่ขอได้แค่กลับบ้านเท่านั้น T^T 

ชีวิตถ้ามันจะเจอเรื่องซวยอะไรปานนี้ พระเจ้าโปรดช่วย

 

 

 

"รีบหรอ?"เสียงทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ฉันตกใจเลยรีบหันไปมอง...ก็นอกจากใครล่ะ นายโท

โมะคนเดียวเท่านั้นแหละ

 

 

 

"รีบสิ ไม่อยากเจอหน้าใครบางคน"ฉันตอบกลับโดยไม่สนใจ หันหน้ากลับและเดินหนีทำเหมือนไม่รู้

จัก ไม่อยากรจะรู้จัก 

 

 

 

"เฮ้ เดียวก่อน เธอเป็นอะไร เธอเป็นคนขอฉันเองนะคืนนั้น"เมื่อได้ยินคำพูดนั้นทำกับฉันถึงต้อง

หยุด 

 

 

 

"หุบปากหมาๆของนาย และที่สำคัญฉันก็บอกกับนายแล้วว่า เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน ลืมเรื่องคืนนั้น

ไปซะ เพราะฉันถือว่าฉันผิดพลาด มันเป็นเพราะความเมา นายคงเข้าใจ เพราะฉะนั้นปล่อยแขนฉัน

ได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน"ฉันพูดพลางแกะมือของโทโมะออก แต่หมอนี่ดันไม่ยอมปล่อย

 

 

 

"นี่ เธอคิดหรอว่ามันจะง่าย เธอเป็นคนขอฉันนะ แล้วเธอมาพูดแบบนี้ เรารู้จักกันไม่ได้เลยหรอ"

 

 

 

"ไม่ เรารู้จักกันไม่ได้ เข้าใจหรือยัง!!"

 

 

 

"ไม่ได้หรอ...ถ้าฉันบอกเรื่องคืนนั้นกับเพื่อนๆของเธอ...ตามจริง ถ้าเราไม่รู้จักกัน ไม่มีความ

เกี่ยวข้องกัน ฉันก็ไม่มีความจำเป็นต้องแคร์ จะบอกอะไรใครก็ได้ จริงไหม?"

 

 

 

"อย่านะ...ไอ้บ้า จะตามหลอกหลอนกันจนวันสิ้นชีพกันเลยหรือไง ปล่อยให้ฉันได้ลอยขึ้นสวรรค์

บางเถอะ อย่าฉุดฉันลงนรก!!"ฉันพูดกับนายโทโมะ...เอาไงดีว่ะฉัน ฉันจะยอมรู้จักกับคนที่....โอ๊ย

ไม่อยากจะพูด มันคือความผิดพลาด มันเป็นเรื่องที่แบบไม่อยากให้ แบบ เอาหัวทุ้มพื้นตอนนี้จะ

เป็นไรไหมว่ะ

 

 

 

"ตกลงว่าไง?"

 

 

 

"ฉันบอกว่าไม่ได้ไหมล่ะ...โอเคๆๆๆ เราจะรู้จักกัน โอเค พอใจแล้วใช่ป่ะ งั้นก็ขอเสร๊จไปไกลๆ"

 

 

 

"ฉันจะขอไปส่งเธอที่บ้านแล้วกัน ฉันเอารถมา ไม่ต้องปฏิเสษ ไม่งั้นฉันบอกเพื่อนเธอแน่โอเค?"

แล้วมันจะถามฉันหาอะไรมิทราบ ยังนี้เขาไม่ได้เรียกว่าขอนะ เขาเรียกว่าบังคับ

 

 

 

โทโมะพาฉันขึ้นมาที่รถก่อนจะไปส่งฉันที่บ้าน...หมอนี่มันยังไม่ลืมบ้านฉันแหะเขามาถูกโดยไม่ถาม

ฉันสักคำ

 

 

 

"ขอเบอร์หน่อย เพื่อจะติดต่อ...คงรู้นะถ้าไม่ให้อะ" หึ..ชีวิตจะจบลงก็ตรงจุดนี้ใช้ป่ะ แก้วเอ่ยแก้ว

ฉันให้เบอร์กับนายโทโมะ ก่อนจะลงออกจากรถ

 

 

 

"เดี่ยว"โทโมะบอกกับฉัยว่าเดี่ยวก่อนจะดึงมือของฉันให้เข้าไปใกล้เขา นั้นทำให้ฉันตกใจมากก่อน

จะเอามือเล็กๆของฉันดันหน้าอกกว้างของหมอนั่นเอาไว้ "อยู่เฉยๆ คงรู้นะถ้าขัด" โทโมะพูดขึ้นอีก

ครั้งก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อคมของเขาเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉันขึ้นเลื่อยๆก่อนจะบรรจงประกบริม

ฝีปากของฉันอย่างเบา

 

 

 

ริมฝีปากของฉันและเขาประกบก่อนอย่างเบาบางโทโมะเป็นฝ่ายลุกแต่ฉันนี่แทบจะกลายเป็นไฟอยู่

แล้ว เขาเริ่มเลียริมฝีปากของฉันอย่างเบาๆ "นี่...อ้าปากหน่อย" โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงแหบพล่า

ก่อนจะประกบปากเข้าหากันอีกครั้ง และคราวนี้ ฉันก็ค่อยๆอ้าปากสนองเขาอย่างเดียว ฉันไม่คิด

อะไรเลยทั้งนั้นสมองขาวโพลนคิดไรไม่ออก ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนทำไรอยู่

 

 

 

เขาเริ่มรุกล้ำโดยการนำลิ้นร้อนของเขาเขามาในโพลงปากก่อนจะชิมหาความหวานภายในปากของ

ฉัน ลิ้นร้อนของเขาเริ่มร้อนแรงมากกว่าเก่ามือไม้อยู่ไม่สุก เริ่มรู้ส่วนเว้าโคล่งของฉัน นี่ฉันจะยอมเขา

เป็นครั้งที่สองหรือป่าวเนี่ย สมองมันก็คิดได้แค่นี่แหละตอนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

{100%}

 

 

อัพอีกตอนแล้วนะจ้ะ แต่งได้แค่นี่ไม่สนุกก็ต้องขอโทษนะจ้ะ

คืนนี้น่าจะ อัพอีกตอน ก็ฝากติดตามคอมเม้นด้วยน้า

 

 

 

 

https://www.facebook.com/profile.php?id=100001529168671

ใครอยากขอฟิค รู้เกี่ยวกับฟิคก่อนใคร แอดได้เฟสบุุ๊คนี่นะจ้ะ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา