แรงรัก แรงริษยา
เขียนโดย 
อโณทัย
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.55 น.
แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กรี๊ดดด..."เฟย์กรี๊ดออกมาอย่างเก็บกด เขื่อนสะดุ้ง
"ยัยบ้า แกจะตะโกนแหกปากทำไมวะ"
"อะไร นี่แกยังไม่ชินอีกเหรอ"เฟย์ว่า
"ไม่เว้ย เสียงแกยังกับนกปรอท ใครจะไปชิน"
"เกินไปล่ะ"เฟย์บอก
"แล้วนี่แกเป็นอะไร เก็บกดอะไรมา"
"ฉันเซ็งอ่ะแก พี่ป๊อปกลายเป็นของพี่ฟางไปแล้ว"
"แล้วยังไง..."เขื่อนเฉยๆ
"คนที่ฉันรักก็ถูกแย่งไปยังไงล่ะ"เฟย์โวย
"ทำไม เธอไม่มองหาคนที่รักเธอบ้างล่ะเฟย์"เขื่อนมองเฟย์อย่างมีความหมาย
"พูดอะไรน่ะ พี่ป๊อป เขาก็รักฉัน"
"แกแน่ใจนะว่าผู้ชายของแกยังเป็นคนที่รักแกเหมือนเดิม"เขื่อนว่า
"ถ้าเขาไม่รักฉัน แล้วจะไปรักใคร"เฟย์มองหน้า
"ฉันรักแกนะเฟย์ หวังดีกับแกเสมอ"
"เออ รู้แล้วน่า แกก็ลองไปหวังดีกับคนอื่นดูสิ ฉันจะด่าแกเลยว่าเป็นเพื่อน
ทรยศ"เฟย์บอกก่อนจะออกไปจากห้อง
"ทำไมแกไม่เข้าใจอะไรเลยนะ เฟย์...."
"เป็นอะไรคะ ทำไมไม่กิน"ฟางมาทานเค้กกับป๊อปปี้ที่ร้านขนมแถวมหาลัย
"พี่ไม่ชอบกินเค้ก"
"งั้นเปลี่ยนเป็นไอติมไหมคะ"ฟางถามอย่างเอาใจ
"ไม่ล่ะ..."ป๊อปปี้บอก เธอหน้าบูดไปทันที
"แล้วพี่ป๊อปจะกินอะไรล่ะคะ"
"ไม่กิน"เขาบอกแล้วก้มลงกดมือถือเหมือนกำลังแชทอยู่กับใครสักคน
"พี่ป๊อปคะ ถ้าพี่ไม่อยากมาก็บอกมาตรงๆก็ได้"
"เป็นอะไรอีกล่ะ"ป๊อปปี้เงยหน้ามามอง
"ฟางไม่ได้เป็นอะไรค่ะ "ฟางวางส้อมที่ใช้จิ้มเค้กลงอย่างหมดอารมณ์จะกิน
"แล้วไม่กินเหรอ"เขาถาม
"ฟางจะกลับบ้านแล้วค่ะ"เธอบอกก่อนจะลุกขึ้น
"ฟาง ไม่เอาน่า อย่างี่เง่า"
"งี่เง่างั้นเหรอคะ"ฟางมองเขาอย่างตัดพ้อ
"ใช่น่ะสิ ฟาง หัดใช้เหตุผลหน่อยได้ไหม"
"ฟางจะกลับบ้าน พี่ป๊อปไม่ต้องส่งนะคะ"ฟางออกไปจากร้านทันที
"ฟางๆ"ป๊อปปี้รีบวางเงินก่อนจะรีบออกไปตาม
"ตามมาทำไมคะ"ฟางหยุดเดินเมื่อเห็นว่าร่างสูงวิ่งตามมา
"ถามได้ พี่ก็จะตามมาเพื่อขับรถพาเธอไปส่งที่บ้านน่ะสิ"ป๊อปปี้บอก
"ฟางเปลี่ยนใจแล้วค่ะ ฟางจะไม่กลับบ้าน"
"แล้วฟางจะไปไหน"เขาถามร่างบาง
"ไปนอนบ้านเพื่อนค่ะ"
"เพื่อนที่ไหน แล้วเพื่อนหญิงหรือชาย"
"โอ๊ย...พี่ป๊อปอย่าถามมากได้ไหมคะ"ฟางหันมาโวยใส่ชายหนุ่ม
"ที่ถามน่ะ ก็เพราะ...."
"เพราะกลัวผิดคำสัญญาที่ให้ไวกับฟาง"ฟางพูดต่อให้โดยไม่ฟังเขาเลย
"ฟาง อย่าทำให้ทุกคนเขาเป็นห่วงสิ"
"ก็เรื่องของทุกคนสิคะ ฟางไม่แคร์เลยสักนิด"ฟางเดินออกไป ป๊อปปี้ยังคง
เดินตามหญิงสาว
"แต่ฟางต้องแคร์ พ่อกับแม่ฟาง รวมทั้งเฟย์ เขาเป็นห่วงฟางนะ"
"เฟย์เหรอคะ...หึ"ฟางยิ้มเยาะ
"ทำตัวแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ"
"แล้วฟางจะต้องทำยังไงล่ะคะ"ฟางโวย
"ทำตัวดีๆสิ"
"ฟางไม่ใช่เฟย์ที่จะต้องทำตัวเสแสร้งตอแหลเก่ง"หญิงสาวพูด
"ฟางเคยบอกพี่ไม่ใช่เหรอว่าจะทำให้พี่รักให้ได้"
"แต่พี่ป๊อปก็รักแต่ยัยเฟย์"ฟางน้ำตาซึม
"ฟาง"ป๊อปปี้ดึงร่างบางเข้ามากอดปลอบ
"ฟางรู้ ฟางสู้เฟย์ไม่ได้เลย"
"หยุดร้องนะคนดี"เขาพยายามพูดปลอบโยนเธอ
"ฮือ...."ฟางยังคงร้องไห้ไม่เลิก ป๊อปปี้ได้แต่กอดและพูดเพื่อให้หญิงสาว
สบายใจขึ้น
เรื่องนี้พี่ป๊อปเปนคนดีแต่จิตใจโลเล กว่าพี่ป๊อปจะรู้ใจตัวเองจิงๆ พี่ฟาง
ก็คงเสียน้ำตาเยอะไปแล้วล่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
