เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

9.4

เขียนโดย sunyo

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.

  62 ตอน
  698 วิจารณ์
  83.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                    แก้วเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่เข้ามาในบ้าน  บ้านที่เคยมีแต่เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่วันนี้มันกับเงียบสงบ  ป๊อปยังซึมอยู่ที่มุมหนึ่งของบ้าน ส่วนดิเรกเองก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง  เขื่อนเลือกที่จะขับรถออกไปข้างนอก ออกไปให้พ้นบ้าน ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น   แก้วเดินก้มหน้าขึ้นไปเก็บกระเป๋าในห้อง แล้วเดินเข้าไปหาดิเรก 

 

 

 

 

                    "  ป๋าคะ  แก้วขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยคะ "  แก้วคุกเข่านั่งข้างเตียง ดิเรกพลิกตัวหันหลังให้แก้ว 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลยังไม่อยากจะรับฟังอะไรทั้งนั้น  ออกไปก่อน  "  ดิเรกกลั้นน้ำตา พูดเสียงอ่อนอย่างคนไร้แรง  แก้วร้องไห้ จำต้องเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

                    " เฮีย  แก้วขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย "  แก้วเดินมาหาป๊อปที่นั่งซึมอยู่  ป๊อปเบือนหน้าหนี แล้วลุกเดินจากไปทันที  

 

 

 

 

                    "  เฮีย  ฟังแก้วก่อนสิ  ฮึก เฮียย  ฮืออ ฮือออ ฮือออ "  แก้วสิ้นหวัง ทรุดนั่งลงกับพื้นแล้วปล่อยโฮออกมา 

 

 

 

 

 

 

                      บ้านโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    "  มิ้นกลับมาที่นี่ได้ยังไง "  ทันทีที่เห็นหน้ามิ้น โทโมะรีบกรู่เข้าไปหาทันที  ฟาง เฟย์ยืนมองทั้งคู่อย่างไม่พอใจ  อินอรยิ้มสะใจ 

 

 

 

 

                    "  เค้าก็กลับมาหาโมะไง  โมะคิดถึงเค้ามั้ย "  มิ้นจับมือทั้งสองข้างของโทโมะมากลุ้มไว้ แล้วพูดเสียงอ้อน

 

 

 

 

                    " หึ  แล้วมิ้นจะจากเค้าไปอีกเมื่อไหร่หละ "  โทโมะตัดพ้อ 

 

 

 

 

                    "  เค้าจะไม่มีวันจากโมะไปไหนอีกแล้วนะ  เค้ารู้แล้ว รู้แล้วว่าเค้ารักใคร แล้วใครคือคนที่รักเค้ามากที่สุด " มิ้นโผลเข้ากอดโทโมะ เฟย์ ฟางหน้าเหวอ ไม่คิดว่ามิ้นจะกล้าทำขนาดนั้น

 

 

 

 

                    " แล้วแม่จะเสียใจกับสิ่งที่แม่ทำ "  ฟางทนดูไม่ได้ หันหน้าหนีแล้วไปพูดกับอินอรก่อนจะเดินขึ้นห้องไป 

 

 

 

 

                       

 

                      "  เฟย์จะไปหาแก้ว  "  เฟย์พูด ฟางพยักหน้าแล้วเก็บของออกไป 

 

 

 

 

 

                        สวนสาธารณะ เฟย์ ฟาง แก้วนั่งคุยกัน  แก้วร้องไห้ตลอดทางตั้งแต่ออกมาจากบ้าน จนตอนนี้ก็ยังไม่หยุดร้อง

 

 

 

 

                    "  เฮียใหญ่หายไปจากบ้าน ตอนนี้ยังไม่กลับ เฮียกลางก็ไม่ยอมคุยกับชั้ล  ป๋าก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน  เป็นเพราะชั้ลคนเดียว  ชั้ลไม่น่าทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นเลย  ฮึก ฮึก "  แก้วพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

                    " รออีกสักพักนะแก้ว  แล้วค่อยไปคุย ตอนนี้เค้าคงยังโกรธอยุ่  "  ฟางปลอบใจ แต่ในใจก็อยากจะคุยกับป๊อปใจจะขาด 

 

 

 

 

                    "  แก้ว หลังจากกลับมา ได้คุยกับพี่โทโมะหรือเปล่า  "  เฟย์ข้องใจ  แก้วยิ่งร้องหนักไปกว่าเดิม

 

 

 

                    "  ชั้ลไม่น่าปล่อยตัวไม่เลย  ไม่น่าเลยจริงๆ " 

 

 

 

 

                    "  อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย มันผ่านไปแล้วนะแก้ว  "  ฟางกอดปลอบ 

 

 

 

 

                    " เฟย์ช่วยพาแก้วไปที่คอนโดของโทโมะหน่อยได้มั้ย " แก้วพูด เฟย์ พยักหน้า 

 

 

 

 

 

                    คอนโดโทโมะ   แก้วเดินเข้าไปเก็บของใช้ทุกอย่างของเธอจนหมด แล้วเดินออกจากห้องมา 

 

 

 

 

                    " ชั้ลว่าชั้ลจะกลับไปดูโรงแรมต่อ "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                    " จะไปยังไงหละแก้ว  คือ ตอนนี้มิ้นมันมาอยู่ที่บ้าน มันทำตัวติดหนึบกับพี่โทโมะอะ  ชั้ลไปอยากให้แกเจอกับมันนะ "  เฟย์หนักใจ

 

 

 

 

                    "  ช่างเถอะ ชั้ลอยู่ได้ "  แก้วฝืนยิ้ม แต่น้ำตายังไหลไม่หยุด 

 

 

 

                    "  แก้วจะยอมแพ้ไม่ได้นะ แก้วไม่รักพี่โทโมะแล้วหรอ " ฟางพูด แล้วแขนแก้วเป็นการเตือนสติ

 

 

 

                    "  ชั้ลไม่มั่นใจเลย ว่าเค้าจะรักชั้ลจริงๆ ขนาดตอนที่เรานอนด้วยกัน ชั้ลยังคิดอยู่เลยว่าเค้าคิดว่าชั้ลคือมิ้น  ถ้าเค้าไม่เมา เราคงไม่ลึกซึ้งกันขนาดนั้น "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                    "  แก้วพูดอะไร "  ฟางเอ็ดแก้ว  เฟย์มองแก้วอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                    " คืนนั้นเค้าเมา เค้าพูดอะไรของเค้าก็ไม่รู้  แต่ชั้ลรู้สึกได้ ว่ามันไม่ได้หมายถึงชั้ล  แต่ชั้ลก็แพ้ใจตัวเองยอมเป็นของเค้า  พอตื่นเช้ามา เค้าพูดถึง มิ้น   "  แก้วพูดเสียงสั่น เฟย์ ฟาง ไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ได้แต่กอดแก้วไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                      เช้าของวันใหม่  เขื่อนออกมาทำงานที่บริษัทตั้งแต่เช้า เขารีบออกมาเพราะไม่อยากจะเจอแก้ว  ยอมออกมาตั้งแต่รุ่งสาง มานั่งซึมอยู่ที่ห้องทำงานของตัวเอง

 

 

 

 

                    "  เฮีย  " เฟย์ที่เพิ่งจะเข้ามาในห้อง พอเห็นเขื่อนก็รู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เธอเรียกเขื่อนเสียงเบา เก้ๆกังๆ ไม่กล้าจะเดินเข้าไปหา  

 

 

 

                    "  ยื่นใบลาออก แล้วก็ไปให้พ้นๆหน้าชั้ล "  เขื่อนพูดแต่ไมหันมองเฟย์แม้แต่น้อย   เฟย์น้ำตาตก ยิ่งเห็นเขื่อนเย็นชาใส่เท่าไหร่ เฟย์ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น

 

 

 

 

                    "  ฟังเฟย์ก่อนได้มั้ยเฮีย "  เฟย์เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขื่อน เขื่อนไม่พูดอะไร แต่เงยมองหน้าเฟย์  สายตาดุดันขอเขามันทำให้เฟย์ต้องหลบตา 

 

 

 

 

                    "  ไม่ไปใช่มั้ย  งั้นก็เชิญอยู่ไปเลย  ชั้ล ไป เอง  "  เขื่อนสปริงตัวลุงขึ้นยืน แล้วเดินออกไปจากห้องทันที  เฟย์ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา 

 

 

 

 

 


                     " พี่ป๊อปคะ ฟางขอคุยกับพี่ป๊อปหน่อยได้มั้ยคะ  "  ฟางเดินตามป๊อปไปที่ลานจอดรถ ป๊อปเดินหนี  ฟางรีบเดินไปดักหน้า  ป๊อปหยุด แต่เบือนหน้าหนี ไม่มองหน้าฟาง

 

 

 

 

                    " ฟางแค่อยากอธิบายให้พี่ฟัง  ฟางไม่ได้ตั้งใจจะโกหกพี่นะ " ฟางน้ำตาคลอ

 

 

 

 

                    " นี่ขนาดเธอไม่ได้ตั้งใจ  ชั้ลยังเจ็บขนาดนี้นี่เลย  แล้วถ้าเธอตั้งใจ ชั้ลจะเจ็บขนาดไหนกันนะ "  ป๊อปพูดติดตลก แต่ในใจเจ็บจนเกินบรรยาย

 

 

 

 

                    "   ฟางขอโทษนะ แต่ฟางจำเป็น คือฟาง..."  ฟางยังพูดไม่จบ

 

 

 

 

                    "  รู้มั้ย ชั้ลยอมทิ้งทุกอย่าง ทิ้งความสุขจากการเข้าผับ เที่ยวผู้หญิง เที่ยวกับเพื่อน เลิกเจ้าชู้ เลิกทุกอย่างที่มันเป็นสิ่งไม่ดี เพราะเธอ  เพราะชั้ลอยากจะจริงจังกับเธอ ชั้ลอยากใช้ชีวิตกับเธอ  เพราะชั้ลคิดว่าเธอคงไม่เหมือนผู้หยิงคนอื่นที่มาหลอกชั้ล มาสวมเขาให้ชั้ล มาหลอกเอาเงินชั้ล   หึ !   แต่ชั้ลก็คิดผิด  เธอก็เป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น ที่แสร้งทำเป็นใสซื่อ ไร้เสียงสา ทำตัวน่าสงสาร  มารยาจริงๆ "

 

 

 

 

                     "  ฟางอาจจะหลอกพี่ในเรื่องแม่ของฟาง  แต่เรื่องของหัวใจฟางไม่เคยหลอกพี่นะ  ฟางรักพี่ป๊อปจริงๆนะ ฮึก ฮึก " ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

                    " เธอคิดว่าชั้ลจะเชื่อเธองั้นหรอ  ชั้ลอาจจะเคยโง่เชื่อเธอมาก็จริงนะ  แต่ชั้ลจะไม่โง่เป็นครั้งที่สองเด็ดขาด  แล้วก็ช่วยออกไปจากชีวิตชั้ลด้วยนะ  ชั้ลไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงอย่างเธออีก " ป๊อปสะบัดมือฟางจนหลุด แล้วเดินขึ้นรถไป 

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อป ! พี่ป๊อปปปป !!  "  ฟางเดินตามรถไป แล้ววิ่งไปตามไปเมื่อป๊อปขับเร็วขึ้น แต่สุดท้ายเธอก็ต้องหยุด และทำได้แค่มองรถของป๊อปที่ขับออกไปไกลจนสุดตา 

 

 

 

 

 

                        บ้านโทโมะ 

 

 

                    ในขณะที่คนอื่นทุกข์ใจจนแทบตาย มีเพียงโทโมะ ที่มีความสุขกับคนรักเก่า เขามีความสุขกับมิ้นจนลืมนึกถึงแก้วไปเลย 

 

 

 

 

                    "  จะไปหายไปไหนอีกแน่นะ " โทโมะนอนหนุนตักมิ้นในห้องเดิมของเขา

 

 

 

 

                    "  ไม่  เค้าจะอยู่กับโทโมะนี่แหละ เค้าสัญญา "  มิ้นพูด แล้วก้มลงจูบหน้าผากโทโมะ 

 

 

 

 

                    หน้าบ้าน ย่าเดินมาเอาเรื่องอินอร เมื่อรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นฝีมือนของอินอร 

 

 

 

 

 

                    " แกกำลังทำให้ลูกของแกสับสน "  ย่ามองหน้าอินอรอย่างเอาเรื่อง  อินอรลอยหน้าลอยตาเหมือนไม่รู้สึกอะไร

 

 

 

                    "  หนูก็ไม่ได้ทำอะไรนิคะ โทโมะเค้าก็ตัดสินใจของเค้าเอง  ถ้าเค้ารักนังเด็กนั้นจริงๆ เค้าก็คงไม่กลับมาหามิ้น " อินอรพูด 

 

 

 

 

                    "  แกไม่ได้ต้องการแค่นี้หรอก  ชั้ลรู้ว่าแกอยากเห็นแก้วเจ็บ อย่างที่แกเคยเจ็บ ' ย่าชี้หน้าด่าอินอร  อินอรโกรธที่ย่าพูดแทงใจดำ

 

 

 

                    "  มันก็สมควรแล้วนิคะ คงจะเป็นเวรกรรมที่ตามมาสนอง สมน้ำหน้ามันจริงๆ '  อินอรแค้น 

 

 

 

 

                    "  หึ !  แกคิดผิดแล้วหละอินอร  แก้วไม่ใช่คนนิสัยดื้อด้านแบบแก  ชั้ลว่างานนี้ไม่ใช่แก้วหรอกที่เจ็บ  แต่คนที่เจ็บจะเป็นลูกชายของแก "  ย่าพูดจบก็หันหลังเดินกลับไปที่บ้านสวน 

 

 

 

 

                    "  ไม่มีทาง  คนที่เจ็บต้องเป็นนังแก้ว ไม่ใช่ลูกของชั้ล คนทีเจ็บต้องเป็นลูกของพวกแก "  อินอรกำหมัดแน่น นึกถึงแม่ของแก้วที่ล่วงลับไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา