เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

                    เปรียบวันนี้เป็นวันประกาศสงครามประสาทระหว่างแก้วกับโทโมะ  ซึ่งเธอมั่นใจเป็นอย่างมาก ว่าเธอต้องชนะในศึกครั้งนี้อย่างแน่นอน  แม้เธอจะเชื่อในตัวเองตลอดว่าเธอจะไม่ได้ตัวและใจของฝ่ายชายมาครอง  แต่ ณ เวลานี้ ขอแค่ความสะใจก็เป็นพอ 

 

 

 

                    แก้วลงทุนเปลี่ยนลุคของตัวเอง ที่เคยแต่งตัวมอมแมม ใส่แต่กางเกงขาเดฟไปวันๆ จนมันอาจจะดูเหมือนหญิงไร้เสน่ห์ในสายตาของผู้ชายหลายคน  ซึ่งวันนี้เธอไม่คิดที่จะหวนกลับไปใส่มันอีก  เธอจะเป็นคนใหม่ คนที่สวยกว่าเดิม เปรี้ยวกว่าเดิม และพราวเสน่ห์มากกว่าเดิม 

 

 

 

                    ตู้เสื้อผ้าที่เคยมีแต่เดฟหลากหลาย กับเสื้อเชิ้ตธรรมดา ตอนนี้มันถูกพับใส่ลังไว้หมดแล้ว  และตู้ถูกประดับประดาด้วยชุดเดรสหลากหลายสีสัน  ทุกชุดล้วนสวยสง่าและเหมาะสมกับแก้วเป็นที่สุด 

 

 

 

 

 

                    " ป้าคะ ช่วยเอาเสื้อผ้าของแก้วไปบริจาคให้หน่อยนะคะ "  แก้วเดินลงมาอย่างสง่า  จนชายหนุ่มที่นั่งทานข้าวกันอยู่ตะลึงกันเป็นแถวๆ 

 

 

 

 

                    " นางพญางูเข้าสิงแกรึปล่าววะ "  ป๊อปตาเบิกกว้าง ไม่คิดว่าแก้วจะสวยได้ขนาดนี้

 

 

 

 

                    " แซ่บ " ที มองแก้วอย่างพอใจ 

 

 

 

 

                    " สวยเหมือนแม่มันไม่มีผิด " ดิเรกยิ้มกว้าง พอใจในความสวยของลูกสาวเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

                    " ถ้าไม่ใช่น้องกูจะเข้าไปขอเบอร์เดี๋ยวนี้แหละ "  เขื่อนยิ้มกริ่ม

 

 

 

 

                    ทุกคนจับจ้องแก้วเป็นสายตาเดียวกัน จนแก้วเก่อเขิล ทำตัวไม่ถูก

 

 

 

 

                    " ถ้าไม่หยุดแซวแก้วจะกลับไปใส่ชุดเดิมๆ "  แก้วหน้าบูด ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆที

 

 

 

 

                    " แหม  ก็สวยจริงๆนิ  ผู้ชายมันก็ต้องมองเป็นธรรมดาดิ  ทำเป็นเขิลไปได้ " ทีกระแทกบ่าแก้วเบาๆ แก้วอมยิ้ม

 

 

 

 

                    "  ก็ไม่มั่นใจหนิ  ไม่รู้ว่าแนวนี้มันจะเหมาะกับแก้วหรือเปล่า "  แก้วไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไหร่ เพราะเธอไม่ถนัดแต่งแนวนี้สักเท่าไหร่

 

 

 

 

                    "  แบบนี้ดูดีกว่าแบบเก่าเยอะเลย  แต่งแบบนี้แหละดีแล้ว สวย "  ดิเรกชม

 

 

 

 

                    "  เออ นั้นสิ  รับรองเลยนะ ว่าผู้ชายมันต้องมองแกไม่ละสายตาแน่นอน "  เขื่อนพูดอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

                    " จริง  ขนาดเฮียยังหันมองเลย ไม่ต้องไปพูดถึงผู้ชายปกติทั่วไปแล้วหละ  "  ป๊อปแซว

 

 

 

 

                    "  อ้าววว  มึงหมายความว่าไงเนี่ยไอป๊อป  "  เขื่อนขึ้น

 

 

 

 

                    " พอๆ กินข้าวๆ "  ดิเรกสั่งพักยก  ทุกคนกินข้าวกันต่อ 

 

 

 

 

                    วันนี้แก้วกินข้าวไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ เพราะกลัวลิปติกจะจาง ซึ่งก่อนหน้านี้เธอไม่เคยหวงภาพพจน์ของตัวเองเลย แต่ในวันนี้มันไม่ใช่แล้ว เธอต้องสวย สวยทุกสถานการณ์ 

 

 

 

 

 

                    " พี่ที ลิปติกแก้วจางลงไปป่าวอะ "  แก้วถามที ในขณะที่ทั้งคู่กำลังลงจากรถ เพื่อไปประชุมยังบริษัทของโทโมะ 

 

 

 

 

                    " นี่ !  มั่นใจหน่อยดิ  พี่บอกว่าสวย ก็คือสวยจริงๆ พี่ไม่โกหกแก้วหรอก " ทีเขย่าหัวแก้วอย่างมั่นใส้

 

 

 

 

                    " พี่ที เบาๆสิ แก้วเพิ่งดัดผมมานะ เดี๋ยวลอนก็แตกหมดสิ "  แก้วปัดมือทีออก 

 

 

 

 

                    "  5555 เออๆ  ไปได้แล้ว "  ทีขำกลิ้งกับอาการของแก้ว เขาลงจากรถแล้วมาเปิดประตูให้แก้ว 

 

 

 

                     ทั้งคู่เดินควงกันขึ้นบริษัทโทโมะ  พนักงาน ทั้งชายและหญิงต่างจับตามองทั้งคู่อย่างไม่ละสายตา  ก็แหงหละ ที ทั้งหน้าหล่อ ทั้งสายตาเจ้าชู้  แถวยังหุ่นดีและรวยมากอีกต่างหาก มันก็ธรรมดาที่สาวๆจะหันมอง  ส่วนแก้วเองก็ทั้งสูง ขาว หุ่นดี น่ารัก แล้วยิ่งวันนี้เธอใส่ชุดเดรสสั่นรัดรูป เข้าไปอีก มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้ชายจะมอง

 

 

 

 

                    "  พี่ที  ทำไมมีแต่คนมอง  แก้วแต่งตัวประหลาดเกินไปหรือเปล่า " แก้วเริ่มไม่มั่นใจ

 

 

 

 

                    " มันก็เป็นเรื่องปกติ ที่คนจะมอง คนหน้าตาดี "  ทีพูดนิ่งๆ เพราะชินกับสายตาผู้คนที่มองเขามาตั้งแต่ไหนแต่ไร 

 

 

 

 

 

                    " ผม ธีร์  ธีรมุสิกวงศ์ "  ทีแนะนำตัว 

 

 

 

 

                    " คุณธีร์ เชิญที่ห้องประชุมเลยครับ " พนักงานคนชายเดินนำทั้งคู่ไปที่ห้องประชุม 

 

 

 

 

 

                    " พี่เป้ ไปตามพี่โทโมะให้ด้วยนะคะ "  ฟางที่กำลังจะเข้ามาให้ห้องประชุมเดินสวนกับเป้ ที่เพิ่งจะออกมาจากห้อง

 

 

 

 

 

                    " สวัสดีคะ คุณ    เห้ยยยย !!!  "  ฟางกำลังจะยกมือไหว้ที แต่ก็ต้องตกใจที่เห็นแก้วนั่งอยู่ข้างๆ แล้ววันนี้แก้วก็แปลกมากในสายตาของฟาง

 

 

 

 

                    " เป็นอะไรคะ  ^^ "  ที ขำท่าทางของฟาง ที่ตกใจมาก ตอนเห็นแก้ว 

 

 

 

 

                    " ของเฮียกลางคะ ไม่ยุ่งนะค่ะ "  แก้วกระซิบข้างหูที ไม่ให้ฟางได้ยิน 

 

 

 

 

                    " จะไปยุ่งกับคนอื่นได้ไง ก็เรายุ่งกับเธออยู่หนิ " ทียื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้ว จนจมูกโด่งทิ่มหน้าแก้ว แก้วยิ้มกริ่ม   

 

 

 

 

                    "  เอ่อออ  ท่าประธานกำลังจะมานะคะ "  ฟางยิ้มเจื่อนๆ เพราะหึงแก้วแทนโทโมะ แม้เธอจะโกรธโทโมะอยู่ แต่ในใจลึกๆ ก็อยากให้โทโมะคู่กับแก้ว  ที แก้ว แยกออกจากกัน 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ทำไมถึงไดสนิทกันขนาดนั้น "  ฟางทนไม่ไหว ลากแก้วออกมาคุยนอกห้องประชุม

 

 

 

 

                    "  ^^  หล่อมั้ย "  แก้วเบี่ยงแบนประเด็น ไม่ยอมตอบคำถามฟาง ซึ่งมันทำให้ฟางคิดมากกว่าเดิม

 

 

 

                    " หล่อนะ แต่ฟางว่า... " ฟางยังพูดไม่จบ

 

 

 

 

                    " มาหาชั้ลถึงที่นี่เลยหรอ  "  โทโมะที่เพิ่งเดินมา เมื่อเห็นแก้วก็รีบเข้ามาหา

 

 

 

 

                    " ใช่คะ ^^ "  แก้วทำตัวปกติ เหมือนคนไม่รู้สึกอะไรเลย จนโทโมะใจหวิวๆไป

 

 

 

 

                    " ชั้ลยังไม่เลิกกับมิ้นหรอกนะ " โทโมะจะเอาคืนแก้ว  แก้วจุกไป แต่ปั้นหน้านิ่งทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่ได้ถามคะ  แล้วก็ไม่ต้องบอกนะคะ เพราะชั้ลจะรับฟังแต่เฉพาะเรื่องที่มันเกี่ยวกับชีวิตชั้ลเท่านั้น " แก้วพูดนิ่งๆ แล้วส่งท้ายด้วยร้อยยิ้มที่น่าตบ  ก่อนที่เธอจะเดินเชิญสง่าเข้าไปในห้องประชุม 

 

 

 

 

                    " เจอเข้าไปหนึ่งดอก  จุกจนพูดไม่ออกอะดิ "  ฟางจุกแทนโทโมะ แต่เธอก็แอบสะใจเล็กน้อยที่โทโมะโดยตอกกลับอย่างสาสม

 

 

 

 

 

                    "  ทำไมมากันแค่นี้ " โทโมะมึนตึง เมื่อเห็นผู้ร่วมประชุมมีกันแค่ 4 คน คือ ตัวเขาเอง ฟาง แก้ว และ ทีเท่านั้น 

 

 

 

 

                    " ก็ผู้ถือหุ้นมีกันแค่สองคน คุณจะให้มากันกี่คนหละครับ " ทีกวนโอ้ยโทโมะ เพราะเขาไม่ชอบขี้หน้าโทโมะตั้งแต่ตอนที่โทโมะไปด่าเขากับแก้ว ที่ร้านอาหารแล้ว

 

 

 

 

                    " ฟาง นี่มันเกิดอะไรขึ้น  ผู้ถือหุ้นรายเก่าหายไปไหนหมด " โทโมะไม่พอใจ 

 

 

 

                    " ทุกคนขายหุ้นให้กับคุณธีร์หหมดแล้วคะ " ฟางพูด  ทีเริกคิ้วใส่โทโมะอย่างท้าทาย แก้วยิ้มมุมปากอย่างสะใจ

 

 

 

 

                    " นี่เอกสารการซื้อขายครับ เผื่อว่าคุณจะไม่เชื่อกับหู ก็ขอให้เชื่อด้วยตาแล้วกัน " ทีเยอะเย้ย ยื่นซองเอกสารการซื้อขาหุ้นให้โทโมะ  โทโมะหน้านิ่ง รับเอกสารมาดู

 

 

 

 

                    " 45 %  "  เอาอุทานเบาๆ อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ฟางชะเง้อหน้าไปมอง ไม่เชื่อด้วยเหมือนกัน

 

 

 

 

                    " ครับ 45 % " ทีย้ำอีกครั้ง  แก้วอมยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้าของโทโมะที่ไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไหร่

 

 

 

 

                    " ผมขอเลื่อนประชุม " โทโมะยัปั้นหน้านิ่ง เก็บซ้อนความโกรธเอาไว้

 

 

 

 

                    " ผมจะประชุมตอนนี้ครับ "  ทีพูดชัดทุกคำ  โทโมะมองหน้าทีอย่างเอาเรื่อง แต่สายตาของทีมันนิ่งกว่า เพราะตัวทีเองตอนนี้เขาเหมือนจะถือไ่เหนือกว่าโทโมะ 

 

 

 

                    โทโมะจำต้องเปิดประชุม ณ เวลานั้น   การประชุมเป็นไปอย่างเคร่งเครียด เครียดเฉพาะโทโมะกับฟาง  แต่ผิดกับอีกฝ่ายหนึ่งที่นั่งไขว้ห้างฟังโทโมะอย่างสบายอารมณ์ 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  ทางนู้นไปรู้เป็นไงบ้างวะเฮีย คิดแล้วสะใจไม่หาย 5555"  ป๊อปเดินเข้ามาคุยกับเขื่อนในห้อง พูดไปก็หัวเราะไป 

 

 

 

 

                    " พูดอะไรเกรงใจแฟนกูบ้างดิป๊อป  ยังไงเค้าก็เป็นพี่เป็นน้องกัน 5555 " เขื่อนไม่วายที่จะเหน็บแนมเฟย์

 

 

 

 

                    " เฮียนะเฮีย " เฟย์งอลหน้าเป็นตูดเดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

                    " แล้วนี่เฮียไปเมื่อไหร่ "  ป๊อปถาม

 

 

 

 

                    " ว่าจะไปอาทิตย์หน้าแหละ  ทางนู้นก็ปกติดี  ตั้งแต่ไอไตรคุณลงไปนอนเล่นอยู่ในคุก "  เขื่อนพูด

 

 

 

 

                    " ช่วยไม่ได้  เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับป๋า  ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " ว่าแต่มึงเถอะ เลขาย้ายกลับไปทำงานที่บริษัทตัวเอง อยากได้เลขาใหม่ป่าว "  เขื่อนพูดอย่างเป็นห่วง เพราะป๊อปงานยุ่งจนจะท้วมหัวอยู่แล้ว

 

 

 

 

                    "  ไม่เอาอะ ขี้เกียจยุ่งกับผู้หญิง เดี๋ยวฟางงอลอีก "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " แหมๆๆ แต่ก่อนหละเห็นผู้หญิงไม่ได้เป็นวิ่งเข้าใส่  เดี๋ยวนี้หละทำเป็นถอนเขี้ยวถอนเล็บนะไอป๊อป "  เขื่อนแซว

 

 

 

 

                    "  ก็พอๆกับเฮียนั้นแหละ  แต่ก่อนทำเป็นไม่ยุ่งผู้หญิง  เดี๋ยวนี้เห็นอึ๋มของน้องเฟย์ไม่ได้ จะลากขึ้นเตียงอย่างเดียว "  ป๊อปแซวกลับ

 

 

 

 

                    " พูดเชี้ยไรของมึงเนี่ยไอป๊อป เฟย์กูเสียหายหมด '  เขื่อนโวย

 

 

 

 

 

                    "  ผมยังจำภาพวันก่อนได้นะเฮีย  น้องชายอีกคนของเฮียยังติดตาผมอยู่เลย 5555 "  ป๊อปพูดจบก็ทำท่าสยองใส่เขื่อน  เขื่นอยิ้มอายที่ป๊อปแซว 

 

 

 

 

                    " เฮียมีน้องชายอีกหรอคะพี่ป๊อป เฟย์ก็นึกว่ามีพี่ป๊อปคนเดียวซะอีก "  เฟย์เข้ามาพอดี แต่ได้ยินไม่ชัด เลยเข้าใจไปอีกเรื่องหนึ่ง

 

 

 

 

                    " นี่เฟย์ยังไม่เคยเห็นหรอ "  ป๊อปทำหน้านิ่ง ตกใจจริงๆจนเฟย์เชื่อ

 

 

 

 

                    " ใช่คะ เฮียไม่เคยบอกเฟย์เลย  น้องอีกคนตัวเท่าไหร่แล้วคะ "  เฟย์ตามส่วนสีหน้าที่ซื่อสนิทจริงๆ

 

 

 

 

                    "  ใช่ได้เลยเฟย์  เฟย์ต้องเจอกับตัว  พี่เองก็อธิบายไม่ถูกจริงๆ " ป๊อปพูด  เขากลั้นขำในคอ รีบชิ่งออกจากห้องเขื่อนไปทันที

 

 

 

 

                    " เฮีย  ขอดูรูปน้องชายเฮียหน่อยดิ  "  เฟย์ยังสงสัยไม่เลิก  เขื่อนทั้งเขิลทั้งอาย

 

 

 

                    "  เฟย์ไม่รู้จริงๆหรอ ว่าน้องชายที่ไอป๊อปมันหมายถึง คืออะไร " เขื่อนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ไม่คิดว่าเฟย์จะซื่อขนาดนี้  เฟย์ยังงงอยู่ไม่เข้าใจที่ป๊อปพูด  เธอได้แต่ยื่นส่ายหน้าไปมา

 

 

 

 

                    " มานี่ดิ  เดี๋ยวชี้ให้ดู "  เขื่อนกวักมือเรียกเฟย์  เฟย์รีบเดินเข้าไปดู  เขื่อนชี้ไปยังน้องชายของตัวเอง ก้มก้มต่ำมองตาม แล้วถึงกับสะดุ้ง ดีดตัวกลับออกมาที่เดิม

 

 

 

 

                    "  ทะลึ่ง !!! "  เฟย์ายจนหน้าแดง รีบเดินกลับไปนั่งโต๊ะตัวเอ

 

 

 

                    "  เอ้า "  เขื่อนขำ