เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ
เขียนโดย 
sunyo
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.
แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
62) จบบริบูรณ์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" มีอุโมงค์แบบนี้ด้วยหรอเนี่ย " หญิงสาวเดินลอดอุโมงค์ดอกไม้ที่ถูกจัดขึ้นตั้งแต่รั้วบ้านยาวเข้ามาจนถึงประตูบ้าน แต่เธอก็พอใจไม่น้อยกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า มันดูสวย ดูสง่า ดูอบอุ่นใจเมื่อเธอได้ลอดผ่านมันเข้าไป ยิ่งเธอเดินอยู่ในอุโมงค์ มันยิ่งรู้สึกเหมือนเธอถูกโอบกอดเอาไว้
เธอตะโกนเรียกลูกค้าที่นัดหมายให้เธมาคุยงานที่นี่อยู่พักใหญ่ ก็ไม่มีใครออกมา หญิงสาวตัดสินใจเปิดประตูเดินเข้าไปในบ้านของเขา
บ้านที่ประดับไปด้วยดอกไม้นานาชนิด กลิ่นดอกไม้โชยอบอวนไปทั่วบ้าน แสงสว่างจากเทียนไข มันยิ่งดึงดูดความสดใสให้เธออยากเห็นดอกไม้เหล่านั้นชัดขึ้น แก้วเดินเข้าไปใกล้ดอกไม้ที่ใกล้ที่สุด มันเหมือนมีโปสการ์ดแขวนอยู่บนก้านดอกไม้นั้นด้วย เธอมองมันด้วยความสงสัย ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาอ่าน
" ขอโทษ " เธอเริ่มเอะใจ
" ขอโทษ " เธอเดินดูดอกไม้ไปเรื่อยๆ ก็มีโปสการ์ดแขวนอยู่ทุกต้น
" ให้อภัยผมนะ " ข้อความเหล่านี้มันเริ่มสร้างความสนใจให้กับเธอ
ใครเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้
" ขอโอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหม " เธอเดินดูต้นไม้และอ่านโปสการ์ดไปเรื่อยๆ
" ผมอยู่ไม่ได้หรอกนะ ถ้าขาดคุณ " แก้วน้ำตาคลอ
" ผมรักคุณมากเหลือเกิน " แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา
" ลืมอดีตที่ผมเคยทำผิดกับคุณได้ไหม " เธอเริ่มนึกถึงโทโมะ ผู้ชายที่เธอรัก
" ถ้าใจคุณยังมีผมอยู่ ผมอยากขอโอกาส ให้เรากลับมารักกัน ให้ผมได้ดูแลคุณ " แล้วเธอก็เดินมาสุดทาง แก้วหยุดชะงัก เมื่อไม่มีดอกไม้ ไม่มีต้นไม้ให้เธอชมอีกแล้ว ร่างบางเงยหน้าขึ้นมอง
" ผมขอโอกาสคุณอีกสักครั้งได้มั้ย " แล้วเธอก็พบก็ดอกไม้อีกหนึ่งช่ ในกำมือของผู้ชายหนึ่งคนที่ยืนหยัดอยู่ตรงหน้าของเธอ
" นี่แผนของนายหรอ " แก้วอึ้ง ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
" ชั้ลทำเพื่อเธอ " โทโมะพูดอย่างจริงจัง
" นายมั่นใจหรอ ว่าชั้ลจะให้โอกาสนาย " แก้วจ้องตาโทโมะ
" ชั้ลมั่นใจในรักของเรา ให้โอกาสชั้ลอีกสักครั้งนะแก้ว " ร่างสูงคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ
" ชั้ลกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนเดิม " แก้วไม่มั่นใจ
" มันไม่มีทางเป็นเหมือนเดิม ชั้ลไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีก "
" ชั้ลจะมั่นใจได้ยังไง " แก้วยังไม่เชื่อ
แล้วอยู่ๆ ก็มีคนเปิดคลิปวิดีโอ คลิปที่มีคนแอบถ่ายโทโมะตอนที่เขาแอบตามแก้วมาที่อังกฤษ โดยที่เขาเองไม่รู้ตัว
" เห้ย " เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ถูกแอบถ่าย และก็ไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนเปิดคลิปนั้นในตอนนี้
โทโมะถูกแอบถ่ายตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาจากประเทศไทย มีสภาพขณะที่เขาเอามืออุดหูตัวเอง เพราะปวดหูมากในเวลาที่เขาขึ้นเครื่องบิน
" พี่โทโมะเค้าไม่ชอบนั่งเครื่องนะแก้ว เพราะเค้าจะปวดหูมากเวลานั่งเครื่องบิน " แล้วก็เป็นภาพของเฟย์ที่พูดอธิบายภาพของโทโมะ
หลังจากนั้นก็เป็นตอนที่โทโมะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ภาพที่เขาไปซื้อต้นไม้มาไว้ในบ้าน ภาพที่เขาต้องฝืนทนกินอาหารที่เขาไม่ชอบและไม่คิดที่จะกินมันเลย ภาพที่เขาปะอืดผะอด แต่ก็ต้องทนกินเข้าไป ตลอด 2 อาทิตย์ที่อยู่ที่นี่
ภาพที่เขาแอบไปหาแก้ว แอบมองแก้วอยู่ห่างๆ ในทุกๆวัน
ภาพที่เขานั่งทำอุโมงค์ดอกไม้อยู่คนเดียว ภาพที่เขาจัดแต่งดอกไม้ในบ้านเพียงคนเดียว ทุกอย่างดุเขาทำด้วยความตั้งใจ
" ถ้ายังรักอยู่ ก็ให้อภัยกันได้แล้วนะ " ป๊อป เขื่อน ดิเรก เฟย์ ฟาง พูดเอาไว้ก่อนจบคลิป
" นี่นายลงทุนทำเพื่อชั้ลขนาดนี้เลยหรอ " แก้วน้ำตานอง ซึ่งกับสิ่งที่โทโมะทำให้ ความโกรธ ความเสียใจมันเริ่งหดหายไปหมด
" ขอให้สิ่งที่ชั้ลทำให้กับเธอในวันนี้ ช่วยลบล้างกับรอยน้ำตาบนใบหน้าของเธอ นะแก้ว " โทโมะน้ำตาคลอ
" นายมั่นใจหรือเปล่า ว่าจะไม่ทำให้ชั้ลเสียใจอีก มันใจหรือเปล่าว่าจะรักชั้ลคนเดียว " แก้วพูดทั้งน้ำตา
" มั่นใจสิ มั่นใจว่าชั้ลจะไม่ทำให้เธอเสียใจ มั่นใจว่าชั้ลจะรักเธอคนเดียวตลอดไป " โทโมะยิ้มทั้งน้ำตา
" ชั้ลจะลองเสี่ยงกับนายอีกสักครั้ง " แก้วยิ้มทั้งน้ำตา เธอยอมรับช่อดอกไม่ที่โทโมะยืนให้ ก่อนจะดึงมือโทโมะให้ลุกขึ้นมา
" แล้วเธอจะไม่ผิดหวังกับการตัดสินใจครั้งนี้ "
" ให้มันแน่เถอะ ถ้าทำให้ชั้ลร้องไหเมื่อไหร่ ชั้ลจะฆ่านายด้วยมือของชั้ลเอง " แก้วขู่
" ขอกอดหน่อยนะ คิดถึงจนใจจะขาดอยู่แล้ว " โทโมะคว้าร่างบางเข้ามาสวมกอดอย่างเบามือ กอดที่ห่างหายไปนาน กอดที่โหยหาอยู่นานแสนนาน วันนี้เขาได้รับมันแล้ว
" รู้สึกยังไงบ้างตอนที่ไม่มีชั้ล " แก้วคลายกอดออจากโทโมะ แล้วเงยหน้าขึ้นถามเขา เธอแค่อยากจะรู้ว่าเขารู้สึกเหมือนเธอหรือเปล่า เธอมองหน้าเขาอยู่นาน ใบหน้าที่เธอไม่ได้จ้องมองมานานแสนนาน จมูกโด่งๆ ที่เธอชอบแตะมัน ตาคมๆที่เธอชอบจ้องมองมัน คิ้วหนาๆที่เธอปลื้มมันนักหนา ปากแดงๆที่เธออยากจะจูบมันทุกวัน ตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว
" ชั้ลเหมือนคนที่ตายทั้งเป็น มันไม่มีความสุขเลย ชั้ลอยู่ไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่มีเธออยู่ข้างๆ " เขาโอบใบหน้าสวยเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยพูดให้เธอฟัง ตาคมจ้องมองตาหวานอยากสุดซึ่ง เขาไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนที่ขาดเธอได้ยังไง มันทรมานมากจริงๆที่ต้องอยูโดยไม่มีกันและกัน
" ชั้ลเองก็ไม่ต่างจากนาย ชั้ลกินไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ ทำอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง เหมือนนายวนเวียนอยู่ในหัวชั้ลตลอดเวลา ชั้ลพยามหลายครั้งที่จะสลัดนายออกไปจากสมอง จากใจของชั้ล แต่ชั้ลก็ทำไม่ได้เลยสักครั้ง ฮึก " แก้วพูดทั้งน้ำตา
" ชั้ลรักเธอนะแก้ว รักเธอมาก ชั้ลอยากให้เธอมั่นใจต่อจากนี้ไป เธอจะไม่รู้สึกแบบนี้อีก เชื่อใจชั้ลนะ " เขาใจสั่นไปหมดเมื่อเห็นน้ำตาของเธอ ความรู้สึกผิดมันแล่นเข้าสู้หัวใจของเขาอย่างรวดเร็ว เขารีบเช็ดน้ำตาให้กับเธอ เขาไม่อยากที่จะเห็นมันอีกต่อไปแล้ว
" ชั้ลก็รักนายนะ รักมากด้วย ฮึก ฮึก " แก้วโผล่เข้ากอดโทโมะไว้แน่น
" ดีกันสักที ต่อไปไม่มีข้ออ้างแล้วนะฟาง " ป๊อปที่แอบมองทั้งคู่อยู่ที่มุมหนึ่งของอ้าง เหล่ตามองฟางที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ที่แท้เขาก็ยังไม่ได้แอ้มเธอเลย ตั้งแต่ตอนที่แต่งงานกัน เพราะข้อตกลงบ้าบอของเธอ ที่จะยอมมอบกายให้เขาต่อเมื่อโทโมะสมหวัง
" อย่าหวังว่าคนนี้จะได้นอนนะเฟย์ " เขื่อนเองก็เช่นกัน ทั้งเก็บ ทั้งทน มาเป็นสองอทิตย์ เพราะข้อตกลงบ้าๆของเฟย์
" ถ้าจะกอดขนาดนี่ บอกแม่ให้มาขอดีมั้ย ไอโมะ !!" ดิเรกออกจากที่ซ่อน แล้วเดินเข้าไหาทั้งคู่ ที่ยังยืนกอดกันร้องไห้
" คุณป๋าอนุญาตหรอครับ " โทโมะยิ้มดีใจ
" ก็เออสิวะ รอเหี้ยไรอยู่หละ ไปบอกแม่มาขอสิ " ดิเรกเป็นคนตลก
" ครับๆ ผมจะรีบกลับไปบอกแม่ให้มาขอเลยครับ " โทโมะดีใจ
" อาทิตย์หน้าก็จัดการเลยแล้วกัน ย่าเค้าดูฤกษ์มาให้แล้ว " ดิเรกยิ้มให้แก้ว
" ขอบคุณมากนะคะป๋า " แก้วกอดดิเรก
" ความสุขของแก้ว ป๋าทำได้ทุกอย่างแหละ " ดิเรกกอดตอบ
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไป ดิเรกกลับไปนอนบ้านของที ส่วนเฟย์ เขื่อน ฟาง ป๊อป ก็ไปฮันนิมูลเป็นการส่วนตัว เหลือเพียงแก้วกับโทโมะ เพียงสองคนในบ้านหลังนี้
" นอนเหงามาหลายคืน ดีจัง คืนนี้มีคนนอนด้วย " โทโมะนอนโอบแก้วอยู่บนเตียงนุ่ม
" คิดถึงอะดิ " แก้วซุกอกแกร่ง
" มากอะ "
แล้วสถานการณ์มันก็พาไป พาให้ท้งคู่จ้องตากันอย่างสุดซึ่ง พาให้ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้กับหญิงสาว
" ชั้ลรักเธอนะแก้ว " แล้วเธอก็รับตาลงพร้อมกับริมฝีปากหนาที่มาแตะกับริมฝีปากของเธอ
ด้วยความรักและความเสน่หา มันทำให้ทั้งคู่ปล่อยกายปล่อยใจให้กันและกัน ความสุขเอ่อล้นจนเต็มหัวใจ สิ่งที่ขาดหายไป วันนี้เขาทั้งคู่ได้เติมเต็มให้กันและกันอย่างสมบูรณ์แล้ว
" เฮียยย เฟย์เหนื่อยแล้วว " เฟย์เสียงอ่อนอย่างคนหมดแรง นี่เขื่อนใช่ร่างกายเธอจนเกือบรุ่งสาง
" ก็อยากดื้อเอง บอกแล้วว่าอย่าตกลงอะไรบ้าๆ ไม่งั้นจะโดนหนัก ก็ไม่ยอมเชือ แล้วเป็นไง " เขื่อนสงสาร เลยหยุดให้
" แล้วใครจะไปรู้ละ ว่าเฮียจะหื่นกามได้ถึงขนาดนี้ " เฟย์นอนหันหลังให้เขื่อน
" เอ้า ! ก็เมียผมสวยนิครับ แถมยังเด็ดอีกต่างหาก ใครมันจะไปอดใจไหว " เขื่อนแซว
" ไม่ต้องมาพูดมากแล้ว เฟย์จะนอน " เฟย์คลุมโปงหนีเขื่อน เข่อนมุดตามเฟย์เข้าไป
" พี่ป๊อปอย่าเอาแต่ใจสิคะ นี่จะเช้าแล้วนะ " ฟางที่ยังคงถูกกัดเซาะจากป๊อป เริ่มบ่นๆ เพราะตาจะปิดอยู่แล้ว
" รอบสุดท้ายแล้วนะ นะคะ นะนะ " ป๊อปอ้อน
" พี่ป๊อปพูดแบบนี้มาห้ารอบแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะสุดท้ายจริงๆสักที " ฟางงอล
" รอบนี้แหละสุดท้ายจริงๆแล้ว " ป๊อปพูด แล้วเริ่มปฏบัติการ
" เยอะแบบนี้ เดี๋ยวก็มีน้องกันพอดี "
จบบริบูรณ์
ขอบคุณทุกคนที่คอยติดตาม คอยให้กำลังใจ และขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ
ฝากติดตามเรื่องต่อไปด้วยนะคะ " เพราะว่ารัก "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
