ความทรงจำของเราสองคน...

9.0

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.32 น.

  49 ตอน
  577 วิจารณ์
  92.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) แค่คำว่ารัก ตอนที่ 10

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              

 

 

          

" ธนันต์ธรณ์ " เสียงปริศนาเอ่ยเรียกขึ้นแทรกกลางระหว่างป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

" พี่เขื่อน !! " ฟางเรียกชื่อพี่ชายอย่าตกใจ แล้วรีบออกห่าจากป๊อปปี้ทันที 

 

 

 

 

" พี่เขื่อนมาได้ไงคะ แล้วไหนพี่โมะบอกว่าจะไปรับพี่ไม่ใช่หรอ " ฟางพูด พร้อมกับเดินเข้าไปกอดเขื่อนอย่างออดอ้อน โดยที่สายตาของเขื่อนยังจ้องมองที่ป๊อปปี้อยู่ 

 

 

 

 

" ไม่รู้มันหายหัวไปไหน ว่าแต่เรานี่ใครทำไมเราถึงมาอยู่กับเขาแค่สองคน แล้วไอ้โมะมันหายไปไหน " เขื่อนละสายตาแข็งกร้าวจากป๊อปปี้แล้วพูดกับฟางอย่างเคืองๆๆ

 

 

 

 

" ฟางไม่รู้เหมือนกันคะ เอ่อพี่เขื่อนคะนี่คุณภาณุ จิระคุณ เจ้าของรีสอทร์ที่นีคะ แล้วก็ทั่วแถบทั้งภาคเหนือคะ เอ่อพี่ป๊อปคะนี่พี่เขื่อนพี่ชายแท้ๆของฟางเองคะ " ฟางพูด

 

 

 

 

" ยินดีที่ได้รู้จักครับ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับยื่นมือมาเพื่อจะจับมือเป็นการทักทาย 

 

 

 

 

" ขอบคุณครับแต่ผมเป็นคนไทย สวัสดีครับ " เขื่อนมองมือของป๊อปปี้แล้วยิ้มเจ้าเหล่ออกมาแล้วพูดพร้อมกับยกมือไหว้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่เหวอๆๆ ก็รีบยกมือรับไหว้ทันที 

 

 

 

 

" ไปกันเถอะ พี่อยากนอนทำงานเหนื่อย ขับรถมาไกล หวังว่าผมจะได้รับความเป็นส่วนตัวนะครับ " เขื่อนพูดพร้อมกับมองหน้าป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" ครับแน่นอนครับงั้นเชิญตามสบายนะครับ " ป๊อปปี้พูดแล้วทั้ง3คนกำลังจะเดินกลับไปที่บ้านพักก็ต้องหยุดเดินพร้อมกับมองไปอย่างตกตะลึง 

 

 

 

 

 

" ยัยแสบเป็นไรเนี่ยเรา " ป๊อปปี้รีบปรี่เข้าไปช้อนัวน้องสาวกลับเข้ามาให้อ้อมกอดของตัวเองแทน โทโมะ 

 

 

 

 

" ซุ่มซ่ามนิดหน่อยอ่ะเฮีย เอ่อนี่..." แก้วพูดกับป๊อปปี้แล้วหันไปมองเขื่อน 

 

 

 

 

" อ๋อ นี่พี่ชายฟางเองคะคุณแก้วชื่อพี่เขื่อนคะ ภัทรดนัย นีระสิงห์ " ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

" ยินดีได้รู้จักน่ะคะ แก้วคะน้องสาวของพี่ป๊อปคะ " แก้วเอ่ยยิ้มๆๆกับเขื่อน ซึ่งเขื่อนเองก็ยิ้มกลับมาเหมือนกัน 

 

 

 

 

" งั้นพวกเราไม่กวนคุณแก้วกับคุณป๊อปแล้วกันน่ะครับ พวกผมขอตัว "  เขื่อนพูดอย่างเรียบๆๆแล้วเดินนำออกไป 

 

 

 

 

 

" เฮียเกิดไรขึ้นหรือเปล่าอ่ะดูพี่ชายฟางจะไม่ชอบเฮียน่ะ " แก้วถามพี่ชายอย่างเป็นห่วง 

 

 

 

 

 

" เปล่าหรอก เฮียว่าเราก็ควรกลับไปพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้ต้องใช้พลังอีกเยอะเลย " ป๊อปปี้ตอบนิ่งๆๆ แล้วอุ้มแก้วเดินกลับไปทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" หยุดเลยน่ะ ทั้ง 2 คน ไหนอธิบายมาดิ " เขื่อนพูดทันทีเมื่อเห็นว่าทั้งโทโมะและฟางกำลังจะเนียนเดินขึ้นไปด้านบน 

 

 

 

 

" อะไรของมึง กูก็ให้ลุกน้องไปรับแล้วไงว่ะ อย่าบ่น กูเพลีย " โทโมะพูดจบก็รีบเดินขึ้นไปทันที ฟางมองตามโทโมะที่รีบชิ่งหนีอย่างปลงๆๆ

 

 

 

 

"ไอ้เชี่ยโมะ เออดีว่ะไอ้ห่าหนีเลยนะเมิง ว่าไงเรา ทำไมถึงไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นแค่สองต่อสอง " เขื่อนตะโกนด่าโทโมะแล้วหันมาถามฟาง 

 

 

 

 

" เปล่านิพี่เขื่อน ฟางกับพี่ป๊อปไม่ได้ทานข้าวกันสองคนน่ะคะ พี่โมะกับคุณแก้วก็อยู่แต่พี่เขื่อนโทรเรียกพี่โมะเอง ก็ทำให้ฟางต้องอยู่กับพี่ป๊อปเขาแค่สองคน " ฟางตอบพลางเดินไปกอดเขื่อน 

 

 

 

 

" ทำไมเราถึงเรียกคุณภาณุว่าพี่ป๊อปละ ปกติเราไม่สนิทกับใครง่ายๆๆนะฟาง " เขื่อนถามเพราะรู้ถึงนิสัยของน้องสาวดี 

 

 

 

 

" ฟางก็ไม่รู้เหมือนกันพี่เขื่อน ฟางรุ้สึกอบอุ่นเวลาได้คุยกับพี่เขา ฟางก็เลยเรียกเขาว่าพี่ได้อย่างเต็มปาก ห้าวๆๆ ง่วงแล้วฟางไปนอนก่อนน่ะคะ  ฟอด " ฟางพูดออกมาอย่างงง แล้วก็รีบกระโดหอมแก้มพี่ชายพร้อมกับวิ่งขึ้นห้องไปทันที 

 

 

 

 

" ยัยตัวเล็กเรา.....โถ่เอ้ย! ไอ้คนที่อยู่ใกล้ๆๆ กับไม่ชอบ ส่วนไอ้คนที่เพิ่งเจอกับชอบ ตายละกู " เขื่อนยืนประมวลคำตอบของน้องสาวพร้อมกับไล่เรียง ราละเอียดที่เขาพยายามเก็บมาเมื่อไ่กี่นาทีที่ผ่านมา 

 

 

 

 

 

" อย่างนี้สิน่ะ " โทโมะที่แอบฟัง 2 คนพี่น้องยืนคุยกันตั้งแต่ต้น ก็ต้องกำมือแน่น เมื่อได้ยินร่างบางตอบคำถามพี่ชายตัวเอง 

 

 

 

 

 

" พี่จะไม่ยอมให้เราเป็นของคนอื่นหรอกนะฟาง " โทโมะพูดออกมาพร้อมกับมองไปทางห้องของฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านป๊อปปี้ แก้ว..

 

 

 

"นอนไม่หลับหรอเฮีย " แก้วเดินลงมาทานน้ำก็เห็นพี่ชาย นั่งอยู่ที่สนามหน้าบ้าน เลยเดินออกมาทัก

 

 

 

" อืม ว่าแต่เราก็เหมือนกันละสิ " ป๊อปปี้พูดแล้วมองแก้ว 

 

 

 

 

" เปล่าสักหน่อยแก้วนั่งเคลียร์งานต่างหาก " แก้วพูด 

 

 

 

 

" เนียนเนาะ งานหน่ะพี่เคลียร์ให้เราหมดแล้ว แล้วงานไรละที่เราต้องเคลียร์อีกน่ะ " ป๊อปปี้พูดอย่างขำๆๆ

 

 

 

 

" รู้ทันน้องตลอด เห้อ!! ว่าแต่เฮียเป็นไรอ่ะทำไมไม่นอน " แก้วพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ 

 

 

 

 

" ตลอดเวลาเฮียคิดเสมอว่าความรักคือสิ่งสวยงาม แต่มาวันนี้...เฮียว่ามันทำให้เราเจ็บมากกว่าสุขน่ะว่าไหม " ป๊อปปี้พูดออกมาแล้วมองหน้าแก้ว แก้วมองหน้าพี่ชายแล้วรู้ว่าพี่ชายหมายถึงใครก็น้ำตาไหลแล้วกอดป๊อปปี้แน่น 

 

 

 

 

" ทำไมอ่ะเฮีย ทำไมต้องเล่นกับความรู้สึกของแก้วแบบนี้ แก้วเกลียดความรรู้สึกของตัวเองมาก อ่ะ มาก ฮึกก " แก้วพูดออกมาทั้งนำตาพร้อมกับเสียงสะอื้นในอ้อมกอดของพีายของตัวเอง 

 

 

 

 

 

" แก้ว...." ป๊อปปี้พอดูน้องสาวตัวเองออกว่าคิดยังไงกับหนุ่มหน้าหวาน นายธนาคารใหญ่คนนั้นแต่ไม่คิดว่าน้องสาวของเขาจะจริงจังมากขนาดนี้ 

 

 

 

 

" เขารักกัน ฮึก เขารักฟาง ฮึกแก้วไม่เคยได้เข้าไปในนั้นเลยไม่เลย " แก้วร้องไห้อออกมาโดยที่ไม่คิดจะอายพี่ชายเลยสักนิด 

 

 

 

 

" อะไรกันน้องสาวเฮียขี้แยตั้งแต่เมื่อไร แค่นี้ก็ป๊อดหรอ เขาก็บอกอยู่ว่าเป็นน้องเพื่อน แล้วพี่ชายเขาก็ดูหวงน้องออกขนาดนั้น เรามีหวังน่า เชื่อเฮียสิ " ป๊อปปี้พูดพยายามให้กำลังใจน้องสาว แต่เขาเองก็เจ็บไปแพ้เธอเลย 

 

 

 

 

" แก้วเกลียดความรู้สึกของตัวเองมากเลยเฮีย ทำไมมันต้องเกิดเรื่องแบนี้กับแก้วด้วยอ่ะ " แก้วพูดออกมาอย่างตัดพ้อ 

 

 

 

 

" ไม่เอาหน่า อย่าพึ่งท้อสิน้องรัก เฮียเชื่อน้าาว่าคุณวิศวะเขาจะต้องหันมามองน้องสาวคนนี้ของพี่แน่นอน ถ้าเราแสบน้อยลงน่ะ555 " ป๊อปปี้พูดออกมาเพื่อให้น้องสาวหายเศร้า 

 

 

 

 

" ทำเป็นว่าเขาน่ะทีตัวอ่ะอย่าคิดว่าเขาไม่รู้น่ะ " แก้วปล่อยกอดป๊อปปี้แล้วพูดอย่างจับผิด 

 

 

 

 

" อะไรเนี่ย นึกจะหายร้องก็หาย แล้วอะไรรู้อะไรไหนบอกมาดิ " ป๊อปปี้พุด

 

 

 

 

" ชอบคุณฟาละสิ้ " แก้วพูดอย่างล้อๆๆ

 

 

 

 

" 555 สมกับเป็นน้องสาวเฮียเลยน่ะ " แก้วยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจ จนทำให้ป๊อปปี้ขำกับอารมณ์ของน้องสาวที่แปรเปลี่ยนไวจริงๆๆ

 

 

 

 

" แสดงว่า ภาพวาดที่เฮ๊ยหวงนักหวงหนา นี่อย่าบอกน่ะว่า ... " แก้วพูดแล้วชี้มาที่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มแล้พยักหน้าน้อย 

 

 

 

 

" แหม!! iร้ายน่ะเฮียไปเจอกันตอนไหน บอกแก้วมาเลยนะ " แก้วพุดแล้วเขย่าแขนป๊อปปปี้ 

 

 

 

 

" 555 ตั้งแต่เฮียไปแม่ฮ่องสอนน่ะ เขาไปค่ายอาสา เฮียเจอเขาที่ปางอุ๋งน่ะ แล้วเฮียก็เก็บสมดโน้ตไปคืนเขา เขาเลยวาดภาพนั่นมาให้เฮียไง แต่เรายังไม่ได้รู้ชื่อกันเลย เขาก็กลับไปก่อน " ป๊อปปี้เล่าให้แก้วฟังแล้วมองดวงดาวที่สกาวไปทั่วทั้งท้องฟ้าแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข 

 

 

 

 

" โรแมนติกน่ะเนี่ย " แก้วแซวพี่ชายก็ได้เป็นการโดนพลักหัวออกเล็กน้อยจากพี่ชาย

 

 

 

 

" ไปนอนเถอะเฮีย แก้วง่วงแล้ว คิดถึงจังงั้นคืนนี้นอนด้วยคนน่ะ " แก้วพูดแล้วกอดออดอ้อนป๊อปปี้ 

 

 

 

 

"555 ได้ครับผม อย่าดิ้มตกเตียงละเฮียขี้เกียจตื่นเพราะเสียงโวยวายเรา " ป๊อปปี้พูดอย่างขำๆๆแล้วรีบวิ่งหนีแก้วเขาบ้าน แก้วมองป๊อปปี้แล้วยิ้ม พี่ชายของเขาน่ารักขนาดนี้ เธอคนนั้นจะไม่รักได้ไงกัน 

 

 

 

 

" ไอ้เฮียป๊อปรอแก้วด้วย " แก้วตะโกนไล่หลังป๊อปปี้แล้ววิ่งตามไปติดๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทำไมเราถึงอบอุ่นเวลาอยู่กับเขากันนะ " ฟางพูดกับตัวเองตอนที่อยู่ในห้องนอนของตัวเอง 

 

 

 

 

" โอ๊ย!! ยัยฟางน่ะยัยฟาง เรียนก็ไม่ได้โง่แต่ทำไมแค่คำคำเดียวกลับไม่รุ้ห้ะ!!  " ฟางทิ้งหัวของตัวเองอย่างโมโห เรียนก็ตั้งแพทย์มหาลัยเชียงใหม่ แต่ทำไมแค่คำง่ายๆๆคำเดียวเธอกลับไม่รู้จัก ความหมายของมันจริงๆๆ 

 

 

 

 

" แค่คำว่ารักเนี่ย มันจะยากอะไรนักหนาห้ะ " ฟางพูดกับตัวเองอย่างเซ้งๆๆ ถ้าเธอรู้ความหมยของมันจริงๆๆ เธอคงให้คำตอกับตัวเองได้ ว่าเธอพร้อมหรือยังที่จะรับใครเข้ามาดูแลหัวใจของตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

    วันนี้ 3ตอนเลยน่ะ แหะแหะ วันนี้อารมณ์ดีเลยอัพเยอะ ขอบคุณที่อ่าน เม้น น่ะคะ 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา