ความทรงจำของเราสองคน...

9.0

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.32 น.

  49 ตอน
  577 วิจารณ์
  92.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) รัก 4 เรา ตอนที่ 8

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              

 

 

               หลังจากที่เกลเดินนำโทโมะและฟางมาที่บ้านพักของรีสอร์ทที่โทโมะได้โทรมาจองเอาไว้ เป้นบ้านพักหลังใหญ่ มีห้องนอน 3ห้องนอน เป้นเหมือนบ้านอีกหลังหนึ่งเลยแทนที่จะเป็นบ้านพักธรรมดา

 

 

 

 

" ที่นี่สวยมาเลยคะ " ฟางพูดหลังจากที่เดินเข้ามาภายในบ้านที่พูกตกแต่งในแนววินเทจ ออกหวานๆแต่ไม่หวานมากยังมีแนวที่เรียบหรูหราไม่ดูมากเกินไป

 

 

 

 

 

" คะที่นี่เป็นบ้านพัก  Home sweet นะคะ ที่นี่จะมีอยู่15 หลัง แต่ละหลังก็จะแตกต่างกันไปตามแนวของลูกค้าที่ชอบคะ " แก้วพูด พร้อมกับเดินเข้าไปยก welcome drink ออกมาให้ฟางและโทโมะที่นั่งอยู่ท่โซฟาห้องรับแขก

 

 

 

 

 

" ขอบคุณครับ ผมได้ข่าวมาว่าคุณภาณุจะลองเล่นธุรกิจทางภาคกลางหรอครับ " โทโมะของคุณแก้วแล้วยิ้มให้ แล้วหันมาถามป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ที่โซฟาอีกตัว 

 

 

 

 

 

" อ๋อ ครับที่นี่มันลงตัวหมดแล้ว แล้วอีกอย่างก็ได้น้องสาวมาช่วย ช่วงนี้ผมเลยว่างๆๆ เลยว่าจะลองสักหน่อยเพราะก็คงแตกต่างกันไปเยอะเลย " ป๊อปปี้พูดยิ้มๆๆ

 

 

 

 

 

" อ๋ออ ครับถ้ามีอะไรก็ปรึกษาผมได้นะครับ ผมยินดี " โทโมะพูดจบก็ยก welcome drink มาดื่ม

 

 

 

 

 

" แน่นอนครับ ผมคงต้องขอคำปรึกษาจากธนาคารไทยานนท์เป้นที่แรกแน่นอน ครับ " ป๊อปปี้ตอบแล้วยิ้มให้ทั้ง โทโมะและ ฟาง 

 

 

 

 

" เอ่อ คุณแก้วคะคือที่นี่มีไกด์นำเท่ยวไหมอ่ะคะ คือพวกเราเพิ่งจะเคยมาที่แพร่คะ ฟางกลัวว่าถ้าเราไปเองโดยไม่มีไกด์นำ คิดว่าจะได้เที่ยวไม่ครบแน่เลยคะ แค่ 3 วันเอง " ฟางพูดกับแก้ว แกว้มองหน้าพี่ชายก่อนจะหันมาตอบ

 

 

 

 

" ที่นี่มีนะคะ แต่..คือไกด์ของทางเราที่จัดเอาไว้ ถูกทัวร์อื่นจองไปหมดแล้วคะ ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆๆนะคะ " แก้วพูดอย่างขอโทษ

 

 

 

 

"  น่าเสียดายจังเลยนะคะ อืม... งั้นคุณแก้วช่วยมาเป็นไกด์ให้เราหน่อยได้ไหมคะ " ฟางพูดพร้อมเขย่าแขนแก้ว 

 

 

 

 

" ฟาง คุณแก้วเขามีงานที่ต้องทำน่ะ ไม่ใช่ว่างมาพาเราเล่นนะ " โทโมะพูดจบฟางก็หันชวับมามองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

" พี่โมะ !! ไม่ช่วยฟางแล้วยังจะพูดให้ฟางเลิกอีกหรอ ไม่หรอกชิส์ น้าน้าน่ะคะ คุณแก้วน่ะคะ วันหนึ่งก็ได้น่ะน่ะ " ฟางพูดอย่างออดออ้นแก้ว จนแก้วต้องรีบตอบกลับ

 

 

 

 

 

" เอ่อ คะคะ ก็ได้คะ ถ้ายังงั้นแก้วขอลากพี่ชายแก้วไปด้วยน่ะคะ รายนั้นไม่ได้เที่ยวนานเลย ไปด้วยน่ะเฮียไม่งั้นแก้วไม่ไป " แก้วตอบฟางแล้วหันไปพูดกับปีอปปี้ที่นั่งเหวอเพราะโดนดึงเข้าไปร่วมด้วย

 

 

 

 

" เอ่อ... ก็ได้ครับ " ป๊อปปี้ที่ตอนแรกจะปฏิเสธแต่ฟางมองมาที่เขาอย่างมีความเลย ตอบตกลงไป

 

 

 

 

 

" ถ้าคุณภาณุไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรน่ะครับ ยัยตัวเล็กเขาก็เอาแต่ใจอย่างนี้แหละครับเดี๋ยวพวกเราไปกันเองก็ได้ " โทโมะพุด

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหรอกครับ อีกอย่างผมก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวนานแล้วเหมือนกัน ถือสะว่าใช้โอกาศนี้แล้วกันนะครับ " ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

" เห็นไหมพี่โมะ คุณแก้วกับคุณภาณุเขาไม่ได้ลำบากสะหน่อย พี่เอาแต่ว่าฟาง" ฟางพูด

 

 

 

 

" ก็มันจริงหนิเรา อ่ะอ่ะ เอาเถอะ ยังไงก็ขอบคุณทั้ง2 คนมากนะครับ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้สัก 3 โมงเช้าแล้วกันนะครับ สะดวกหรือเปล่าเอ่ย " โทโมะพุด

 

 

 

 

" ได้คะ งั้น 3โมงเช้าเจอกันที่ล๊อบบี้แล้วกันน่ะคะ เอ่อ ส่วนอาหารมื้อเย็น ยังไงวันนี้ขอให้พวกเราเลี้ยงอาหารพวกคุณนะคะ ถือเป็นการต้อนรับ " แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้โทโมะ

 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรคะคุรแก้ว พวกเราเกรงใจคะแค่พวกคุณยอมมาเป็ไกด์ให้ก็ไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงแล้ว" ฟางรีบส่ายหน้าแล้วบอกเหตุผลทันที 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหรอกครับพวกเราเต็มใจเอาเป็นว่าตามนั้นน่ะครับ งั้นเราสองคนไม่กวนเวลาพักผ่อนของคุณทั้งสองแล้วกัน่ะครับ เชิญตามสบายเอาไว้เจอกันตอน 1 ทุ่มตรงที่ล๊อบบี้แล้วกันน่ะครับ " ป๊อปปี้พูดจบก็ลุกขึ้นพร้อมกับแก้ว ทีเดินออกไป 

 

 

 

 

" พี่โมะ คุณแก้วเธอน่ารักเนาะ " ฟางพูดหลังจากที่ทั้งป๊อปปี้และแก้วเดินออกไปแล้ว โทโมะมองหน้าสาวน้อยอย่างงง

 

 

 

 

" อะไรของเรา ต้องการอะไรล่ะเรา " ฟางยิ้มที่ได้ยินคำพูดของพี่ชายที่รู้ทัน 

 

 

 

 

 

" ก็เปล่านิคะ ก็แค่บอกว่าคุณแก้วเธอน่ารักดี สวย ขาว เก่ง แถมโสดอีกตั้งหาก ไม่สนหนอยหรอ " โทโมะถึงบางอ้อเมื่อสาวหน้าหวานพูดออกมาสื่อถึงอะไร นี่แสดงว่าที่ชวนแก้วกับป๊อปปี้ให้เป็นไกด์ก็เพราะอย่างนี้สินะ 

 

 

 

 

" ทำไมพี่จะต้องสนใจด้วยละ ใช่เขาสวย ขาว  เก่ง แต่...พี่ก็ไม่ได้ชอบเขาอยู่ดี พี่มีคนที่พี่ชอบอยู่แล้วว " โทโมะตอบพลางไม่มองหน้าร่างบาง นี่เขาควรจะดีใที่ร่างบางคิดถึงเขาอยากให้เขามีแฟน หรือว่าจะเจ็บดีที่ร่างบางผลักใสเขาให้คนอื่น 

 

 

 

 

 

" ฮ้ะ !! พี่โมะใครคะ ฟางไม่ยอมน่ะ พี่ต้องพามาให้ฟางดูก่อนน่ะว่าผ่านหรือเปล่า เพราะว่าพี่สะใภ้ฟางต้องน่ารักน้อยกว่าฟางน่ะ 555 " ฟางพยายามยิ้มกลบเกลื่อน ทำไมเธอจะไม่รุ้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมที่จะรับรู้ 

 

 

 

 

" เขาอยู่ไม่ไกลจากฟางหรอก เอาไว้พี่จะพามาให้เจอนะคะ พี่รับรองงว่าเราต้องชอบเขาแน่นอน แล้วพี่ก็หวังว่าเขาจะชอบพี่บ้าง " โทโมะพูดแล้วมองหน้าฟางอย่างลึกซึ้งฟางเองก็รีบหลบสายตาของโทโมะทันที 

 

 

 

 

" เอ่อ ฟางขอไปพักก่อนนะ่คะ แล้วเจอกันตอนเย็นนะคะ " ฟางรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันที 

 

 

 

 

 

" ทำไมละฟาง ทำไมต้องผลักพี่ให้คนอื่นทั้งๆๆที่รู้ว่าหัวใจของพี่อยู่ที่....เรา " โทโมะพูดตามหลังฟางที่เดินอออกไปอย่างเบาๆๆ เยาจนเหมือนเขาจะหมดแรง 

 

 

 

 

" พี่โมะฟางขอโทษ แต่ฟางยังไม่พร้อม ฟางไม่พร้อมจะรับความรู้สึกของพี่ ขอเวลาให้ฟางนะคะ " ฟางที่วิ่งขึ้นมาด้านบนก็รีบเข้าห้องแล้วยืนหันหลังพิงประตูพูดออกมาพร้อมน้ำตา ที่ไหลออกมาโดยที่เจ้าตัวก็ไม่อยากให้มันออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานของป๊อปปี้ 

 

 

" เจอกันอีกจนได้สินะ แม่สาวนักวาดรูป " ป๊อปปี้หลังจากที่เดินออกมาจากบ้านของโทโมะและฟางพร้อมกับแก้วเขาก็กลับมาที่ออฟฟิศเพื่อเคลียร์งานให้เรียบร้อย ส่วนแก้วก็ไปเตรียมอาหารเย็น 

 

 

 

 

 

" แต่ทำไม.....ผมมาช้าไปแล้วหรอ " ป๊อปปี้พูดกับภาพวาดแม่น้ำที่มีรูหงส์คู่ว่ายน้ำเล่นอยู่ รอบแม่น้ำมีต้นสนเรียงรายอยู่ อย่างสวยงาน ภาพใบนี้ถูกวาดออกมาจากสาวน้อยยหน้าหวาน ที่เขาคงมอบหัวใจให้เธอไปตั้งแต่เขาเจอเธอตอนแรกแล้ว 

 

 

 

 

 

" ผมพยายามจะไม่คิด แต่ทำไมการกระทำของพวกคุณ ช่างตรงข้ามกับการกระทำกันจัง เห้อ....." ป๊อปปี้พูดแล้วพิงหลังกับเก้าอี้ทำงานอย่างเหนื่อยอ่อนในมือยังถือกรอบรูปที่ด้านในเป็นภาพวาดที่เขารักและหวงมากที่สุด อยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   ห้องครัว ของรีสอร์ท 

 

 

" เอาตามนี้เลยนะคะ ช่วยจัดให้ก่อน 1 ทุ่มน่ะคะ " แก้วเดินเข้ามาสั่งเชฟประจำรีสอทร์ก็เดินออกมาแล้วไปทางสวยของทุ่งหญ้า กว้าง 

 

 

 

 

" ทำไมโขคชะตาต้องเล่นกับความรู้สึกของฉันแบบนี้ด้วยน่ะ " แก้วนั่งลงพร้อมมองไปที่ท้องฟ้าที่ไม่มีแดด เพราะโดดเมฆ ปกคลุม อากาศเย็นสบาย แต่ไมได้ทำให้ใจเธอเย็นลงเลย 

 

 

 

 

" ทำไมต้องทำให้เรามเจอกัน ทำไมต้องให้แก้วรักเขา ทำไม " แก้วเอนกายนอนหงายหน้าแล้วพูด พร้อมกับน้ำตาทีไหลออกมา 

 

 

 

 

 

" ทำไมความรักมันช่างเจ็บปวดแบบนี้น่ะ " แก้วพูดพย่างเยาะเย้ยตัวเองแล้วหลับตาเพื่อปลดปล่อยทุกอย่างออกจากตัวเองไปให้หมด ให้เธอได้พักผ่อนทั้งร่างกายและจิตใจ และพร้อมที่จะไปรับมือกับอีกมากมายที่กำลังจะเกิดในอีกไม่กี่ขั่วโมง เธอต้องทำใจให้ได้ เพื่อที่เธอจะได้ไมม่ต้องเจ็บอีก และจะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บไปพร้อมกับเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

รัก 4เศร้าอ่ะ 555 อัพแล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่าน เม้น น่ะคะ จะพยายามอัพพให้อีกนะใกล้เปิดเทอมแล้ววว ต้องเตรียมตัวเยอะเลย55  อย่าลืมเม้นให้ด้วยน้าา อาจจะไม่สนุกน่ะขอโ?าด้วยร่ะคะ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา