รักนี้ มีเเค่เธอ

9.0

เขียนโดย Saisaika

วันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.29 น.

  6 ตอน
  6 วิจารณ์
  9,430 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 12.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) เดี๋ยวผมปัอนให้....

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"เอ่อ....เจมส์ๆๆนายพาฉันมาบ้านนายอย่างนี้อย่างไม่กลัวเป็นข่าวหรอ" ฉันถามเจมส์

"ไม่กลัวหรอก....ผมไม่ได้ทำอะไรคุณสักหน่อย"

"55555นายนี่ก็สุภาพบุรุษดีนะ" ฉันพูด

"เธอชื่อ...เบลล่า...ใช่ไหม" เจมส์ถามฉัน

"ใช่ๆจ่ะ" ฉันตอบ

"เบลล่าเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะ"

"อืมๆๆได้ค่ะ"

          ฉันกับเจมส์ก็เดินไปที่รถของเจมส์เเละเจมส์ก็ขับรถออกไปที่บ้านฉัน

ระหว่างอยู่ในรถเราก็พูดคุยกัน

"เจมส์ฉันขอบคุณนายมากเลยนะที่ช่วยฉันไว้" ฉันพูด

"ครับๆๆถ้าผมไม่ไปช่วยคงเเย่เเน่ๆเลย55555" เจมส์บอกกับฉัน

"อืม......ฉันไม่รู้จะตอบเเทนนายยังไงดี......นายอยากได้อะไรไหมล่ะ"

"ไม่ต้องซื้อของอะไรให้ผมหรอก.....เอ่อ....งั้นผมขอเบอร์กับไอดีไลน์คุณนะ...คุณจะให้ผมไหม" เจมส์พูด

"เอ่อ.....นายนี่ก็แปลกนะ ให้อะไรก็ไม่อยากได้....เเต่อยากได้เบอร์ฉันเนี่ยนะ" ฉันพูด

"คุณกล้าให้เบอร์ผมไหมล่ะ......" เจมส์พูดพร้อมยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน

"เอ่อ.....ฉันให้ก็ได้...นายนี่มันแปลกคนจริงๆเลยนะเจมส์" ฉันกดเบอร์เเละยื่นมือถือให้เจมส์

"5555 ขอบคุณครับๆ" เจมส์พูด

"นายๆมีแฟนรึยัง" ฉันถามเพราะอยากรู้อ่ะนะ

"ยังไม่มีเล๊ยยยย เเล้วเธอหล่ะ" 

"ยังไม่มีหรอกๆๆ....นายฉันจะบอกไว้เลยนะ ฉันไม่เคยให้เบอร์โทรศัพท์ใครง่ายๆนะจะบอกให้ นายได้เบอร์ง่ายๆขนาดนี้....ถือว่านายมีบุญเยอะก็เเล้วกันนะ55555555" ฉันพูด

"55555พูดเล่นไปได้.....ผมก็ถือว่าผมมีบุญก็เเล้วกันที่ได้เบอร์คุณมา5555555"เจมส์พูดพลางหัวเราะ

 

       ฉันนั่งรถไปสักพักก็ถึงบ้านฉัน

"ขอบใจมากนะที่มาส่ง....thank you...." ฉันพูด

"ไม่เป็นครับๆ....เเล้วผมจะโทรไปหาบ่อยๆนะ"เจมส์พูด

"นายไม่ต้องโทรมาบ่อยมากก็ได้นะ.....ขับรถกลับบ้านดีๆนะ.....บ๊ายยยยบายยยย"ฉันพูดพร้อมโบกมือให้เจมส์

 

   เเละเจมส์ก็ขับรถออกไป จากหมู่บ้านฉัน.......

"ม๊าคะ....เบลกลับมาเเล้วคะ.....เบลขิ้นห้องก่อนนะคะ...กู๊ดไนท์ mom "ฉันพูดเสร็จก็ขึ้นห้องฉันไป

"เห่อๆๆๆ.......วันนี้ทำไมฉันดูเพลียๆๆจัง" ฉันพูดกับตัวเองเเละไปอาบนํ้า

 

        ..................ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จฉันก็ล้มตัวนอนบนเตียงด้วยความเพลีย.......

[past james]

วันนี้เป็นวันที่พิเศษที่สุดของผมเลย....ผมได้เจอกับผู้หญิงคนนั้นรู้สึกว่าเค้าพิเศษมากๆๆ....หน้าตาเขาน่ารักมากๆ

ผมปลื้มเขามากๆเลยนะ.....ผมไม่เคยเป็นเเบบนี้มาก่อน.....เเละผมก็ไม่รู้ว่าทำไม.........

..........ผมนั่งดูดาวเเละพูดออกมาคนเดียว.........เเละผมก็หลับไป........:)

 

[past bella]

>~~<.  ฉันค่อยๆๆลืมตาขึ้นเพราะเเสงเริ่มส่องมาที่ดวงตาของฉัน ฉันค่อยๆขยี้ตาเเละลุกขึ้นไปอาบนํ้า

พอฉันอาบนํ้าเเต่งตัวเสร็จฉันรู้สึกว่าฉันไม่ค่อยมีเเรง...ฉันเลยล้มลงเเละสลบอยู่ตรงกลางห้องของฉัน

     ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเเละมาอยู่ที่นี่ได้ไงที่นี่ไม่ใช่ห้องของฉันฉันค่อยๆๆมองไปทั่วๆเห็นเเม่เเละคนใช้ของฉันนั่งอยู่ตรงโซฟา..........ฉันมองที่เเขนของฉันมันมีสายให้นํ้าเกลืออยู่ ฉันเป็นอะไรเนี่ย

 

"ม๊าๆๆคะ.......เบลอยู่ทึ่ไหนคะเเล้วหนูมาที่นี่ได้ไงคะม๊า" ฉันถามม๊าา

"โรงบาลจะลูก....เบลเป็นลมหน่ะลูก....คุณหมอบอกว่าหนู่พักผ่อนน้อย"เเม่บอกฉัน

"อ่อคะ" 

"ป้าเเดง (เขาเป็นคนใช้ของเเมฉันเอง)เขามากันเเม่ฉันหน่ะ"ฉันเรียกเขา...ฉันก็สนิทกับป้าเเดงเหมือนกันนะ

"ค่ะ.......มีอะไรหรอค่ะคุณหนู" 

"เอ่อๆๆ.........คือ......ป้าเเดงเอาโทรศัพท์หนูมาไหมคะ" ฉันถามป้าเเดง

"เอามาค่ะ.......อยู่กับคุณผู้หญิงค่ะ"

"เเม่คะ......เบลขอโทรศัพท์หน่อยคะ" ฉันบอกกับเเม่

"นี่จ่ะ.........เเต่เบลก็ต้องพักผ่อนเยอะๆด้วยนะ....งั้นเเม่ไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวจะมาหาใหม่"

"ค่ะ.....สวัสดีคะม๊ามี้"

............เเต่ป้าเเดงก็คงยังอยู่ดูเเลฉัน........ ฉันก็นอนเล่นโทรศัพท์ ป้าเเดงก็ดูทีวี

ก๊อกๆๆๆๆๆๆ........มีคนมาเคาะประตูเเละก็เดินเข้ามาหาฉัน

"เฮ้ยยยยยยย พี่หมาก คิม  "ฉันพูดด้วยความตกใจ

"อะไรของเเกเบลล่า" คิมพูด

"ฉันดีใจมากๆที่เเกกับพี่หมากมาเยี่ยมฉัน"

"เเล้วเบลล่าเป็นไงบ้างดีขึ้นหรือยัง" พี่หมากถามฉัน

"ดีขึ้นเเล้วเเหละคะ.....1-2ก็น่าจะกลับบ้านได้เเล้ว"

"งั้นฉันกลับก่อนนะเเล้วไว้คุยกันใหม่นะ" คิมพูด

"จ้าาาาาโชคดีนะ2คน"

..........พี่หมากกับคิมก็เดินออกไปจากห้องของฉัน............

ป้าเเดงกลับไปเเล้วเเหละมั้ง ฉันบอกให้เขากลับไปเองฉันอยู่คนเดียวได้555555555

ตอนนี้ก็ประมาณเที่ยงๆเเล้วพยาบาลก็เอาอาหารมาให้ฉันกินเเละก็ยาเเต่ฉันยังไม่กินหรอก5555

 

ก๊อกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ. ....มีคนเดินเข้าเขาใส่เเว่นดำคนนั้นคือเจมส์ๆๆๆเค้าก็ค่อยๆเดินมาหาฉันเเละถอดเเว่นออก

 

"เป็นไงบ้างงงงงง"เจมส์ดึงเก้าอี้มานั่งข้างเตียงฉัน

"ฉันดีขึ้นเเล้วเเหละ เเต่ปวดหัวอยู่นึดหน่อย"ฉันพูด

"นาย..นายช่วยเอาข้าวมาให้ฉันหน่อย" ฉันพูด

"อืมๆได้ครับๆๆ"

"มาๆ เดี๋ยวผมป้อนให้นะ"เจมส์พูด

"เหัยยยยยไม่เป็นไรหรอกฉันกินเองได้"

"ไม่เป็นเดี๋ยวผมป้อนให้ๆนะๆๆ"เจมส์พูดเเละยื่นช้อนข้าวต้มใส่ปากฉัน

"อืมๆ" เเละเจมส์ก็ป้อนฉันไปเรื่อยๆฉันมองเจมส์ด้วยเเววตาที่ฉันไม่เคยมีให้ใครมาก่อน......เจมส์ก็มองฉันด้วยสายตาที่หวานๆๆมากๆๆๆ(ฉันเขินนะรู้ไหมเจมส์:)

"พอๆๆฉันอิ่มเเล้วๆๆ" ฉันพูดเเละฉันก็หยิบมาขึ้นมากินเสร็จเรียบร้อย

"ครับๆ" 

"ขอบใจนายที่มาเยี่ยมฉันนะ" ฉันพูดพร้อมจับมือเจมส์

"ครับๆไม่เป็นไรหรอกครับๆ"เจมส์ก็กุมมือฉันไว้เราก็มองหน้ากันเ้วยิ้มให้กัน

 

 

 

 

ฝากติดตามด้วยนะคะ  อยากได้เเบบไหนก็เม้นบอกกันด้วยนะ

ป.ล ขอโทษที่หายไปนานนะคะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา