เพียงเงา

9.5

เขียนโดย sunyo

วันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.35 น.

  51 ตอน
  435 วิจารณ์
  71.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 23.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                        

                              หลังจากที่รับรู้เรื่องราวทุกอย่าง วีรวิทย์รีบขับรถออกจากบ้านโทโมะทันที  กวางขับรถตามไปติดๆ   วีรวิทย์ขับรถมาหาไตรคุณ  ก่อนจะเดินเข้าไปหาไตรคุณที่ห้องทำงาน  กวางขับรถตามมา แต่ก็ไม่กล้าเดินตามเข้าไป 

 

 

 

 

 

                       "   พี่ไตร  พี่รู้เรื่องแก้วกับไอโทโมะหรือเปล่าา  "  วีรวิทย์เข้าไปพอเห็นหน้าไตรคุณก็โวยวายใส่ทันที  ไตรคุณทิ้งปากกาก่อนจะเงยมงหน้าวีรวิทย์

 

 

 

 

                        "  ไม่รู้  แล้วใครคือโทโมะ  "  ไตรคุณพูด

 

 

 

 

                        "  ไอโทโมะมันเป็นคู่แข่งของผม  พ่อของแก้วเป็นหนี้มัน 50 ล้าน แก้วให้แก้วไปขัดดอก  "  วีรวิทย์พูด ก็สงสารแก้วจับใจ  ไตรคุณคิดตาม เมื่อย้อนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่แก้วเคยเล่าให้ฟังก็พอเดาออก

 

 

 

 

                        "  แล้วตอนนี้หละ เค้าใช้หนี้หมดแล้วใช่มั้ย  "  ไตรคุณพูด เพราะเป็นห่วงแก้วเหมือนกัน  

 

 

 

 

                       "  ใช้อะไรหละพี่  ไอโทโมะมันยกหนี้ให้แก้ว  เค้ารักกัน เค้าจะแต่งงานกันอยู่แล้วว   "  วีรวิทย์พูด  น้ำตาซึม 

 

 

 

 

                       "  เค้ารักกันหรอ  มิน๊าา  พักหลังๆ แก้วมีท่าทีแปลกๆ   " ไตรคุณพูด  วีรวิทย์มองอย่างสงสัย

 

 

 

 

                      "  แปลกยังไงพี่  "  วีรวิทย์ถาม  ไตรคุณไม่ตอบ แต่ที่แปลกคือ  แก้วดูร่าเริง แววตาดูมีความสุข  บางวันก็ทุกข์ ไม่เหมือนแต่ก่อน ที่แววตาของแก้วจะนิ่ง เดาไม่ออก แต่มันมองดูแล้วหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก 

 

 

 

 

                       "  ช่างเถอะ  ถ้าเค้ารักกันแกก็ต้องยินดีกับเค้าสิวะ "  ไตรคุณพูด  วีรวิทย์ถอนหายใจยาว

 

 

 

 

 

                      "   เซ็งหวะ แก้วไม่น่ามีคนอื่นเลย  "  วีรวิทย์พูด 

 

 

 

 

                     "  แกก็มีกวางอยู่แล้วหนิ จะไปอะไรกับแก้วอีก  ปล่อยเค้าไป ให้เค้าอยู่กันส่วนเค้า  "  ไตรคุณพูด

 

 

 

 

 

                       "  ผมไม่ได้รักกวาง  ผมรักแก้ว  "  วีรวิทย์พูดเต็มปาก  ไตรคุณส่ายหน้าไปมา

 

 

 

 

                       "  แกว่าแกรักแก้ว  นี่ขนาดแกรู้ว่าแก้วรักคนอื่น จะแต่งงานกับคนอื่น  แกไม่เห็นจะเสียใจเลย  รักประสาอะไรของแกวะ "  ไตรคุณพูด วีรวิทย์นิ่งคิด  ' นั้นสิ  ทำไมเค้าไม่เสียใจ  หรือมันเป็นแค่ความรู้สึกเสียดายเท่านั้น  ' 

 

 

 

 

                         "  เออ ช่างเถอะ  ผมไปก่อนนะ "  พูดไปก็ไม่เข้าไป งั้นไปดีกว่า  วีรวิทย์ลุกออกจากห้องไปแบบเร็วๆ ไตรคุณมองน้องชายตัวเองที่เดิมออกไปก็เอาแต่ส่ายหน้า

 

 

 

 

                         "  ใจตัวเองมันยังไม่รู้เลย  แล้วจะมาปรึกษาคนอื่น  "   หลังจากที่วีรวิทย์ออกไปได้ไม่นาน  ก็มีโทรศัพท์เข้ามาหาไตรคุณ  

 

 

 

 

 

                                แก้ว - โทโมะ  ทั้งคู่ช่วยกันทำอาหารจนเสร็จ ก็ยกออกมาทานที่สวนหย่อมนอกบ้าน 

 

 

 

 

 

                        "  วันนี้ทำไมทุกอย่างมันอร่อยไปหมด " โทโมะพูดไปก็กินไป  สีหน้าแววตาเค้าดูความสุขมากจริงๆ  แก้วเองก็ไม่ตางกัน 

 

 

 

 

                        "  ชงเองกินเอง  มีด้วยหรอ "  แก้วแซว

 

 

 

 

                         "  ก็จ๋าของเค้าทำกับข้าวอร่อยจริงๆหนิ  "  

 

 

 

 

                          "  อร่อยก้กินเยอะๆ นะ "  แก้วพูดพลางตักแกงจืด ให้โทโมะ 

 

 

 

 

                           "  เค้าอยากอยู่กับจ๋าแบบนี้ไปตลอดชีวิตเลยนะ  "  โทโมะพูดจากใจจริง  แก้วนิ่งไป ทั้งคู่สบตากันนิ่ง

 

 

 

 

                           "  เค้าก็อยากอยู่กับจ๋าแบบนี้ตลอดไปเหมือนกัน  "  แก้วพุด แม้ในใจจะกลัวว่าต้องจากกันก็ตาม  

 

 

 

 

                                 โทโมะลุกจากเก้าอี้ เดินมาหยุดตรงหน้าแก้ว ก่นจะคุกเข่าลง  แก้วมองโทโมะที่นั่งคุกเข้าตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ  หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ   นี่เค้ากำลังจะทำอะไร

 

 

 

 

                           "  จ๋าา  มาเป็นภรรยา มาเป็นแม่ของลูกเค้านะ " เขาพูดเสียงหวานก่อนพร้อมเปิดกล่องแหวน ยื่นให้แก้ว  แก้วน้ำตาไหลพราก 

 

 

 

 

                           "  จ๋าาาา    T T "  แก้วลงไปกอดโทโมะที่นั่งคุกเข้าอยู่  

 

 

 

 

                          "  ไม่เห็นตอบเลย  ไหนหละ  จะมาเป็นภรรยาเค้าได้มั้ย  "  โทโมะพูด แก้วผละกอดออก ก่อนจะมองหน้าโทโมะ  น้ำตายังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง  เธอพยักหน้าก่อนจะยิ้มหวานออกมา  ทันทีที่แก้วตอบรับ โทโมะดึงมือซ้ายของหญิงสาวมาสวมแหวนอย่างเร็ว 

 

 

 

 

                          "  ดีใจที่สุดเลย  " ก่อนจะคว้าร่างบางมากอดไว้แน่น   ทั้งคู่กอดกันแน่น

 

 

 

 

                          "  เดี๋ยวเค้าจะไปขอจ๋าจากพ่อจ๋านะ  "  โทโมะพูด เขาน้ำตาซึมด้วยความดีใจ แก้วได้แต่พยักหน้า เพราะเธอดีใจจนพูดอะไรไม่ออก

 

 

 

 

                                แต่ความสุขมันก็ดับสิ้นลง เมื่อมีคนโทรมาหาแก้ว  แก้วหยิบมือถือมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของบอม แก้วมองหน้าโทโมะ โทโมะมองแก้วอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

                          "   จ๋าา  เดี๋ยวเค้ามานะ  "  แก้วเบี่งตัวออกไปคุยโทรศัพท์อีกที่หนึ่ง โทโมะมองอย่างสงสัย  แก้วยังมีความลับอะไรอยู่อีก  ทำไมถึงคุยตรงนี้ไม่ได้  

 

 

 

 

 

 

 

                          "  อา  แก้วเองค่ะ "  แก้วพูดเสียงเบา  สายตายังมองว่าโทโมะตามมาหรือเปล่า  

 

 

 

 

                          ( อามีเรื่องจะคุยด้วย  ออกมาหาอาหน่อย ตอนนี้ผู้กองไตรคุณอยู่กับอาแล้ว )  บอมพูด  

 

 

 

 

 

                          "  ได้ค่ะ  แก้วจะไปเดี๋ยวนี้  "  หลังจากนัดสถานที่เสร็จ  แก้วก็วางสายแล้วเดิินไปหาโทโมะ 

 

 

 

 

                          "  จ๋า  เค้ามีธุระด่วน เค้าต้องไปก่อนนะ "  แก้วพูด  เธอเห็นแววตาที่มีคำถามของคนตรงหน้าก็อดสงสารไม่ได้  แต่เรื่องนี้เธอบอกเค้าไม่ได้จริงๆ 

 

 

 

 

                         "  ธุระอะไรหรอ  เค้าไปด้วยได้มั้ย  "  โทโมะสายตาอ้อนวอน 

 

 

 

 

                         "  ไม่มีอะไรหรอก  จ๋ารอเค้าอยู่ที่นี่นะ  เค้าไปไม่นาน   จ๋าเชื่อใจเค้านะ "  แก้วพูด โทโมะพยักหน้า

 

 

 

 

                          "  อย่าไปนานนะ  "  เสียงอ้อนวอนของเขา มันทำให้เธอไม่อยากแม้แต่จะก้าวเดินออกไป  แต่มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำ   โทโมะมองแก้วที่เดินออกไปสายตาละห้อย  

 

 

 

 

 

                               บ้านของบอม  ไตรคุณ บอม มารออยู่นานแล้ว  

 

 

 

 

 

                          "  มันไม่เสี่ยงเกินไปหน่อยหรอ  ผมกลัวว่าแก้วจะเป็นอันตราย  "  ไตรคุณสีหน้าหนักใจ

 

 

 

 

                         "  ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้  แต่เชื่อใจผมเถออะ ผมไม่ยอมให้หลานสาวของผมเป็นอันตรายแน่นอน "  บอมพูด 

 

 

 

 

                          "  ผมไว้ใจคุณ  แต่ผมไม่ไว้ใจไอทรงกรด  มันเป็นตัวอันตราย  "  ไตรคุณพูด 

 

 

 

 

                          "  ใช่  มันเป็นตัวอันตราย  แต่มันไม่ใช่คนที่ชอบข่มเหงผู้หญิง  ผมรู้จักมันดี "  บอมพูด

 

 

 

 

                         " แต่ .....  "  ไตรคุณยังพูดไม่จบ

 

 

 

 

                         "  เชื่อผมเถอะ จะจัดการกับไอทรงกรด มีแค่วิธีนี้วิธีเดียว  "บอมพูด 

 

 

 

 

                         "  ถ้าคุณมั่นใจว่าแก้วจะปลอดภัย ผมก็โอเค  "  ไตรคุณพูด 

 

 

 

 

 

 

 

                        "  อาบอม  พี่ไตร สวัสดีค่ะ  "  ก้วที่เพิ่งเข้ามาเอ่ยทักทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่  ทั้งสองหันมารับไหว้แก้ว  

 

 

 

 

                        "  นั่งก่อน "  บอมเรียกแก้วให้เข้ามานั่ง แก้วเดินเข้ามานั่งร่วมวง  ทั้งสามคุยเรื่องแผนการกำจัดทรงกรดกันอย่างเคร่งเครียด  

 

 

 

 

 

 

                               ทางด้านวีรวิทย์ ก็ขับรถไปนั่งดื่มจนเมา  ก็กับบ้าน โดยมีกวางที่ตามอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ 

 

 

 

 

                          "  พี่รักแก้วมากขนาดนี้เลยหรอ  "  กวางพูดทั้งน้ำตา  เมื่อเห็นกับสภาพของวีรวิทย์  แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสาเหตุที่เมามันเพราะแก้วหรือเพราะกวาง กวางขับรถตามวีรวิทย์ ที่ขับรถปาดหน้าคนนู้นคนนี้ไปทั่ว   กวางมองวีรวิทย์อย่างไม่ละสายตา  เธอเป็นห่วงเขามาก 

 

 

 

 

 

                               หน้าบ้านวีรวิทย์  ประตูรั้วถูกเปิดออกกว้าง วีรวิทย์ขับรถเข้าไป  กวางขับตามไปติดๆ  

 

 

 

 

 

                          "   อ้าววว  นี้ตามมาทำไม  "  วีรวิทย์ที่อยูในอการเมา พอเห็นกวางก็โวยวายใส่

 

 

 

                        

                         "  ก็มาดูหน้าคนขี้แพ้ไง  "  กวาง แม้จะเป็นห่วง แต่ด้วยความโกรธ ก็พูดจาแทงใจดำวีรวิทย์

 

 

 

 

 

                         "   กลับไป   "  วีรวิทย์พูด แล้วเดินเข้าไปในบ้าน กวางเดินตามเข้าไป หมายจะหาเรื่องให้เขาเสียใจเล่นๆ  

 

 

 

 

                        "  กวางแค่อยากมาเล่าเรื่องแก้วให้พี่ฟัง  "   กวางพูดหน้าตาระรื่น 

 

 

 

 

                       "  ชั้ลไม่อยากฟัง ออกไป  !! "   วีรวิทย์ตะคอก ใส่  กวางยิ่งสะใจ 

 

 

 

 

                      "  ไม่อยากรู้หรอ ว่าก่อนที่มันจะรักไอโทโมะ มันโดนโทโมะทำอะไรมาบ้าง  "   กวางยังไม่เลิก 

 

 

 

                          วีรวิทย์เดินขึ้นบันได ขึ้นไปบนห้อง

 

 

 

 

                   "  หยุดพูดแล้วกลับไปได้แล้ว  "  วีรวิทย์พยามใจเย็น  แม้จะโกรธกวางมาก  ที่เห็นความทุกข์ของแก้วน้องสาวของตัวเองเป็นเรื่องสนุก

  

 

 

 

 

                  "  รู้มั้ยว่ามันโดนโทโมะปู่ยี่ปู่ย้ำจนเละ  แต่ก็นะ  โดนบ่อยๆสงสัยจะติดใจ "  กวางยังไม่เลิกราวี  วีรวิทย์เดินเข้าไปในห้อง  กวางที่ต้องการเอาชนะ ต้องการความสะใจ จนลืมไปว่าตอนนี้ตนกำลังเดินตามวีรวิทย์เข้าไปในห้อง

 

 

 

 

                      " ไม่สงสารแก้วบ้างเลยหรอ  ถึงได้าเล่าเรื่องแบบนี้ให้คนอื่นเค้าฟัง  "  วีรวิทย์พูด  เขาไม่เข้าใจในความคิดของกวาง ทำไมกวางต้องเกลียดแก้วขนาดนั้น 

 

 

 

 

                       "   ไม่อะ  มันน่าสะใจมากกว่า   "    กวางพูด  วีรวิทย์มองกวางอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง  

 

 

 

   

                      "  คงไม่รู้สินะ เวลาที่ผู้หญิงโดนผู้ชายข่มเฟง แล้วมันรู้สึกยังไง  "  วีรวิทย์ลุกขึ้นเดินเข้ามาหากวาง  กวางหน้าเสีย รีบเดินถอยหนี 

 

 

 

 

                       "  พี่จะทำอะไร  "   กวางเริ่มกลัว    

 

 

 

 

                      "   ก็เห็นกวางเอาแต่สะใจ เวลาที่แก้วเค้าโดนกระทำ พี่ก็แค่อยากให้กวางเห็นใจแก้วสักหน่อย โดนเหมือนแก้ว จะได้เข้าใจหัวอกของแก้วบ้าง   "  วีรวิทย์  เดินเข้าไปหากวาง มือของเขาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองอย่างช้าๆ

 

 

 

 

 

                      "    กวางจะกลับบ้านแล้ว    "    กวางจะเดินไปที่ประตู  แต่วีรวิทย์เดินถึงก่อน เข้าล็อคก่อนประตู แล้วหันมามองกวาง

 

 

 

 

                       "  กวางกลัวหรอ   "  วีรวิทย์ถาม  กวางหน้าซีดเผือด  เธอกลัวเหมือนที่เขาว่าจริงๆ ที่เธอพูด ที่เธอทำลงไป แค่ต้องการให้วีริทย์เจ็บ  แค่ความสะใจก็เท่านั้น 

 

 

 

 

                      "  อย่าทำแบบนี้นะ   "   กวางถอยจนชิดฝา  วีรวิทย์ดึงร่างบางเข้ามากอด 

 

 

 

 

                       "   ทำไม  กลัวอะไร เห็นเมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลย   "  วีรวิทย์พูด พ้อมกับดันกวางให้ลงไปนอนบนเตียง ก่อนที่ตัวเองจะขึ้นไปคร่อมทันที

 

 

 

 

                        " หยุดเดี๋ยวนี้นะพี่วี  กวางบอกให้หยุด  !! "  เธอเริ่มกลัวมากขึ้น เมื่อมือของวีรวิทย์เริ่มลูบไล้ทั่วเรื่อนร่างของเธอ 

 

 

 

 

                        "   จะร้องไห้ทำไมกวาง  กลัวอะไรนักหนา  กวางไม่อยากรู้หรอ ว่าแก้วเค้าโดนโทโมะทำออะไรมาบ้าง  "  วีรวิทย์พูด 

 

 

 

 

                       "  กวางไม่อยากรู้  ฮืออ ฮืออ ฮือออ  " กวางพุดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

                          "   ไม่เป็นไรหรอกน๊าา  ถ้ากวางโดนบ่อยๆ กวางอาจจะติดใจก็ได้นะ  เหมือนที่กวางคิดว่าแก้วเป็นแบบนั้นไง "  วีรวิทย์พูด  เขาแค่อยากจะสั่งสอนคนใจดำอยางกวาง

 

 

 

 

 

                           "  รักมันขนาดที่ต้องมาทำร้ายกวางเพื่อแก้แค้นแทนมันเลยหรอ " กวางพูด  เธอร้องไห้หนักขึ้น 

 

 

 

 

                            "  ใช่  รักมาก  "  วีรวิทย์พูด  กวางทนฟังไม่ไหว สะบัดมือตัวเองจนหลุดแล้วกระหน่ำตบหน้าวีรวิทย์   

 

 

 

 

                           "  ไอคนหลายใจ  ไอผู้ชายชั่ว  ฮืออ ฮืออ ฮือออ "  กวางยังตบตีไม่เลิก วีรวิทย์เหลืออด จับแขนเล็กชูขึ้นเหนือหัว ก่อนจะลงโทษเธออย่างสาสม   ความเลวร้ายที่เขามอบให้กับเธอ มันทำให้เธอทั้งเจ็บ ทั้งเสียใจ  คนที่เธอรักมาก ทำไมถึงได้ทำร้ายเธอแบบนี้

 

 

 

 

 

                           "  ชั้ลเจ็บบ  ชั้ลเจ็บบบบ  ฮือออ ฮือออ ฮือออ  พอได้แล้ววว  พอสักที  ฮืออ ฮือออ ฮือออ "  กวางร้องจนสุดแรง ให้วีรวิทย์หยุดทำร้ายเธอสักที  แต่เหมือนว่าเขาจะไม่ฟังเสียงเธอเลย  บทรักที่แสนป่าเถื่อนของเขายังคงบรรเลงต่อไปจนถึงที่หมาย  ด้วยความที่เธอยังไม่พร้อม และความรุนแรงป่าเถื่อนของวีรวิทย์มันทำให้ สวนสงวนของเธอมีเลือดไหลออกมา  กวางสลบไป วีรวิทย์ถึงได้หยุดกระทำ  

 

 

 

 

 

                               ไตรคุณที่เพิ่งจะคุยธุระเสร็จ ก็กลับมาบ้าน  เขาเห็นรถวีรวิทย์จอดอยู่ พร้อมกับรถอีกคันที่ไม่อยู่ว่าเป็นของใคร

 

 

 

 

                       "  ป้านวล  ไอวีไปไหนแล้วรถคันนั้นเป็นของใคร  "  ไตรคุณถามคนรับใช้

 

 

 

 

                       "  เอ่อ  รถผู้หญิงของคุณวีค่ะ  ตอนนี้คุณวีอยู่ในห้อง  "  ป้านวลพูด

 

 

 

 

                        "  ไอวีเอาผู้หญิงมานอนในบ้านหรอ  "  ไตรคุณแทบจะไม่เชื่อ  เพราะวีรวิทย์ไม่ใช่คนแบบนี้  น้องชายเขาไม่ใช่คนมั่วผู้หญิงขนาดที่เอามานอนที่บ้าน  คนรับใช้ยิ้มเจื่อนๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

                                 ทางด้านแก้ว หลังจากที่รับรู้แผนการทั้งหมดก็เริ่มคิดหนัก ถึงความสัมพันของตัวเองกับโทโมะ แก้วกับมาที่บ้านอย่างเหม่อลอย โทโมะที่นั่งรอแก้วอยู่ที่โซฟา เมื่อเห็นแก้วเข้าในบ้านก็รีบลุกไปหา

 

 

 

                          "   จ๋าาา  "  โทโมะเดินเข้ามากอดแก้ว เขาคิดถึงเธอมาก แม้เธอจะห่างจากเขาไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง  แก้วเองก็เช่นกัน  ทั้งคู่กอดกันไว้แน่น  

 

 

 

 

 

                            "  จ๋าาา  ฮือออ ฮือออ ฮืออ  เค้ารักจ๋าานะ   รักมากกนะ  ฮือออ ฮืออ ฮืออ  "  แก้วเครียด  มันกลัวไปหมด  กลัวโทโมะจะไม่เข้าใจ  กลัวความรักของเธอกับเขาต้องยุติลง กลัวไม่หมดทุกอย่าง

 

 

 

                           "  เค้าก็รักจ๋าานะ  รักมาก  จ๋าอย่าร้องนะ  เค้าอยู่ตรงนี้แล้วว  "  โทโมะกอดปลอบแก้วอย่างอ่อนโยน  มือหนาลูบผมหญิงสาวอย่างเบามือ 

 

 

 

 

                           "  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จ๋าต้องเชื่อใจเค้า  จ๋าต้องรักเค้าเหือนเดิมนะ "  แก้วเงยมองหน้าโทโมะ สายตาวิงวรรอคำตอบ  น้ำตายังไหลไม่ขาดสาย  โทโมะพยักหน้ารับคำ แม้ในใจมันจะมีแต่ข้อสงสัยก็ตาม 

 

 

 

 



 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา