ทาสรักทาสหัวใจ

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.

  56 ตอน
  665 วิจารณ์
  130.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) 26 ก่อความวุ่นวาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ไปทำงานบ้างก็ได้นะ ขลุกอยู่กับบ้านไม่เบื่อรึไง”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้นอนข้างๆลูกไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

“ไม่นิ ชั้นมีตัวเล็กไว้คอยดูแล เธอน่ะ ว่างๆก็ทำโน่นทำนี่บ้างสิ เช่นพวกขัดกระเบื้องในสระว่ายน้ำ

รดน้ำต้นไม้ ตัดหญ้าอะไรแบบนี้”ป๊อปปี้พูดกวนฟาง จนฟางที่กำลังเช็ดตู้โชว์เอาผ้าขี้ริ้วปาใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นก็เลี้ยงตัวเล็กด้วยนะไม่ใช่ว่างๆสักหน่อย นี่ใช้อย่างกับทาสไปนะแบบนี้”ฟางย้อน

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็เป็นทาสจริงนิ รึจะเถียง”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

“นี่ไหนว่าเรื่องหนี้มันสิ้นสุดกันแล้วไง ตอนนี้ชั้นทำงานเป็นลูกจ้างนายใหม่ละนะ”ฟางพูดแกมงอน

 

 

 

 

 

“เห็นงานดูแลลูกเป็นแค่งานของลูกจ้างที่ทำหน้าที่ทำงานงั้นหรอ”ป๊อปปี้ได้ยินก็พูดอย่างน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือว่า”ฟางอึกอักแล้วพูดไม่ออก จึงถูกป๊อปปี้ดึงมานั่งข้างๆตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“มาอยู่ที่นี่ ดูแลลูกกับชั้นเพราะทำมันเพื่อเงินค่าจ้างที่ชั้นจ้างแค่นั้นรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดอีกครั้งทั้งคู่

สบตากัน ฟางมองป๊อปปี้ที่จ้องเพื่อจะเอาคำตอบ แล้วก้มหน้าหลบสายตาแต่ป๊อปปี้ช้อนหน้ามา

หมายจะจูบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ออดด

 

 

 

 

 

 

 

เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้และฟางชะงักก่อนป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู

 

 

 

 

 

 

 

“คนนิจิวะ”แก้วถอดแว่นตาแล้วก็กระโดดป๊อปปี้ที่มาเปิดประตูบ้าน

 

 

 

 

 

“แก้ว กลับมาทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้ให้คนไปรับเรา”ป๊อปปี้ดีใจที่เห็นแก้วกลับมา แล้วมองที่จงเบกับเฟย์เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแก้วถึงมาที่นี่ถูก

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆก็มาละ ชั้นขอเข้าไปตรวจอาการคุณแม่มือใหม่กับตัวเล็กดีกว่า”จงเบพูดแล้วเดินนำเข้าไป

ด้านใน ส่วนแก้วที่ได้ยินเรื่องของฟางและลูกที่คลอดแล้วก็นิ่งเงียบ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเค้าคลอดลูกแล้วสินะคะ แล้วหลานของแก้วเป็นผู้หญิงรึว่าผู้ชายล่ะคะ”แก้วถามป๊อปปี้พลางยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“เป็นลูกสาวครับ ชื่อน้องตัวเล็ก แต่คลอดก่อนกำหนด โชคดีที่ตัวเล็กมีสุขภาพดีไม่ต้องเข้าตู้อบ

ตอนนี้ฟางกำลังให้นมตัวเล็กแล้วก็พึ่งนอนไปเมื่อกี้เองอ่ะครับ”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเดินนำแก้วเข้ามาด้านใน

 

 

 

 

 

 

 

“ชู่ว อย่าเสียงดังกันนะคะ ตัวเล็กพึ่งนอนเมื่อกี้นี่เอง”ฟางพูดแล้วปลดมุ้งด้านบนคลุมเปลโยกของ

ลูกสาวก่อนจะเดินมานั่งกับทุกคนที่โซฟา ฟางเห็นแก้วที่นั่งข้างป๊อปปี้ก็ชะงักก่อนจะเลื่อนไปนั่งข้างเฟย์

 

 

 

 

 

“แก้วมาแค่คนเดียวหรอคะ แล้วโทโมะล่ะ หายไปไหน”ฟางถามถึงเพื่อนชายที่แสนดีของเธอ

 

 

 

 

 

“ป่านนี้ก็คงจะเตรียมตัวแต่งงานกับลูกสาวนายธนาคารที่โน่นแล้วละมั้งคะ เห็นว่าชื่อเนย ตอนที่เรียน

แลกเปลี่ยนด้วยกันก็เห็นเข้ากันดี”แก้วพูดถึงโทโมะแล้วเมินไปทางอื่น ทำให้ทุกคนรู้ทันทีว่าโทโมะไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะทำแบบนี้ได้ยังไง ไหนเค้าสัญญาว่าจะดูแลแก้วอย่างดีไง”เฟย์โวยวายเมื่อรู้ความจริง

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะพี่เฟย์ เค้ามีทางเลือกของเค้า เค้าเลือกเนยแก้วก็ยินดีไม่เห็นแปลกเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกแล้ว จริงสิของฝากๆ”แก้วพูดก่อนจะทานขนมแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยไม่ให้ทุกคนถามเรื่องของโทโมะต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวฟางว่าฟางไปเตรียมอาหารเย็นดีกว่านะคะ วันนี้ทุกคนมากันเยอะแยะเลย”ฟางที่เห็นแก้ว

ที่มาถึงก็พูดแต่กับป๊อปปี้เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบน้องสาวไม่แท้ตอนที่ไปอยู่

ญี่ปุ่นตลอด จงเบก็ออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก ส่วนเฟย์ก็เดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

“ถ้าแก้วกลับมาแล้ว แล้วถ้าป๊อปปี้เลือกแก้วเราควรจะดีใจสิฟาง”ฟางเดินมาเข้ามาในห้องนอนแล้วมองหน้า

ตัวเองในกระจกแล้วถอนหายใจก่อนจะพูดเบาๆแล้วเอื้อมมือไปจับสร้อยที่ป๊อปปี้ให้เธอภาพวันนั้นที่เขาสวมสร้อยให้มันทำให้ฟางยิ้มออกมาเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าไปเตรียมอาหาร ข้าวของยังอยู่เหมือนเดิม แอบอู้รึไงห้ะ”ฟางเปิดประตูมาพบว่าป๊อปปี้ยืนอยู่หน้าห้องนอนแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แวะมาเข้าห้องน้ำน่า เดี๋ยวไปทำ เอ่อ แก้วเค้าอยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย”ฟางอึกอักแล้วเดินเลี่ยงไป

 

 

 

 

 

“อะไร นี่พึ่งบ่าย2ไม่อยู่คุยกันก่อนล่ะ แล้วค่อยมาทำกับข้าว”ป๊อปปี้แกล้งถามเมื่อเดินตามฟางมาในครัว

 

 

 

 

 

 

“ก็รีบๆทำไง แล้วจะได้ไปดูแลตัวเล็ก จะได้คุ้มกับค่าจ้างที่นายจ้างจ่ายให้”ฟางพูดแล้วหลบตา

 

 

 

 

 

 

“ขยันดีนี่ไม่ขาดตกบกพร่องต่อหน้าที่แบบนี้ต้องให้รางวัล”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดันฟางไปชิดกับเค้าเตอร์

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะทำอะไรน่ะ ชะ ชั้นจะทำกับข้าวนะ ไปหาแก้วโน่นเลยพึ่งกลับมาจสกญี่ปุ่นต้องคุยกันเยอะๆสิ”ฟางขืนตัวผลักอกป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะ กล้าไล่ชั้นหรอ รึว่าเธอหึงชั้น”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะกระซิบข้างหูจนฟางหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

“คะ ใครหึง บ้า”ฟางเถียงแล้วพยายามดันตัวหนี แต่ป๊อปปี้ไม่ปล่อบ แกล้งยั่วฟางหมายจะจูบให้ได้

 

 

 

 

 

 

ออดด

 

 

 

 

 

เสียงของออดหน้าบ้านดังอีกครั้ง ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูบ้านอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“วะ หวาย”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นหวายมาพร้อมกระเช้าผลไม้

 

 

 

 

 

 

“Hello คุณพ่อมือใหม่”หวายยิ้มหวานก่อนจะยื่นกระเช้าผลไม้แล้วควงป๊อปปี้เข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย น้องแก้วมาแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยไม่ยักจะเห็น”หวายที่คล้องแขนป๊อปปี้ที่ส่งกระเช้าผลไม้

ให้ฟางไปปอกมาให้เพื่อนๆแล้วเดินมาที่โซฟาก่อนจะเบียดตัวแทรกแก้วนั่งข้างป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ตูดใหญ่ขนาดนี้ไม่แปลกหรอกค่ะว่าจะไม่เห็นแก้ว”แก้วที่ไม่ค่อยชอบหวายตั้งแต่อดีตสมัย

ป๊อปปี้กับจินนี่คบกันก็อดจะแขวะกลับไม่ได้ หวายจะว่ากลับแต่เห็นป๊อปปี้จึงได้แค่จิกตาใส่

 

 

 

 

 

 

 

“แหงล่ะค่ะ น้องแก้วน่ะ แบน ซะขนาดนี้ ใครเค้าจะมองเห็น”หวายกระแทกคำกลับ แก้วจึงเดินมานั่ง

อีกข้างหวายแล้วจ้องตากับหวายเพื่อต้องการเอาชนะโดยมีป๊อปปี้นั่งตรงกลาง

 

 

 

 

 

 

 

“หึ พ่อคนเสน่ห์แรง”ฟางที่ยกถาดผลไม้มาเห็นก็พูดเบาๆ

 

 

 

 

 

“ฟางจะไปทำอาหารเย็นหรอ เดี๋ยวแก้วไปช่วย”แก้วที่รำคาญหวายพูดขึ้นแล้วเดินตามฟางไป

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วหุงข้าวก็ได้ค่ะ เดี๋ยวทางนี้ฟางทำเอง”ฟางพูดแล้วหั่นเนื้อหมูเตรียมไปผัด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดเลยเนาะว่าฟางจะทำอาหารเป็นด้วย แก้วก็นึกว่าฟางจะร้ายแบบที่ทุกคนพูดซะอีก”แก้วที่

ช่วยหยิบโน่นนี่ให้ฟางแล้วมองฟางที่ทำอาหารคล่องแคล่วไม่มีติดขัดก็พูด

 

 

 

 

 

“คนเราจะมองแต่ภายนอกไม่ได้หรอกค่ะ ฟางร้ายแต่ไม่ใช่ว่าฟางจะทำอะไรไม่เป็นนะคะ ของง่ายๆ

พวกนี้ฟางทำเป็นล่ะ บอกมาเถอะทำได้หมด”ฟางหันไปตอบแก้วเพราะรู้ดีว่าแก้วก็คงจะได้ยินเค้า

พูดกันมากับเรื่องของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊ย”แก้วที่มาช่วยฟางหั่นพริกใส่ในหม้อก็ร้องเมื่อพริกเข้าตาฟางจึงรีบพาไปเข้าห้องน้ำและไม่สังเหตเลยว่ามีใครคนหนึ่งเดินเข้าไปในครัว

 

 

 

 

 

 

 

“พึ่งรู้นะยะว่าเธอทำอาหารเป็นด้วย”หวายพูดเมื่อฟางตักแกงจืดลงไปในถ้วยเล็กเสิร์ฟทุกคนเมื่อถึง

เวลาอาหารเย็น

 

 

 

 

 

“บอกเลยว่าอร่อยมากไม่งั้นป๊อปปี้คงไม่บอกให้ชั้นทำอาหารให้เค้าทานทุกมือหรอก”ฟางพูดยั่ว

โมโหหวายอีกตามเคยและนั่งตรงข้ามหวายเพราะซ้ายป๊อปปี้คือแก้วและขวาคือหวาย

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย อะไรเนี่ย นังแม่บ้าน นี่เธอแกล้งชั้น”หวายตักซุปมาแล้วโวยวายเมื่อเจอหัวจุกนมของตัวเล็ก

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ ชั้นไม่ได้แกล้งนะ”ฟางย้อนกลับ

 

 

 

 

“ไม่ได้แกล้งงั้นก็สะเพร่ามากที่เอาจุกนมลูกลงไปในซุป อ๊าย ของป๊อปก็มี”หวายโวยวายแล้วชี้ไปที่

ถ้วยเล็กๆที่มีจุกนมของตัวเล็กอยู่ในถ้วย

 

 

 

 

 

“นี่จะบ้ารึไง หาว่าชั้นเอาของของลูกใส่ไป นี่ของใช้ จุกนมของลูกนะ ชั้นไม่โง่ใส่ลงไปหรอก”ฟางว่ากลับ

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

แก้วน้ำเปล่าของหวายสาดใส่หน้าฟางทันที

 

 

 

 

“หวาย นี่หวายทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้นั้งแขนหวายแล้วว่า

 

 

 

“ก็จัดการคนที่ทำผิดไงล่ะป๊อป เนี่ยหรอ ฟางที่ทำกับข้าวอร่อยอย่างที่ป๊อปคุยให้กับพวกเราฟัง

สะเพร่า ทำอะไรง่ายๆแค่นี้ยังไม่ได้เรื่อง นี่ว่าน้ำเปล่ายังเบาไป อย่างเธอต้องเจอน้ำร้อน”หวายว่า

 

 

 

 

 

“อย่ามากล่าวหาชั้นนะ สาดน้ำใส่ชั้นหรอ ได้ น้ำร้อนหรอ”ฟางเริ่มจะอาละวาดแล้วยกหม้อ

หมายจะเอาคืนหวาย จงเบและเฟย์ที่อยู่ใกล้ก็รีบห้ามฟางกันคนละข้าง

 

 

 

 

 

“อย่าค่ะ อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ”แก้วรีบพูดไม่ให้หวายที่ป๊อปปี้ห้ามอยู่มีเรื่องกัน

 

 

 

 

 

“ขอโทษชั้นสิ ชั้นรู้ว่าเธอแกล้งเอาจุกนมลูกชั้นไปใส่แบบนี้”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ หรอ มีหลักฐานหรอยะ”หวายว่าแล้วย้อนอย่างไม่กลัว ฟางโมโหแล้วหยิบเอาผลไม้บนโต๊ะปา

ใส่หวาย แต่พลาดไปโดนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว หยุด”ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิดเลยอาละวาดใส่จนทุกคนหยุด

 

 

 

 

 

 

“แง้ๆ”เสียงร้องของตัวเล็กร้องไห้จ้าในเผล ฟางรีบวิ่งไป ตามด้วยป๊อปปี้ที่ผลักหวายล้มแล้วตามไป

 

 

 

 

 

 

“ตัวเล็ก ไม่เป็นไรนะคะ แม่ขอโทษนะคะที่ส่งเสียงดังแบบนี้”ฟางอุ้มลูกแล้วร้องโอ๋ลูกสาว

 

 

 

 

 

“พ่อก็ขอโทษนะคะตัวเล็กที่เสียงดังไม่ร้องนะคะคนเก่งของพ่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบหาขวดนมมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 "คราวนี่ป๊อปคงจะเริ่มต้นใหม่ได้แล้วล่ะ"เฟย์ของภาพของป๊อปปี้และฟางก็เปลอยิ้มออกมา

 

 

“สงสัยตัวเล็กนี่ล่ะมั้งที่จะเป็นกาวใจเชื่อมทั้งคู่ได้”จงเบพูดแล้วยิ้มกับภาพที่เห็นแก้วที่มองภาพนั้นแล้วนิ่งก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างยินดี

 

 

 

 

 

 

“เท่านี้ก็เห็นแล้วนะคะว่าฟางเค้าทำหน้าที่แม่ของลูกพี่ป๊อปดีแค่ไหน วันนี้พี่หวายเองก็เหนื่อยกับ

การก่อเรื่องวุ่นวายกับครอบครัวนี้มาเยอะแล้ว แก้วว่าประตูอยู่ทางโน้น เชิญค่ะ”แก้วหันขวับไปว่า

หวายก่อนจะผายมือไล่หวายกลับ

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ยอมหรอก แก นังฟาง ชั้นจะต้องเอาแกออกจากชีวิตป๊อปปี้ไปให้ได้”หวายถูกแก้วไล่ออกมา

ก็พูดอย่างแค้นเคืองก่อนจะโทรหาพิชชี่และพิมเพื่อคิดแผนจัดการฟาง

 

 

 

 

 

เห็นว่าคู่แก้วหวานไปก็เลยจัดการเลย รับรอง ต่อไปใบ้ให้เลยโทโมะจะไม่ใจดีอีกแล้ว555

ส่วนป๊อปและฟาง นี่แค่พายุลูกแรก บอกเลย ลูกต่อไปนี้บ้านพัง

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา