ทาสรักทาสหัวใจ

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.

  56 ตอน
  665 วิจารณ์
  130.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

44) 44 ทำเหมือนกับไม่มีอะไร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หม่าม้า อุ้มๆ”วันต่อมาเมื่อทุกคนกลับมาจากเกาะ ตัวเล็กก็เอาแต่ไปหาฟางและขอฟางอุ้มตลอด

 

 

 

 

“ตัวเล็กมาหาพ่อเถอะลูก”ป๊อปปี้พูดเมื่อเดินมาจากชั้นบนของเรือ

 

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะ ให้ลูกอยู่กับชั้นเถอะ”ฟางเห็นตัวเล็กไม่ยอมไปก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ทำไม รึว่าหมอไทม์สุดที่รักของเธอเค้ารับได้งั้นล่ะถ้าเธอบอกว่าเธอมีลูกมาก่อนแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ พี่หมอเค้าเป็นคนดี พี่หมอไม่เคยรังเกียจชั้น เค้ารับได้ทุกอย่าง”ฟางพูดแล้วหวีผมให้ตัวเล็ก

 

 

 

 

 

“อ๋อ งั้นก็บอกด้วยสิ ว่าที่หายไปน่ะ ไปนอนกับชั้นมา ไปรื้อฟื้นความหลังมา”ป๊อปปี้กระซิบพูดกับฟาง

 

 

 

 

 

“ทุเรศ ไหนเมื่อคืนเราตกลงกันแล้วไงคะว่าจะไม่พูดถึงมันอีก”ฟางพูดแล้วอุ้มตัวเล็กหนีไปนั่งข้างโบว์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรคะคุณแก้ว รึว่าคิดถึงคนมาส่งเราเมื่อวาน”โบว์ถามเมื่อเห็นแก้วนิ่งซึม

 

 

 

 

 

 

“เปล่า ใครคิดถึงใคร ใครอยากจะไปไหนก็เรื่องของเค้า”แก้วสะดุ้ง แล้วรีบพูด พลางมองไปทาง

ทะเลแล้วนึกถึงเมื่อเช้าที่ตื่นมาแล้ว โทโมะก็ขับเรือออกไปทันทีไม่รอพวกเธอเลย

 

 

 

 

 

 

“คุณแก้วครับ ผมว่าคนเราเวลามีปัญหากันควรจะพูดกันนะครับ อย่าปล่อยให้มันคาราคาซังแบบนี้

เลย มันจะยิ่งแย่ แล้วคนที่เสียใจที่สุดก็คือคนที่ไม่ได้พูดอะไรเลยนะครับ”กั้งพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พูดอะไร ชั้นไม่อยากพูดกับคนผิดสัญญา คนใจร้ายแบบนั้นหรอก”แก้วรีบพูดแล้วคิดถึงตอนที่อยู่

ญี่ปุ่น ที่เธอไปเห็นโทโมะกับเนยนอนด้วยกันที่บ้านของเนย แก้วช๊อคและเลิกกับโทโมะก่อน

อาทิตย์ต่อมาทั้งคู่จะแต่งงานกัน แก้วจึงรีบกลับมาเมืองไทยเพื่อหนีโทโมะ แต่เมื่อเจอกันอีก เขาก็

ทำร้ายข่มเหงเธอ ทำให้เธอเสียใจ และเธอกับเขาก็ไม่เจอกันอีกจนกระทั่งมาเจอกันเมื่อโทโมะมาทำธุรกิจ

ล่องเรือและเปิดเรือยอร์ชให้เช่ากับลูกทัวร์และผูกสัญญากับโรงแรมของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เห้อ พี่กั้ง ยิ่งเห็นคู่เจ้านาย เห็นคู่คุณแก้วแล้วปวดหัวจัง”โบว์หลบมาคุยกับกั้งข้างหลัง

 

 

 

 

“มันเกิดจากทิฐิทั้ง2คู่นั่นล่ะโบว์ แต่โบว์รับรองได้เลยนะว่าพี่จะไม่ทำแบบนี้แน่นอน”กั้งเห็นโบว์เครียดแทนเจ้านายก็แอบกระซิบข้างหูเล่นเอาโบว์เขินหน้าแดงทันที

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อมาถึงฝั่ง ฟางก็ขอร้องให้กั้งพาตัวมาที่หน้าบ้านพักของไทม์ทันที

 

 

 

 

 

 

“ครับๆ มาแล้วครับ”ไทม์ที่ออกจากโรงพยาบาลมาพักที่บ้านก็เดินมาเปิดประตูแล้วต้องอึ้งเมื่อเจอฟาง

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

ไทม์รีบวิ่งไปเปิดประตูให้ฟางแล้วดึงฟางไปกอดด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

 

“ดาว ดาวหายไปไหนมาคะ รู้มั้ยพี่เป็นห่วงแทบบ้า ดาวถูกพวกคนร้ายลักพาตัวไปใช่มั้ยคะ นี่ดาว

เป็นอะไรมากมั้ย พวกนั้นทำร้ายอะไรดาวรึเปล่า”ไทม์รีบถามไถ่ฟางด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อฟาง

เห็นแผลที่ไทม์ปิดพลาสเตอร์ที่หัวก็น้ำตาไหลออกมาด้วยความสงสารเจ้าบ่าวของเธอเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอ ฮึก ดาวไม่เป็นอะไรค่ะ พี่หมอ”ฟางโผเข้ากอดไทม์แล้วร้องไห้ ป๊อปปี้ที่กลับถึงบ้านแล้ว

แอบปั่นจักรยานมาที่ตามบ้านพักของไทม์แล้วแอบเห็นภาพนั้นก็รู้สึกจุกที่อกก่อนจะปั่นจักรยานกลับไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ เจ็บแค่นี้ไกลหัวใจ แต่พี่หมอต้องบ้าตายแน่ๆถ้าฟางเป็นอะไรไปรู้มั้ย”ไทม์พูดอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ดาวถูกคนร้ายจับไปจริงๆ แต่ดาวหนีไปได้ แต่ช่วงที่ดาวหายไป ดาวกับรับรู้ถึงอดีต

ของฟางที่นี่ ดาวเลยอยู่เพื่อรื้อฟื้น และก็โชคดีค่ะที่เจอพวกคุณกั้ง เค้าเลยบอกว่าให้ดาวกลับมาหา

พี่หมอก่อน เพราะพี่หมอน่ะเป็นห่วงดาวมากใช่มั้ยคะ”ฟางโกหกเรื่องเพื่อไม่ให้ไทม์รู้

 

 

 

 

 

“ค่ะพี่ห่วงเรามาก แต่เอ้ะ เราบอกพี่หมอว่าเราไปรื้อฟื้นความจำ ไปทำอะไรที่ไหนคะ บอกพี่หมอมา

เลยนะคะมาๆ เข้าไปในบ้านก่อนนะคะ”ไทม์พูดแล้วพาฟางเข้าไปในบ้าน ซึ่งนกลงรถมาเจอพอดี

 

 

 

 

 

“นี่เจอเมียของคุณแล้วหรอ ดีจังเนาะ”นกที่ทำกับข้าวมาให้ไทม์ก็ชะงักเมื่อเห็นฟาง

 

 

 

 

“ครับ ขอบคุณมากนะที่ผมออกจากโรงพยาบาลแล้วคุณก็มาดูแลผมแบบนี้ เอ๊ะนั่น”ไทม์พูดและ

ชะเง้อเห็นตรงเยาะด้านหน้ารถมีปิ่นโตข้าวซึ่งปกตินกชอบทำมาให้เขา

 

 

 

 

 

“เอ่อ นี่ถ้าเมียคุณกลับมาคุณก็ให้เมียคุณทำกับข้าวให้สิ เนี่ยก็ดี ชั้นจะได้เอาไปทาน อุ้ยตาย ไปหา

คุณตัวเล็กดีกว่า”นกรีบบังแล้วทำทีเดินไปขับรถ ไทม์จึงพาฟางเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“กับข้าวเราเป็นหมันสิมื้อนี้ ช่างเถอะกินเองก็ได้”นกนั่งในรถมองไทม์ประคองฟางไปในบ้านแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอคะ ต่อไปนี้ให้เรียกดาวว่าฟางนะคะ”เมื่อเข้าไปในบ้านฟางก็พูด

 

 

 

 

“งั้นแสดงว่าที่ทุกคนเรียกเราว่าฟางก็คือทุกคนรู้จักเราจริงๆสิคะ”ไทม์ถาม ฟางจึงพยักหน้า

 

 

 

 

 

“ค่ะ แล้วสิ่งที่ฟางเคยบอกพี่หมอเรื่องลูกมันเป็นความจริงค่ะ ฟางเลยอยากจะถามพี่หมออีกครั้งนะ

คะ ว่าพี่หมอจะรับได้มั้ยคะ เรื่องที่ฟางมีลูกแล้ว”ฟางเงียบก็จะพูดเรื่องลูก

 

 

 

 

“ได้สิคะ พี่หมอเคยบอกแล้วไงว่าพี่รับได้”ไทม์มานั่งข้างฟางแล้วกุมมือฟางไว้แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะพี่หมอ ขอบคุณที่พี่ยังรับทุกเรื่องของฟางได้”ฟางกอดไทม์แน่น

 

 

 

 

 

“งั้นดาว เอ้ย ฟางบอกพี่หน่อยได้มั้ยคะว่าลูกของฟางคือใคร”ไทม์ถามต่อ ฟางนิ่งก่อนจะถอนกอดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กค่ะ ตัวเล็กที่เป็นลูกของคุณป๊อปปี้เจ้าของโรงแรมเครือจิระคุณ”ฟางตอบ ไทม์นิ่ง

 

 

 

 

“แล้วแบบนี้ ฟางคงจะต้องกลับไปหาคุณป๊อปสินะครับ งั้นเดี๋ยวพี่หมอคงต้องหย่าให้นะครับ”ไทม์อึ้ง และ

นิ่งเงียบก่อนจะค่อยๆพูดออกมา และพยายามซ่อนความเจ็บปวดก่อนจะลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

เมื่อไทม์ลุกขึ้นจะไปหยิบกุญแจรถเพื่อออกไป ฟางรีบวิ่งไปกอดไทม์ไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พี่หมอ ไม่ต้องทำอะไรเพื่อฟางอีกแล้วค่ะ ฮือๆ ให้ฟางทำเพื่อพี่บ้างนะคะ ฟางรู้ว่าพี่รักฟาง

มากมายแค่ไหน ฟางเลือกแล้วว่าจะอยู่กับพี่ พี่หมอไม่ต้องไปหย่าหรอกค่ะ”ฟางกอดไทม์แล้วร้องไห้ ไทม์อึ้ง

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับ ที่เลือกพี่”ไทม์พลิกตัวมากอดฟางไม่คิดว่าฟางจะเลือกเขา ทั้งคู่สบตากันนิ่งก่อนที่

ไทม์จะช้อนหน้าของฟางขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน แล้วค่อยๆดันฟางลงไปที่โซฟาและซุกไซร้ตามตัว

 

 

 

 

 

 

“อย่า”เมื่อฟางหลับตารับสัมผัสนั้น ภาพของป๊อปปี้เต็มหัวเธอไปหมดและภาพที่ฟางถูกป๊อปปี้ข่มเหงวันนั้น

ผุดเข้ามา ฟางรีบผลักไทม์ออกก่อนจะร้องออกมา

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางไปอาบน้ำดีกว่า”ฟางที่เห็นไทม์เหวอก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางคงจะเหนื่อย พี่ขอโทษครับ งั้นเดี๋ยวพี่ทำอะไรให้ฟางทานนะครับ”ไทม์พูดแล้วลุกขึ้นไป

จากตัวฟางแล้วไปที่ครัว ฟางมองตามไทม์แล้วหลับตาก่อนจะขึ้นไปชั้นบนเพื่ออาบน้ำ

 

 

 

 

 

 

“หึ ป่านนี้คงกำลังมีความสุขชดเชยคืนวิวาห์แสนหวานสิท่า”ป๊อปปี้ที่นั่งมองแก้วเหล้าตัวเองก็พูด

แล้วแค่นหัวเราะสมเพชตัวเอง และกระดกแก้วเหล้าในมือ

 

 

 

 

 

 

“คนใจร้ายปากร้ายอย่างคุณ ทำไมชั้นต้องจำด้วย”ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วไปที่ระเบียงพลาง

มองท้องฟ้าแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

ปากบอกว่าไม่ แต่เอาจริงๆก็นะ พระเอกนางเอก 5555555

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา