ทาสรักทาสหัวใจ

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.

  56 ตอน
  665 วิจารณ์
  130.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) 8.ถ้าไม่สำนึกอย่าหวังว่าชั้นจะเห็นใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะคุณแก้ว”โบว์ทักแก้วที่เดินเข้ามาที่ล็อบบี้ของโรงแรม

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะโบว์ พี่ป๊อปอยู่มั้ยคะ”แก้วถามถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

“เจ้านายไปที่ฟาร์มหอยมุกตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ เห็นว่าจะกลับพรุ่งนี้ค่ะ”โบว์พูด

 

 

 

 

 

“เห้อ พี่ป๊อปนะพี่ป๊อป ไปที่ฟาร์มก็ไม่บอก งานนี้ขนมแก้วก็เป็นหมันอดให้พอดีสิ”แก้วถอนหายใจมองโหลคุ้กกี้ที่เธอตั้งใจทำให้ป๊อปปี้ในมือ

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกค่ะ เอาแบบนี้มั้ยคะ ป๊อปไม่อยู่โรงแรม คุณแก้วก็ไปกับพี่กั้งก็ไปหาเลยซะที่เกาะเลยไงคะ พอดีพี่กั้งต้องไปเอาเอกสารให้กับหัวหน้าคนงานที่เกาะพอดี”โบว์เสนอพลางชี้ไปกั้งเลขาของป๊อปปี้กำลงคุยงานกับพนักงานอยู่

 

 

 

 

 

“เอางั้นก็ได้ค่ะ”แก้วยิ้มก่อนที่จะรีบไปที่ท่าเรือส่วนตัวเพื่อเอาเรือออกพร้อมกับกั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เชอะ ทำเป็นสาวหวานเรียบร้อย ที่แท้ก็กะจะจับพี่เขยละวะ”พิมและพวกเห็นแก้วก็เบ้ปากหมั่นไส้แล้วนินทา

 

 

 

 

 

“พี่พิมคะ ไปว่าคุณแก้วแบบนี้ได้ยังไงคะ นั่นเป็นน้องคุณป๊อปนะคะ”โบว์ว่า

 

 

 

 

“น้องแต่ไม่ใช่น้องแท้ๆ น้องที่เสียบแทนคุณจินนี่ล่ะสิไม่ว่า ดูหน้าระริกระรี้เวล่พูดถึงเจ้านายก็รู้ละ”พิมว่าแล้วเดินไปทันที เพราะเธอสังเกตตอนที่จินนี่ยังมีชีวิตอยู่เวลาป๊อปปี้กับจินนี่สวีทหวานกัน แก้วมักจะเศร้าเสมอ พอป๊อปปี้มา

ทำดีให้แก้วก็หน้าแดงทำอะไรไม่ถูกตลอด โบว์มองพิมที่ว่าแก้วแล้วส่ายหน้าก่อนจะทำงานของตัวเองไป

 

 

 

 

"เดี๋ยวคุณแก้วรอผมตรงนี้ก่อนนะครับ"กั้งบอกพลางให้แก้วรอตรงท่าเรือเพื่อเขาจะได้ไปคุยกับคนขับเรือ

 

 

"นั่นแก้วใช่มั้ย"เฟย์ที่เดินมาร้องทักเมื่อเห็นแก้ว

 

 

"หมอเฟย์ คิดถึงจังเลยค่ะ ไหนว่าย้ายไปอยู่กรุงเทพแล้วไงคะแล้วนี่พี่ธีร์ไม่มาด้วยหรอคะ"แก้วยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อเจอกับหมอเฟย์ เพื่อนสมัยเด็กของป๊อปปี้ที่นี่และเธอมักจะใจดีคอยพาเธอไปเที่ยวเสมอเวลาป๊อปปี้พาเธอกับจินนี่มาที่ภูเก็ต

 

 

"ไม่ต้องเรียกหมอก็ได้จ้า พี่ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะ ก็ไปๆมาๆที่ภูเก็ตกรุงเทพ ส่วนธีร์พี่ก็เลิกกับเค้าไปแล้วล่ะ พี่เสียใจด้วยนะเรื่องจินนี่ ไม่น่าอายุสั้นเลย"เฟย์ตอบ

 

 

"ขอบคุณค่ะแล้วนี่หมอเฟย์จะไปหาพี่ป๊อปที่ฟาร์มหอยด้วยกันมั้ยคะแก้วกำลังจะไปกัยกั้งพอดี"แก้วเอ่ยชวน

 

"เอาสิ พอดีเลย พี่จะเอาครีมไปฝากอีตานั่นพอดี ชอบไม่ดูแลตัวเองเลย"เฟย์พูดพลางบ่นถึงเพื่อนรักก่อนที่ทั้ง3จะนั่งเรือไปหาป๊อปปี้ที่เกาะ

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะคุณหมอ”ฟางที่นั่งแกะเอาหอยมุกอยู่ก็ร้องทักจงเบที่เดินมาหาเธอ

 

 

 

“สวัสดีครับฟาง วันนี้ผมมาดูอาการฟางครับ”จงเบพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องดูฟางละเอียดก็ได้ค่ะ ฟางน่ะภูมิคุ้มกันแข็งแรงจะตายไป แค่หมอตรวจเมื่อวานฟางก็ไม่

เป็นไรแล้วค่ะ”ฟางเกรงใจจงเบรีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ ไหนๆผมมาแล้วนี่ครับ เมื่อวานมันโดนน้ำผมเลยเอาไปเข้าศูนย์ดีนะครับที่ไม่เป็นไร

มากพอจะกู้ข้อมูลได้อยู่”จงเบยื่นมือถือของฟางคืนฟาง ฟางรับมันมาแล้วตกใจเมื่อเห็นโทโมะโทร

มาหาตลอดทั้งวัน และทั้งส่งข้อความมาหลายสิบข้อความ สลับกับเขื่อน

 

 

 

"ฮัลโหลเขื่อน ใจเย็นๆ ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้โทรกลับ มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ เอ่อ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวขอทำงานก่อน ฮัลโหลโทโมะ อื้อ ใจเย็นๆ ตอนนี้เรามาทำงานที่ภูเก็ตน่ะ แค่นี้ก่อนนะเราขอทำงานก่อน"ฟางรีบโทรหาเพื่อนๆทั้ง2คนทันทีเพื่อไม่ให้ทั้งคู่ต้องห่วง

 

 

 

 

“เวลาทำงานใครอนุญาตให้ใช้โทรศัพท์ไม่ทราบ”ป๊อปปี้เดินมาตามหาจงเบก็รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ ป๊อป นายเองก็หยวนๆหน่อยเถอะน่า ชั้นเอามือถือมาคืนคุณฟางเค้าแค่นั้นเอง แล้วเค้าเอาอาจจะมีธุระสำคัญที่ต้องบอกนะเมื่อวานมือถือเค้าพังด้วย”จงเบพูด

 

 

 

 

 

“เอาไปคืนยัยนั่นทำไม เอามาให้ชั้นนี่ นักโทษไม่มีสิทธิติดต่อกับใครทั้งนั้น หึ ที่ติดต่อไปก็มีแต่ผู้ชาย คอยแต่จะสับราง นิสัยเก่าแก้ไม่หาย”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินมากระชากมือถือของฟางไปจากมือฟางพร้อมกับว่า

 

 

 

 

 

“นี่นาย มันจะมากไปแล้วนะนี่มันของของชั้น แล้วนายก็เสียมารยาทมากที่เปิดมือถือชั้น ทุเรศ”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“โทรศัพท์เครื่องนี้เคยเป็นของเธอต่างหากล่ะ หึ ลืมไปรึเปล่าว่าเธอน่ะติดหนี้ชั้น โทรศัพท์แค่เครื่อง

เดียวชั้นก็ไม่ให้ มันถือว่ามันคือทรัพย์สิน ชั้นยึด”ป๊อปปี้พูดจบแล้วเดินไป ฟางโวยโห คว้าเอาหอย

มุกบนโต้ะปาใส่ป๊อปปี้จนหอยมุกแตกเสียหาย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะ หอยมุกตัวนึงนี่มันมีค่ามากมายแค่ไหนเธอเอามาโยนแบบนี้ได้ยังไง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“งั้นนายก็เอามือถือชั้นคือมาสิ เอามา”ฟางโวยวายแล้วตรงไปทุบป๊อปปี้ ชายหนุ่มผลักฟางออกทันที

 

 

 

 

 

“อยากได้ใช่มั้ย ได้ เอาไปเลย”ป๊อปปี้พูดจบก็ปามือถือลงกับพื้นจนแตกกระจายต่อหน้าฟาง

 

 

 

 

“กรี้ดดด มือถือชั้น รุ่นนี้ชั้นพึ่งถอยออกมาเลยนะนายต้องชดใช้”ฟางร้องก่อนจะหันขวับพุ่งไปเอา

เรื่องป๊อปปี้ ฟางกระโดดทับร่างสูงหมายจะตบที2ที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ หอยของชั้นมันก็มีค่าเหมือนกันล่ะ เธอเป็นหนี้ชั้นนะ นี่คิดจะสร้างหนี้เพิ่มรึไง”ป๊อปปี้โวยกลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

“ก็อีแค่หอย ฟาร์มนายออกจะใหญ่โตพังซักอัน2อันแล้วจะทำไม แต่มือถือชั้นมันพังไม่ได้ชั้นต้อง

ใช้ติดต่องานอยู่นะ”ฟางวีนใส่ป๊อปปี้แล้วจะบีบคอ แต่จงเบและคนงานรีบหิ้วปีกฟางออกมาก่อน

 

 

 

 

 

 

“อีแค่หอยงั้นหรอ นี่ถ้ามีคนคิดอะไรโง่ๆแบบเธอนะ ฟาร์มชั้นไม่เจ๊งพอดี คิดมาได้ไงเอะอะทำลายหอยมุกที่พวกคนงานอุตส่าห์เพาะมา เธอนี่มันนางมารร้ายจริงๆ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เอามือถือชั้นคืนมาเดี๋ยวนี้นะ ไปซ่อมมาเลย”ฟางแม้จะรู้ว่าตัวเองผิดที่ทำลายหอยมุกแต่ก็ไม่ยอมแพ้พลางสะบัดตัวเองจากจงเบแล้วกระโดดขี่หลังป๊อปปี้แล้วทุบชายหนุ่มโดยไม่สนใจคนงานที่ฟาร์มจะเริ่มมุงพวกเธอแล้ว

 

 

 

"โอ๊ย ยัยบ้า ชั้นเจ็บนะ ลงไปจากชั้นเดี๋ยวนี้เลย"ป๊อปปี้ร้องโวยวายและพยายามสะบัดตัวเองลุกจากฟางโดยมีจงเบคอยห้ามทั้งคู่ 

 

 

“พี่ป๊อป หมอจงเบ นี่มันอะไรกันคะ”แก้วเดินมาเห็นเหตุกรณ์พร้อมกับเฟย์และกั้งก็เรียกป๊อปปี้ ทำให้ทุกคนหันไปมองป๊อปปี้รีบสะบัดฟางออกจากการเกาะทันที ทำให้จงเบ รับร่างบางแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

“น้องแก้ว มาได้ยังเนี่ย ทำไมไม่รอพี่ที่โรงแรม อ้าวยัยเฟย์ ไหน่าไปกรุงเทพ กลับมาตั้แต่เมื่อไหร่”ป๊อปปี้ไม่สนใจฟางรีบเดินไปหาแก้วพร้อมกับทักทายเฟย์

 

 

 

"กลับมาเป็นอาทิตย์แล้วย่ะ แหม เพื่อนกลับมาแทนจะมาหากันนี่ต้องให้ชั้นมาหาถึงเกาะ ร้อนก็ร้อนเนี่ย"เฟย์บ่นป๊อปปี้ยาวเหยียดและมองมาที่ฟางด้วยสายตาไม่พอใจ 

 

 

“แก้วหัดทำคุ้กกี้น่ะค่ะเลยว่าจะเอามาให้พี่ป๊อปชิม”แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ทำให้ฟางที่เห็นป๊อปปี้อ่อนโยนกับผู้หญิงคนนี้ผิดกับเธอก็เบ้ปากทำปากล้อเลียนแก้วทันที

 

 

 

 

 

“โห แก้ว ไม่น่าลำบากแบบนี้เลย ไปข้างในบ้านก่อนเนาะ แกด้วยเฟย์”ป๊อปปี้บอกก่อนจะชวนแก้ว เฟย์ และ

จงเบไปในบ้านพักตัวเอง ฟางหมั่นไส้ก่อนจะหาทางเอาคืนป๊อปปี้แล้วรีบวิ่งตามไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปบอกแก้วมานะคะว่าทำไมพี่ป๊อปถึงไปมีเรื่องกับคนงานแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะคะ”แก้วดุทันที

 

 

"ใช่  ไม่ยักจะรู้ว่าเดี๋ยวนี้เพื่อนชั้นสนิทสนมกับคนงานหญิงถึงขั้นขึ้นขึ่กันไม่อายใครแบบนี้แล้ว เนี่ยแล้วลูกน้องที่ไหนจะเชื่อฟัง"เฟย์รีบว่าต่อ

 

 

“ขี่หลัง พูดให้เต็มๆด้วย โธ่แก้ว ถ้าแก้วรู้นิสัยยัยนั่นนะ แก้วจะรู้เลยว่า อย่าได้มีความสงสารยัยนั่นเด็ดขาดยัยนั่นร้ายกาจจะตาย พยศหยั่งกับม้า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“เฮ้ แต่คุณฟางเค้าเป็นผู้หญิงนะป๊อป นายน่ะควรจะอ่อนโยนกับเค้าบ้าง”จงเบปรามเพื่อน

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน คนที่ชั้นอ่อนโยนกับเธอแค่คนเดียวแต่ตอนนี้เค้าตายจากชั้นไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆแล้วมองแหวน

แต่งงานที่นิ้วนางข้างขวาตัวเองแล้วคิดถึงจินนี่ แก้วมองป๊อปปี้ด้วยความเจ็บปวด นั่นน่ะสิ พี่ป๊อปปี้ทั้งหัวใจของเขามีแต่พี่จินนี่ เธอไม่มีวันจะเข้าไปในหัวใจของเค้าได้

 

 

"ได้ไงยะ คนที่นายควรอ่อนโยนอีกคนก็คือชั้นกับน้องแก้วด้วยสิ นี่ไม่สงสารเพื่อนหรอ เพื่อนพึ่งเลิกกับแฟนมานะ"เฟย์เห็นแก้วเศร้าลงไปก็รีบพูดเพื่อใบรรยากาศไม่เงียบลงทันที 

 

 

"กับแก้วน่ะเพราะแก้วคือน้องสาวที่น่ารักของชั้นควรอยู่แล้วแต่แก สมน้ำหน้าเลิกกับแฟนไปได้สักทีชั้นบอกแล้วใช่มั้ย ว่าหมอนี่มันเจ้าชู้ เพื่อนเตือนอะไรก็ไม่ฟัง สมควรโดนล่ะ"ป๊อปปี้ว่าใส่เฟย์ เพราะเฟย์คบกับแฟนคนนี้มานานตั้งแต่สมัยเรียนและมักจะมาปรึกษาปัญหากับเขา แม้กระทั่งเขาไเมืองนอกแล้วก็ยังต้องคอยรับโทรศัพท์อยู่ประจำ

 

 

 

“แก้ว ร้องไห้ทำไม แก้วคงคิดถึงพี่จินนี่น่ะสินะ”ป๊อปปี้เห็นแก้วร้องไห้แล้วเอาทิชชู่ให้แก้วท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ แก้วคิดถึงพี่จินนี่ค่ะ คิดถึงมากๆเลย”แก้วพูดแล้วซับน้ำตา ป๊อปปี้จึงดึงแก้วไปกอดด้วยความเอ็นดู

 

 

 

"ป๊อป นายนี่มันแย่มากทำน้องแก้วร้องไห้ นายต้องรับผิดชอบ"เฟย์ว่าพล่งล้อคคอป๊อปปี้แล้วตีอย่าสนิทสนม

 

 

 "โว้ย หมอรึนักมวยเนี่ยมือนักชะมัดแบบนี้จะหาแฟนใหม่ได้มั้ยเนี่ย"ป๊อปปี้ร้องออกมาเมื่อถูกเพื่อนสาวจัดการ ก่อนที่แก้วจะค่อยๆหัวเราะและยิ้มได้

 

 

 

 

 

 

“เชอะ ปากบอกว่ารักจินนี่ รักแค่เมียคนเดียว ละนี่อะไร มากอดกับผู้หญิงอื่น นายมันก็โกหกหลอก

ลวงเหมือนกันนั่นล่ะ”ฟางที่เหยียบกระถางแล้วแอบมองทางหน้าต่างมองป๊อปปี้และแก้วกอดกันก็เบ้ปากว่า

 

 

  

 

 

เพล้ง

 

  

 

 

แต่เพราะฟางที่หยิบกระถางกระเบื้องมากทำให้กระถางดินเผารองรับน่ำหนักไม่ไหวแตกออกมาฟางตกใจรีบวิ่งไปหลบอีกทางทันที

 

 

 

 

 

 

“ใครน่ะ”ป๊อปปี้ จงเบและเฟย์รีบวิ่งออกไปดูข้างนอกบ้านแล้วมองหาคนที่ทำกระถางแตก

  

 

 

 

 

“เหอะๆ ครนอะไรโง่ตั้งแต่เรียนอยู่ตอนนี้ก็โง่ ไม่รู้จักปิดประตูหลังบ้านดีนัก”ฟางที่วิ่งเข้ามาที่ประตู

หลังบ้านที่เปิดอ้าไว้แล้วยิ้มเยาะ ก่อนสายตาจะหันไปเห็นมือถือป๊อปปี้วางอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยไม่ได้นายอยากพังมือถือชั้นเองนะ”ฟางรีบคว้ามือถือป๊อปปี้มาเพื่อกดโทรหาฟิล์ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลพี่ฟิล์มนี่ฟางเองนะ พี่ฟิล์มพี่ฟิล์มอยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย หาเงินได้ถึงไหนแล้ว”เมื่อปลายสายรับฟางก็รีบรัวคำถามถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณมายุ่งอะไรกับมือถือพี่ป๊อปน่ะ”แก้วที่ออกมาจากห้องน้ำเห็นฟางใช้โทรศัพท์ป๊อปปี้ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เอามานะ ไม่มีมารยาทเห็นมั้ยว่าคนคุยโทรศัพท์อยู่น่ะ”ฟางโวยวายเมื่อแก้วคว้ามือถือไป

 

 

 

 

“ก็นี่มันมือถือของพี่ชั้น คุณมาทำอะไรที่นี่ อ๊ะ นี่คุณที่มีเรื่องกับพี่ป๊อปเมื่อกี้นิ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของชั้น แหม กล้าพูดว่าเป็นพี่นะยะ อีตานั่นไม่มีพี่น้องที่ไหน เธอคงจะเป็นพี่น้องท้องติดกันรึไง ชั้นดูออกนะว่าเธอคิดยังไงกับตานั่น เอ๊ะรึว่าเธออยากปีนต้นงิ้ว เพราะนายป๊อปปี้นั่นก็แต่งงานมีเมียไปแล้วนิ”ฟางรีบว่าทันที

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

แก้วที่ตกใจกลัวความลับจะเปิดเผยก็พลั้งมือตบฟางไป

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้”แก้วรีบขอโทษฟาง

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

แก้วไม่ทันจะพูดจบฟางก็ตบแก้วกลับทันควัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เอามือถือไปไม่พอยังตบชั้นหรอ คิดว่าเธอเป็นใครยะ”ฟางที่หงุดหงิดจากเรื่องป๊อปปี้อยู่แล้วยิ่งมา

เจอผู้หญิงแปลกหน้าตบก่อนมีหรอที่เธอจะยอม กลับขึ้นคร่อมตบแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด พี่ป๊อปช่วยแก้วด้วย”แก้วที่ตกใจไม่คิดว่าสาวคนงานจะทำร้ายเธอก็ร้องเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ”ป๊อปปี้ที่เข้ามาพร้อมกับเฟย์ จงเบก็ตกใจที่เห็นฟางที่ขึ้นคร่อมตบแก้วไป

มาก็รีบตรงไปกระชากตัวฟางออกมาจากแก้วว่า

 

 

 

"เป็นแค่ครงานกล้ามากนะที่มาทำร้ายน้องเจ้านายตัวเองแบบนี้"เฟย์รีบว่าใส่ฟางพลางประคองแก้วที่ร้องไห้ขึ้นมา 

 

 

 

“มันตบชั้นก่อนนะชั้นก็ตบมันคืนสิคนอย่างชั้นไม่เคยยอมใคร”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“แต่เท่าที่เห็นเธอน่ะทำร้ายแก้วจนเค้าไม่มีทางสู้ ตบเค้าตั้งอีกหลายทีเลยนะ เธอนี่นอกจากจะมารยาไม่พอ เธอนี่ยังเป็นอัธพาลชอบหาเรื่องชาวบ้านไปทั่วสินะ มิน่าล่ะถึงมีพี่กับคู่หมั้นเป็นผีพนัน เหมาะสมอย่างกับผีเน่าโลงผุ”ป๊อปปี้โมโหรีบว่าฟางด้วยคำพูดร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไม พี่ชั้นเป็นผีพนันแล้วทำไม ถ้าพี่ชั้นหาเงินมาได้นะ ชั้นจะไปจากที่นี่ ไม่มีวันอยู่ให้นายโขสับชั้นบนี้หรอก ไอ้ปิศาจ”ฟางย้อนกลับว่าป๊อปปี้อย่างไม่กลัว

 

 

 

  

 

 

“ได้ แต่ก่อนที่เธอจะไปจากที่นี่เธออย่าลืมว่าเธอคือนักโทษของชั้น ดังนั้นวันนี้ชั้นจะลงโทษเธอ ไม่ต้องกินข้าวเย็น และก็จะขังยัยบ้าอย่างเธอไม่ให้ไปสร้างเรื่องอีก มานี่”ป๊อปปี้โมโหลากฟางขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด จะทำอะไรน่ะ อย่านะไอ้บ้า เอาโซ่มาทำไม ปล่อยชั้นนนน”ฟางถูกป๊อปปี้โยนลงเตียงห้องหนึ่งก่อนจะเอา

โซ่ออกมา ฟางเห็นก็รีบโวยวายพยายามจะหนีแต่ชายหนุ่มล้อกตัวไว้

 

 

 

 

 

 

“ก็ล่ามคนบ้าไง คืนนี้อยู่ที่นี่ล่ะ ไม่ต้องกินข้าว”ป๊อปปี้ชักขาฟางมาหมายจะล่ามโซ่แล้วชะงักที่เห็น

ข้อเท้ามีเลือดออก ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจล่ามโซ่แล้วเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

เรื่องนี้ไรเตอร์จะถือทฤษฏี ยิ่งเกลียดมากยิ่งรักมากนะ 5555555555

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา