โซเรียวที่รัก

  หมาก Part

"สวัสดีโซเชี่ยลลลลลลแคมมม ม่ายมีอารายมากกกก ถึงญี่ปุ่นแล้วววว 

วะฮะฮ่า สวัสดีครับ ผมหมากเองนะ เป็นไงมั่ง เอาเหอะ แต่ตอนนี้ผมถึงญี่ปุ่นแล้วนะครับ คุณยายไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ สบายบรื่อ อังกฤษผมนี่เป๊ะ ฮ่าๆ"

ผมไม่รีรอที่จะFaceTime หาน้าข้างบ้าน เพื่อที่จะคุยกับคุณยายที่รักของผมที่ประเทศไทย  กล่าวทักทายบอกท่านเพื่อไม่ให้เป็นห่วง ผมอยู่กับยายมา2คนตั้งแต่ผมยังจำความได้ พ่อแม่ของผมเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก เราไม่ดราม่าละ ... 

นี่คือ ทริปวันหยุดยาวของผม หลังจากทำงานหลังขดหลังแข็งมานาน ญี่ปุ่น ผมบินมาที่นี่บ่อยมาก แต่ไม่มีโอกาสที่จะแวะหรือเดินเลย TT และนี่แหละ โอกาสของผมก็มาถึงแล้วว 3 เดือน จะมีอะไรบ้างนะ ชักตื่นเต้นแล้วสิ 

ผมพร้อมเปิดIG "รับพรีออเดอร์ ขนมญี่ปุ่น ราคากันเอง" แหะๆ 

เอาน่าครับ มาทั้งทีก็ต้องหารายได้กันบ้างแหละเนาะ ใครจะว่าผมงก .. ก็จริง -w- 

  อย่ารีรอที่จะปล่อยเวลาให้เสียเปล่า "พรึ้บบบ" ผมยืนกางแผนที่หลังจากลงเครื่องที่สนามบินคันไซ ผมจองที่พักไว้แล้วที่ไหนน้า ... ตากวาดมองดูแผนที่ที่นิ้วชี้ไล่ตามถนนที่วกไปวนมา ดูยังไงก็งงๆ ไม่รอดแน่ งั้นลองเข้าไปถามคนแถวนี้ดีกว่า  อ๊ะ นั่นไง ชายเสื้อดำแต่งตัวดูดีมีฐานะ(ถึงจะเห็นแต่ด้านหลังก็เหอะ -w-) ผมรีบกรูเข้าไปถาม

"Excuse me can you help m... " ยังไม่ทันพูดจบ ชายคนนั้นก็ยกมือแสดงถึงว่า "ไม่ว่าง อย่ามายุ่งกับตู" 

อะไรกัน แค่นี้เอง โธ่เว้ย เป็นเจ้าบ้านภาษาอะไรฟร๊ะ ไม่ได้รับหรือทำอะไรสักหน่อย ถามแค่นี้ก็ไม่ได้ อย่าไปไทยนะ จะเล่นให้ยับเลย โธ่ ไอ้พวกมไม่มีน้ำใจ นิดๆหน่อยๆแค่นี้ วุ้ย  

ผมบ่นอุบอิบ 

"ผมไม่มีธุระอะไรจะไปที่ไทย คุณไม่ต้องห่วงหรอกครับ" เฮือก............... เสียงเข้มๆขรึมๆดังมาจากข้างหลังผม ชายคนนั้น "พูดไทย" ไม่สิ "ฟังเข้าใจด้วยยยยยย" 

ตอนนี้ผมกำลังปล่อยไก่ทั้งเล้าใช่ไหม ;w;