[FIC BEAST] BAD LOVE...ผู้ชายเลว!

10.0

เขียนโดย doraaung

วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.50 น.

  45 ตอน
  5 วิจารณ์
  67.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2557 17.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) ไม่ต้องการ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

[FIC BEAST] BAD LOVE…ผู้ชายเลว!

Chapter 17

ไม่ต้องการ

 

 

 

 

โยซอบ”

 

อ้าว เควิล”โยซอบรีบวิ่งไปหาเควิลที่ยืนรอเขาอยู่ที่หน้าโรงเรียน

 

แล้วพี่ดูจุนล่ะ”

 

วันนี้พี่ชายไม่มาน่ะ เข้าโรงเรียนกันเถอะ ฉันหิวข้าวแล้ว”เควิลจับมือโยซอบแล้วก็พาเดินเข้าโรงเรียนไป โยซอบหันมามองด้านหลังเล็กน้อย การมาโรงเรียนแล้วไม่เจอดูจุนทำให้เขารู้สึกแปลกๆ

 

นายจะกินอะไร เดี๋ยวฉันไปซื้อให้”

 

เอ่อ เค้ากินข้าวมาแล้วล่ะ เควิลจะกินอะไรก็กินเถอะ”

 

ง่า งั้นฉันก็ไม่กินหรอก เพราะกินข้าวมาแล้วเหมือนกัน”

 

งั้นเหรอ ขึ้นห้องเรียนเถอะนะ เค้าอยากไปนั่งฟังเพลงเล่น”

 

ได้สิ อิอิ”โยซอบยิ้มให้เควิลบางๆตอนนี้จิตใจของเขากำลังเรียกร้องหาใครบางคนที่ไม่มา

 

โยซอบ”

 

หือ”

 

ฉันขอถามอะไรนายหน่อยได้ไหม”

 

ว่ามาสิ”

 

ช่วยเงยหน้าขึ้นมามองฉันหน่อยสิ”

 

อ่า โทษที พอดีกำลังมันส์”โยซอบปิดหนังสือแล้วก็นั่งจ้องหน้าเควิล

 

ว่ามาสิ เค้ารอฟังอยู่นะ”

 

ถ้าเกิดว่า โยชอบใครสักคน โยจะบอกคนๆนั้นหรือเปล่า”โยซอบมองหน้าเควิลนิ่ง

 

ก็คงต้องบอกแหละมั้ง ไม่งั้นเขาก็จะไม่รู้ว่าเราชอบ”

 

งั้นเหรอ”โยซอบพยักหน้า

 

งั้นก็ฟังดีๆนะ”เควิลสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะมองหน้าโยซอบแล้วก็ยิ้มออกมา

 

ฉันรักนานโยซอบ”เควิลรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีพูดออกไป โยซอบยิ้มออกมาเล็กน้อย

 

ฉันรู้แล้วน่า”

 

เอ๋”เควิลถึงกลับงงที่ได้ยินโยซอบพูดอย่างนั้น

 

นายจะทำหน้างงทำไม ก็เราสองคนเป็นเพื่อนกันก็ต้องรักกันอยู่แล้ว ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่”รอยยิ้มของเควิลจางหายไปทันที เขาถอนหานใจออกมาเบาๆ

 

โยซอบ”

 

อ่า ปวดฉ่องจังเลย”โยซอบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วก็จะเดินออกจากห้อง

 

ฉันรักนาย ไม่ได้รักแบบเพื่อนนะโยซอบ”

 

กึก

 

โยซอบหยุดนิ่งไปทันที เขาไม่กล้าที่จะหันไปมองเควิลเพื่อนรักของตัวเองด้วยซ้ำ

 

ฉันรักนายแบบคนรัก ไม่ใช่เพื่อนกัน ได้ยินไหม”โยซอบกำหมัดแน่น เควิลกำลังทำให้เขารู้สึกลำบากใจ

 

กึก!!

 

เควิลวิ่งมาดักหน้าโยซอบ

 

ฉันรักนาย คบกับฉันนะ”โยซอบเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น เขามองใบหน้าของเควิลอย่างรู้สึกอึดอัด

 

ไม่ เค้าไม่ได้รักนาย เค้ามีคนที่เค้ารักอยู่แล้ว”โยซอบตัดสินใจพูดตรงๆออกไปเพื่อไม่ให้เป็นการให้ความหวังเควิล มันอาจจะดูโหดร้ายไปนิด แต่เขาจะไม่มีวันรักคนที่ไม่ได้รักเด็ดขาด

 

ใคร”เควิลถามโยซอบเสียงเข้ม น้ำตาเริ่มเอ่อล้นขึ้นมา โยซอบต้องรีบหันหน้าหนีเพราะเขาไม่ชอบเห็นน้ำตาของใคร

 

เค้าขอโทษนะ แต่เรื่องของเค้ากับนาย มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว”น้ำตาของเควิลไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่

 

บอกไม่ได้เหรอ”โยซอบพยักหน้าเบาๆ

 

ฉันเสียใจ นายเห็นไหมโยซอบ ว่านายทำให้ฉันเสียใจแล้วก็เสียน้ำตา”

 

ขอโทษจริงๆนะ”

 

รักฉันไม่ได้เหรอ รักฉันไม่ได้จริงๆเหรอ”โยซอบสบตากับเควิล เขาเองก็เสียใจเช่นกันที่ทำให้เควิลต้องเสียใจ

 

ขอโทษจริงๆเควิล ขอโทษ”

 

ฮืออออออ”เควิลร้องไห้ออกมาในที่สุด เขามองโยซอบอย่างเจ็บปวดหัวใจ คนที่รักเขาไม่รักเรา มันก็เจ็บแบบนี้นี่เอง

 

อย่าร้องไห้เลยนะ”

 

นายมันบ้าโยซอบ คนมันเสียใจจะให้ฉันหัวเราะงั้นเหรอ ฉันเกลียดนาย เกลียดนายที่สุด”

 

พลั่ก!!

 

เควิลผลักโยซอบก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป โยซอบได้แต่มองด้วยความเห็นใจ แต่ทำยังไงได้ในเมื่อเขาเองก็มีคนที่เขารักแล้วก็ต้องการจะบอกให้คนๆนั้นรู้อยู่แล้ว

 

เค้าขอโทษจริงๆนะ เควิล”

 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก”

 

ตุบ!!!

 

ปับ!!!

 

เพล้ง!!!

 

อ๊ากกกกกกกกกกกก ฮืออออออออออออ”เสียงร้องไห้และกรีดร้องดังไปทั่วห้องของเควิล ข้าวของทุกอย่างกำลังถูกคนที่กำลังเสียใจอย่างหนักทำลายด้วยน้ำมือตัวเอง

 

อ๊ากกกกกกกกกก”

 

ก๊อกๆๆๆ

 

เควิล เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ เควิล”

 

ปัง!!!

 

ดูจุนเคาะประตูเท่าไหร่เควิลก็ไม่ยอมเปิดออกมา มีเพียงเสียงร้องไห้ที่ดังออกมาให้ได้ยิน

 

เควิล เปิดประตูให้พี่เถอะนะ”

 

ฮึกๆ ฮืออ”

 

เควิล!!”เสียงกรีดร้องของเควิลได้เงียบลงไปแล้ว มีเพียงเสียงร้องไห้เบาๆที่ดังให้ได้ยิน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้จิตใจของดูจุนสงบลงได้เลย

 

ฮือออออ”

 

เควิล เปิดประตูสิ โธ่เว๊ย!!

 

ปัง!!!

 

ปัง!!!!!!

 

ดูจุนกระแทกประตูเพื่อให้กลอนหลุด

 

ปัง!!!!!!!!!!!!!

 

กึก

 

ประตูถูกเปิดออกอย่างแรง ดูจุนอึ้งกับภาพของน้องชายที่นอนจมกองเลือดอยู่ภายในห้อง

 

เควิล!!!”ดูจุนรีบวิ่งเข้าไปหาเควิลทันที เขาจับข้อมือข้างซ้ายที่ถูกมีดกรีดจนเลือดไหล มืออีกข้างของเควิลก็ถือมีดเล่มเล็กๆเอาไว้

 

ฮึกๆ พี่ชาย ฮือออ”

 

เควิล!!!”ดูจุนรีบอุ้มเควิลพาไปโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

 

เควิล”ดูจุนเช็ดน้ำตาออกให้น้องชายที่นอนหลับอยยู่อย่างเบามือ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเควิลถึงเป็นอย่างนี้ หรือว่า

 

แอ๊ดดดด

 

แล้วคนที่ดูจุนกำลังคิดถึงก็มาพอดี ดูจุนหันไปมองโยซอบที่เดินหน้าซีดมองเควิลที่นอนหลับอยู่บนเตียง

 

เควิล ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

 

นั่นสิโย บอกพี่มาซิว่าทำไมเควิลถึงทำแบบนี้”ดูจุนมองหน้าโยซอบนิ่ง โยซอบมองหน้าดูจุนอย่างเศร้าๆ

 

เกิดอะไรขึ้น”โยซอบก้มหน้าหลบสายตาที่มองมาของดูจุน

 

โยใช่ไหม”

 

พี่ดูจุน”

 

วันนี้เควิลรีบออกจากบ้านไปรอโย เพื่อจะบอกเรื่องสำคัญ เควิลได้บอกโยหรือเปล่า”โยซอบพยักหน้าเบาๆ

 

แล้วทำไมเควิลถึงกลับมาที่บ้านแล้วทำร้ายตัวเองแบบนี้ล่ะ”ดูจุนขึ้นเสียงใส่โยซอบ

 

คือ คือเค้า เค้า”โยซอบมองหน้าดูจุนอย่างลำบากใจ

 

เค้าไม่ได้คิดอย่างที่เควิลคิด ก็เลยทำตามที่เควิลขอไม่ได้ ขอโทษนะ”ดูจุนกำหมัดแน่นอย่างรู้สึกเจ็บ

 

แล้วโยพูดอะไรกับเควิล ทำไมเขาถึงได้ทำร้ายตัวเองขนาดนี้”

 

ขอโทษนะฮะ”โยซอบโค้งหัวเพื่อเป็นการขอโทษ ดูจุนได้แต่ข่มใจ

 

จะไปไหนก็ไปเถอะ เดี๋ยวเควิลตื่นมาเห็นโยแล้วจะแย่”โยซอบมองดูจุนหน้าเศร้าก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

ฮืออ”ดูจุนหันไปมองน้องชายที่จู่ๆก็ร้องไห้ออกมา

 

ทำไม ทำไมไม่รักฉัน ทำไม ฮือออ”

 

เควิล ไม่เอานะ อย่าร้องไห้สิ”

 

พี่ชาย”เควิลกอดเอวดูจุนแล้วก็ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ดูจุนได้แต่ลูบหัวอย่างช่วยอะไรไม่ได้

 

อย่าร้องไห้นะ อย่าร้องไห้”

 

ฮือออออออ”

 

 

 

 

เพราะเรื่องนี้ รุ่นพี่ถึงได้เกลียดเค้า เพียงเพราะเค้าเป็นสาเหตุ แต่รุ่นพี่จะรู้ไหมว่าหัวใจของคนเราน่ะ มันบังคับกันไม่ได้ เพราะถ้ามันบังคับได้ ป่านนี้เค้าคงจะมีความสุขมากกว่านี้ ไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจรักคนที่ไม่รักเค้าอย่างรุ่นพี่หรอก

 

โยซอบลูบหัวดูจุนเบาๆขณะที่ดูจุนกำลังหลับสนิท เขาแอบมานั่งมองดูจุนอยู่นานแล้ว น้ำตาของเขาก็ไหลไม่หยุด ตลอดเวลาเขารู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นดูจุนคนที่เขารัก แต่ในความสุขนั้นมันกลับแฝงไปด้วยความเสียใจและความเจ็บปวดที่เขาไม่ต้องการ แต่ก็ได้รับมาและไม่มีทางหนีไปไหนได้ เพียงเพราะหัวใจของเขาอยู่กับคนที่ไร้หัวใจอย่างยุนดูจุน

 

“รุ่นพี่ ฮึก”โยซอบยิ้มบางๆก่อนจะค่อยๆเอนตัวลงนอนมองใบหน้าของดูจุนยามหลับใหล โยซอบยกมือขึ้นไปสัมผัสใบหน้าของดูจุนอย่างเบามือ

 

“ให้อภัยเค้าไม่ได้เหรอ เค้ารักรุ่นพี่ ทำไมต้องทำร้ายจิตใจของเค้าแบบนี้ด้วย ฮึกๆ”

 

หมับ!!

 

โยซอบที่กำลังจะเอามือออกก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดูจุนจับมือของโยซอบและบีบมือของเขาจนรู้สึกเจ็บ สายตาของดูจุนก็จ้องมองโยซอบนิ่ง

 

“รุ่นพี่”โยซอบมองดูจุนอย่างตกใจ เขาหันไปมองมือที่ดูจุนจับและพยายามจะดึงออกแต่ก็ไม่เป็นผล

 

“เจ็บนะฮะ เค้าเจ็บ”

 

“แค่นี้นายเจ็บ แล้วที่นายทำกับเควิล นายคิดว่าไม่เจ็บงั้นเหรอ”โยซอบเม้มปากแล้วส่ายหน้า

 

“ปล่อยนะฮะ เจ็บ”โยซอบพูดเสียงสั่น แต่ดูจุนกลับบีบมือเขาแน่นมากกว่าเดิม

 

“นายทำให้ครอบครัวของฉันตายทั้งเป็น รู้ตัวบ้างไหมโยซอบ”

 

“ไม่ใช่นะ เค้าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย ฮึก”

 

“ยังจะมีหน้ามาบอกว่า ไม่ได้ทำอะไรงั้นเหรอ เพราะนาย เพราะคำพูดไม่คิดของนาย เพราะความงี่เง่าของนายทำให้น้องชายของฉันต้องเสียใจและจากฉันไปอย่างไม่มีวันหวนคืนกลับมา”โยซอบมองดูจุนทั้งน้ำตา เขาพยายามสะบัดมือออกจนหลุดแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง

 

“เค้าผิดงั้นเหรอ ผิดมากใช่ไหมที่เค้ารักรุ่นพี่ มันผิดมากใช่ไหม!!”โยซอบขึ้นเสียงใส่ดูจุนอย่างสุดจะทน เขาเองก็ทนอึดอัดมานานมากแล้วกับการที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนที่ให้เควิลต้องจากไป

 

“ฮึก ผิดมากใช่ไหม ผิดมากรุ่นพี่เลยเกลียดเค้า ทำร้ายจิตใจของเค้า เค้าผิดงั้นเหรอฮะ”

 

ตุบ ตุบ ตุบ

 

โยซอบยกมือทั้งสองข้างทุบลงที่หน้าอกของดูจุนด้วยความเสียใจและน้อยอกน้อยใจ

 

“ฮือ รุ่นพี่ใจร้ายที่สุด ทำให้ต้องทำร้ายเค้าด้วย เค้าทำอะไรผิด ฮือ”โยซอบก้มหน้าร้องไห้อย่างสุดจะทน เขาปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาโดยไม่อายสายตาของดูจุนที่มองอยู่

 

“ต้องทำยังไง รุ่นพี่ถึงจะกลับมาเหมือนเดิม กลับมาเป็นพี่ดูจุนคนเดิม ฮือ”

 

“อยากรู้งั้นเหรอ”

 

หมับ!!

 

พรึ่บ!!!

 

ดูจุนจับไหล่โยซอบทั้งสองข้างแล้วก็กดโยซอบให้นอนลง โยซอบมองดูจุนอย่างตกใจ

 

“รุ่นพี่จะทำอะไร ฮึก”

 

“ทำร้ายนายมากกว่าเดิม ให้นายเจ็บปวดมากกว่าที่ฉันและเควิลเจ็บไง”พูดจุบดูจุนก็ก้มลงเพื่อจะจูบปากของโยซอบ แต่โยซอบกลับหันหน้าหลบ

 

“อย่านะ ไม่ อย่าทำแบบนี้”

 

“รักฉันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมปฏิเสธล่ะ”โยซอบส่ายหน้าไปมา

 

“เค้าไม่ต้องการแบบนี้ รุ่นพี่กำลังโมโห เค้าไม่ต้องการอะไรแบบนี้ ปล่อยนะ”โยซอบพยายามดันดูจุนออก แต่ก็ไม่มีประโยชน์เลยสักนิดเดียว

 

“นายไม่ต้องการงั้นเหรอ ดี หึ”แล้วดูจุนก็จับหน้าของโยซอบไว้ก่อนจะก้มลงจูบปากโยซอบ

 

“อื้อ อื้อ อื้อ”โยซอบพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการบุกรุกของดูจุน แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเปล่าประโยชน์จริงๆ

 

“อื้อ”โยซอบกำหมัดแน่นอย่างเจ็บปวด ถึงแม้ว่าเขาจะรักดูจุนมากแค่ไหน แต่เขาก็อยากให้ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยความรัก ไม่ใช่ด้วยความโกรธแบบนี้ เขาไม่ต้องการแบบนี้

 

“อื้อ”ดูจุนเลื่อนลงจูบที่คอของโยซอบ

 

“ฮึก ฮึก ฮึก”เสียงสะอื้นและร่างกายที่นอนนิ่งไม่ขัดขืนของโยซอบทำให้ดูจุนต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง โยซอบกำลังร้องไห้แล้วก็มองเขาอยู่ด้วยแววตาที่เจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด

 

“ถ้าทำแล้ว อภัยได้ไหม”โยซอบพูดเสียงแหบแห้ง ดูจุนอึ้งไปทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น เขาถอยออกจากตัวของโยซอบ กลายเป็นโยซอบที่เข้าหาแทน

 

“อภัยได้ไหม”โยซอบค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ดูจุนก่อนจะใช้มือลูบหน้าของเขาเบาๆ ดูจุนมองโยซอบอย่างทำอะไรไม่ถูก

 

“นะ”โยซอบใช้มือทั้งสองข้างจับใบหน้าของดูจุนก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปอย่างช้าๆ โยซอบเอียงคอนิดหน่อยเพื่อจะจูบที่ริมฝีปากของดูจุน

 

“ไสหัวออกไป”

 

กึก

 

น้ำตาของโยซอบไหลออกมา เสียงสะอื้นก็เริ่มขึ้นมาใหม่ ดูจุนปัดมือโยซอบและผลักเขาจนหงายหลัง

 

“ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย”ดูจุนพูดเสียงเรียบ โยซอบได้แต่เม้มปากอย่างเจ็บปวด เขายกมือเช็ดน้ำตาก่อนจะคลานออกจากเต้นท์ของดูจุนไป เพียงแค่โยซอบออกไป น้ำตาของดูจุนก็ไหลออกมา

 

“เควิล พี่จะทำยังไงดี”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เธอเห็น….ว่าเป็นฉัน หรือเธอไม่เห็นมัน….อยู่เลย

บางครั้ง…ละเลย เหมือนดั่งว่าไม่เคย….มีตัวตน

 

“ฮึกๆ”โยซอบกลับมานอนที่เต้นท์ก็เอาแต่สะอื้นไห้เบาๆ กีกวังเหล่มองเพื่อนเล็กน้อย ก่อนจะหันไปนอนกอดโยซอบจากด้านหลังเพื่อเป็นการปลอบใจ

 

ขอร้องเธอมองฉันที นี่คือสิ่งที่มี…มีจิตใจ…….

 

“ฮึกๆ”โยซอบได้แต่เก็บเสียงร้องไห้แล้วก็ปล่อยเพียงน้ำตาให้ไหลออกมา  กีกวังกอดโยซอบแน่นโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เพราะเขาเองตอนนี้ก็รู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ นอนคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ไม่เข้าใจทำไมฮยอนซึงต้องไปทำร้ายดงอุนแบบนั้น

 

อย่าทำแบบนี้เลย แบบนี้เลย เหมือนฉันไม่เคย….มีความหมาย

เธอไม่เคยสนใจไม่เคยเห็น ก็เป็นแค่เพียง….อากาศ….แค่….ลม…..ที่พัดไม่มี…..ตัวตน

 

“กีกวัง”โยซอบหันหน้ามาแล้วก็กอดกีกวังเช่นกัน เขาแนบหน้ากับแผ่นอกของกีกวัง แล้วก็ปล่อยให้น้ำตาไหลอย่างทรมานใจในค่ำคืนที่หนาวเย็น

 

ในบางครั้งต้องเคลื่อนไหว เรียกร้องให้เธอสนใจกลายเป็น…..สายลม

ไปพัดเธอ ไปพัดใจ เธอบอกว่าเย็นสบายแต่ไม่เคย….มองเห็น

 

“ร้องไห้ออกมาให้พอโยซอบ เสียใจให้ถึงที่สุด แล้วก็เลิกเสียที”

 

“ปวดใจที่สุด ฮือออออ”

 

อย่าทำแบบนี้เลย แบบนี้เลย เหมือนฉันไม่เคย….มีความหมาย

เธอไม่เคยสนใจไม่เคยเห็น ก็เป็นแค่เพียง….อากาศ….แค่….ลม…..ที่พัดไม่มี…..ตัวตน

ต้องให้ฉันเต้นแร้งเต้นกาหรือบ้าบอ เพื่อขอให้เธอมองมา

ให้เธอรู้ว่าฉันยังมี….คุณค่า เหลียวหันมามองกัน…..สักครั้ง

อย่าทำแบบนี้เลย แบบนี้เลย เหมือนฉันไม่เคย….มีความหมาย

เธอไม่เคยสนใจไม่เคยเห็น ก็เป็นแค่เพียง….อากาศ….แค่….ลม…..ที่พัดไม่มี…..ตัวตน

 

เป็นเพียงแค่….อากาศ….สินะ เพราะเป็นอากาศ รุ่นพี่ถึงมองไม่เห็น พี่ดูจุน เค้าอยากให้เราสองคนกลับไปเป็นเหมือนเดิม มีโอกาสบ้างไหม เพียงแค่เศษเสี้ยวของโอกาสก็ยังดี ขอเพียงแค่พี่ยิ้มให้กับเค้า โยซอบคนนี้ของพี่เหมือนเดิม

 

ตาของโยซอบค่อยๆปิดและหลับลงไปในที่สุด

 

อยากจำ จนลมหายใจสุดท้าย…….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ต๋อม

 

ต๋อมม

 

ต๋อมมม

 

ต๋อมมมม

 

“เฮ้อ”ดงอุนถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ร้อย ตอนนี้หัวสมองเขาเต็มไปด้วยเรื่องของฮยอนซึงและกีกวัง

 

“แล้วจะคิดมากทำไมวะ”

 

ต๋อม

 

ดงอุนโยนหินลงน้ำอีกครั้ง เขานั่งอยู่ที่นี่นานมากแล้ว นานจนทุกคนพากันหลับหมดเหลือเพียงแต่เขากับเงาของพระจันทร์ในน้ำที่ยังนั่งจ้องมองกันอยู่

 

“พระจันทร์ พระจันทร์ เฮ้ออ ออกไปจากหัวของฉันได้ไหม เจ้ากีกวัง!!”

 

ตู้มมมมมม

 

คราวนี้ดงอุนยกหินก้อนใหญ่โยนลงน้ำอย่างหงุดหงิด เขารู้สึกสับสนกับตัวเองเป็นอย่างมาก ทั้งๆที่ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรกับกีกวังมากนัก เพียงแค่จะทำให้กีกวังเป็นเหมือนผู้ชายคนอื่นๆที่หลงเสน่ห์เขาจมโงหัวไม่ขึ้น ความอวดดี ความไม่สนใจเขาของกีกวังทำให้เขารู้สึกอยากจะเอาชนะ แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้รู้สึกเจ็บแปลกๆนะ

 

“ทำไมต้องเป็นน้องของฮยอนซึงด้วยนะ”

 

ตู้มมมม

 

ดงอุนโยนหินก้อนใหญ่ลงน้ำอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วเอนตัวลงนอนเอามือก่ายหน้าผากมองพระจันทร์ที่ส่องแสงสว่างอยู่บนท้องฟ้าอันมืดมิด

 

“แล้วจะกังวลใจทำไม ไม่ได้ชอบหมอนั่นซักหน่อย เฮ้อออ”

 

ออกไปจากสมองของฉันนะ กีกวัง!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ”ฮยอนซึงขยับตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรมาถูกตัว แต่เพราะความง่วงเลยทำให้เขาไม่ได้สนใจนัก จุนฮยองกอดฮยอนซึงอย่างหลวมๆเพื่อไม่ให้เขารู้สึกอึดอัดอะไร ก่อนจะจูบเบาๆที่หัวไหล่ แล้วก็แนบหน้าลงกับแผ่นหลังของฮยอนซึง ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงอีกครั้ง

 

 

 

-----------------

19-07-2014

ขอบคุณที่ติดตามและอยู่ด้วยกันตลอดมานะคะ

#ฟิคแบดเลิฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา