มันจะจบลงเช่นไร ❓

 

 

TOMO  part    

               วันนี้ผมรู้สึกจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย แข่งบาสผมก็ล้มหลายรอบแล้ว ผมรู้สึกว่ามันเริ่มเจ็บแบล๊บๆ ที่ข้อเท้าแล้วแหละ ทันทีที่หมดครึ่งแรก ยัยแก้วใจตัวเล็กรีบวิ่งเข้ามาหาผมในมือถือทั้ง น้ำ พัด ผ้าเย็น เขาเป็นห่วงผมเหรอ แล้วที่ห่วงนี่เพราะนักกีฬาในสีหรือว่าเป็นลูกเพื่อนแม่ เฮ้อออ อย่าเพิ่งคิดๆ ไอโมะบ้าเอ้ย แข่งบาสให้รอดก่อนแล้วค่อยคิด

 

               ผมพักยังไม่ทันหายเหนื่อยก็ต้องวิ่งกลับลงสนามต่อ   ทุกคนในสนามต่างวิ่งต่างเเข่งเต็มที่ เพื่อให้สีของตัวเองชนะ และตอนนี้การแข่งก็ใกล้จบแล้ว แต่ร่างกายผมเริ่มจะไม่ไหวแล้วเช่นกัน

 

               ผมทรุดลงกับสนามทันทีหลังจากที่ผมทนปวดมานาน ครูฝึกสีผมเลยขอเปลี่ยนตัว จากนั้นไอเขื่อนกับไอป๊อปปี้ก็รีบเข้าวิ่งมาหามผมที่สนาม  จากนั้นก็พาผมไปนั่งข้างสนาม ทุกคนต่างวิ่งเข้ามาดูผมแต่พวกเขาจะรู้ไหมว่าผมหายใจไม่ออก แล้วนี่แก้วไปไหน ปกติเขาจะวิ่งเข้ามาหาผมเป็นคนแรก แต่ครั้งนี้กลับไม่มีเขา......

 

TOMO end

 

 

 

 

 

 

 

Kaew part 

 

 

               ฉันเก็บของเสร็จแล้ว ยัยเฟย์ก็มาลากฉันจากห้องลับสีแดง (ปล. ห้องเก็บอุปกรณืสีแดง มีแค่สีแดงที่รู้กัน) ขึ้นเรียนเลย คนเขาอุสาจะรีบเก็บของแล้วไปหาพี่โทโมะที่ห้องพยาบาลสักหน่อยเซ็งเลย หึ๋ยย! 

 

               ตอนนี้ฉันกับเฟย์ขึ้นมาถึงห้องแล้ว คาบนี้เรียนภาษาไทย ครูฝ่ายปกครองสอนอีก -0- ป้าแกนี่โหดสุดอะๆ แล้วป้าแกก็ไม่ค่อยได้สอนหรอก เล่าแต่เรื่องตัวเองจบปริญาเอกอย่างนู้อย่างนี้ พูดดดีเข้าตัวเอง แต่ชอบพูดร้ายให้คนอื่น แม้ครูด้วยกันบางคนยังไม่ค่อยเห็นด้วยกับการกระทำเขาเลย แต่ครูคนอื่นก็พูดไม่ได้ เพราะป้าแกนะมีอิธิพล ;( อยากพูอะไรพูดเล๊ย ฉันไม่ฟังหรอก แอบอ่านการ์ตูนดีกว่าเย๊อะ

       กรี๊งงงงงงงงงงง ~ 

        เย้ ชั่วโมงนี้จบแล้ว บ๊ายบายนะค่ะป้าขาาาาาา เอ้อ ใช่พี่โทโมะเป็นยังไงบ้างนะ เอางั้นดีถึงจะหนีจากยัยเพื่อนตัวมารสองคนนี้ได้นะ :( พวกแกขัดขวางฉันจริงๆ เชอะ ! เอ้อ ขี้ออกล่ะ (คิดออกล่ะ) (มุกอัลไล #นี่มุกหรือเปลือกหอย ?)

 

" ยัยเฟย์ยัยฟาง ฉันไปห้องพยาบาลนะ ปวดท้อง ปวดหัว ปวดตัว ปวดตับ ปะ..."

 

" โอ้ย ยัยแก้ว ปวดเยอะไป " ยัยฟางพูด ก็เดี๋ยวพวกแกไม่เชื่อว่าฉันปวดนี่น่าาm

 

" ปวดขนาดนี้ ให้ฉันไปจองวัดให้มะ " เฟย์เสริม

 

" ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย " ฟางถาม

 

"  ไม่เป็นไรแก ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว ไปเองได้ไม่หลง "

 

               ฉันรีบเดินไปขออนุญาตครูที่เพิ่งเข้ามา แล้วรีบเดินออกจากห้องทันที กลัวว่าเฟย์ฟาง จะตามมาเพราะเป็นห่วงฉัน บางที 2 คนนี้ก็รักฉันเกินไป - -

 

 

 

 

      แคร่กๆ

 

       

               ฉันค่อยๆเลื่อนประตูห้องพยาบาลออกอย่างเบาที่สุดแล้ว แต่มันก็ยังมีเสียงอยู่ดี TT 

 

" ขออนุญาตค่ะ "

 

" มาเลยลูก เป็นอะไรมา " ครูห้องพยาบาลถาม

 

" ปวดหัวกับปวดท้องค่ะ " ฉันตอบ

 

" งั้นกินยาแล้วไปนอนพักที่เตียงลองดูนะลูก "

 

" ค่ะ " ดีนะที่ครูห้องพยาบาลคนนี้ใจดี ไม่เหมือนคนเก่า  ถามแล้วถามอีก กว่าจะได้กินยา หายปวดพอดี -0-

 

               ตอนนี้ฉันเดินมานั่งข้างๆเตียง ที่อยู่ข้างๆพี่ดทโมะ แล้วดูพี่เขาอยู่ห่างๆ

 

" ไม่เรียนรึไง "คนที่นอนอยู่บนเตียง ถามฉัน แต่พี่เขาตื่นนอนไหน ทำไมฉันไม่รู้ ฉันมองเพลินขนาดนั้นเลยเหรอ อ๊ายอายยย -//-

 

" พะ พี่ตื่นตอนไหน "

 

" ตั้งแต่แก้วมาเนี่ยแหละ "

 

" โหแล้วก็ไม่ยอมบอก แก้วคงมาทำให้พี่ตื่นสินะ "

 

" ถ้าบอกแล้วพี่จะรู้มั้ยว่ามีคนแอบมองพี่ตอนหลับ ป่าวไม่ได้กวน แล้วนี่ไม่มีเรียนเหรอ"

 

" มี แต่แก้วปวดหัว ปวดท้อง เลยมาขอยา แล้วครูเขาให้มานอนพัก "

 

" อ้อ ตากแดดนาล่ะซิ วันนี้ยกของคนเดียวเหนื่อยมั้ย พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ช่วยไปเก็บของ "

 

" เห้ยไม่เป็นไร มันหน้าที่ของแก้วอยู่แล้ว แก้วตั้งหากที่ต้องขอบคุณพี่อ่ะ แล้วพี่เป็นยังไงบ้าง"

 

" ก็ยังปวดที่ข้อเท้า ปวดหลังอยู่อ่ะ เออ แก้ว ทำไมตอนที่เพื่อนพี่มาหามพี่ไปไว้ที่ข้างสนาม ทุกคนเข้ามารุมพี่ แต่พี่ไม่เห็นแก้วเลย แก้วไปไหนเหรอ " พี่เขาสังเกตด้วยเหรอ ฉันมีตัวตนอยู่ในสายตายพี่เขาด้วยเหรอ ถามว่าเขินไหม บอกเลยว่ามากกกกกก

 

" นั่งอยู่ที่สแตนข้างสนามนั่นแหละ แก้วเห็นคนไปลุ่มพี่เยอะ กลัวพี่อึดอัดหายใจไม่ออก แก้วเลยไม่เข้าไปดีกว่า"

 

" อ้อ งั้นนอนพักเถอะ ปวดหัวปวดท้องอยู่ไม่ใช่รึไงเรานะ "

 

" อ่าฮะ แล้วพี่กลับห้องตอนไหน "

 

" คงเลิกเรียนล่ะมั้ง ขี้เกียจเข้าเรียน " ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากพี่เขา - -

 

" อ้อ โอเค 

 

          จากนั้นฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆ แล้วคลอยหลับสู่ห่วงนิทาไป

 

 

 

16 : 30

 

" แก้วๆ " งื้อ ใครปลุก จะนอนนนน

 

" แก้ว " ยังอีก !!

 

"แก้ววววว " 

 

" ฮือ " ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้ว...เห้ยหน้าพี่โทโมะ ที่ยื่นหน้าเข้ามาเรีกฉัน หื้อ ยื่นมาใกล้ขนาดนี้ จูบหนูเลยเถอะค่ะพี่ขาา ><

 

" ใกล้เลิกเรียนแล้ว กลับห้องกันเถอะ "

 

" อ่าฮะ กลับเลยก็ได้ "

 

" งั้นป่ะ "

 

" พี่กลับไหวป่าว แก้วช่วยพะยุงนะ" 

 

               ฉันเดินไปช่วยพะยุงพี่เขา กลับห้อง ก่อนออกจากห้องพยาบาล เรา 2 คนลาครูห้องพยาบาลแล้วเดินกลับห้อง แต่ฉันต้องเดินไปส่งพี่โทโมะก่อน เพราะดูจากสภาพพี่โทโมะตอนนี้แล้วฉันคิดว่าพี่โทโมะคงไม่น่ารอด แต่มันต้องเดินผ่านห้องฉันก่อนนะสิ แล้วประเด็นคือห้องฉันมันเลิกแล้ว - - ถ้าเพือนเห็นก็โดนแซว -//-

 

" อ้าวแก้วไปไหน "เฟย์ที่เดินออกมานอกห้องคนแรกถามฉันขึ้น

 

" เดี๋ยวฉันมาแก ไปส่งพี่เขาก่อน ดูท่าทางไม่น่าจะเดินรอดไปถึงห้อง " พี่โทโมะหันมาแยกเขี้ยวให้ฉัน หลังจากที่แขวะพี่เขาเสร็จ

" อ่า งั้นฉันไปเก็บของให้แกก่อนล่ะกัน" เฟย์พูด   จากนั้นฉันก็เดินพะยุงพี่โทโมะออกมา

 

" แก้ว ไม่อายเพื่อนเหรอ พะยุงพี่มาเนี่ย " พี่โทโมะพูด

 

" ฮึ ไม่อาย หรือพี่อาย งั้นเดี๋ยวถึงบันไดแล้วพี่เดินไปต่อเองได้ไหม พี่จะได้ไม่อายเพื่อน"

 

               ฉันถามพี่เขาไป ด้วยความน้อยใจ พี่เขาคงอายสินะที่มาเดินอยู่กับคนแบบฉัน ก็พี่เขาทั้งหล่อ เรียนดี กีฬาเก่ง เอาง่ายๆคือพี่เขาดีทุกอย่างซึ่งมันตรงข้ามกับฉัน..................

 

---

 23/7/2015

22:09

 โหมดจริญญาน้อยใจต้องมา ><

 

 

ฝากติดตามเรื่องนี้กันด้วยนะค่ะ

อย่างที่เราเคยบอก ว่ามีเหตุข้อผิดพลาด เนื้อหาที่เคยลงไป

แล้วเรากลับมาย้อนอ่านใหม่ อยู่ดีๆมันสลับกันมั่วเลย T^T

เราจึงขอลบ และมาลงใหม่

และการลงใหม่ครั้งนี้ มีเนื้อหาใหม่สอดแทรกไปบ้าง

แต่ยังคงอยู่ในลักษณะเดิมอยู่

 

ขอบคุณใครหลายๆคน(หรือเปล่า) ที่ยังติดตามเรื่องนี้กันอยู่

ช่วงนี้เรายุ่ง กับการเตรียมขึ้น มหาลัย ปี1 พอดี #Freshy ค่ะ ><

เราไม่ค่อยมีเวลามาอัพ T^T

แต่เราจะพยายามหาเวลามา และจะอัพให้จบ >O<

 

ปล. ฟิคเรื่องนี้อิงมาจากชีวิตจริงส่วนหนึ่งของบุลคลคนหนึ่งซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้อกับศิลปินในชีวิตจริง และบางส่วนเกิดขึ้นเพราะความมโนของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการให้บุคคลในเรื่องเสียหายแต่อย่างใด