รักของเราสองคน จิราณี

  เจมส์:ให้ไปส่งไหมครับ

  เบล  :เอ่อ.....?

  เจมส์: น่ะครับ

  เบล :  เอ่อ...? ก็ได้ค่ะ

  เจมส์:  ว่าแต่น้องชื่อรัยหรอ? 

  เบล  : ชื่อเบลค่ะ

  เจมส์:  อ่อ ครับ

  เบล  : ถึงคอนโดเบลแล้วล่ะค่ะพี่

  เจมส์:  ครับ

  เบล  : ขอบคุณมากน่ะค่ะที่มาส่ง

  เจมส์: ไม่เป็นรัยครับ ให้ไปส่งไหมครับ

  เบล  : ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นรัยค่ะเกรงใจ

  เจมส์:  อ่อ ครับขึ้นห้องดีๆน่ะครับ

  เบล  :  ค่ะ

        วันนี้ป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ ไม่คิดว่าคนที่เราแอบชอบจะได้มาส่งเราถึงคอนโด กริ่งๆๆ เสียงโทรสัพท์ดังขึ้น

  คิม :  เฮ้ยแก ฉันมีอะไรจะบอกว่ะ แกรู้จักพี่เจมส์ ปี 4 ไหม

  เบล:  รู้จักสิ ทำไมหรอ?

  คิม:  คือพี่เขาชอบแกอ่ะ เขาฝากฉันมาบอกเธอด้วยแหละ ว่าเขาชอบแกเขาอยากได้เบอร์โทรแกอ่ะ แกจะให้ฉันไหมล่ะ

  เบล:  จริงหรอ อั่ยย่ะเขิลอ่ะ 

  คิม: จริงสิ ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ แล้วจะให้ฉันให้ไหมล่ะ

  เบล:  ก็แล้วแต่เเธอน่ะ

  คิม:  จร้านั่นแค่นี้ก่อนน่ะ ฝันดีจร้า

  เบล:  จร้า ฝันดี

       เช้าวันรุ่งขึ้น ตื่นมาอย่างมีความสุขเลย วันนี้ก็ไปมหาลัยตามปกติ 

  พีม:  เบล เมื่อวานแกไปไหนมา

  เบล:  ไปไหน ไม่ได้ไปไหนนิ

  พีม:  แกชอบพี่เจมส์ใช่ไหม

  เบล:  เอ่อ...

  พีม:  ฉันถามว่าใช่ไหม ทำไมแกไม่บอกฉันตั้งแต่ทีแรกว่าแกชอบเขา

  เบล:  คือฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันพีมเป็นแบบนี้ ฉันขอโทดจริงๆ

  พีม:  (เดินหนีไปจากตรงนั้น)

  เบล:  พีม พีม พีม เดี่ยวก่อนสิพีม

         ฉันมันเป็นเพื่อนที่ไม่เอาไหนเลยใช่ไหม ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลย ใครจะคิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ได้ พีมเขาไม่พูดกับฉันเลย

ื