รักเธอไม่รู้ตัว

"หึ...สะใจแล้วใช่ไหม ที่ได้แกล้งฉัน"

"พี่ป๊อปพูดอะไรคะ"ฟางไม่เข้าใจ

"อย่ามาทำเป็นใสซื่อ ฉันรู้ทันเธอหมด ฟาง เธอต้องการจะแกล้งฉัน ถึงได้

ตกลงจะแต่งงาน"

"ฟางยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะพี่ป๊อปก็เห็นว่าท่านพูดเอง"ฟางรีบแย้ง

"ไม่ต้องมาอ้างแม่ฉัน"ป๊อปปี้พูด

"งั้นก็ตามใจเถอะค่ะ ฟางไม่อยากเถียงกะคนพาล"

"ยัยเด็กบ้า คิดจะหนีเหรอ"ป๊อปปี้ฉุดแขนฟางไว้

"อะไรของพี่ป๊อปเนี่ย ปล่อยฟางนะ"

"เธอต้องยกเลิกการแต่งงานบ้าๆนั่นซะ"

"ยกเลิกก็ได้ค่ะ ฟางก็ไม่ได้อยากจะแต่งนักหรอก"ฟางโวยวายบ้าง

"งั้นก็ไปสิ ไปบอกแม่ฉันซะ"

"ตาป๊อป แม่บอกแล้วไง ว่าแกไม่มีสิทธิโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น"จู่ๆรินฤดี

ก็เดินลงกลับมาอีก ฟางรีบไปยืนข้างๆนาง

"ผมกับฟางไม่มีวันรักกันได้หรอก แม่จำไว้เลย"ป๊อปปี้พูดจบก็เดิน

จ้ำอ้าวออกไปทันที

"ดูท่าพี่ป๊อปไม่ชอบใจเลยนะคะ"ฟางว่า

"ก็ช่าง ฉันไม่แคร์หรอก ไป หนูฟาง ไปทำอาหารเย็นกันดีกว่านะ"

แล้วรินฤดีก็จูงมือว่าที่ลูกสะใภ้เดินไป

"เธอให้แม่ฉันมาคุยเรื่องแต่งงานใช่ไหม"โทโมะพูดขึ้นในขณะที่แก้ว

นั่งอยู่ในห้องเขา

"อะไรนะ"แก้วหันมามอง

"เธอจะบอกว่ามันไม่จริงใช่ไหมล่ะ หึ...."

"ฉันรู้นะว่านายกำลังคิดว่าฉันน่าสมเพศ"

"เธอพูดจริงๆสินะ"โทโมะหันหน้าหนีเธอ

"ใช่ ฉันพูด แต่เพราะอะไรล่ะ เพราะฉันรักนาย ฉันถึงได้อยากแต่งงาน

กับนาย"แก้วพูด

"เธออยากแต่ฉันไม่ได้อยากด้วย เธอจะมาบังคับฉันไม่ได้"

"ฉันรู้....."แก้วน้ำตาซึม มองเขาอย่างเสียใจ

"ในเมื่อเธอทำแบบนี้ ก็ไปเหอะ ฉันไม่อยากยุ่งด้วย"

"ไม่นะ โทโมะ"แก้วรีบจับตัวเขาไว้

"ขอโทษนะ"โทโมะเดินออกไป ทิ้งให้แก้วนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น

อัพแค่นี้ก่อน ไรเตอร์ง่วงงงงง  ฝันดีค่ะ รีดเดอร์