Hello soul mate

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.53 น.

  35 ตอน
  323 วิจารณ์
  68.14K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557 23.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21) 21 ไม่บอกใคร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “จริงๆนะ ขอบคุณมากเลยนะ จ้า”แคทวางสายจากรุ่นน้องที่รู้จักแล้วรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้ที่สวน

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอแคท ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาเชียว เอ รึว่าแคทไม่ต้องแต่งงานแล้ว”ป๊อปปี้รีบถาม

 

 

 

 

 

“ถ้ามันเป็นจริงได้ ก็ดีสิป๊อป แคทจะได้ไม่มาคิดมากแบบนี้ หลบแบบนี้”แคทพูดแล้วหน้ามุ่ย ก่อนจะ

นั่งลงข้างป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“โอเค คร้าบ ไม่พูดเรื่องนี้ละ แล้วแคทมีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ลูบผมแคทแล้วถามแคท

 

 

 

 

 

 

“คืองี้ วันก่อนรุ่นน้องที่แคทรู้จัก ยัยแพทน่ะค่ะ เค้าจะสร้างเรือนหอแล้วเค้ากำลังหาสถาปนิกมา

เขียนแปลนบ้าน แคทก็เลยพูดถึงป๊อป แล้วน้องเค้าจะจ้างป๊อปไป ป๊อป รับเถอะนะ เพราะว่าน้องเค้า

เสนอตัวเลขตั้ง6หลักนะ”แคทรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่แคทไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ย”ป๊อปปี้อึ้งและดีใจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ล้อเล่น น้องเค้าโทรมาหาแคทเมื่อกี้นี้”แคทพูด

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะมีงานแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วโผเข้ากอดขอบคุณแคทด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”แคทที่กอดกับป๊อปปี้เห็นฟางกลับมาจากทำงานก็เรียก ทำให้ป๊อปผละจากอ้อมกอดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ แอบสวีทหวานกันอีกแล้วนะครับคู่นี้ พอดีเลยอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ผมซื้ออาหารทะเลมา

เพียบ ทุกคนไปทานกันนะครับ”ธามไทพูดพร้อมชูกล่องโฟมที่มีชองสดจากทะเลมากมาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว ของสดทั้งนั้นเลย ดีเลยน้องธาม เดี๋ยวพี่แก้วช่วยเอง”แก้วพุ่งมาจากบ้านแล้วพูดอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พรุ่งนี้มีถ่ายแบบไม่ใช่หรอ กินเยอะระวังเผละนะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร ชั้นสลิมอยู่แล้ว”แก้วพูดแล้วแลบลิ้นใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

“เออ ใช่นี่โทโมะไปไหนหรอ นี่ทุกทีต้องอยู่ข้างเธอตลอดนิแก้ว”ฟางนึกได้แล้วถามหาโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เค้าบอกว่าวันนี้เค้าจะไปหาเพื่อนน่ะ เพื่อนเค้านัดเจอรวมรุ่น ชั้นเลยว่าห่างๆกันหน่อยบ้างก็ดี”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

“อะไรพี่แก้ว นี่พี่แก้วจะห่างกันสักพักกับพี่โทโมะหรอไม่ได้นะ”เฟย์ควงจงเบเข้ามาก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้า ห่างในที่นี้หมายถึง เว้นระยะห่างเพื่อให้เรามีพื้นที่ไว้คิดถึงกันต่างหากละ”แก้วพูดทำให้ทุก

คนโห่แซว

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไหนๆทุกคนก็อยู่ครบแล้ว เดี๋ยวฟางว่าวันนี้เราก็มีปาร์ตี้เล็กๆเลยละกัน”ฟางพูดก่อนที่จะขึ้นไป

เปลี่ยนชุดทำงานเป็นชุดสบายๆเพื่อมาช่วยเพื่อนๆเตรียมอาหารสำหรับปาร์ตี้เล็กๆนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อป แน่ใจนะว่าป๊อปจะบอกแคทฟางถามเมื่อป๊อปปี้ตัดสินใจพาเธอกลับมาที่บ้านเช่าพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

เดี๋ยวเราเดินเข้าไปในบ้านแล้วพูดกับแคทนะไม่ต้องกลัวนะฟางป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางเดินเข้ามา

ในบ้าน

 

 

 

 

 

ว้าย แคทเป็นอะไรเนี่ย โทโมะเอายาดมมาหน่อยเสียงของแก้วพูดทำให้ป๊อปปี้และฟางตกใจรีบ

วิ่งเข้าไปในบ้านพบว่าแคทหน้ามืดแล้วมีแก้วประคองอยู่ สักพักโทโมะเอายาดมมาให้แคทและพา

แคทมานั่ง

 

 

 

 

 

 

 

แคท ถามตรงๆนะ มีอะไรปิดบังพวกเรารึเปล่าโทโมะพูด แต่แคทไม่ตอบ ก่อนโทโมะจะเอาถุงยา

และยาพ่นออกมา

 

 

 

 

 

 

 

นี่มัน โรคภูมิแพ้นิ แล้วนี่ยาเยอะแยะเลยแก้วพูดเมื่อหยิบยาต่างๆมาอ่าน

 

 

 

 

 

แคทไม่ค่อยสบาย เท่าที่โทโมะอ่านซองยาและก็เจอยาพ่น โทโมะคิดว่าการที่แคทมาอยู่ที่นี่มัน

ยิ่งทำให้แคทป่วยง่ายนะต้องทำงานหนัก ทำความสะอาดบ้านทุกอย่างให้ป๊อปแบบนี้ออกไปไหนไม่

ได้ ไม่ได้ไปหาหมออีก ทำไมแคทต้องฝืนตัวเองแบบนี้โทโมะรีบพูด แคทหันไปมองฟางและ

ป๊อปปี้เดินเข้ามาก็ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

กลับมากันแล้วหรอ กลับมาด้วยกันแบบนี้ดีกันแล้วสินะ ดีแล้ว เพราะป๊อปกับฟางเป็นเพื่อนกันอยู่

บ้านติดกันจะทะเลาะกันไปก็แย่เลยแคทพูด

 

 

 

ทำไมไม่ไปหาหมอบ้างล่ะแคทเดี๋ยวป๊อปพาไปก็ได้ป๊อปปี้อึ้งไม่คิดว่าแคทจะฝืนตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

 

ไม่ต้องป๊อป จริงๆแล้วแคทเป็นคนที่ป่วยง่ายมาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะ พ่อกับแม่เลยตามใจแคทหมด

ทุกอย่าง อยากเรียนอะไรก็เรียน อยากเปิดร้านก็ได้เปิด แต่เมื่อพ่อกับแม่เลือกที่จะช่วยคนเลวๆแบบ

นั้นแคทขอยอมหนีมาอยู่กับป๊อปดีกว่า ไม่สบายตัวแต่สบายใจ ที่ได้อยู่กับคนที่รัก จะตายไวก็

ยอมแคทพูดแล้วกำมือแน่นกับความเสียใจของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

แคทฟางอึ้งไม่คิดว่าแคทจะทำแบบนี้ก่อนจะเดินไปกอดแคทแล้วก็สบตาป๊อปปี้ก่อนทั้งคู่จะเลือก

เก็บความลับนี้ไว้กัน2คนเพื่อที่จะให้ป๊อปปี้ได้ดูแลแคท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อือๆ ไม่ว่างติดงานหรอ ไม่เป็นไรจ้ะ อย่าลืมกินข้าวนะ เพราะแก้วจะไม่เก็บให้โทโมะกินหรอก มี

แต่ของที่แก้วชอบแบบนี้555 จ้า แค่นี้นะ”แก้ววางสายจากโทโมะแล้วยืนปิ่งปลาหมึกเก็บใส่กล่อง

ให้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“โอปป้าทานเยอะๆนะคะ เฟย์ย่างเองเลยนะ”เฟย์เอาปลาหมึกย่างมาให้จงเบ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เฟย์ มันยังไม่สุกอ่ะ”จงเบเขี่ยปลาหมึกในจานแล้วพูด ก่อนจะลุกขึ้นไปย่างใหม่ให้เฟย์

 

 

 

 

 

“โอ้โห แฟนของเฟย์คนนี้น่ารักจังเลยนะคะ”แคทที่นั่งข้างๆพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“โอปป้าเค้าเปิดร้านอาหารน่ะค่ะพี่แคท เลยใส่ใจมากพวกเรื่องอาหารแบบนี้ ว่างๆพี่แคทร้านโอปป้า

สิคะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นวันหลังพี่แคทจะไปลองทานนะคะ อ้าวป๊อป ไม่ต้องเผาหรอกเดี๋ยวแคททำเอง”แคทพูดเมื่อเห็น

ป๊อปปี้กำลังเผากุ้ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรๆ แคทน่ะพักผ่อนเยอะๆน่ะดีแล้ว เพราะแคทไม่ยอมไปหาหมอนะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

“แหมป๊อป เพราะว่าแคทไม่อยากให้พ่อแม่ตามหาตัวเจอนี่นา อยู่นี่ถ้าไม่เครียด แล้วไม่มีเรื่องที่

กดดันก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วล่ะ สบายมากป๊อปไม่ต้องห่วง”แคทพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเกี่ยงกันหรอกฮะ เดี๋ยวผมทำให้ พี่ป๊อปจะได้ไปดูแลคุณแคทได้ไงฮะ”ธามไทพูดแล้วเดิน

ไปเผากุ้งทำแทนป๊อปปี้ ฟางที่กำลังหั่นปลาหมึกแล้วมองป๊อปปี้และแคทดูแลก็ยิ้มเศร้าๆ แม้จะรักแต่

เมื่อเห็นแคทกำลังป่วยแบบนี้ ขอให้เรื่องของเธอกับป๊อปปี้เก็บเป็นความลับในใจกันก็พอ

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊ย”ฟางที่เอาแต่เหม่อทำให้หั่นปลาหมึกไปโดนมือ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง เป็นยังไงบ้างครับ”ธามไทรีบไปดูแลฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวทายาก็หายแล้วล่ะ”ฟางตอบก่อนจะเดินไปทายาโดยมีธามไทตามไปติดๆ ป๊อปปี้

มองฟางและธามไทก็แอบถอนหายใจ อย่างน้อยฟางก็ไม่ถอดแหวนที่เขาให้ แม้ว่าฟางจะขอให้เขา

ถอดเพื่อไม่เป็นการที่แคทสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ฟางไปนั่งนะครับ ธามทำเองก็ได้”ธามไทพูดเมื่อพันพลาสเตอร์ให้ฟางที่นิ้ว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอก พี่อ่ะชอบทำอาหารให้พี่ทำเถอะ”ฟางรีบบอกอย่างเกรงใจธาม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ เดี๋ยวนะฮะ แหวนพี่ฟางสวยจังซื้อใหม่หรอฮะ”ธามไทที่ปิดพลาสเตอร์ให้ฟางสังเกตแหวนที่

นิ้วนางข้างซ้ายฟางว่ามันเป็นแหวนเงินแล้วเหมือนสลักเป็นรูปนกสองตัวหันหน้าเข้าหากันแล้วนอน

หนุนหัวกันอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ใช่จ้ะ แหวนสวยดีของเพื่อนน่ะ”ฟางรีบพูดแล้วดึงมือกลับเพราะกลัวว่าธามไทจะเห็น

อักษรPoppyด้านล่าง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายแบบนี้พี่กลัวหรอครับ เค้าถือกันว่าผู้หญิงโสดซื้อแหวนมาใส่ที่นิ้วนางข้าง

ซ้ายแล้วจะไม่ได้แต่งาน”ธามไทแกล้งแซว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกธาม เราใส่แบบไม่คิดไรมากนิไปกันเถอะ หิวแล้ว”ฟางพูดเพื่อเปลี่ยนเรื่องแล้วเดิน

ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ พี่ว่าเรารับสายหน่อยเถอะ”จงเบพูดเมื่อเห็นมือถือเฟย์ยังคงสั่นอยู่

 

 

 

 

 

“ไม่จำเป็นค่ะ ถ้าสายนั้นคือเขื่อน ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรับสาย”เฟย์พูดก่อนจะเดินไปตักน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อน นี่พี่จงเบนะ นายอยู่ไหนเดี๋ยวคืนนี้ชั้นไปหา”จงเบกดโทรศัพท์โทรหาเขื่อนทันทีเมื่อเฟย์เดิน

ไป

 

 

 

 

 

“เป็นไงบ้าง เจ็บมากมั้ย”ป๊อปปี้เดินมาถามฟางเมื่อฟางเดินมาตักน้ำ

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก ดีนะที่แผลมันไม่ลึกมาก แปะพลาสเตอร์แล้วล่ะ”ฟางตอบแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้ ทั้งคู่

มองตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

“นี่ไงๆ หนังสือที่พี่แก้วไปลงปก เฟย์กับมีนนี่ซื้อมาคนละเล่มเลยนะ อุดหนุนๆ”เฟย์พูดเมื่อมานั่งคุย

กันแล้วชูนิตยสารขึ้น

 

 

 

 

 

“พอเลยเฟย์ อายเค้าจะตาย ไปไหนก็มีแต่คนถ่ายรูปๆ”แก้วแก้มแดงแล้วพูด

 

 

 

 

 

“เอ้า เห็นว่าอยากเป็นดารา นี่แค่เริ่มถ่ายแบบนี่ก็บ่นแล้วหรอแก้ว”ฟางเดินกลับมานั่งข้างแก้วแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ชอบงานในวงการก็จริงนะแต่ว่า มันยังไงไม่รู้อ่ะ เหมือนทำๆอยู่นี่ฝืนตัวเองเลย”แก้วพูด ฟางมอง

แล้วเข้าใจ เพราะแก้วนั้นรักอิสระมาก เพราะช่วงหลังๆที่แก้วต้องออกไปแคสหน้ากล้องกับโทโมะ

เธอมองออกว่าแก้วนั้นไม่มีความสุข

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันไม่มีความสุขก็บอกโทโมะก็ได้นิแก้ว”ฟางกระซิบพูดกับแก้ว

 

 

 

 

 

“เคยบอกแล้ว แต่โทโมะเค้าบอกว่าชั้นแค่เหนื่อย เดี๋ยวก็ชินเองอ่ะแก”แก้วพูด แล้วหันไปนั่งกด

โทรศัพท์คุยไลน์กับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆ ไปเอากีต้าร์มาจากบ้านแล้ว เล่นให้ฟังหน่อยสิ”แคทพูดเมื่อเดินไปหยิบกีต้าร์ของป๊อปปี้ใน

บ้านออกมา ฟางหันไปมองแคทที่ยื่นกีต้าร์ให้ป๊อปปี้ก็ชะงัก เพราะกีต้าร์ตัวนี้ ตอนที่คบกันแล้วป๊อป

เคยเอาสายไปแก้ เธอเคยแอบเอาสติ๊กเกอร์น่ารักๆไปแปะไว้ในโพรงเสียง และแอบเขียนชื่อเธอไว้

ในนั้น

 

 

 

 

 

“แหมป๊อป แคทมาสังเกตนะ กีต้าร์ตัวนี้ของป๊อปนี่แหววจัง สติ๊กเกอร์รูปหัวใจกับดอกไม้เต็ม

เลย”แคทพูดเมื่อชูกีต้าร์ของป๊อปปี้ที่รอบๆแปะสติ๊กเกอร์รูปดอกไม้กับกัวใจเต็มไปหมดด้วยฝีมือฟาง

สมัยที่คบกัน

 

 

 

 

 

 

“แหม แคทรู้แล้วล่ะสิว่าทำไมตัวนี้ป๊อปถึงไม่ค่อยเอาออกมา5555”ป๊อปปี้หัวเราะกลบเกลื่อนก่อน

จะหยิบกีต้าร์มาดีดแล้วมีแคทอยู่ข้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่เพียงเธอนะแอบสงสัย ก็ถือว่าเธอใส่ใจฉันแล้ว จะอะไรที่ฉันทำมา เธอก็ปล่อยให้ฉันทำไป

พอใจแล้วแค่นั้น”ป๊อปปี้ดีดกีต้าร์ร้องเพลงไป มองฟางที่นั่งตรงข้ามไป ทำให้ฟางหน้าแดงแล้วดื่มน้ำ

ด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม หวานจริงๆนะพี่ป๊อป ร้องเพลงแล้วมีคุณแคทนั่งข้างๆ”ธามไทพูดแล้วยิ้มก่อนจะรีบมานั่งข้าง

ฟาง แล้วขอฟางถ่ายรูปคู่ด้วยกันแล้วหัวเราะคิกคักจนป๊อปปี้ที่ดีดกีต้าร์อยู่แอบหึง หยุดเล่นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ โทษทีๆ เพลงนี้ไม่ได้เล่นนานแล้ว ลืมน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยุดเล่น ก่อนที่ทุกคนจะพูดคุยกัน

สักพักแล้วแยกย้ายกันกลับ

 

 

 

 

 

 

 

“ขับรถดีๆนะธาม”ฟางพูดแล้วโบกมือให้ธามไท

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแคทไปอาบน้ำก่อนนะป๊อป”แคทพูดแล้วเดินแยกไปอาบน้ำ แก้วล้างจานในบ้าน ทำให้ตรง

สวนมีฟางและป๊อปปี้ที่เหลือ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้ายป๊อป ทำอะไร เดี๋ยวใครมาเห็นหรอก”ฟางพูดเพราะเมื่อทุกคนไปหมดแล้วป๊อปปี้ก็พุ่งมากอด

เธอจากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“หึงนี่ วันนี้ไม่ได้อยู่ใกล้กันเลย เด็กนั่นคุมฟางตลอดป๊อปหึง”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงง้องแง้งเหมือน

เด็ก

 

 

 

 

 

 

“โอ๋ๆ ไม่งอนนะ นี่ หายนะคะ”ฟางพูดแล้วเขย่งตัวหอมแก้มป๊อปปี้ซ้ายและขวาที่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง”เสียงธามไทพูดขึ้นเบาๆเมื่อเดินกลับมาแล้วเห็นมุมสวีทของฟางและป๊อปปี้ก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิ ป๊อปฟางเลือกแอบกิ๊กกันไม่บอกแคทแต่ธามไทมาเห็นแล้ว จะเป็นไงต่อต้องติดตามนะ ส่วนคู่แก้วใบ้เลยว่าแตกหัก 55555

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา