Hello soul mate

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง เฟย์ว่าพี่ฟางทานข้าวน้อยไปหน่อยนะ”เฟย์ที่เห็นฟางกลับบ้านมาจากโรงพยาบาลก็เอาแต่

ซึมก็อดห่วงพี่ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“พี่แค่เครียดเรื่องแคทนิดหน่อยน่ะ แล้วนี่เราไม่ไปไหนกับจงเบหรอ”ฟางถามน้องสาว

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง เฟย์มีเรื่องอยากจะปรึกษา เกี่ยวกับเรื่องพี่จงเบ”เฟย์พูดก่อนจะเล่าเรื่องของจงเบซ้อมเขื่อน

ให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

“ตายจริง ไม่นึกเลยนะว่าจงเบเค้าจะเป็นแบบนี้ แล้วนี่เขื่อนเป็นยังไงบ้างล่ะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

“ก็หัวแตก มีรอยช้ำจากการถูกซ้อมอ่ะพี่ฟาง เค้าบอกว่าถ้าเค้าขอโทษเฟย์แล้วเค้าจะไปอยู่เมือง

นอกกับอา”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

“แต่เราก็ไม่อยากให้เขื่อนเค้าไปว่างั้น”ฟางพูดดักน้องสาวก่อนจะพูดจบ

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง ทำไมเฟย์ถึงอยากรั้งเค้าไว้ล่ะ ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกันเลย”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

“อ๋อ ไม่อยากรั้งก็ไม่เป็นไร เออ เฟย์ เดี๋ยวพี่จะทำซุปไปฝากเขื่อน ฝากเอาไปให้หน่อยสิ เพราะ

เดี๋ยวพี่ต้องเคลียร์งานเอกสารกองโตเลย”ฟางพูดทำให้เฟย์เหวอ แต่สุดท้ายก็ต้องทำตามคำสั่งพี่

สาว

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางนะพี่ฟาง อย่าให้ถึงทีเราบ้างละกัน”เฟย์เดินบ่นขึ้นมาที่คอนโดของเขื่อนก่อนจะเดินมาเคาะ

ห้องเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ล็อคนี่นา”เมื่อไม่มีคนเปิดเฟย์จึงหมุนลูกบิดพบว่ามันไม่ได้ล็อคห้อง

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็ไม่เคยที่จะเก็บข้าวของไว้เลยรึไง”เฟย์เมื่อเห็นห้องของเขื่อนรกก๊อกบ่นไม่ได้ก่อนจะวางถุงซุป

แล้วเดินไปเก็บกวาดห้องของเขื่อนให้เรียบร้อยเหมือนสมัยที่คบกัน ก่อนจะเอากองผ้าใส่ตะกร้าไป

ซักให้ในห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย/ว้าย”เฟย์เปิดประตูเข้าไปพบว่าเขื่อนกำลังอาบน้ำอยู่ทั้งคู่ตกใจมาก

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นอาบน้ำอยู่นะ แล้วนี่เธอเข้ามาได้ยังไงเนี่ย”เขื่อนหันหลังหน้าแดงแล้วพูด

 

 

 

 

“ชั้นเห็นประตูไม่ได้ล็อค ชั้นเลยเข้ามาพอเห็นห้องนายรกชั้นเลยกะจะมาซักผ้าให้นายใครจะไปรู้ล่ะ

ว่านายน่ะ ชอบอาบน้ำไม่ล็อคประตูเหมือนเดิม”เฟย์เองก็รีบหันหน้าหนีก่อนจะรีบพูด แล้ววิ่งออก

ห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ทีหลังเธอต้องฟังเสียงด้วยสิ ว่ามีคนอาบน้ำรึเปล่า ไม่ใช่เปิดเข้ามาแบบนี้”เขื่อนใส่ผ้าเช็ดตัว

แล้วออกมาหาเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆชั้นขอโทษแล้วกันแต่ว่านายเองก็เหมือนกัน ทีหลังอ่ะล็อคประตูด้วยสิ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ เอ่อ ผ้ากองนั้น เดี๋ยวชั้นซักเองก็ได้เธอไม่ต้องลำบากหรอก”เขื่อนพูดเมื่อมองเห็นตะกร้าในมือ

เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะ ชั้นเต็มใจทำ นายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ วันนี้พี่ฟางเค้าฝากซุปให้ชั้นเอามาให้นาย รีบ

ทานสิ กำลังร้อนๆเลยนะ”เฟย์พูดก่อนจะเดินไปซักผ้าให้เขื่อนต่อ เขื่อนมองเฟย์ที่ยังเป็นเหมือนเดิม

ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอล่ะ กินอะไรมารึยัง”เขื่อนที่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาแล้วพูดกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“ยังหรอก ไม่เป็นไร เดี๋ยวนายกินก่อนเลย จะได้กินยา เพราะยาตัวนี้ห้ามหยุดกินทันที ต้องทานให้

หมดนะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

“ได้ไง กินข้าวพร้อมกันเนี่ยล่ะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”เขื่อนพูดจบก็ลุกขึ้นไปทำข้าวไข่เจียวแบบ

ง่ายๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นทำเป็นแค่นี้เธอคงจะไม่ว่ากันนะ”เขื่อนเอาข้าวไข่เจียวของตัวเองมาวางไว้ให้เฟย์

 

 

 

 

 

 

“ทำอย่างกับชั้นไม่เคยกินกับข้าวฝีมือนายมาก่อนล่ะตาบ้า”เฟย์มองกับข้าวฝีมือเขื่อนก็กลั้นขำก็จะ

พูดขึ้น ภาพที่เธอเคยอยู่ที่นี่กับเขื่อน ก็ฉายเข้ามา แม้จะทะเลาะ บ่นกันบ้าง แต่สุดท้ายก็กลับมาดี

กันเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เห็นเดี๋ยวนี้มีคนดูแลดี พาไปกินของดีๆ นึกว่าจะไม่กินซะแล้ว”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“นี่อย่ามาประชดกันสิ นายเป็นชั้นเป็นพวกไฮโซแตะของแบบนี้ไม่ได้รึไงยะ”เฟย์พูดก่อนจะกินข้าว

ไข่เจียวฝีมือของเขื่อนจนหมด เขื่อนยิ้มก่อนจะยอมกินซุปในชามจนหมดเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่มาหาชั้นอีกแล้วแฟนเธอไม่ว่ารึไงเฟย์”เขื่อนถามเมื่อเฟย์ล้างจานให้กับตัวเองอยู่

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถึงชั้นจะเป็นกับโอปป้าจริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นจะต้องตัวติดกับเค้าตลอดไปนะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

“แต่เธอก็ควรจะอยู่กับเค้าสิ มาอยู่กับชั้นเดี๋ยวก็พี่จงเบก็เข้าใจผิดพอดี”เขื่อนพูดแม้ในใจจะเจ็บ

ก็ตาม

 

 

 

 

 

 

“นั่นสินะ ชั้นก็ควรจะไปอยู่กับโอปป้าไม่ใช่มาอยู่กับนาย แต่เพราะโอปป้าเป็นคนทำร้ายนาย ชั้นเลย

ต้องรับผิดชอบแทนแฟนชั้น”เฟย์พูด แต่ความจริงแล้วพักหลังๆจงเบอารมณ์ร้ายใส่เธอตลอดทำให้

เธอไม่อยากไปหาจงเบเท่าไหร่

 

 

 

 

 

 

“มาหาชั้นเพราะจำเป็นต้องรับผิดชอบแทนแฟนใหม่ เอาซุปมาให้ชั้นเพราะว่าพี่ฟางฝากมาให้ นี่ก็

เสร็จธุระแล้วกลับไปสิ”เขื่อนนิ่งฟังคำที่เฟย์พูดก่อนจะพูดขึ้นแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“ให้ชั้นอยู่ที่นี่สักพักได้มั้ยเขื่อน”เฟย์พูดขึ้นทำให้เขื่อนหันมามองเฟย์อย่างแปลกใจก่อนจะเห็นแวว

ตาจองเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไร ทะเลาะกับพี่จงเบงั้นหรอ”เขื่อนนั่งลงข้างๆแล้วถามเฟย์

 

 

 

 

 

“ก็นิดหน่อยน่ะ ไม่สิ เหมือนพอชั้นยิ่งรู้จักเค้า โอปป้าเหมือนไม่ใช่คนที่ชั้นรู้จักเลย ทั้งโมโห

อารมณ์ร้าย จ้องจับผิดชั้นตลอดจนชั้นรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกแฮะ”เฟย์พูดให้เขื่อนฟัง เพราะ

อะไรไม่รู้ทำให้เฟย์รู้สึกไว้ใจ อย่างพูดเรื่องราวต่างๆให้เขื่อนฟังอย่างไม่มีอะไรบิดบัง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่จงเบแกคงหึงเธอกับชั้นไงล่ะ ไม่อยากให้เราใกล้กัน”เขื่อนพูดสรุป

 

 

 

 

 

“ไม่อยากให้ใกล้กัน นี่ชั้นจะไปไหนมาไหนชั้นต้องอยู่กับเค้าตลอดเวลาเลยหรอเขื่อน ชั้นเป็นแฟน

ไม่ใช่นักโทษนะ ทำแบบนี้ชั้นไม่เป็นอิสระเลย”เฟย์พูดขึ้นพลางถอนหายใจ นี่ขนาดอยู่บ้านยังตาม

โทรจิกตลอดนี่เธอต้องโกหกว่ามาซื้อของกับฟางจงเบถึงจะไม่ยอมโทรตามเธออย่างวันนี้

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่จงเบเค้าดูแลเธอดีนะ อย่างน้อยก็ดีกว่าชั้นเป็นไหนๆ”เขื่อนพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

“ชั้นยอมรับนะโกรธนายมากที่นายเคยทำร้ายชั้น แต่พอชั้นได้คุยกับนายชั้นกลับรู้สึกสบายใจอย่าง

บอกไม่ถูกเลยเขื่อน”เฟย์พูดก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันนิ่งแล้วจะโน้มหน้าเข้าหากัน

 

 

 

 

 

 

 

ปัง ปัง ปัง

 

 

 

 

เสียงประตูดังขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เขื่อน แกเปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ”เสียงจงเบโวยวายหน้าห้อง เฟย์และเขื่อนชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ตอบวะ รถแกก็อยู่ที่นี่ แกเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ แกเอาเฟย์มาไว้ที่นี่ใช่มั้ย”จงเบยังคง

โวยวายหน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปหลบข้างในก่อนป่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะช่วยพาเฟย์ไปหลบในห้องนอนแล้วรีบเปิดประตูให้จงเบเข้า

มา

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่มาโวยวายอะไรหน้าห้องผมเนี่ย เดี๋ยวคนอื่นก็แตกตื่นหรอก”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นโทรหาเฟย์ เฟย์ไม่รับสาย ชั้นไปหาที่บ้านลุงของเฟย์ ฟางบอกว่าเฟย์ออกมาหาแก แกกล้ามาก

นะที่มายุ่งกับเฟย์อีกแล้ว อยากเจ็บตัวรึไงห้ะ”จงเบโวยวายทำให้เฟย์อยู่ในห้องนอนสะดุ้งตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ เฟย์เอาซุปที่พี่ฟางฝากมา เอามาให้ผมจริง แต่เฟย์กลับไปแล้ว”เขื่อนพูดก่อนจะทำทีเตะกระ

เป๋าเฟย์ไปไว้ใต้ตู้เพื่อไม่ให้จงเบสังเกตเห็นแล้วเดินหนี แต่จงเบกระชากตัวเขื่อนมาแล้วชกหน้า

เขื่อนจนล้ม

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกแกแล้วใช่มั้ยอย่ามายุ่งกับเฟย์ ทำไมแกไม่จำวะ ไอ้เขื่อน อยากตายใช่มั้ย”จงเบโมโห

แล้วกระชากตัวเขื่อนมาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพี่อารมณ์ร้ายอย่างที่เฟย์บอกไม่มีผิด”เขื่อนอึ้งไม่คิดว่าคนที่แสนดีอย่างจงเบจะอารมณ์ร้าย

แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้แล้วจะทำไม ใครหน้าไหนมายุ่งกับแฟนชั้นมันต้องตาย”จงเบตะคอกใส่

เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าใครมายุ่งกับเพื่อนของเฟย์ เฟย์ก็ไม่ปล่อยเอาไว้เหมือนกัน”เฟย์ทนไม่ไหวเปิดประตูห้อง

ออกมาว่า

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ จะออกมาทำไม”เขื่อนตกใจที่เฟย์เดินออกมา

 

 

 

 

 

 

“นี่แอบมาเจอกันอีกแล้วหรอเฟย์ ไอ้เขื่อน แกหลอกเฟย์มาแกตาย”จงเบโมโหซัดเขื่อนไปอีกหมัด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่เขื่อน แต่เฟย์มาหาเขื่อนเอง อย่าทำเขื่อน”เฟย์พุ้งเข้าไปดึงจงเบออกแล้วปกป้องเขื่อน

 

 

 

 

 

“ถ้าโอปป้ายังเป็นแบบนี้ พูดไม่รู้เรื่องแบบนี้เฟย์จะแจ้งตำรวจ ข้อหาที่โอปป้าข้อหาทำร้ายผู้อื่น”เฟย์

พูดเสียงเด็ดขาดทำให้จงเบอึ้งไม่คิดว่าเฟย์จะปกป้องเขื่อนแบบนี้ ก่อนจะฮึดฮัดเดินออกไปจากห้อง

ทันที

 

 

 

 

 

ขอแบ่งพาทอีกซักรอบนะ เดี๋ยวจะรวมตอนแล้วจ้าาา