Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

9.3

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 07.27 น.

  71 ตอน
  68 วิจารณ์
  80.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2564 21.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) บทที่6 แคว้นยูกิ 100% ครบแล้วจ้า

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ซากุระรู้สึกตัวว่าไม่ได้อยู่บนห้องบนรถไฟแต่กำลังนอนอยู่บนสถานที่แห่งหนึ่งที่ดูแห้งแล้งและอ้างว้าง ลมเย็นได้พัดมาเธอมองทุกสิ่งรอบตัวก็พบว่าตอนนี้เธอสวมเพียงชุดกระโปรงสีขาวยาวกรอมเท้า"ที่นี่คือที่ไหนล่ะเนี่ย"เหล่าอีกาไปบินผ่านตัดหน้าทำให้เธอต้องเอามือมาป้องกันไป

"หึ หึๆแม่หนูน้อยตอนนี้เวลาชีวิตของเธอมันเหลือน้อยเต็มทีแล้ว ถ้าเวลาของเธอจะหมดเมื่อไหร่เธอต้องเริ่มทำตามสัญญา...สัญญา"เสียงแหบห้าวของบุคคลปริศนาดังขึ้น หญิงสาวพยายามหาที่มาของเสียง"เดี๋ยวสัญญานั่นมันคืออะไร ขอร้องล่ะบอกฉันทีเถอะ"แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมานั้นคือเสียงหัวเราะดังลั่นจนเธอต้องเอามือมาปิดหู ร่างบางหันหลังวิ่งหนีทันทีเเต่วิ่งเท่าไหร่ก็ยังได้ยินเสีงหัวเราะอันน่าสะอิดสะเอียนอยู่ดี

"เฮือก!"นินจาสาวรู้สึกตัวก็พบว่าตอนนี้ยังอยู่บนตู้รถไปเธอมองไปยังนอกหน้าต่างเห็นบรรยากาศรอบนอกปกคลุมด้วยหิมะจึงได้รู้ว่าตอนนี้เข้าสู่แคว้นยูกิแล้ว เธอมองเวลาอีกยี่สิบนาทีก็ถึงสถานีแล้ว

ทางด้านทีมเหยี่ยว

ตอนนี้ทีมเหยี่ยวต้องไล่ตามเป้าหมายโดยเดินทางเท้าซึ่งกินเวลาตั้งห้าวันเพราะหากพวกเขาขึ้นรถไฟทีมีหวังพวกโคโนฮะแห่มาแน่

คารินบ่น"ถ้าจับยัยนั่นได้พวกเราไม่ต้องมาเดินทางเหนื่อยอย่างนี้หรอก"

ซุยเงสึอดไม่ได้ที่จะแขวะใส่"หึ บ่นมากจริงจริ๊ง เดี๋ยวก็หน้าเหี่ยวหรอก"

ทั้งซายะและและจูโกะต่างขำมีเพียงซาสึเกะและโทบิยังนิ่งเฉยและคารินที่หน้าบึ้ง

ซุยเงสึพูดต่อ"ที่แคว้นยูกิเห็นว่าสวยมากมีสถานที่ท่องเที่ยวเยอะงานนี้ถ้าจะได้เที่ยวด้วยล่ะมั้งเนี่ย"

ซายะออกความเห็น"แต่แคว้นนี้ขึ้นชื่อเรื่องการตรวจคนเข้าเมืองมาก เพราะเข้มงวดที่สุดในแถบนี้ต้องระวังหน่อยล่ะ"

โทบิหันมาถามซาสึเกะ"เราต้องเร่งเดินทางทั้งวันทั้งคืนเร็วสุดก็สามวัน"

"ตกลงตามนั้น"พอซาสึเกะตกลงอย่างนั้นทำเอาลูกทีมคนอื่นยกเว้นจูโกะหน้าถอดสีทันที

ซุยเงสึบ่น"กว่าจะถึงแคว้นยูกิ มีหวังพวกเราจะตายก่อนแน่ ซาสึเกะ"

จูโกะคิดในใจ...ความหึงขึ้นสูงเลยแฮะ...

ทางด้านกลุ่มโคโนฮะ

ตอนนี้ได้เข้าสู่แคว้นยูกิแล้วทุกคนต้องสวมเสื้อกันหนาวทันทีเพราะอากาศหนาวมาก ฮารุยสังเกตุเห็นว่าหน้าของหลานสาวนั้นซีดมากจึงได้ถาม"ซากุระ แกเป็นอะไรรึเปล่าหน้าซีดเชียวไม่สบายตรงไหนรึ"

เด็กสาวส่ายหน้า"ไม่เป็นไรค่ะป้า หนูสบายดีก็แค่เมารถน่ะค่ะ"

ผู้เป็นป้าลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดู"ระวังบ้างสิ"

"ฮารุยซางงงง"เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังมาแต่ไกล

"นั่นใครน่ะ"นารุโตะชี้ไปที่ชายคนหนึ่งในชุดเสื้อหนาวราคาแพงคู่กับบู๊ทสุดเท่วิ่งตรงมา เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผมสีเลือดหมูยาวละต้นคอจัดทรงอย่างดีดวงหน้านั้นคมเข้มตาสีฟ้าผิวขาวจัดตามแบบคนแคว้นทางเหนือ "ซากุระเหรอโตขึ้นเยอะนะหลานนะ"เขาตรงเข้ามากอดเด็กสาวทันที"นับวันยิ่งสวยเหมือนแม่นะ"

"ค่ะลุง"คำว่าลุงนั้นทำเอาทุกคนในคณะเดินทางช็อคยกเว้นฮารุย และที่ช็อคยิ่งกว่าคือคนที่ถูกเรียกว่าลุงนั่นเอง

"นี่หนังหน้าฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ"ผู้เป็นลุงโต้กลับ

ซากุระพูดเสียงเรียบ"ลุงก็ลุงน่ะอายุครึ่งร้อยแล้วนะค่ะมีลูกสองแล้วด้วย"

อิโนะถามเสียงสั่น"คะ..คนคนนี้เป็นลุงเธอเหรอซากุระ"

"ใช่"คำตอบสั้นๆง่ายๆได้ใจความ

คนเป็นลุงรีบยืดอกและแนะนำตัว"ขอแนะนำตัวนะครับ ผม นานาเซะ ซากุราบะ ครับ"

หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จ ซากุราบะก็นำทางไปคฤหาส์ตระกูลนานาเซะที่อยู่ไม่ไกล

ทั้งหมดถูกพามาที่คฤหาส์หลังใหญ่สไตล์ญี่ปุ่นมีอาณาเขตกว้างขวางดูสวยงาม

พ่อบ้านวัยชราเดินออกมาต้อนรับ"สวัสดีครับทุกคน มาครับเดี๋ยวพวกกระผมช่วยถือของ"หากแต่ลี นินจาคิ้วเหลี่ยมกลับไม่ยอม"เดี๋ยวผมถือเองครับ"ว่าแล้วนินจาหนุ่มก็จัดการแบกกระเป๋าของทุกคนตามไป คุณพ่อบ้านหันมาบอก"อ้อ คุณผู้ชายกำลังรอคุณหนูอยู่นะครับ"พอกล่าวจบพ่อบ้านชราก็เดินนำนินจาคิ้วเหลี่ยมเข้าไปในคฤหาส์

"ไปเถอะเด็กๆ"ซากุราบะเดินนำทุกคนเข้าไป

นานาเซะ คาสึอิ หัวหน้าตระกูลนานาเซะอายุเจ็ดสิบกว่าปีในชุดยูกาตะสีแดงเลือดหมูเข้ากับสีผมแดงเลือดหมูถึงแม้จะมีสีขาวแซมในหน้านั้นเหี่ยวย่นตามอายุขัยตาสีฟ้านั้นมีแววใจดีใบหน้านั้นยิ้มกว้างเมื่อเห็นหลานสาวคนเดียวเดินทางมา

"สวัสดีค่ะท่านตา"ซากุระโค้งศีรษะเคารพผู้อาวุโสทันทีเช่นเดียวกับคนอื่น

"โอ้ หลานรักไม่ได้กันซาะนาน โตขึ้นเยอะเลยนะหลาน สวยเหมือนแม่จริงๆ"ผู้เป็นตาออกปากชมหลานสาวคนสวยด้วยสีหน้าปิติยินดีพลางเอื้อมมือลูบหัวของหลานสาวคนเดียวของตระกูล"ยิ่งเห็นหน้าหนูทำให้ตานึกถึงซากุโระและฮารุชิถ้าทั้งสองคนยังอยู่คงจะภูมิใจในตัวหลานนะ แล้วนี่จะมาอยู่สักกี่วันล่ะ มาอยู่นานๆก็ได้ตาไม่ว่าหรอกนะตาความจริงตาอยากให้หลานมาอยู่กับตานานๆ"

เด็กสาวพยักก่อนจะตอบ"หนูกะจะอยู่สักพักค่ะ ท่านตา"

นานาเซะ มิโรกุ หญิงชราวัยหกสิบห้าในชุดกิโมโนสีเขียวไข่กาผมยาวสีน้ำตาลอ่อนแซมขาวม้วนเป็นม้วยต่ำในหน้าเหี่ยวย่นตามวัยหากแต่ตาสีฟ้านั้นแฝงไว้ด้วยความเมตตาเธอเอ่ยกับหลานสาว"ความจริงยายอยากให้หลานเลิกเป็นนินจาเเล้วมาอยู่ที่นี่นะ"

คนอื่นๆนั้นรู้สึกเป็นส่วนเกินในทันที ฮารุยเอ่ยแทรก"ขออณุญาติพาซากุระไปหามาสะซังนะค่ะ ตอนนี้เขาคงจะว่างแล้ว"

"ก็ดีนะ"คาสึอิเห็นด้วย"รู้สึกว่ายัยหนูไม่ค่อยสบายเลยไปหามาสะให้เขาจัดยาบำรุงให้ยัยหนูบ้างก็ดี"

ฮารุยโค้งรับแล้วจูงมือหลานสาวออกไป โดยมีกาอาระและคาคาชิตามไปด้วย คาสึอิหันมาบอก"พาเธอก็ไปพักก่อนเถอะ ไม่ต้องห่วงหรอกที่นี่แคว้นยูกิ ที่นี่เขาตรวจตราคนอย่างเข้มงวดนะ"

ฮินาตะจึงถาม"คนตระกูลนานาเซะเนี่ยมีเอกลักษณ์เด่นนะค่ะ"

ซากุราบะพยักหน้าก่อนจะอธิบาย"ใช่ จุดเด่นของตระกูลเราคือสีผมชมพูเข้มเหมือนเลือดหมูและตาสีฟ้า ผิวขาว ถ้าเป็นของฮารุโนะก็จะเป็นผมสีดำตาสีเขียวมรกต ผิวขาวซีด ซากุระก็เหมือนตัวแทนของสองตระกูลที่มีตาสีเขียวมรกตผมสีชมพู ผิวขาวอมชมพูใส เอาเถอะพวกเธอไปพักก่อนสักพักเดี๋ยวฉันจะให้ลูกชายเป็นไกด์ทัวร์เอง"

นินจาโคโนฮะทุกคนต่างร้องเย้ทันทีและยอมไปห้องพักที่เตรียมไว้ให้

ทางด้านซากุระ

ตอนนี้สองป้าหลานและนินจาสองหนุ่มกำลังเดินทางไปยังร้านยาสมุนไพรของแคว้นยูกิทั้งสี่ไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดทางสองข้างทางแคว้นยูกิเต็มไปด้วยร้านค้าต่างๆมากมายและมีนักท่องเที่ยวหลายคนกำลังจับจ่ายซื้อของถึงแม้อากาศจะหนาวเย็นในที่สุดทั้งสี่ก็มาถึงที่หมายร้านยาสมุนไพรแคว้นยูกิเป็นร้านยาที่มีสมุนไพรส่งออกนอกแคว้นจำนวนมาก ร้านนี้มีมาสะเป็นเจ้าของอยู่คนเดียวร้านจึงมีสองชั้นสำหรับทำบ้านพักส่วนตัวของมาสะ พอมาถึงก็มีหฯิงสาวคนหนึ่งในชุดกิโมโนสีชมพูหวานออกมาต้อนรับ"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าพวกคุณมีธุระอะไรรึค่ะ"

"เราต้องการพบมาสะซังจ้ะ"ฮารุยตอบ

หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะผายมือเชิญ"เข้าไปนั่งพักก่อนคะ เดี๋ยวดิฉันจะเรียนท่านมาสะให้"

ทั้งหมดเดินตามหญิงสาวไปจนถึงห้องรับรองจากนั้นหญิงสาวก็แยกไป

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา