กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเดือนหน้าพี่ป๊อปก็จะรับปริญญาแล้วใชมั้ยคะ”ฟางถามเมื่อป๊อปปี้กลับเข้ามาหลังจากฉลองการ

ทำโปรเจคจบกับเพื่อนของเขาที่ทมหาลัย

 

 

 

 

“ใช่ ถามทำไม”ป๊อปปี้ที่ถอดรองเท้าเข้ามาในบ้านพูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

“ก็ฟางอยากจะไปแสดงความยินดีกับพี่นี่คะ แล้วนี่พี่แก้วไม่กลับมาด้วยหรอคะ”ฟางถามถึงแก้ว

 

 

 

 

 

 

“เค้าไม่ได้มาฉลองกับเพื่อน เค้าก็ไปกับแฟนเค้าน่สิ ถามทำไมนักหนา”ป๊อปปี้ที่หงุดหงิดจากมหา

ลัยที่แก้วอยู่กับโทโมะตลอด จนตอนพรีเซ้นไฟนอลโปรเจคเสร็จ แก้วก็ควงโทโมะออกไปด้วยกัน

ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งโมโห

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางแค่เป็นห่วงพี่แก้วนี่คะ แล้วทำไมพี่ป๊อปต้องโมโหแบบนี้ด้วย นี่พี่ป๊อปกินเหล้าหรอคะ”ฟาง

พูดอย่างเซ้าซี้

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ถามมากอยู่นั่นล่ะ คนเค้ากลับมาเหนื่อยๆ รำคาญ”ป๊อปปี้โมโหระเบิดอารมณ์ใส่ฟางแล้วเดิน

ขึ้นไปอาบน้ำ ทำให้ฟางสะดุ้งไม่เคยเห็นอาการของป๊อปปี้แบบนี้ นี่เขาตะคอกใส่เธอครั้งที่2หลังจาก

งานแต่ง นี่ก็ผ่านมาได้เดือนนึงหลังจากแต่งงาน ป๊อปปี้ก็ง่วนอยู่แต่การทำตัวจบของเขาเธอก็

พยายามเข้าใจ แต่เวลาเขาหงุดหงิดแบบนี้มันทำให้เธออดน้อยใจไม่ได้ ฟางปาดน้ำตาตัวเองก่อน

จะลุกขึ้นเก็บข้าวของที่ป๊อปเข้าบ้านมาแล้วโยนทิ้ง เก็บให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะตามเข้ามาในห้อง

นอนเพื่อจัดหาเสื้อผ้าให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ในผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาเห็นฟางชงชาร้อนขึ้นมาให้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางเห็นพี่ป๊อปเมามาน่ะค่ะฟางเลยชงอะไรอุ่นๆมาให้พี่ป๊อปดื่มก่อนนอนพี่จะได้หลับ

สบาย”ฟางพูดแล้วหลบตาชายหนุ่ม ก่อนจะเก็บเสื้อผ้าที่วางระเกะระกะใส่ตะกร้าผ้าให้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อเดี๋ยวฟางเช็ดผมให้นะคะ”ฟางที่เห็นผมป๊อปปี้เปียกก็เช็ดผมให้ ป๊อปปี้ที่แอบถอนหายใจ

รำคาญก็ไม่พูดแต่ก็ยอมให้ฟางเช็ดผมให้ เขาลอบมองคนตัวเล็กที่ท้องเริ่มนูนขึ้นมา นี่3เดือนแล้ว

สินะ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อป ทำอะไรน่ะคะ”ฟางร้องเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็แกะกระดุมเสื้อนอนของเธอออกจนหมด

 

 

 

 

 

 

“พี่อยากเห็นลูกชัดๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือลูบที่ท้องของฟาง ข้างในนี้คือลูกของเขากับฟางงั้นหรอ

เขาเคยฝันอยากจะแต่งงานมีลูกกับแก้วมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่เพราะเด็กในท้องนี่กำลังจะเกิด

ทำให้ความฝันทุกอย่างต้องพังทลาย หึ แก้วยอมฟางเพราะรักน้องสาวคนเดียว ทำไมทุกอย่างไม่

ยุติธรรมกับความรักของพวกเขาแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ว้ายพี่ป๊อป จะทำอะไรคะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้จับตัวฟางพลิกลงไปนอนกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม

 

 

 

 

 

“ก็รักพี่ไม่ใช่หรอ จะรอช้าอะไรล่ะหืม”ป๊อปปี้พูดพลางซุกไซร้ตามตัวฟาง

 

 

 

 

 

“อย่าค่ะ ฟางท้องอยู่นะคะพี่ป๊อป”ฟางพยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผล

 

 

 

 

 

 

“เคยอ่านเอน่า ว่าไม่เป็นไร ถ้ารักพี่ก็ยอมพี่เถอะนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็บดจูบฟางก่อนที่ฟางที่ดิ้นขัดขืน

ช่วงแรจะยอมโอนอ่อนตามป๊อปปี้ หรือผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าแก้ว สีหน้าไม่สบายใจบอกโทโมะได้นะ”โทโมะที่ทำกับข้าวให้แก้วเสร็จก็ถามเพราะ

ตั้งแต่ที่เขารับแก้วมาจากมหาลัย แก้วเองก็เอาแต่ซึมถามคำตอบคำกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่าหรอกจ้ะ ไม่มีอะไร ฝนตกเสียดายแทนจะไปฉลองกันข้างนอกเนาะโทโมะ”แก้วเปลี่ยน

เรื่องคุย

 

 

 

 

 

“เอ้า แล้วทำไมไม่ไปฉลองกับเพื่อนล่ะแก้ว เห็นเพื่อนแก้วจะไปต่อที่ผับนิ”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ ช่วงนี้แก้วเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนบ่อยแล้วเอาแต่ดื่มนี่มีหวังพุงป่องใส่ชุดครุยตลกแน่ๆ”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

“ไม่ตลกหรอก แก้วน่ะจะอ้วนจะผอมก็น่ารักนะ”โทโมะชม

 

 

 

 

 

“แหม ปากหวานนะ นี่ชมแก้วเดี๋ยวพอเบื่อกันจะชมแบนี้อีกรึเปล่าน้อ”แก้วพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอก โทโมะไม่มีวันเบื่อแก้ว แต่แก้วเองนั่นล่ะจะมีวันเบื่อโทโมะมั้ยล่ะ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม แก้ว

ชะงัก ต่อให้เธอจะคบกับโทโมะเป็นแฟน แต่การที่อยู่บ้านเดียวกับป๊อปปี้ มันกลับทำให้เธอลืมเขา

ไม่ลงเลย

 

 

 

 

 

 

 

“กับข้าวเย็นหมดแล้วนะโทโมะ กินกันเถอะ”แก้วพูดก่อนจะดึงมือโทโมะมานั่งทานข้าวด้วยกัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า แก้ว ป๊อป ยืนชิดๆกันหน่อย”เสียงของช่างกล้องที่รู้จักกับป๊อปปี้และเพื่อนมาถ่ายรูปตะโกน

บอกทั้งคู่บืนใกล้ๆกัน

 

 

 

 

 

 

 

“มึงถ่ายรูปคู่กูกับแก้วหน่อยดิ อยากมีรูปคู่เก็บไว้”ป๊อปปี้พูดก่นจะเอามือโอบแก้วแล้วเอาหัวซบไหล่

ยิ้มแป้น

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยป๊อป เดี๋ยวถ้าฟางมาเห็นแย่พอดี”แก้วถ่ายรูปเสร็จก็บอกให้ป๊อปปี้เอามือลงเพราะกลัวฟาง

เห็น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เห็นซะให้ยากหรอกเพราะป๊อปบอกเองว่าท้องอยู่ที่นี่คนเยอะจะตาย มาทำไม”ป๊อปปี้พูดแล้ว

ยักคิ้วให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป”เสียงใสของเฟย์น้องสาวป๊อปปี้ร้องเรียกก่อนจะวิ่งนำพ่อแม่ป๊อปปี้เดินมา แก้วรีบเขยิบห่าง

ทันที

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะเจ้าลูกชาย”พ่อป๊อปปี้กอดลูกชายอย่างภาคภูมิใจ

 

 

 

 

 

“แม่มองหาใคราอยู่หรอครับ”ป๊อปปี้ถามแม่

 

 

 

 

 

 

 

“แม่มองหาฟางน่ะสิทำไมยังไม่มาอีกนะ แม่ให้เพื่อนแม่ไปรับแท้ๆ”แม่ป๊อปปี้พูทำให้ชายหนุ่มและ

แก้วเหวอ

 

 

 

 

 

 

“แม่ น้องท้องอยู่นะครับจะให้น้องมาทำไม”ป๊อปปี้พูดเพราะอีกใจเขาให้ฟางอุ้มท้องมาป่าวประกาศ

ให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขาและเธอ

 

 

 

 

 

“ว้าย อะไรเนี่ย”เฟย์ร้องเมื่อถูกใครคนหนึ่งชน

 

 

 

 

 

“โทษครับน้องๆพอดีพี่ไม่ทันมอง”เขื่อนพูดพลางขยับแว่นกันแดดที่ใส่แล้วอุ้มตุ๊กตาหมีตัวยักษ์อยู่

 

 

 

 

 

 

“หล่อตายล่ะ”เฟย์แอบบ่นเบาๆเมื่อมองเห็นเขื่อนที่ทำท่าเหมือนผู้ชายขี้เก็ก

 

 

 

 

 

“นินทาอะไรก็ช่วยอย่าให้คนอื่นได้ยินละกัน เด็กบ้า”เขื่อนพูดลอยๆแล้วเหล่มองเฟย์ที่ผมสั้นเหมือน

เด็กกะโปโล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทษทีว่ะเขื่อนหาที่จอดรถไม่ได้เลย เอ้าเอาตุ๊กตาหมีให้แก้วดิ”โทโมะวิ่งมาแล้วบอกเพื่อน

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องทุ่มขนาดนี้ก็ได้โทโมะ”แก้วอึ้ง

 

 

 

 

 

“แก้วโตแล้วแก้วไม่เล่นตุ๊กตาหมีงี่เง่านี่หรอก”ป๊อปปี้พูดลอยๆ

 

 

 

 

 

“พูดงี้หาเรื่องกันเรอะ”เขื่อนขยับจะเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

“ทำพี่ชั้นหรอ”เฟย์รีบเอาเรื่องกลับเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยๆยัยเฟย์ ป๊อปไปตามหาฟางหน่อยลูกแม่โทรแล้วแถวนี้ไม่มีสัญญาณด้วยสิ”แม่ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาละยังทำตัวเป็นภาระอีก”ป๊อปปี้เดินบ่นออกมาเพราะหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะอยู่กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

“เจ็บมั้ยคะ พี่ขอโทษนะคะ เดี๋ยวพี่ซื้อไอติมคืนให้น้า”เสียงของฟางพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันไปมอง

ฟางที่นั่งลงคุกเข่าปลอบเด็กน้อยไม่ให้ร้องไห้แย ก่อนจะหันไปซื้อไอติมคืนให้เด็กคนนั้น

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรตรงนี้พี่อกแล้วไม่ใช่รึไงว่าอย่ามาน่ะ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปว่าฟาง

 

 

 

 

 

“ฟางขอโทษค่ะ ฟางบอกคุณแม่แล้ว แต่คุณแม่บอกว่า ฟางต้องมา”ฟางก้มห้นาพูดเสียงอ่อยๆ

สำนึกผิด

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ไหนๆก็มาแล้วก็ไปถ่ายรูปสิ อ้อ แต่พี่ขอนะถ้าเพื่อนที่ถามอย่าบอกว่าเราเป็นเมียพี่ ไม่งั้นโดน

เอาไปเม้าท์พอดี”ป๊อปปี้พูดพูดเพราะไม่อยากโดนนินทาที่มีเมียตั้งแต่เรียน ฟางเองก็สะอึกแต่ก็ก้ม

หน้ายอมโดยดีเพราะเธอเองเมื่อท้องเธอก็ต้องสละสิทธ์มหาลัยที่เธอสอบติด

 

 

 

 

 

“ค่ะถ้าฟางเป็นพี่ฟางก็ไม่อยากพูดเหมือนกัน”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

“พี่ชายพี่สาว ให้”เด็กคนนั้นที่ฟางซื้อไอติมให้ยื่นดอกไม้ให้ป๊อปปี้กับฟางคนละดอก

 

 

 

 

 

“ฟางให้ค่ะ ยินดีด้วยนะคะพี่ป๊อป”ฟางพูดแล้วยิ้ม ชายหนุ่มยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินพาฟางกลับไปที่

กลุ่มพ่อแม่

 

 

 

 

 

 

“อ่ะแก้ว ป๊อปให้ เมื่อกี้ป๊อปเจอน้องเค้า ป๊อปได้จากฟางแล้ว ป๊อปยังไม่ให้แก้วเลยเอาไปสิ”ป๊อปปี้

รีบเอาดอกกุหลาบที่ได้ยื่นให้แก้ว แก้วยิ้มรับ ฟางมองภาพนั้นแล้วจะหงิดๆกับสายตาที่แก้วและ

ป๊อปปี้มองกัน

 

 

 

 

 

“น่ารักดีนะครับ ให้ดอกไม้กันเองด้วย”โทโมะพูดทำให้แก้วได้สติก็คล้องแขนโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเย็นนี้ไปฉลองที่ร้านนะแก้ว ห้ามเบี้ยวอีกล่ะ”ป๊อปปี้แอบกระซิบแก้ว แก้วพยักหน้าก่อนจะถ่าย

รูปกัน ทั้งรูปกับเพื่อน รูปครอบครัว ฟางเห็นป๊อปปี้ที่เฮฮากับเพื่อนก็อดยิ้มไม่ได้ก่อนจะลูบท้องตัว

เองเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไปถ่ายกับป๊อปปี้บ้างหรอน้องฟาง”โทโมะเดินมาชวนฟางคุย

 

 

 

 

 

“ไม่ล่ะค่ะ วันนี้พี่ป๊อปกำลังมีความสุข ฟางไม่อยากไปขัดเค้าหรอกค่ะให้เค้าได้ยิ้มเฮฮาแบบนี้ก็

ดีแล้ว”ฟางตอบก่อนจะเดินไปนั่งพักแต่เซจะล้มโทโมะรีบประคอง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ว่าเราเป็นเมียป๊อปปี้เค้า ถ้าเค้าไม่เห็นหัวเราเลยแบบนี้ก็น่าคิดนะ แล้วไม่เห็นหันมาสนใจเรา

เลย”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“ก็เพราะฟางฝ่าฝืนคำสั่งพี่ป๊อปที่สั่งให้ฟางอยู่ที่บ้านวันนี้ไงคะ ช่างเถอะค่พี่โทโมะ ฟางไม่ติดใจ

อะไรหรอกค่ะ”ฟางยิ้มแล้วตอบโทโมะ โทโมะมองฟางแล้วอดเอ็นดูไม่ได้ก่อนจะหันไปมองแก้วและ

ป๊อปปี้ที่ยิ้มให้กันแล้วแอบจับมือกันก็ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ง่วงก็กลับขึ้นไปอาบน้ำแล้วนอนเลยนะ เพราะพวกพี่คงฉลองกันดึก”ป๊อปปี้พูดเข้ามาหลังจากไป

ทานข้าวกับครอบครัวตัวเองแล้วเห็นฟางหาวด้วยความเพลีย ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเตรียมออก

ไปปาร์ตี้กับเพื่อน

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปอย่าเมามากนะคะ เดี๋ยวขับรถแล้วมีพีแก้วกลับด้วย”ฟางพูดด้วยความเป็นห่วงป๊อปปี้และแก้ว

ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินลงไปรอแก้วเปลี่ยนเสื้อผ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปอย่า เดี๋ยวฟางมาเห็นนะ”แก้วร้องเมื่อลงมาแล้วถูกป๊อปปี้รวบตัวไปกอด

 

 

 

 

 

“ฟางอาบน้ำอยู่ เดี๋ยวก็คงนอน วันนี้แก้วสวยมากเลยนะ แล้วใส่ชุดนี้ยิ่งสวยไปใหญ่”ป๊อปปี้พูดแล้ว

หอมแก้มแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“อย่านะป๊อป แก้วขอร้องแก้วบอกแล้วไงว่าเรื่องของเรามันควรจะบหยุดตรงนี้”แก้วพูดย้ำอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“วันนี้ป๊อปหึงนะที่ไอ้โทโมะเอาตุ๊กตาหมีโง่ๆมาให้แก้ว คิดว่าแก้วเป็นเด็กรึไง ถึงจะให้แก้วเล่นตุ๊กตา

นี่”ป๊อปปี้พูดอย่างหึงหวง พลางหันไปมองตีกตาหมียักษ์ที่แก้วยังไม่ได้ขนขึ้นบนห้องแล้วเดินไปเตะ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปอย่าพาลกับของขวัญของแก้วแบนี้สิ โทโมะเค้าหวังดีนะ”แก้วดุป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“แคร์ยันของที่มันให้ ป๊อปหึงนะ ป๊อปหวงแก้วแก้วรู้มั้ย”ป๊อปปี้เมื่อโดนแก้วดุก็พูดเสียงอ่อยๆแล้วทำ

หน้าเศร้า

 

 

 

 

 

 

“ไปเตรียมรถเถอะเดี๋ยวจะไปปาร์ตี้ไม่ทัน”แก้วเปลี่ยนเรื่อง แต่ป๊อปปี้รวบแก้วไปกอด

 

 

 

 

 

 

“อยู่ด้วยกันก่อนได้มั้ย ป๊อปอยากอยู่กับแก้ว”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆแล้วกอดแก้ว เขาไม่อยากปิดบังความ

รู้สึกนี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำให้มันเป็นเรื่องยากแบบนี้สิป๊อป มันไม่ อื้อ”แก้วพยายามหักห้ามใจตัวเองแล้วพูดแต่ป๊อปปี้

กลับไม่ฟังดึงแก้วไม่จูบทันที แก้วตกใจพยายามขัดขืน แต่ป๊อปปี้กลับไม่ปล่อยทำให้แก้วโอนอ่อน

ไปตามแรงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปรักแก้วนะ ต่อให้ตัวเป็นจะเป็นของใครแต่ใจป๊อปเป็นของแก้วนะ แก้วก็เป็นแบบป๊อปใช่

มั้ย”ป๊อปปี้พูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมา แก้วที่ไม่อาจทนเห็นน้ำตาคนรักได้ก็โผเข้ากอดป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ใจของแก้วก็จะเป็นของป๊อปแม้ตัวจะเป็นของใครไปแล้วก็ตาม”แก้วกอดป๊อปปี้แล้วพูดทันที

 

 

 

 

 

ผูกพันแค่ร่างกายแต่นางเอกเราไม่เคยได้ใจ น่าสงสารมั้ยล่ะ ตอนหน้าถ้านางเอกรู้ความริงจะเป็นยังไง เพราะไรเตอร์แต่งเองยังเจ็บแทนเลย5555