ทางแยกหัวใจ

“ป๊อปมีหัวใจด้วยเหรอ”ฟางพูดแกมหยอก แต่เธอกลับเจ็บขึ้นมาจริงๆที่ถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดได้ดังนั้นเธอก็อดหัวเราะไม่ได้กลับความโง่ของตัวเอง จนป๊อปมองด้วยความสงสัย

 

 

 

 

“ขำอะไรฟาง มุกอะไร เล่นเองขำเอง”ป๊อปเอื้อมมือไปยีหัวแฟนสาวด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

“กลับมาตอนไหนไม่เห็นบอกเลย จะได้ไปรอรับที่สนามบิน”ฟางตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ทั้งที่ในใจเธออยากตะโกนถามเค้า อยากด่าเค้าจะแย่ ไม่รู้ว่าเค้าจะหลอกเธอไปถึงเมื่อไหร่ เธอทำได้เพียงเนียนไปกับบทบาทที่เค้ามอบให้ ในเมื่อเค้าคิดว่าเธอโง่ เธอก็จะแกล้งโง่ต่อไป

 

 

 

 

“สองสามวันแล้วแหละ กะมาเซอร์ไพรท์งัย”ป๊อปจับคนตัวเล็กหอมแก้มไปฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึง แต่ฟางกลับดึงป๊อปมากอดไว้แน่น เธอคิดถึงเค้าเหลือเกิน คิดถึงคนตรงหน้า คิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆ เธอตัดสินใจที่จะทำเป็นไม่รู้ต่อไป เพื่อให้ได้อยู่กับเค้านานๆ การกระทำของคนตัวเล็กทำให้ป๊อปอึ้งไม่น้อย

 

 

 

 

“ป๊อปคิดถึงฟางมากๆเลยรู้มั้ย ทุกๆวันที่โน่นเวลาไม่มีฟาง ป๊อปคิดถึงเสียงฟางจัง เวลาไม่มีฟางบ่นมันเหงามากๆเลยนะ เวลาไม่มีฟางป๊อปรู้แล้วว่ามันเป็นยังไง ต้องขอบคุณพระเจ้าที่เลื่อนเวลาให้ป๊อปกลับมาหาฟาง”ป๊อปกอดตอบฟางแน่นๆเช่นกัน เค้ารู้สึกชื้นๆที่แขนเสื้อ จึงผละคนตัวเล็กออกจากอ้อมกอด เธอกำลังร้องไห้อยู่ ฟางรีบปัดน้ำตาลวกๆ

 

 

 

 

“ร้องไห้ทำไม หัดเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่ หืม”ป๊อปยีหัวฟางที่ก้มหน้าก้มตาเช็ดน้ำตา เธอเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้เค้าแทนคำตอบ

 

 

 

 

“ก็มันคิดถึงเธอแทบจะตายแล้ว ความคิดถึงทรมานฉันเหลือเกิน”ฟางฮัมเพลงเบาๆ จนป๊อบยิ้มตามออกมา

 

 

 

 

“แหนะๆ ร้องเพลงให้ฟังซะด้วย รู้แล้วว่าคิดถึง ไปเดินเล่นกัน”ป๊อปจูงมือฟางพาเดินเล่นในไรองุ่น ฟางก้มมองมือของเค้าที่กุมมือเธอไว้แน่น เธอจึงจับตอบและแกว่งมือไปมาเหมือนเด็กน้อย

 

 

 

 

“ป๊อป พาฟางเที่ยวที่ทะเลหน่อยสิ่ แล้วค่อยกลับพร้อมกัน ไปบอกให้เพื่อนๆของเรากลับไปก่อน”ฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

“ได้สิ่ ว่าแต่ฟางไปเที่ยวทะเลมาแล้วไม่ใช่เหรอกับพวกเขื่อนหน่ะ”ป๊อปถามฟางด้วยความสงสัย

 

 

 

 

“พาไปหน่อยไม่ได้เหรอ อยากไปเที่ยวกับป๊อปสองคนนี่นา ฉลองเก็บความทรงจำดีๆระหว่างเราสองคนงัย”ฟางบีบมือป๊อปเบาๆ แล้วส่งสายตาหวานจับใจไปให้คนที่เธอรัก

 

 

 

 

“ได้สิ่ครับ คนดี จะพาเที่ยวให้ทั่วเลย เท่าที่ฟางอยากไป ไปหาเพื่อนๆกันๆ จะได้แยกไปเที่ยวดีมั้ยคะ”ป๊อปจูงฟางไปที่จุดนัดพบที่เค้านัดกับพวกเขื่อนไว้ ทุกคนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานเชียว

 

 

 

 

“แต่งเลยมั้ยครับไอ้คุณณุภา เอ้ย ภาณุ”เขื่อนแซวป๊อป โดยมีเพื่อนๆเป็นคอรัสช่วยเชียร์ทั้งคู่

 

 

 

 

“อะไรมึง กูรอมึงแต่งกับเฟย์ก่อนดีมั้ย หรือจะรอให้แก้วมีแฟนก่อนดี”ป๊อปหันไปหาน้องสาวตัวแสบและเค้าก็ต้องตกใจที่แก้วนั่งควงแขนโทโมะอยู่

 

 

 

 

“นี่งัยอาเฮีย แฟนแก้ว โชคดีจัง ไม่เสียแรงที่ตามอาเฮียมา ทั้งโมะขา ทั้งเฟย์ โอ้ย ฟินนน”แก้วพูดแล้วซบไหล่โทโมะ ฟางมองหน้าโทโมะยิ้มๆ และสะบัดหน้าหนีไป เค้าเองก็หว่านเสน่ห์เหมือนกันแหละหน่ามาว่าแต่เธอ ผู้ชายมันคงเป็นเหมือนกันทั้งโลก

 

 

 

 

“งั้นเหรอ ดีเลย ยินดีด้วยหมวยของเฮีย และก็น้องเขย”ป๊อปสะแหยะยิ้มให้โทโมะ

 

 

 

 

“คือมันไม่ใช่…”โทโมะกำลังจะพูด แต่

 

 

 

 

“ฟางอยากอยู่เที่ยวก่อนเลยมาลาทุกคน เจอกันที่กรุงเทพนะ เค้าอยากสวีทกันตามประสาคนรักหน่ะ”ป๊อปพูดแล้วโอบไหล่ฟาง และโบกลาเพื่อนๆแยกไป

 

 

 

 

 

“ทำไมเธอพูดแบบนั้น”โทโมะหันไปตะคอกใส่แก้ว

 

 

 

 

“อย่าคิดว่าไม่รู้นะ ว่านายคิดอะไรกับพี่ฟาง อาเฮียเล่าให้ฉันฟังหมดและ อย่าหวังเลยว่าจะแอ้มพี่ฟาง”แก้วกระซิบข้างหูโทโมะพร้อมเสียงอันร้ายกาจ นี่เป็นหนึ่งในแผนการที่เธอวางไว้สำหรับศัตรูหัวใจพี่ชายของเธอ

 

 

 

 

“อย่า มา ยุ่ง กับ ฉัน”โทโมะพูดเน้นทีล่ะคำอย่างจริงจัง แต่แก้วกลัวกระตุกยิ้มที่มุมปากเชิงท้าทายเค้า

 

 

 

 

“พี่ฟางเสร็จแน่”แก้วยักคิ้วอย่างผู้มีชัย แล้วลุกไปหาเฟย์ โทโมะไม่รอช้ารีบจะวิ่งตามป๊อปกับฟางไป

 

 

 

 

“โมะ จะไปไหน”จินนี่รีบลุกไปดึงแขนโทโมะเอาไว้ “อย่าตามเค้าไปเลยนะ” จินนี่พูดรั้งไว้

 

 

 

 

“ขอโทษนะ โมะรักฟางได้คนเดียวจริงๆ”โทโมะแกะแขนออกจากจินนี่ แล้วรีบวิ่งไป

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะพาฟางไปเที่ยวไหนเหรอ”ฟางถามป๊อปที่กำลังขับรถพาเธอไปเที่ยวไหนก็ไม่รู้ เค้าไม่ตอบแต่กลับผิวปากเป็นเพลงแทน

 

 

 

 

“ลีลาจริงๆเลยนะ จะพาไปไหนก็ไม่บอก”ฟางเอนเบาะลงนอน เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับหมีเจ้าเล่ห์อย่างเค้าอีกแล้ว

 

 

 

 

“นอน เอะอะก็นอน ไม่ไหวจริงๆเลยนะยัยอ้วน อย่าเพิ่งหลับไปหลับบนเรือโน่น”ป๊อปจอดรถแล้วดึงแขนฟาง

 

 

 

 

“งื้ออ อะไร พอคนจะนอนมาจอดรถท่าเรือซะงั้น”ฟางหันไปจิกจั๊กใส่เล็กน้อย และสะพายกระเป๋าลงจากรถไป

 

 

 

 

“ไปเร็วๆ อย่ามางอแงนะยัยลูกหมู คนยิ่งหนักๆอยู่ กระเป๋าเสื้อผ้านนี่บรรทุกแฝดมาอีกคนป่าวเนี่ย”ป๊อปลงจากรถไปแบกกระเป๋าใบโตของฟางที่หนักอย่างกับอะไรดี คนตัวเล็กได้ยินแบบนั้นยิ่งงอนเข้าไปใหญ่ เดินหนีเค้าไปอีก ลำบากเค้าต้องวิ่งตามยัยขาสั้น ฟางจะรู้มั้ยนะว่าทุกการกระทำของฟางไม่ว่าจะเวลาไหนสำหรับเค้ามันทำให้ยิ้มได้เสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่างัย พวกมันอยู่ไหน”เสียงเกรี้ยวกราดเสียงนึงกำลังคุยโทรศัพท์ด้วยความโมโห

 

 

 

 

“กำลังจะไปเกาะล้าน แล้วไปกันสองคนเนี่ยนะ ขอบใจแกมากตามมันต่อไป คอยรายงานฉันด้วย”เธอวางสายไป แล้วหันไปมองลูกสาวของเธอที่กำลังนอนหลับอยู่ เธอก็ยิ่งนึกโมโหขึ้นมา ธุระของชายหนุ่มว่าที่คู่หมั้นหล่อน ที่แท้ก็ไปกกอยู่กับนังหน้าด้านเพื่อนลูกสาวเธอนี่เอง

 

 

 

 

“ฉันคงใจดีกับเธอมากไปสิ่นะ ธนันต์ธรญ์” เพ็ญพักตร์กำหยิบคัตเตอร์มากรีดแทงใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของฟางในรูป หล่อนจะทำให้เธอเสียใจจนไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกเลย….

 

 

 

 

***ตอนหน้า ป๊อปฟางเพียวๆไม่เอี่ยวใครเลย ขอบคุณคอมเม้นที่ติชมนะคะ รู้ว่าฟิคกระจอกแต่แต่งมาก็สามสิบตอนแล้วก็อยากลงให้จบ เห็นคอมเม้นแล้วใจเหี่ยวเลย แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ เม้น 3-4 คนก็จะลงให้เค้าอ่านกันต่อไป ปล.มีใครฟังเพลงที่แนบฟิคบ้างมั้ย ถ้าไม่มีเค้าจะได้ไม่ใส่แล้ว***

X