Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
18) เชียงราย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"อื้อออออ!"ฟางพยายามจะตีมือปริศนาที่กลังปิดปากเธอเเน่นจนรู้สึกเจ็บ แต่บุคลปริศนานั่นกลับไม่นัหระอะไรเลยได้แต่ปิดปากฟางแล้วลากฟากไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่
"เสียงอะไรว่ะ!"
"อื้อ!!!"ฟางยังคงพยายามจะต่อต้านคนที่ปิดปากตัวเองอยู่อย่างไม่ลดละ
"เงียบๆหน่อยฟาง เดี๋ยวพวกมันก็เจอเราหรอก"เสียงที่คุ้นเคยทำให้ฟางนิ่งไปชั่ววูบก่อนที่เขื่อนจะปล่อยมือฟางออก นั่นเป็นเหตุให้ฟางหันหน้ากลับมาประจันหน้ากับเขื่อทันที
"คุณเขื่อน"ฟางเรียกชื่อเจ้านายอย่างตกใจ
"ชู่วว! เบาหน่อยครับ"เขื่อนยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะปากพร้อมส่งเสียงชู่วเบาๆ
"ขอโทษค่ะ แต่คุณมาที่นี่ได้ยังไงค่ะ"ฟางถามอย่างงงงวนทั้งที่เขาควรจะอยู่ที่กรุงเทพ แต่ทำไมถึงได้มาโผล่ที่นี่ได้ เขื่อนจ้ิงมองฟางอย่างไม่กระพริบตา ฟางที่ถามไปนานพอสมควร เขื่อนยังคงไม่ตอบคำถาม
"..."
"คุณเขื่อนคะ ฟางถามว่ามาที่นี่ได้ยังไง?"ฟางถามอีกรอบเมื่อเห็นว่าเขื่อนยังนิ่งจ้องหน้าเธอ เธอเองก็รู้สึดอึดอัดเหมือนกันที่อยู่ๆก็มีคนมาจ้องหน้าแบบนี้ไม่ยอมกระพริบตา
"...สวย"
"อะ เอ๋?"ฟางพูดออกมาอย่างอึ้งๆ ใบหน้าเริ่มแดงซ่านจากการชมเมื่อครู่
"สวยครับ"เชื่อนพูดออกมาเหมือนคนโดนสะกดจิต พูดพร้อมใบหน้าที่ดูเยิ้ม มองฟางตาไม่กระพริบ
"ขะ ขอบคุณค่ะ"ฟางพูดเสียงสั่นด้วยความเขิน อยู่ๆเขาก็มาชมเอาซึ่งๆหน้าแบบนี้ ถ้าไม่เขินก็คงจะไร้ความรู้มากแล้ว
"ออกนานเเล้วนะทำไมยังไม่กลับมาอีก"เฟย์พูดแล้วมองนาฬิกาก่อนจะเดินวนไปวนมาอย่างเป็นห่วงเจ้านาย
"ผมว่านั่งเถอะผมเวียนหัวเเล้ว"ป๊อปปี้พูดขึ้นในที่สุด ก๋เฟย์เดินแบบนี้ตั้งแน่สิบนาทีแรกที่เขื่อนหายไป จะเป็นห่วงอะไรขนาดนั้น
"ชั้นนั่งไม่ลงหรอกค่ะ"เฟย์พูดแล้วทำสีหน้าตรึงเครียด
"ไม่ได้พกก้นมาด้วยหรอครับ"ป๊อปปี้พูดขำๆ ให้หายเครียดแต่เฟย์กลับไม่ได้ยิ้มเเย้มอย่างที่ตั้งใจ
"โอเคผมขอโทษครับ ไม่ต้องเป็นห่วงไอ้เขื่อนมันมากหรอกมันเอาตัวรอดเก่งจะตาย"ป๊อปปี้พูดเพื่อให้เฟย์สบายใจ
"คนมึนๆแบบเค้าเนี่ยนะไม่น่าเป็นห่วง"เฟย์หันมาตอบกลับทันที ป๊อปปี้มองท่าทางแปลกๆของเฟย์ก่อนจะขมวดคิ้ว
"เป็นห่วงมันจริงๆสินะครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าเฟย์ เฟย์รีบหันหน้ามาหาป๊อปปี้ทันทีที่พูดจบ
"ชั้นไม่ได้เป็นห่วงเค้าสักหน่อย หวงยัยฟางต่างหาก"เฟย์รีบพูดแก้ทันที
"แต่ยัยเตี้ยนั่นก็ไม่ใช่คนมึนอะไรนะครับ ที่มึนน่ะไอ้เขื่อนไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้พูดแย่คนตรงหน้า
"เฟย์เปล่า"เฟย์ไม่รู้จะแก้ตัวยังตอนนี้ใบหน้ามันรู้สึกร้อนไปทั่วหมดแล้ว เฟย์รีบเบือนหน้าไปทางอื่นทันที ป๊อปปีมองแล้วอมยิ้มนิดๆ
"ที่แกหนีแม่มาเพราะอค่ยากจะมามาแต่งงานกับมันที่นี่งั้นหรอยัยกาญ!"เสียงใส่ของแม่ดังขึ้นมาเมื่อเรียกทั้งจองเบทั้งกายเข้ามาคุยเป็นการส่วนตัว
"แกทิ้งให้น้องแกต้องไปแต่งงานกับคนที่พึ่งเคยเห็นหน้ากัน"
"..."
"แม่ไม่รู้ว่าแก้วมันจะเป็นยังไงบ้าง จะถูกจับได้รึยัง"
"..."
"รู้อะไรมั้ย ถ้าเกิดโทดมะรู้ขึ้นมาว่าแก้วไม่ใช่กายอย่างที่เข้าใจอะไรมันจะเกิดขึ้น"
"..."
"เขาอาจจะเกลียดแก้ว โกรธแก้ว และอาจจะพาลพาให้พอแม่ของเค้าโกรธแม่ไปด้วย แล้วรู้มั้ยว่าแม่กับแม่โทโมะรู้จักกันมานานเท่าไหร่"
"คือกาญ..."
"ยัง แกยังไม่ต้องพูดแกมีหน้าที่ฟัง ฟังชั้นซะ"แม่พูดขัดทันทีที่กายเริ่มจะมีคำพุดโต้แย้ง ั่นเป็นเหตุทำให้กาญกลับไปเงียบเหมือนเดิม
"แม่ครับอย่าว่ากาญเลย"จองเบพยายามจะช่วย
"พอหยุดนายมันตัวดี พาลูกสาวชั้นหนีมาแล้วยังจะมาเเต่งงานอีก ถ้าเกิดมาก่อนไม่มาบอกชั้น ชั้นจะรู้มั้ยว่าพวกแกแอบมาแต่งงานกันที่เชียงใหม่นี่"
"..."
"กาญ แกเห็นแม่เป็นอะไร แกไม่เคารพแล้วแล้วหรือไง จะแต่งงานแกเป็นลูกสาว แกไม่คิดจะบอกแม่หน่อยหรอ"พุดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนลง
"กาญเคารพ..."
"เเล้วทำไมไม่คิดจะบอก ทำไมไม่ปรึกษา"แม่ถาม
"กาญกลัวว่าแม่จะห้ามเมื่อครั้งก่อน"กาญพุดแล้วก้มหน้างุด
"ครั้งก่อนที่ชแม่ห้ามเพราะแม่ตกลงจะให้แกแต่งงานกับโทโมะ และแกก็ตกลงแล้วนี่"แม่พูด
"ที่กาญตกลงไปเพราะแก้วกับมาก่อนเข้ามาช่วยพูดให้ทดแทนพระคุรแม่ต่างหาก"กาญบอกไปตามความจริง
"แกว่าไงนะ"แม่ถามอย่างไม่เข้าใจ
"อย่างที่กาญบอก ที่กาญตกลงเพราะแก้วกับมาก่อนมาช่วยพูด"กาญพูดซ้ำอีก
"แม่!!!"เสียงใส่แฝงไปด้วยความห้าวและหอบเหนื่อยดังขึ้นที่หน้าประตู มือสวยยืนเท้าไปที่ประตูแล้วก้มหน้าหอบเหนื่อย ทุกคนตางจ้องสายตาไปที่บุคคลปริศนานั่นทันที
...
...
...
"ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะโทโมะ"แม่โทโมะเดินมาแล้วเจอโทดมะอยู่ที่สวนหลังบ้านพอดีจึงเดินเข้ามาหา
"ครับ? ผมยังไม่ง่วง"โทโมะพูดแล้วยิ้มจางๆให้แม่
"แล้วไปไหนมาเมื่อตอนเย็นลูก"แม่ถาม
"ไปหากาญครับ"โทโมะตอบไปตามความจริง
"ห๊ะ ลูกนี่ยนะไปหากาญ เอ้า! แล้วไหนกาญล่ะไม่ได้พากลับมาด้วยหรอ"แม่พูดด้วยความแตกใจก่อนจะหันมาถามอีก
"เค้าไปเชียงรายเเล้วครับ"โทโมะพูดเสียงเรียบ
"ไปเชียงราย? ไปยังไง แล้วไมไปล่ะ"แม่ซัดคำถามใส่โทโมะไม่ยั้ง
"แม่ครับ พูดช้าๆผมตอบไม่ทัน"โทโมะพูด
"แม่ขอโทษลุก แม่แปลกใจทำไมอยู่หนูกาญไปไม่บอกแม่เลยละ"แม่ถาม
"เค้าไปทำธุระครับ 3 วัน"โทโมะตอบแล้วเบือนหน้าไปมองทางอื่น
"แล้วเราล่ะ ไม่ไปทานข้าวล่ะ ยังไม่ได้ทานอะไรเลยม่ใช่หรอ"แม่ถาม
"ทานแล้วครับ กาญทำให้ทาน"โทโมะตอบก่อนจะลุกขึ้น
"จะไปไหนลูก"แม่ที่เห็นโทโมะลุกขึ้นก้ถาม
"ผมจะไปอาบน้ำครับ เผื่อมันจะนอนหลับ"โทโมะตอบก่อนจะเดินออกไปช้าๆ
กิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว !!!!
เค้ากลับมาอัพให้ล้าววววววว
ไหนใครคิดถึงขอเสียงหน่อยเร๊ววววววววววววววว>< 5555 บ้าบอจัง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
