คือความรัก ...MY LOVE

9.8

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.33 น.

10 ตอน

40 วิจารณ์

14.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 กันยายน พ.ศ. 2557 20.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

1) คือ..ความรัก ตอนที่ 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

เรื่องยาว : คือ...ความรัก (My Love) ภาคต่อยายเฉิ่มหน้าใส ฯ

ผู้เขียน : ออมอนี่_cake

Rate : PG -17 [เรทรั่ว+ภาษาพ่อขุนรามคำแหงมหาราช...สาธุ]

PS# อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ เพราะมันไม่มี .... สวัสดีชาวโลก

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ตอนที่ 1

“ข้อแรก.เปลี่ยนมาพูดแทนตัวใหม่ ห้ามแทนตัวเองว่าพี่อีก”

“ข้อสอง.ออกจากบ้านพร้อมกัน นั่งมอร์ไซค์ฉันไปทุกวัน ขากลับก็ต้องรอไม่ว่าใครจะเลิกเรียนก่อน ก็ต้องมารอที่ห้องสมุดแล้วกลับบ้านด้วยกัน”

“ข้อสาม.จะไปไหนต้องโทรมาบอก ถ้าไม่อนุญาตก็ห้ามไป ก่อนนอนต้องโทรบอกฝันดีด้วย”

“ข้อสี่.วันธรรมดาตอนกลางวัน อนุญาตให้กินข้าวกับเพื่อนได้ แต่มื้อเช้ากะเย็นต้องทานด้วยกัน”

“ข้อสุดท้าย ถ้ามีคนเข้ามาจีบ ก็บอกไปว่ามีคนที่คบด้วยอยู่แล้ว หมายถึงมีแฟนแล้วนั่นแหล่ะ....เข้าใจนะ”

“แม่ง .... จะเข้าใจจริง ๆ อย่างที่พูดไหมวะ”

นอนเอาเท้าขึ้นก่ายหน้าผากมาร่วม ๆ ๓ ชั่วโมง

บนเตียงที่อุดมไปด้วยลูกรักแบมบี้ เอาตรง ๆ เอาจริง ๆ

นี่มันค่อนข้างไม่ใช่สไตล์ของผมเลยนะ ที่จะมานั่งพูด

นั่งเปลี่ยนชุดหรือจิบน้ำชายามบ่ายกับเจ้าตุ๊กตาสวมหมวก

หรือมีเขาอะไรเทือกนี้น่ะ...

แต่ที่มันดันมีทุกคอลเลคชั่นแบบนี้....

ก็เพราะยายเฉิ่มบ้านตรงข้ามนี่แหล่ะครับ

แม่คุณชอบอ้อน .....

จะเรียกว่าอ้อนได้ไหม?

ก็แค่ลากออกไปซื้อเจ้าหมวกฟางด้วยกันทุกครั้ง

ที่มีคอลเลคชั่นใหม่ ๆ

เอาน่า ผมบอกว่าอ้อนมันก็คืออ้อน

ผู้หญิงจะลากผู้ชายไปซื้อของเนี่ย

ถ้าไม่ใช่อ้อนแล้วจะเรียกว่าอะไร?

สุดท้ายแม้ผมจะไม่ได้เป็นคนออกตังค์เองก็เหอะ

ก็ผมมันยังเป็นแค่นักเรียน ม๖ นี่หว่า

จะไปมีปัญญาหาตังค์จากที่ไหนได้ล่ะครับ

รอก่อนเดี๋ยวมีเวลาไปหางานทำเก็บตังค์แต่งเมียก่อนครับ

เดี๋ยวจะรวยให้ดู จะเหมาให้หมดทุกหมวกเลยเอ้า!!!!

โด่..................

“ปากก็ห้อย ยิ้มทียังกะคนบ้า พูดไร้สาระได้ทั้งวัน.....นี่กูหลงรักยายเซ่อนี่มา ๓ ปีเต็ม ๆ ได้ไงวะ?”

เลื่อนภาพในมือถือมีอัลบั้มที่สร้างเสร็จสด ๆ ร้อน ๆ

หลังจากผ่านการรับน้องที่ไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไร

แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะสบายแบบโลกสวยเกินไปขนาดนั้น

อะไรคือได้มาร้อยกว่ารูป....งานเดียว?

จำได้ว่าแทบไม่ได้หยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าเลยนะ

เดี๋ยวคนโน้นลากไปที คนนี้ลากมาที ....

โอ่ย คนหล่อจะเป็นลม แต่ก็นั่นแหล่ะครับ

เกิดเป็นคนหล่อทั้งที มันก็ต้องมีน้ำใจครับ

แจกยิ้มบ้าง ตอบคำถามบ้าง แต่พี่หลายคนเกินไปนะ

เหนื่อย .... แต่ก็ดีที่ยังมีเวลาแอบถ่ายยายห้อยได้

ส่วนเรื่องความหล่อของผม มีใครไม่เห็นด้วย???

จบนะ

“แรร์ไอเท็มของคณะแพทย์ ชิ...”

คนเข้าหาทั้งวัน ทั้งวันจริง ๆ คนหล่อคอนเฟิร์มครับ

อย่าครับ...ผมรู้นะพวกคุณเกิดอารมณ์แบบ

ไอ้นี่ทำไมหลงตัวเองจังวะ !

ผมเปล่า เพื่อน พี่ ป้า ปู่ ย่า ทวด ฯลฯ

สรุปเลยทุกชั้นปีบอกเป็นเสียงเดียวว่าผมหล่อ

ไม่อย่างนั้นจะพากันยัดเยียดไอ้หน้าที่เชียร์เด้ออะไรนั่น

ให้ผมยิก ๆ รึ ....

เห็นป่ะ ผมหล่อจริง ๆ ไม่ได้โม้นะครับ

สรุปผมกำลังพูดถึงความฮอตของยายเฉิ่ม?

เอาล่ะ เดี๋ยวเล่าใหม่ ฮอต...ร้อนไปทั่วทุ่งจริง ๆ

ผมชักหนาวครับ เริ่มคิดตามที่ยายหอมเน่าบอกละ

เด็กอย่างผมจะไปรับมืออะไรได้

แม่นั่นมีคนมาชอบทุกเพศทุกวัย

ผมจะเอาอะไรไปสู้คนพวกนั้นกันล่ะ …..

เด็กกว่า

ประสบการณ์ (แพทย์) น้อยกว่า

....ทำไมไม่สู้กันเรื่องเพศละครับ???

พูดเพราะน้อยกว่า

เอาใจห่วยแตกกว่า

แม่ง ไม่มีดีสักอย่าง

ยกเว้น.....

หน้าตาครับ

ผมหน้าตาดีกว่า 5555555

นั่นแหล่ะครับ สาเหตุที่ผมคิดข้อตกลงอะไรโง่ ๆ

ที่เหมือนจะดูฉลาด แบบนั้นออกมา ....

เวลามันมีน้อยครับ ผมต้องนั่งอ่านหนังสือทุกวัน

เป็นอาทิตย์ และยังต้องมาคิดเรื่องสัญญา

ที่ผมอยากจะเป็นฝ่ายได้เปรียบให้มากที่สุด

ทำให้บางข้อมันดูโง่จริง ๆ

เฮ่อ... คุณว่ามันดูโง่ไหม?

“ไม่ใช่ว่านอนหลับ ตื่นขึ้นมาแล้วก็ลืม คิดว่าฝันไปนะเว้ย ไม่ยอมนะยายเฉิ่มเบ๊อะ!!!!!!!!!!”

...ตรู๊ด....

ไอเชี่ย....ไม่รับเบอร์กูแล้วครับ ลืมชัวร์

//ปึก อะ โอ้ย! คะ แอลคึ ฮะ ฮัลโหล//

“อ่ะ เอ่อ ทำไมรับช้าจังวะ”

ไอเชี่ย อยากเตะปากตัวเองล้านแปดครั้ง

นั่นแฟนนะว้อย ! ให้เกียรติด้วยครับ พูดให้มันดี ๆ ครับมึงครับบบบบ

//แก้วใจกำลังสับสนค่ะ//

“.....ระ เรื่อง”

ไอเชี่ย....โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง

ไอเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยย

ไม่ใช่ว่าสับสนเรื่องที่กูขอนะครับ

ไม่เอานะครับที่รักไม่ทำแบบนี้กับหล่อสิครับ

ไม่คิดได้แล้วเปลี่ยนใจ จะมากลับคำไม่ได้นะครับ

อายุก็มากแล้ว ทำอะไร พูดอะไรต้องคิดก่อนนะครับ

ตอนนั้นรับปากแล้วจะมาตัดเยื่อขาดใยกันตอนหลังแบบนี้ไม่ได้นะครับ

ผมจะฟ้องแม่นะครับ แม่จ๋า..................

//สับสนนิดหน่อยค่ะ//

“ก็มันเรื่องอะไรล่ะวะ!!!!”

//.....................//

“เฉิ่ม เออ แว่น โทษที ไม่ได้ตั้งใจ แบบว่าเออ ดูหนังอยู่ แม่ง นางเอกลีลาจะตายห่าอยู่แล้วยังไม่ยอมบอกรักอีก เออนั่นแหล่ะเลยโมโห....ขอโทษนะครับ”

//แอลคึว่าไงนะคะ ? แก้วใจขอโทษนะ แก้วใจกำลังศึกษาหัวใจจิ้งจกกับตุ๊กแกอยู่ เห็นว่าเป็นสัตว์ประเภทเลื้อยคลานเหมือนกัน ก็เลยกำลังสับสนค่ะ//

“...ห้ะ?”

//แก้วใจไม่ได้ฟังที่แอลคึพูดเลย 55555 แอลคึโทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ?//

“เอ่อ หิวยังล่ะ เย็นนี้จะทำสปาเก็ตตี้นะกินไหม”

//แก้วใจทิ้งไม่ได้เลยค่ะแอลคึ วันนี้ขอโทษนะคะรบกวนมารับลูฟฟี่ไปกินด้วยได้ไหม แก้วใจกลัวของจะเน่าก่อนอ่ะค่ะ ว้าย ลูฟฟี่อย่าลูก กินไม่ได้นะคะ กว่าหม่าม้าจะจับมาผ่าได้ใช้เวลานานนะคะ คายออกมาค่ะ คายออกมาๆๆๆๆ โธ่ ลูฟฟี่!//

“นี่แว่น ทำไมไม่ใช้หมูวะ จะผ่าศพคนมันก็ต้องใช้ของประเภทเดียวกันดิ่”

//ที่บ้านแก้วใจไม่มีหมูนี่คะ...........ที่บ้านแอลคึมีไหมคะ?????? ฮี่ๆๆๆๆ เดี๋ยวแก้วใจไปหาที่บ้านดีกว่า!!//

“ไม่มี หมูมันก็อยู่ที่ตลาดไหมวะแว่น”

//โอ่ย วันนี้แก้วใจไม่ไหวแล้วค่ะ มึนยาสลบมาก แก้วใจพักก่อนนะคะ พรุ่งนี้พาไปตลาดหน่อยนะคะ คุณแฟนแก้วใจ ....ลูฟฟี่ไปหาของกินบ้านแอลคึนะคะ หม่าม้าจะนอนแล้วง่วง แอลคึแค่นี้นะ ฝันดีๆๆ//

...คุณแฟนแก้วใจ...

ไอเชี่ย แม่ง เขินฝัด ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

*ชักดิ้นชักงอระดับสิบ*

สรุปผมรู้เรื่องไหม?

คุยกันร่วม ๆ ครึ่งชั่วโมง ผมได้อะไรบ้าง?

แก้วใจสับสนทางเพศ?

หัวใจตุ๊กแก ไส้ติ่งจิ้งจก?

ฝากลูฟฟี่ไปตลาดด้วยพรุ่งนี้?

เหยด......

ไม่รู้เรื่อง

คุยกันไม่รู้เรื่องครับ

รู้อย่างเดียวครับ ....

ผมโมโหใส่เธอ ขึ้นเสียงใส่ยายแว่นของผม

ไอเชี่ย .................

อยากลากตัวเองไปให้ท่านประยุทธ์ด่าวันศุกร์ตอน๖โมงเย็น

เพื่อใช้เวลานั้นคืนความสุขให้ผู้อ่านทุกคน

ให้ไอ้พระเอกรูปหล่อ แต่หยาบคายแบบผมคนนี้

ได้รับการลงโทษอย่างสาสม

จะปาหัวใจใส่เข่งใส่หน้าก็ไม่กันนะครับ .....

ผมไม่ถือแต่โทโมะคนนี้จะใช้หัวใจรับไว้ครับ

*โปรยจูบ*

ใช่เรื่องไหม?

ทำไงครับ หลับไปแล้วแน่ ๆ

แม่นั่น ถ้านอนคือนอน หลับคือสวัสดีชาวโลก

อย่าคิดจะปลุก เพราะไม่สำเร็จ

แบตหมดแล้วหมดเลย ไม่ต้องพยายามเสียบพาวเวอร์แบ้ง

Line ไหม?

มึงมี ID เค้าไหมกูถามแค่นี้

ไม่มีครับ ……………… *น้ำตาไหลแปบ*

แบบว่าพึ่งคบกันไงครับ

คือ ก็แบบยังไม่ได้ขอ เออนั่นแหล่ะ

ไม่มี..

ส่ง sms ครับมึง ถึงจะดูเชยไปหน่อยแต่ก็ทำได้เท่านี้

เพราะจริง ๆ ผมไม่สามารถเดาได้เลยว่ายายแว่นเธอจะมีไหม

พวกอ๊งแอ๊บโซเชียลอะไรประเภทนี้ คือเข้าใจไหมครับ

แฟนผม...ตามนั้นครับ อย่าให้พูดซ้ำมันเขิน อั้ยยะ!

แฟนผมเธอสุงสิงกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าต้นไม้และแมว

เธอชอบสิ่งไม่มีชีวิตที่เรียกว่าช่องจีโอกราฟฟิก

เกี่ยวกับสารคดีสัตว์โลกชาติพันธุ์ต่าง ๆ

และเธอโปรดปราน ตัวอย่างกระดูก เลือด มีดผ่าตัด

และ...ศพ

แม่จ๋า ....หนูกลัว

เอาตรง ๆ ผมไม่คิดว่าเธอจะมีมือถือประเภทถ่ายรูปได้

เล่นไลน์ ถ่ายรูปลงไอจี ทวิตเตอร์ เฟสบุ๊คของพี่มาร์คซักคะเบิก

หรือแม้กระทั่ง ไฮไฟว์ MSN เธอก็อาจจะไม่รู้จัก....

(ถ้าคุณไม่ก็ไม่รู้จักแสดงว่ายังแก่ไม่พอเท่าคนเขียนครับ 55555555)

สรุปว่าส่ง sms นะครับ

ไม่ว่าเธอจะจำได้ไหมในตอนนั้นที่ผมพูดไม่ดี

แต่ผมควรรับผิดชอบ มันจะได้รู้สึกแย่น้อยลงกว่าตอนนี้

พิมพ์ว่าอะไรดีครับ ....

เครียดครับ หยาบคายขนาดนี้ ....

จะให้ปรึกษาไอ้หมีบราวน์เพื่อนรักก็แลจะไม่เห็นทางสว่าง

ปากหมาพอกันทั้งคู่ ....

โซเชียลไง! มึงมีไว้ทำไมครับ

It’s me TOMO's status: “I need said..SORRY..with someone”

ขอแสดงสกิลระดับ 99 คะแนนรับตรงแพทย์นิดนึงครับ

ไม่นานเกินรอ แฟนคลับเป็นพัน ๆ

มันต้องมีสักข้อความที่ผมถูกใจ

แฟนคลับพี่โมะ อย่าทำให้ผิดหวังนะครับ

It’s me TOMO's status: “I need said..SORRY..with someone”

‘Sorry พ่อง'

ตัดทิ้งครับ

‘มึงจะ ENG เพื่อ ? จะย้ายสันญานอ่อ’

สัญชาติไหมมึง?

‘sorry sorry sorry เน็กกะปอจะเน็กกะปอจะเนกๆๆๆๆ’

จะป้อมึงสิ ห่าน...

คนไลค์เป็นพัน คนตอบเป็นร้อย

แม่ง ..... ไม่เหมาะสมกับคนหล่อสักข้อความ

ไหงแฟนคลับกูเป็นงี้ ?

‘พี่โทโมะจะง้อใครคะ? หนูไม่ยอมนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!’

พี่ก็ไม่ยอมหนูค่ะ

‘เค้าไม่รักก็อย่าได้แคร์สิคะ กลับมาค่ะ กลับมาตรงนี้มีพวกเราที่รักอยู่ตรงนี้เสมอนะคะ .....................บลาๆ’

ให้พี่จบไหม ให้ไปเรียนต่อเถอะครับพี่กราบ

‘if you sad about it …. You say in your heart , your feeling’

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เดี๋ยวนะ

ให้พูดตามที่รู้สึก ตามที่หัวใจคิด

มันจะติดเรทไหมวะอยากถามแค่นี้

เพราะในหัวตอนนี้ไม่มีอะไรเลย นอกจากวิถีแห่งผู้ใหญ่

ใครวะ คิดได้ดีขนาดนี้ ขอพี่ดูหน้าหน่อย

‘fang <3 tmp’

เชี่ย ....งานเข้า

เดี๋ยวไม่ถึงนาที ไอ้หมีบราวน์โทรมากรรโชกกูแน่ ๆ

.....ตรู๊ด.....

นั่นไง .... แม่งตายยาก

โอยยยยยยยยยยยยยยยยย กูเครียดของกูอยู่ดี ๆ

หาเรื่องใหม่มาให้กูอีกละ!

“ว่า”

//มึงคุยกะไรกับฟางจ๋าของกู//

“กูเปล่า”

//ฟางจ๋าตอบเฟสมึงครับ!!!!!!!!!!!!!//

“กูก็โพสลอย ๆ ช่วงโทโมะพบประชน ส่วนคุณรองหัวหน้าก็ทำตามหน้าที่ไหมมึง ดูแลทุกข์สุขไงครับ มึงอย่าคิดเยอะดิ่”

//แม่ง ไม่คิดเยอะได้ไงมึงเรียนคณะเดียวกัน เจอกันตลอด๖ปีนะไอ้เชี่ย!!!!!//

“......ไอฝัดมึงก็อยู่ ม.เดียวกันไหม มึงก็มาหาสิ อย่าร้อง”

//ฮืออออออออออออ ไอโหมะ จะติดป่าวไม่รู้ ลุ้นจะแย่อยู่ละ พลาดรับตรงไปนี่กูหวั่นใจมากครับมึง//

“มึงก็ไม่ได้โง่ ยังไงก็ติดอยู่ละ วิศวะเครื่องกลมึงน่ะ”

//มึง.... มึงเจอฟางจ๋าไหมวันนี้//

“ก็เจอ”

//เค้าถามถึงกูเปล่า ตอบตรง ๆ อย่าโกหกเพราะกูจะเสียใจมึงรู้ใช่ไหม//

“ไม่ถาม”

//ไอ่เฟี่ยยยยย มึงโกหก!!!!!!!!!!//

“เออ ถาม”

//จริงอ้ะ มึงอย่าหลอกกูนะ!!!!!!!! เดี๋ยวกูไลน์ไปคุยกับฟางจ๋าดีกว่า แค่นี้บาย//

“ไอ้ฝัด....กูเครียดอยู่ไหมครับมึง เฮ่อ.......................”

พูดตามที่รู้สึก.....เหรอวะ

รู้สึกว่ากูเลวที่โมโหใส่ พูดไม่ดีด้วย ....

แล้วจะเขียนยังไง คนหล่อเครียด

พิมพ์ ๆ ลบ ๆ มันอยู่นั่นเกือบ ๒๐ นาที

บ่องตงเครียดจริง ๆ ไม่รู้จะพิมพ์อะไร

“ขอโทษนะ”

เดี๋ยวถ้าเกิดยายแว่นถามขอโทษอะไร?

แล้วจะตอบอะไร

“ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่”

ถ้ายายนั่นไม่ได้ฟังตอนนั้น แล้วเกิดโมโหขึ้นมาจริง ๆ ล่ะ

มันจะได้ไม่คุ้มเสียหรือเปล่า ?

หรือควรเงียบ ๆ ไว้

บอกฝันดีกันไปแล้วก็ต่างคนต่างนอน

พรุ่งนี้เช้าไปรับเที่ยวตลาดแต่เช้า

ซื้อหัวใจหมูมาให้ยอดยาหยี

ได้ใจ และเผลอ ๆ อาจะจะได้รางวัลเป็นสิ่งที่คนหล่อหวัง

ไอฝัด....เขินฝุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่ต้องส่งต้องเสิ่งแม่งมันละ นอนเหอะมึงครับ

เสียดายออกซิเจนมาก มัวไร้สาระมาเป็นชั่วโมงละ

“ตั้งนาฬิกาปลุกให้เช้าหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวหัวใจน้องหมูหมด”

...send your message...

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...

กูจะ accept นาฬิกาปลุก!!!!!!!!!!!!!

งานงอก ..... พิมพ์ไปว่าไงวะ?

อารามตกใจ รีบเปิดข้อความที่ตัวเองพึ่งส่งไปหาเบอร์ที่เคยแต่โทร

ไม่เคยได้ส่งข้อความอะไรไปเลยตลอด ๓ ปีที่ได้เบอร์นี้มา

ทั้งกังวล ทั้งกลัวใจว่าจะทำอะไรที่เป็นหลักฐานให้อีกคนรู้ตัว

แม้ลึก ๆ แล้วก็อยากให้รู้ ...

แต่เพราะรู้ดีถึงความอ่อนต่อโลกและเดียงสาของอีกคน

จึงไม่อยากให้คน ๆ นั้นไม่สบายใจ และสับสน

จึงเฝ้าอดทนเรื่อยมา

หวังว่าเขาจะไม่ทำอะไรพลาดไปนะ

....delete....

มึงลบเพื่อ? กูยังไม่ได้อ่านไหม

.........ตื่นเต้นอะไร ? กดผิดทำไม !!!!!!!!!

แม่จ๋า มือหนูสั่น....มันลื่นกดพลาด แม่จ๋าช่วยหนูด้วย

Inbox: new message

LLk: ขอ....นะ

“เหมี้ยวววววววววววววววว”

....กรุณาติดตามตอนต่อไป....

Talk : พล็อตก่อนนอน ได้อึน ๆ มึน ๆ แค่นี้ค่ะ ขอโทษน้อง ๆ ที่เข้ามาตั้งใจอ่านหรือแค่แวะผ่านมาจริง ๆ T^T……พระเอกฉันเป็นคนป่าเถื่อนทำไม ? และนางเอกฉันทำไมเย็นชาไม่ใส่นมได้ขนาดนี้ ?

ขอบคุณสำหรับคำยินดีฮะ *โปรยสิว*