บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  102.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) 10 ความอิจฉาริษยา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะจ้ะนี่ใช่เรือนจันทร์เจ้าของพระยาพิชัยเดชาใช่มั้ยจ้ะ”กรที่ยืนตรงหน้าประตูร้องเรียก

คนใช้ในเรือนจันทร์เจ้า

 

 

 

 

 

 

“ใช่จ้ะว่าแต่พ่อหนุ่มมาหาใครหรอจ้ะ”คนใช้ในบ้านถามกร

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นคนรักของนันท์น่ะจ้ะ ชั้นมาหานันท์อยากจะทราบข่าวว่านันท์เป็นยังไงบ้าง”กรพูด ก่อนจะ

ถูกเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ใครน่ะจำปา”คุณเล็กกำลังจะออกไปข้างนอกก็เรียกจำปาที่เดินเข้ามาเมื่อเห็นกรเดินไปทางหลัง

บ้าน

 

 

 

 

 

 

“เห็นว่าขื่อพี่กรเนี่ยล่ะจ้ะ เค้าเป็นคนรักของพี่นันท์เค้าจ้ะ”จำปาตอบ

 

 

 

 

 

“อะไรกัน อีแค่บ่าวไพร่กล้ามากที่เชื้อเชิญผู้ชายเข้าบ้านแบบนี้”คุณเล็กพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

มาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร”ทันทีที่นันท์เห็นกรก็วิ่งไปกอดกรด้วยความรักและความคิดถึง

 

 

 

 

 

 

“นันท์ นันท์เป็นยังไงบ้าง นี่ซูบลงไปนะ เหนื่อยมากมั้ย”กรถามไถ่สารทุกข์สุขดิบนันท์

 

 

 

 

 

 

“ไม่จ้ะ นันท์ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ว่าแต่พี่กรเถอะมาหานันท์แบบนี้แล้วงานที่ไปรษณีย์ล่ะจ้ะ”นันท์ถาม

 

 

 

 

 

“พี่ลางานมาจ้ะไม่เป็นไรหรอก”กรพูดแล้วพานันท์ไปนั่งลงตรงที่นั่ง

 

 

 

 

 

 

“พี่กรเองก็ไม่น่าจะลำบากมาหานันท์ที่นี่เลยนะจ้ะ มันเสียการเสียงาน”นันท์พูด

 

 

 

 

 

“ก็พี่ทนคิดถึงนันท์ไม่ไหวนี่จ้ะ ถ้าพี่ไม่ได้เจอหน้านันท์พี่คงขาดใจแน่ๆ”กรพูดทำให้นันท์ยิ้มด้วย

ความขวยเขิน

 

 

 

 

 

“พี่กรก็พูดแบบนี้นันท์ก็เขินเป็นนะจ้ะ”นันท์ตีคนรักเบาๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

“นันท์พ่อของนันท์ขายนันท์ไว้ที่นี่เท่าไหร่หรอจ้ะ”กรถาม

 

 

 

 

“3พันบาทจ้ะ”นันท์ตอบ

 

 

 

 

 

 

“นันท์พี่สัญญานะ ว่าถ้าพี่เก็บเงินตามจำนวนแล้วพี่จะมารับนันท์ไปอยู่ด้วย เราจะแต่งงานกันเล็กๆ

ไม่ใหญ่โตมากแล้วพี่ก็จะลาออกจากเสมียนไปทำสวนผลไม้ เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความ

สุข”กรพูด

 

 

 

 

 

 

“พี่กร”นันท์ได้ยินเช่นนั้นก็โผกอดกรแน่นด้วยความรู้สึกตื้นตันที่คนรักไม่ทอดทิ้งเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ นี่เรือนจันทร์เจ้ากลายเป็นที่ที่แกเอาผู้ชายมาพลอดรักตั้งแต่เมื่อไหร่นังนันท์”คุณเล็กพูด

แล้วเดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

“นันท์เปล่านะจ้ะ นันท์ขอโทษจ้ะคุณเล็ก”นันท์ผละออกจากกรแล้วขอโทษคุณเล็ก

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าชั้นมาไม่ทันคงจะลากกันไปในห้องแล้วล่ะสิท่า”คุณเล็กว่า

 

 

 

 

“พวกผมไม่ได้มีเจตนาอย่างที่คุณหนูคิดนะครับ ผมแค่คิดถึงคนรักของผมเรากอดกันแค่นี้ไม่มีอะไร

จริงๆ”กรพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี หึ โดนจับได้แล้วก็มาโวยวายทำตัวเป็นคนดี นี่คงจะได้กันมากี่ครั้งแล้ว

ล่ะ”คุณเล็กดูถูก

 

 

 

 

 

 

“ผมให้เกียรตินันท์ผมรักนันท์ด้วยความบริสุทธ์ใจจริงนะครับ คุณหนูเป็นถึงลูกผู้ดีทำไมถึงมีความ

คิดแบบนี้ ชอบดูถูกคนที่ด้อยกว่าแบบนี้”กรว่า

 

 

 

 

 

เพี้ยะ คุณเล็กโมโหเดินมาตบหน้ากรทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกคิดว่าแกเป็นใคร บุกเข้ามาในบ้านชั้นแล้วยังว่ชั้นแบบนี้ จำปา เรียกคนงานผู้ชายเอาตัวมันออก

ไป”คุณเล็กว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงดังเอะอะอะไรกันยัยเล็ก นี่คุณพ่อกำลังป่วยอยู่นะ”ภาณุเดินเข้ามาดุน้องสาว

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ใหญ่มาก็ดีค่ะ พี่ใหญ่ดูสิคะนังนันท์มันกำเริบขนาดไหน มันกล้าเอาคนรักของมันมาพลอดรักกัน

ในบ้านของเรา นี่บ้านนะไม่ใช่ซ่อง ทุเรศ”คุณเล็กรีบฟ้องพี่ชายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ไม่ได้คิดจะทำเรื่องแบบนั้นนะจ้ะ”นันท์รีบว่า

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ คุณเล็กตบหน้านันท์หัน

 

 

 

 

 

 

 

“ยังจะมาเถียงอีก กอดกันกลมขนาดนี้แล้วยังกล้ามาพูดว่าไม่มีอะไรกันงั้นหรอ นังหน้าด้าน”คุณ

เล็กว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่คงจะต้องการผู้ชายมากสินะ อดอยากปากแห้งมากรึไงถึงได้นัดผู้ชายมาในบ้านแบบนี้”คุณ

ใหญ่ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าว่านันท์แบบนี้นะ”กรที่โมโหที่นันท์ถูกดูถูกก็เดินเข้าจะไปเอาเรื่องภาณุ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกคิดว่าเสมียนจนๆอย่างแกจะทำอะไรชั้นได้ แกก็น่าจะรู้ว่าพ่อของชั้นใหญ่ขนาดไหน สามารถ

ทำให้แกหายไม่มีอาชีพไม่มีงานทำอีกต่อไปก็ยังได้”ภาณุมองกรด้วยสายตาดูถูกแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กรพอแล้วจ้ะอย่ามีเรื่องเลย ตอนนี้พี่กรกลับไปก่นนะจ้ะชั้นสัญญาว่าชั้นจะส่งข่าวกลับไปหาพี่ พี่

กลับไปก่อนเถอะจ้ะ”นันท์ที่กลัวว่ากรจะมีปัญหาเพราะตนเองก็รีบขอร้องงคนรักให้ไป

 

 

 

 

 

“แต่ว่าพี่”กรยังแย้งเพราะห่วงนันท์

 

 

 

 

 

 

“ดี ไปเลยนะไม่ต้องมาเหยียบที่นี่ เสมียนชั้นต่ำ”คุณเล็กรีบว่ากรทันที กรมองแล้วกำมือแน่นก่อน

จะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ส่วนเธอ ในเมื่ออยากได้ผู้ชายมากจนร้อนให้ผู้ชายมาบำเรอความสุขถึงที่นี่คงจะอิ่มแล้วสินะ ไอ้

สม ลากแม่นี่ไปขังที่โรงเก็บของ ล่ามไว้ไม่ต้องให้ข้าวกิน พรุ่งนี้ปล่อยตัว”ภาณุสั่งลูกน้องตนเอง

แล้วเดินไป คุณเล็กมองนันท์อย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าฟางทำไมหน้าซีดๆไม่มีสมาธิเลย”ย่าจำปาถามเมื่อฟางช่วยย่าจำปาทำขนมช่วงบ่าย

 

 

 

 

 

 

“สีหน้าคุณฟางไม่สบายแบบนี้ไปพักก่อนก็ได้นะคะ พิมทำต่อเอง”พิมพูด

 

 

 

 

 

“ทานยารึยังล่ะฟาง”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะฟางไม่ป็นอะไร ฟางแค่รู้สึกว่าช่วงนี้ฟางฝันแปลกๆยังไงไม่รู้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟางฝันว่าอะไรล่ะลูก”ย่าจำปาถาม

 

 

 

“เกี่ยวกับผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนหนูค่ะ เธอชื่อนันท์”ฟางพูดทำให้ย่าจำปาตกใจมาก

 

 

 

 

 

 

“ฝันถึงนันท์ แล้วฟางฝันว่ายังไงบ้างล่ะ”ย่าจำปาที่ตกใจก็รีบถาม

 

 

 

 

 

“ฟางฝันเห็นเรื่องต่างๆของผู้หญิงที่ชื่อนันท์ตั้งแต่เค้ามาอยู่ที่เรือนจันทร์เจ้า เค้าถูกคุณใหญ่คุณ

เล็กแกล้งและเค้าก็มีคนรักชื่อกร พวกเค้ารักกันมาก ย่าคะ ทำไมหน้าฟางกับนันท์ถึงเหมือนกัน

คุณใหญ่ถึงหน้าตาคล้ายกับป๊อปปี้ นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่มั้ยคะ แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไม

ฟางต้องฝันถึงเรื่องต่างๆที่คุณใหญ่คอยทำร้ายนันท์แบบนี้รึว่าคุณใหญ่เค้าเป็นคนเลวคะ”ฟางพูด

ออกมาเพราะเธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องเห็นภาพที่คุณใหญ่ทำร้ายนันท์

หรือคุณใหญ่จะเป็นคนเหี้ยมโหด เลวอย่างที่ฟางเห็นในฝันนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่กับคุณเล็กเป็นลูกของพระยาพิชัยเดชาและคุณหญิงแขไข ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกแต่

เล็ก เลยถูกดูแลเอาใจใส่อย่างดี เป็นธรรมดาที่จะชอบอยากเอาชนะ เอาแต่ใจ ถึงแม้อารมณ์ร้า

ยลึกๆลงไปพวกเค้าเป็นคนดีนะ”ย่าจำปาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใจดีงั้นหรอคะแล้วทำไม ตบตีนันท์ จับนันท์ล่ามโซ่แบบนั้นละคะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เหตุการณ์วันนั้นทำไมฟางถึงรู้เรื่องล่ะ พี่ว่าพี่น่าจะพาฟางไปหาหมอนะจะได้ตรวจอาการ เพราะ

ฟางอาจจะคิดมากเก็บเอามาฝันแบบนี้ก็ได้”โทโมะตกใจเพราะไม่คิดว่าฟางจะเก็บและจดจำเรื่อง

ราวต่างๆได้ละเอียดแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่โทโมะหาว่าฟางบ้างั้นหรอคะ ฟางไม่ได้บ้านะพี่โทโมะ”ฟางหันไปว่าโทโมะทันที

 

 

 

 

 

“แต่ฟางกำลังหมกหมุ่นกับเรื่องอดีตที่เราเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นจริงรึเปล่าแบบนี้น่ะหรอ พี่ว่าถ้าฟางยัง

คิดมากแบบนี้ฟางเองจะต้องไปหาหมอเพื่อตรวจร่างกาย”โทโมะพูดตามความจริง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ฟางไม่ได้บ้าสักหน่อย”ฟางโมโหและน้อยใจโทโมะก็เดินออกไปจากบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ได้บ้าสักหน่อย จริงสิ ถ้าเรื่องในฝันเราคือเรื่องอดีตที่อยู่ที่เรือนจันทร์เจ้า บางทีเราไปที่

เรือนนั่นอาจจะเจออะไรก็ได้”ฟางพูดแล้วเดินข้ามรั้วไปที่เรือนจันทร์เจ้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆปล่อยนันท์ไปเถอะจ้ะ นันท์ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครว่านะจ้ะ”นันท์ที่ถูกล่ามโซ่ที่โรงเก็บของ

ร้องไห้สะอึกสะอื้น แล้วมองไปที่หน้าต่างที่เป็นเวลาโพล้เพล้ยามเย็น หญิงสาวอยู่ในนี้มานาน

หลายชั่วโมงแล้ว พระยาพิชัยเดชากำลังป่วยแถมคุณหญิงแขไขก็ไปต่างังหวัดอีกด้วย ตอนนี้ไม่มี

ใครมาช่วยเธอได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

“พี่นันท์ พี่นันท์ได้ยินจำปามั้ยจ้ะ”เสียงกระซิบค่อยๆของจำปาร้องเรียกให้นันท์รีบคลานไปที่ฝา

ผนังที่แตก

 

 

 

 

 

 

“จำปา จำปาช่วยพี่ด้วยฮือๆ มันเริ่มมืดแล้วพี่กลัว”นันท์พูดขอร้องจำปา

 

 

 

 

 

 

“นันท์ นันท์อยู่ในนี้จริงๆด้วยพี่กรอยู่นี่นะ”กรที่ถูกจำปาตามตัวและแอบเข้ามาในเรือนจันทร์เจ้าอีก

ครั้งก็พูดบอกนันท์ทำให้นันท์ได้ยินเสียงคนรักก็น้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจอย่างยิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร พี่กรมาช่วยนันท์แล้วใช่มั้ยจ้ะ พี่กรนันท์ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วฮือๆ”นันท์รีบร้องไห้บอกคนรัก

 

 

 

 

 

 

“โธ่นันท์ ทำไมนันท์ต้องมาลำบากแบบนี้นะ พี่จะช่วยนันท์เอง”กรพูดแล้วเหมือนเสียงกำลังงัดฝาก

ระดานไม้ที่เป็นผนังเข้ามาช่วยนันท์ นันท์เองกพยายามแกะโซ่ที่ล่ามตัวเธอออก

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กรพี่นันท์แย่แล้วคุณใหญ่มา”จำปาพูดกระและนันท์ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กรไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวคุณใหญ่จะเห็นพี่แล้วทำร้ายพี่เอา”นันท์พูดเพราะกลัวคนรักจะเป็นอะไรไป

 

 

 

 

 

 

แอ้ด ภาณุไขกุญแจเข้ามาในโรงเก็บของแล้วแกะโซ่ที่ล่ามนันท์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะมองชั้นอีกนานมั้ยห้ะ รึว่าอยากโดนดีอีก”ภาณุว่านันท์

 

 

 

 

 

 

“ทำไมกันคุณใหญ่บอกเองไม่ใช่หรอคะว่าจะปล่อยนันท์พรุ่งนี้”แม้จะดีใจแต่นันท์เองก็อดสงสัยไม่

ได้

 

 

 

 

 

 

“เพราะคุณพ่อกำลังหายหรอกน่า เดี๋ยวถ้าท่านรู้ว่าคนใช้คนสนิทหายไป จะซวยชั้นกับยัยเล็ก

พอดี”ภาณุพูด นันท์ถึงกับหายสงสัย เพราะอย่างนี้สินะถึงปล่อยเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“อ้อ ถ้าเธอเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อชั้นล่ะก็ เธอเจอเล่นงานหนักกว่านี้แน่”ภาณุพูดขู่แล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร”ทันทีที่ถูกปล่อยตัว นันท์รีบวิ่งไปตรงที่กรและจำปาซ่อนแล้วกอดกรแน่นด้วยความรัก

 

 

 

 

 

“หนีไปกับพี่นันท์”กรรีบพูด

 

 

 

“ไม่ได้นะจ้ะ นันท์ถูกพ่อขายขาดมาที่นี่แล้ว นันท์ไม่อยากให้พ่อแม่เดือดร้อน”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เองก็ไม่อยากให้นันท์ลำบากแบบนี้ นันท์หนำกับพี่เถอะ”กรยังยืนยันคำเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะพี่กร นันท์ทนอยู่ที่นี่ได้ แค่นันท์รู้ว่ามีพี่กรที่คอยรักและห่วงนันท์แบบนี้ก็เพียงพอให้

นันท์มีแรงที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปแล้วจ้ะ”นันท์พูดก่อนจะให้จำปาไปส่งกรตามทางเดินที่พากรมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อยู่ไหนน่ะฟาง”โทโมะที่เห็นว่าฟางงอนตัวเองแล้วหายไปนานก็เดินออกมาร้องเรียกฟางที่

เรือนันทร์เจ้า

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะคุณทำให้คุณฟางหายไปแบบนี้ แย่ที่สุด”แก้วที่เลิกงานแล้วเดินตามโทโมะมาช่วยหาฟางก็

ว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่เลิกแขวะชั้นแล้วตามหาฟางเถอะน่า น่ะมืดแล้วด้วย”โทโมะเถียงกลับ

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ที่โรงเก็บของเก่าไงคุณโทโมะ”แก้วและโทโมะที่ตามหาทั่วตัวเรือนไม่เจอก็นึกได้ทั้งคู่รีบ

วิ่งไปที่โรงเก็บของเก่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟา/คุณฟางง”โทโมะและแก้วตกใจที่เห็นฟางเป็นลมตรงที่หน้าโรงเก็บของเก่าก็รีบพาฟางกลับ

ไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟางชอบฝันเห็นว่าภาณุทำร้ายนันท์ เอ แล้วที่นันท์ถูกภาณุปล่อยตัวฟางจะเหนภาพนั้นรึเปล่านะ 

 

 

 

โทษทีน้าาา ที่หายไป วันเสาร์ไปขึ้นดอยลงดอยมาเลยน้อค พึ่งฟื้นคืนชีพพพพ

 

 

 

กลับมาแล้วอย่าพึ่งหายไปน้าาาาาา ไรเตอร์ฟื้นเเล้วววว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา