The Ghost Girl ขโมยหัวใจยัยผีสาว

 

 

 

          "นี่นาย ตื่นได้แล้วว" 

 

          

 

          "อื้อ.." 

 

 

 

          "นี่จะไม่ตื่นใช่มั้ย ได้"

 

 

          "โอ้ยย นี่ทำอะไรของเธอนี่ยัยเตี้ย"

 

 

      ร่างสูงตะโกนเสียงดัง เมื่อร่างบางที่อวบอัด ปล่อยตัวลงมาทับตัวเขาเต็ม

 

 

 

          "แล้วทำไมไม่ยอมตื่นเล่า"

 

 

          "ก็ง่วงนี่ ขอนอนหน่อยไม่ได้รึไง ว่าแต่เธอ...."

 

 

          "อะไร"

 

 

     จะไม่ให้เขาอึ้งได้ไง ก็ตอนนี้ฟางกำลังคร่อมเขาอยู่..

 

 

          "แต่เช้าเลยหรอฮึ"

 

 

     ร่างสูงพูดพลางกอดเอวร่างบางไว้บาง ทำเอาคนตัวเล็กลุกขึ้นแทบไม่ทัน

 

 

          "ไอ้หมีบ้า ทะลึ่ง นาย..อื้อ"

 

 

          จู่ๆเขาก็โน้มหน้าเข้ามาจูบเธอ

 

 

          "เรียกว่าป๊อปก็พอนะ" เขายิ้มก่อนที่จะลุกไปห้องน้ำ ปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งอึ้งอยู่อย่างนั้น

 

 

          "คนบ้า" เธอบ่นออกมา ก่อนจะแอบยิ้ม

 

 

 

 

 

          "ป่ะ ไปกันเถอะ"

 

 

          "ไปไหนอ่ะ"

 

 

     ยังไม่ทันที่ฟางจะหายสงสัย ป๊อปปี้เข้ามาจูงมือเธอให้เดินตามไป จนลงมาที่หน้าคอนโด

 

 

          "จะพาฟางไปไหน"

 

 

          "ไปเที่ยว"

 

 

          "ห้ะ เที่ยว? เที่ยวไหน แล้วฟางจะไปได้ยังไง"

 

 

          "คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง" เขาหันมาแล้วส่งยิ้มหวานให้ฟาง ทำเอาหัวใจน้อยเต้นรัว

 

 

 

 

 

          "โห สวยจังเลยอ่ะ"

     ร่างบางพูดถึงเมื่อเขาพาเธอมาถึง ตลาดกลางคืน ริมแม่น้ำ ไฟจากเรือขนส่งและไฟจากตึกที่ส่องลงมา ทำให้บรรยากาศดูสวยโรแมนติก แต่ที่นี่มันดูคุ้นมากสำหรับฟาง

 

 

          "ไปข้างไหนกันเถอะฟาง"

 

 

     ป๊อปปี้จูงมือฟางไม่ปล่อย จนทำให้เธออดขำไม่ได้ ก็เล่นจับแบบนี้ ทำให้แขนของชายหนุ่มดูแปลกๆ เพราะคนอื่นไม่ได้มองเห็นเธอเหมือนเขา ทำให้แอบมีคนมองมาทางเขาไม่น้อย

 

 

          "ฟาง กินไอติมไหม"

 

 

          "ฟางจะกินได้ยังไงละ ป๊อปกินเถอะ"

 

 

          "นั่นดิ ลืมเอาธูปมาด้วยอ่า"

 

 

          "ขืนป๊อปเอามาจุดตรงนี้ ได้มีคนหาว่าบ้าแน่"

 

 

          "งั้นเอาไอติมโคนนึงครับ" ป๊อปปี้สั่งไอติม ทำเอาคนขายเลิ่กลั่ก รีบทำให้ชายหนุ่ม ก็เขาเล่นมาพูดคนเดียวหน้าร้านซะยังงั้น

 

 

 

          "อร่อยอ่ะ ป๊อปอยากให้ฟางกินจัง"

 

 

          "กินไปเถอะ อิอิ เลอะปากแล้ว"

 

 

          "เลียให้หน่อยสิ โอ้ย" มือเล็กฟาดเข้าไปเต็มแขนแกร่ง

 

 

          "ป๊อป ร้านสร้อยตรงนั้นสวยจัง ไปดูกันไหม"

 

 

          "ไปสิ" เขาพูดพลางจูงมือฟางไปที่ร้านเครื่องประดับจากหิน

 

 

          "สวยจังเลย"

 

 

          "ฟาง สร้อยเส้นนี้สวยอ่ะ ป๊อปว่าเหมาะกับฟางนะ"

 

 

          "ไหนฟางขอดูหน่อย"

 

 

     ทันทีที่ฟางจับสร้อยเส้นนั้น จู่เธอเหมือนอะไรมาบีบหัว รู้สึกมึนไปหมด จนมีเหตุการณ์นึงผุดขึ้นมาในจิตใต้สำนึกของฟาง

 

 

 

          'สวยจังเลยอ่ะ พิช ว่าเหมาะกับฟางไหม'

 

          'ชอบอันไหนก็รีบๆเลือกซิฟาง พิชรีบนะ'

 

          'อ่าวเหรอ งั้นไปกันเลยก็ได้'

 

 

          "โอ้ย"

 

 

          "ฟาง ฟางเป็นอะไร"

 

 

ขอโทษที่หายไปนานนะ อัพแล้วจ้า แต่น้อยหน่อย