So Hot รักร้ายมัดใจนายสุดฮอต

9.3

เขียนโดย iamam

วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.12 น.

  20 chapter
  22 วิจารณ์
  25.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557 15.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) จินนี่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"พิมเขาไปสบายแล้วค่ะ คุณพ่อคุณแม่อย่าเสียใจเลยนะคะ" ฉันกอดปลอบคุณแม่ที่ยืนอยู่ริมแม่น้ำ

เพื่อเอากระดูกมาลอยอังคาร

 

 

"ฟาง แม่ยังทำใจไม่ได้เลยลูก แม่ว่าแม่จะไปวัดหน่อย ไปทำบุญให้ลูกพิม"

 

 

"ค่ะ ฟางฝากดูพ่อจันแม่ออมหน่อยนะคะ ท่านคงทำใจไม่ได้แน่ๆ" ฉันบอกคุณพ่อคุณแม่ พ่อจันกับ

แม่ออมนับจากรู้ข่าวว่าพิมจากไปก็นิ่งเงียบ ไม่สดใสเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้ท่านปฏิบัติธรรมอยู่ในวัด

แถวบ้าน 

 

 

"ได้จ้ะ แม่ฝากฟางด้วยนะป๊อป" คุณแม่หันไปบอกป๊อป

 

 

"ครับ" ป๊อปปี้รับปาก

 

 

"จ้ะ ป่ะพ่อ" กฃคุณแม่หันไปชวนคุณพ่อที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วท่านทั้งสองก็เดินไป เหลือเพียงฉันกับ

ป๊อปปี้ที่ยังยืนอยู่ที่เดิม

 

 

"เป็นไงเรา โอเคยัง" ป๊อปขยับมาใกล้ฉัน และเอามือลูบหัวฉันเบาๆ

 

 

"ยังหรอก ฟางใจหายหน่ะ" ฉันบอกป๊อปไปแบบเศร้าๆ

 

 

"หายไปอยู่กับป๊อปอ่ะดิ" ป๊อปเล่นมุกหรอ

 

 

"่เล่นไรเนี่ย แป๊กซะ ฮ่าๆๆ" ถึงฉันจะพูดแบบฉันแต่ฉันก็หัวเราะนะ

 

 

"ฮ่าๆๆ แต่ฟางก็ยิ้มออกนะ แค่นี้ก็ดีแล้ว" ซึ้งจัง

 

 

"ขอบคุณที่อยู่ข้างๆกันนะ" ฉันบอกป๊อป ป๊อปจับมือฉัน

 

 

"ยินดีเสมอครับ" เขาพูดแล้วยิ้ม รู้สึกปลอดภัยชะมัด

 

 

"ป๊อปจำเรื่องที่โรงพยาบาลได้มั้ย ที่ป๊อปถามว่ามีอะไร แล้วฟางบอกว่าไม่มีอะไร" ฉันว่าฉันควร

บอกป๊อปนะ

 

 

"ได้สิ มันเรื่องอะไรหรอฟาง" ป๊อปจริงจังมากขึ้น

 

 

"คือฟางรู้สึกว่ามีคนตามฟางตลอดเวลา ตามถ่ายรูปก็มีนะ ตอนแรกฟางคิดว่าเป็นแฟนคลับป๊อปรึ

เปล่าแต่มันก็ไม่ใช่อ่ะ ฟางไม่ได้วิตกไปเองนะ มันมีคนตามจริงๆ ฟางคิดว่าเป็นฝีมือของพิม แต่พอ

พิมไปจากพวกเราแล้ว มันก็ยังตามฟางอยู่ ฟางพูดตรงๆนะ มันน่ากลัว ศัตรูที่มองเห็นยังไม่น่ากลัว

เท่านี้เลย" ฉันเล่าให้ป๊อปปี้ฟัง

 

 

"เรืองใหญ่ขนาดนี้ทำไมฟางไม่บอกป๊อปล่ะ" 

 

 

"ก็ตอนแรกฟางไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ไง" ฉันบอกตามตรง

 

 

"ไม่ได้นะ ต่อไปนี้ต่อให้เรื่องมันจะเล็กแค่ไหน ฟางก็ต้องเล่าให้ป๊อปฟัง ป๊อปเป็นห่วงนะ" เขามอง

ฉันตรงๆ นี่ไง มันรู้สึกดีแบบนี้ไง

 

 

"โอเคๆ" ฉันบอก

 

 

"ดีมาก ป๊อปว่าช่วงนี้ฟางอย่าอยู่ห่างจากพวกเราเลยนะ มันอันตราย" 

 

 

"ได้สิ" ป๊อปกอดฉัน มันอบอุ่นและปลอดภัยมาก ฉันไม่กลัวอะไรเลยนะ ถ้าฉันได้รับอ้อมกอดแบบ

นี้ทุกวัน

 

 

 

"ป๊อปปี้" มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกป๊อปปี้จากด้านหลังของพวกเรา

 

 

"จินนี่" ป๊อปมีท่าทีที่ตกใจมาก แฟนเก่าป๊อปสินะ เธอดูสวยน่ารักมากๆเลยแหละ ไม่แปลกเลยที่

ป๊อปจะรักเธอ

 

 

"คิดถึงจังเลยค่ะ" แล้วเธอก็วิ่งมากอดป๊อป เขาคงเป็นเพื่อนกันแล้วคิดถึงกัน เพื่อนกันคิดถึงกัน

กอดกันมันไม่แปลกหรอกใช่มั้ย

 

 

"เอ่อ จิน พอก่อนๆ" ป๊อปผลักจินนี่ออกเบาๆ

 

 

"อ่อ โอเค นี่ใครกันค่ะ" จินนี่มองฉันด้วยหางตา ให้ตายสิ ฉันไม่ชอบสายตาแบบนี้เลย

 

 

"นี่ฟาง แฟนป๊อปเอง ฟางนี่จินนี่นะ เพื่อนที่ไปเมืองนอกเพิ่งกลับมา" ป๊อปปี้แนะนำฉันให้จินนี่รู้จัก

 

 

"สวัสดีค่ะ" ฉันบอก น่าจะรุ่นเดียวกันนะ

 

 

"ดีจ้ะ" จินนี่เธอมอบสายตาแบบนี้ให้ฉันอีกแล้วนะ ร้ายจริง

 

 

"ป๊อปฟางอยากไปหาแก้วอ่ะ ฟางไปก่อนนะ ป๊อปอยู่คุยกับเพื่อนเก่าไปก็ได้" ฉันบอกและกำลังจะ

เดินไป ที่ฉันปล่อยป๊อปให้อยู่กับจินนี่ เพราะฉันไว้ใจป๊อปนะ คนรักกันต้องไว้ใจกันไม่ใช่หรือไง

 

 

"ฟาง ให้ป๊อปไปส่งนะ" ป๊อปเขาเลือกฉัน เห็นหรือยัง

 

 

"ได้ๆ" ฉันหันไปบอกป๊อปปี้

 

 

"โอ้ย ป๊อปค่ะ จินนี่ปวดข้อเท้าอ่ะ" จู่ๆ จินนี่ก็ล้มลงไปกับพื้น เอ๊ะ คิดจะเปิดสงครามกับฉันงั้นหรอ

 

 

"เอ่อ" ป๊อปกำลังลังเล

 

 

"ไปดูจินนี่ก่อนเถอะ" ฉันบอก ก็ฉันมันนางเอกนิ แต่ฉันเป็นนางเอกที่ไม่ยอมคนซะด้วยสิ

 

 

"จินนี่เป็นไงมั้ง" ป๊อปไปประคองจินนี่ลุกขึ้นมา พูดเลย เอาตุ๊กตาทองมั้ย ก็ดูสิ จินนี่เล่นซบป๊อป

ขนาดนั้น ฟางไม่ไหวแล้วนะ

 

 

"โอ้ยย" ฉันทุ่มทุนสร้างมากงานนี้ ฉันเอาเศษแก้วที่เขาโรยกันไว้ตรงต้นไม้ขึ้นมา แล้วเอาขา

เหยียบให้ทะลุรองเท้า 

 

 

"ฟาง" งานนี้ฉันชนะเห็นๆ ฉันไม่ยอมหรอก ป๊อปวิ่งมาหาฉันก่อนที่ฉันจะยืนไม่ไหว ฮึย เจ็บสิค่ะ

 

 

"ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้นะ" ป๊อปดุฉันเฉย 

 

 

"ดุเค้าหรอ ไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกะเค้าเลย" ฉันแกล้งงอน

 

 

"ไม่เอา แฟนเจ็บ เค้าต้องดูแลแฟนสิ" ป๊อปง้อน่ารักจัง

 

 

"ดูแลยังไง" 

 

 

"ยังไงดี" ป๊อปทำท่าคิด

 

 

"เอาแก้มมาหอมก่อน" ฉันแกล้งยั่วโมโหจินนี่ที่ยืนมอง

 

 

"อ่ะ" ป๊อปยื่นแก้มมาใกล้ฉัน 

 

'ฟอดดดด' ฉันหอมแก้มป๊อป

 

 

"น่ารักจัง" ฉันยิ้ม

 

 

"หอมบ้างๆ" ป๊อปอ้อนๆ

 

'ฟอดดดดด' เต็มปอดมั้ยล้ะ

 

 

"หอมจัง ไว้ให้ป๊อปหอมทุกวันเลยนะ" 

 

 

"ได้สิ ให้หอมวันละหลายๆรอบเลย" ฉันยิ้มเมื่อเห็นหน้าจินนี่

 

 

"เดินไหวมั้ยเนี่ย มาป๊อปอุ้ม"แล้วเขา็ช้อนตัวฉันอยู่ในวงแขน หนักมั้ยนะ

 

 

"ป๊อปแล้วเพื่อนป๊อปล่ะ จะปล่อยเขาไว้งี้หรอ" ฉันสวมบทนางเอกอีกครั้ง

 

 

"เอ่อ จินนี่ไว้วันหลังเราค่อยคุยกันนะ แล้วเดินไว้มั้ย ถ้าไม่ไหว ป๊อปจะเรียกลุงสมมาช่วย" ลุงสม

คือลุงคนขับรถของบ้านป๊อป

 

 

"ไหวค่ะ ไว้เจอกันนะคะ" แล้วคุณเธอก็เดินตัวปลิว ไหนบอกเจ็บข้อเท้า

 

 

 

"เป็นไงตัวแสบ ร้ายนักนะ ป๊อปเห็นฟางทำสงครามสายตากับจินนี่ด้วย" เขาเห็นหรอ

 

 

"ก็จินนี่ร้ายก่อนนะ เขาต้องการป๊อป ฟางรู้" ฉันพูด

 

 

"แต่ป๊อปต้องการฟางมากกว่า" ฉันยิ้มหน้าบานเลย

 

 

"อย่าเปลี่นใจล่ะกัน ฟางร้ายนะจะบอกให้" ฉันพูด

 

 

"ร้ายก็รัก"

 

 

"บ้า เขินนะ ไปได้แล้ว เจ็บเท้า ไม่น่าลงทุนขนาดนี้เลย" มันเจ็บจริงๆนะเอ้อ

 

 

"ฮ่าๆๆ ไปทำแผลที่คลินิกล่ะกันน้อ" แล้วป๊อปก็อุ้มฉันไปขึ้นรถเพื่อที่จะไปคลินิกเพื่อทำแผล

 

 

อัพแล้วนะค่ะ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา