So Hot รักร้ายมัดใจนายสุดฮอต

9.3

เขียนโดย iamam

วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.12 น.

  20 chapter
  22 วิจารณ์
  25.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557 15.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) จุดจบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ป๊อปนี่มันสองวันแล้วนะ หลับนานไปรึเปล่า ตื่นได้แล้ว"

 

 

"....."

 

 

"เฮ้ออ นี่หรอของขวัญวันเกิดฉัน นอนโชว์ฉันนี่นะ มันไม่เห็นเวิร์คเลยสักนิด ยัยแก้วก็กำลังจะแต่ง

งาน เมื่อวานก็เป็นวันเรียนจบของพวกเรานายก็ไม่ได้ไป ฉันเลยไม่ได้ไปด้วยนี่ไง นายนี่นะ"

 

 

"....."

 

 

"ป๊อป เมื่อไหร่จะตื่น ห้ะ ถ้านายไม่ฝื้นฉันจะหาเจ้าบ่าวคนใหม่แล้วนะ"

 

 

"....."

 

 

"ป๊อป ฮึก ฟางคิดถึงนะ" ฉันยังคงพูดกับป๊อปที่นอนนิ่งบนเตียงคนไข้ต่อไป

 

 

"ฟางพอเถอะนะ อย่าร้องไห้เลย ไอ้ป๊อปฟื้นมามันจะไม่สบายใจเอานะ" แก้วเดินมาปลอบฉัน

 

 

"แต่มัน 17 วันแล้วนะ ไหนหมอบอกว่าป๊อปแค่เหนื่อยต้องการพักไง พักร้อนรึไง ยาวไปนะ" 

 

 

"เอาน่า เดี๋ยวมันก็ฟื้นแหละ" 

 

ก๊อกๆๆๆ

 

"เชิญค่ะ" ฉันปาดน้ำตาและบอกคนข้างนอกให้เข้ามา

 

 

"อ้าว น้องฟาง" หายไปตั้งนาน

 

 

"สวัสดีค่ะพี่บอม" พี่เขากลับมาแล้ว

 

 

"ครับ พี่มาเยี่ยมป๊อปปี้น่ะ อ๋อ แล้วมาบอกข่าวดีด้วย" ห้ะ ข่าวดี

 

 

"ค้ะ ทางนี้ดีกว่าค่ะ ป๊อปกำลังหลับอยู่" ฉันกับพี่บอมออกมาคุยนอกระเบียง

 

 

 

 

 

"น้องแก้ว ไปนะ บายๆ" พี่บอมบอกลาแก้ว 

 

 

"ครับ บายๆ" แก้วบอกลา

 

 

"น้องฟางอย่าลืมนะ" พี่บอมย้ำเรื่องนั้น

 

 

"ค่ะ ลืมได้ไง สำคัญขนาดนี้" ฉันพูดไป 

 

 

"งั้นพี่ลาล่ะ บายครับ" 

 

 

"บายค่ะ"

 

 

"ไอ้ป๊อป แกเห็นป่าว ฟางสวีทกับพี่บอมเนี่ย ไม่ฟื้นระวังโดนงาบนะเว่้ย" แก้วขู่ป๊อป

 

 

"บ้าน่าแก้ว เมื่อกี้พูดอะไรครับๆ ทอมป่ะเรา" ฉันแกล้งแหย่แก้ว

 

 

"บ้า ไม่ใช่ซะหน่อย" 

 

 

"อิอิ พี่โมะล่ะ ปกติเห็นตัวติดกัน" ฉันถาม

 

 

"เออ แก้วลืมนัดพี่แกอ่ะ แก้วต้องรีบไปล่ะนะบายๆนะฟาง แล้วเจอกัน" แล้วแก้วก็วิ่งไป

 

 

"อย่าวิ่งสิ เดี๋ยวล้ม เฮ้ออ" ฉันถอนหายใจออกมา

 

 

"อื้ออ" ป๊อป เสียงป๊อปรึเปล่า ฉันรีบหันไปหาป๊อปปี้ทันที

 

 

"ป๊อป ป๊อปฟื้นแล้ว ฮึก ฟางคิดถึงป๊อปเป็นบ้าเลยนะรู้ไหม" ฉันวิ่งไปกอดเขาทันที

 

 

"ฟาง ขอน้ำหน่อย" ฉันหยิบน้ำให้ป๊อปทันที 

 

 

"ยิ้มอะไรเรา" ฉันนั่งมองหน้าป๊อปแล้วยิ้มจนป๊อปจับได้

 

 

"ฟางมีความสุขนิ" ฉันบอก

 

 

"น่ารักจัง" ป๊อปบอก

 

 

"รู้แล้วว่าน่ารัก" ฮ่าๆๆๆ ดูหน้าป๊อปสิ เหวอเลย

 

 

"แต่งงานกันมั้ย" ห้ะ แต่งงาน

 

 

"ห้ะ" 

 

 

"แต่งงานกัน ป๊อปพร้อมดูแลฟาง ดูแลครอบครัวเราแล้วนะ ฟางพร้อมจะเดินเคียงข้างป๊อปรึเปล่า"

เขาทำฉันร้องไห้ 

 

 

"ฮึก พร้อมสิ พร้อมแล้ว" ฉันตอบพร้อมโผเข้ากอดอ้อมกอดที่ป๊อปอ้าแขนรอรับฉัน 

 

 

 

 

 

 

 

"วู้ๆๆๆๆๆ พวกเราผองเพื่อนยินดีกับบ่าวสาวคู่นี้ด้วยนะ เรามาฟังเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดถึงกันดีกว่า"

พิธีกรในงานพูด ฉันกับป๊อปเดินจับมือกันขึ้นเวทีในงาน นี่สิ ความสุขจริงๆของฉัน ฉันจะไม่ลืม

วันนี้ วันที่ฉันกับป๊อปเป็นคนคนเดียวกัน

 

 

"สวัสดีครับ ผมป๊อปปี้นะ เรื่องของผมกับฟางมันเป็นเรื่องที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน มันสับสนจนน่า

เวียนหัวเลย ฟางนี่ร้ายมากจริงๆนะ เธอร้ายพอที่จะพิชิตหัวใจของผมไปตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกัน

ป๊อปรักฟางนะครับ" หูยยยย ซึ้งจังเลย ฉันอยากพูดให้ได้แบบป๊อปบ้างจัง

 

 

"สวัสดีค่ะ ฟางนะคะ ป๊อปปี้เป็นหนุ่มฮอตเสน่ห์เหลือร้าย ถ้าฟางไม่ร้ายฟางคงไม่สามารถเอาชนะ

ผู้หญิงมากมายที่เข้ามาในชีวิตป๊อปได้ จนวันนี้วันแต่งงานของฟางกับป๊อป ยังมีผู้หญิงมากมายที่

หลงรักป๊อป เห็นมั้ยค่ะ เขาฮอตจนฟางต้องร้าย รักนะหนุ่มสุดฮอต" ฉันพูดอะไรออกไปบ้างเนี่ย 

ตื่นเต้นจังเลย 

 

 

"เอาล่ะครับ เรามาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอดีกว่านะครับ"

 

 

 

 

 

"รักกันนานๆนะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะ" แม่ของป๊อปอวยพร

 

 

"แม่ฝากน้องด้วยนะลูก ป๊อป ดูแลน้องด้วยนะ" แม่ฉันบอก

 

 

"ครับ" ป๊อปรับปาก

 

 

"ไปกันเถอะค่ะ แก้วว่าปล่อยให้บ่าวสาวอยู่กันดีกว่านะคะ" แก้วบอกทุกคน

 

 

"สู้ๆนะแก" แก้วบอกฉันแล้วประตูห้องก็ปิดลง

 

 

"เอ่อ ป๊อป" ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบจนน่าอึดอัด

 

 

"ว่าไง" 

 

 

"ป๊อปรู้เรื่องจินนี่หรือยัง" ฉันถามเพื่อทำลายความเงียบ

 

 

"อื้อ ก็พอรู้มาบ้างนะ จินนี่เขาน่าสงสารนะ"

 

 

"ใช่ พรุ่งนี้ไปเยี่ยมจินนี่กันเนอะ" คือจินนี่เธออยู่โรงพยาบาลจิตหน่ะ ตั้งแต่วันนั้นจินนี่ก็ไม่รับรู้เรื่อง

ภายนอกเลย เธออยู่ในโลกส่วนตัวของเธอ

 

 

"เออใช่ วันนั้นวันที่ป๊อปฟื้นไอ้พี่บอมมาทำอะไรหรอ เห็นคุยกันซะหวานเชียว" ป๊อปออกอาการ

งอนๆด้วยแหละ น่ารักจัง

 

 

"อย่าเพิ่งงอนสิ" ฉันเดินไปกอดป๊อปที่นั่งอยู่ปลายเตียง

 

 

"คือวันนั้นพี่บอมเค้ามาบอกข่าวดี" 

 

 

"ข่าวอะไร" 

 

 

"เอ๊ะ อย่าขัดฟางสิ พี่บอมเขาแต่งงานหน่ะ วันนี้ วันเดียวกันเลย ที่เกาหลี ฟางไปไม่ได้เลย" 

 

 

"อยากไปหรอ" ป๊อปถาม

 

 

"อยากไปนะ แต่อยากไปฮันนีมูนมากกว่า" ฉันตอบ

 

 

"ฟาง ป๊อปอยากมีตัวเล็ก" ป๊อปหันมามองฉันที่กอดเขาอยู่ 

 

 

"อย่ามองแบบนี้ เค้าเขินน้า" ฉันหลบตาป๊อป

 

 

"มาม่ะ มาเป็นของเขาซะดีๆ" ป๊อปหันมากอดฉัน แล้วก้มลงจูบฉัน แต่ เอ๊ะ

 

 

"อื้อ เดี๋ยวก่อน" 

 

ฉันคลานมาหน้าจอของผู้อ่านทุกคนแล้วบอกว่า

 

"ติดเรทนะจ๊ะหนูๆ จบแล้วครับ บายๆ" 

 

 

จบแล้วนะ ไรเตอร์รู้ข้อผิดพลาดเยอะแยะเลย ข้าน้อยสมควรตาย ขอบคุณสำหรับการติดตาม

นะค่ะ จุ้บๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา