บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

9.1

เขียนโดย pingpongnaraku

วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.42 น.

  23 ตอน
  0 วิจารณ์
  26.29K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 20.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) โดนบังคับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

วันนี้ผมมารับต้นฉบับของไรองที่บ้านของยัยนั่นตามกำหนดส่งให้สำนักพิมพ์ผมคิดว่าแค่จะมารับต้นฉบับและไปซื้อกันพลาซะหน่อยแต่ผมว่าผมคงไม่ได้กลับง่ายๆซะแล้วสิ

"พี่ชายฉันต้องรีบไปสวนสนุกนะ"

"ไรองเธอไปไม่ได้นะเธอต้องไปช่วยงานพี่ รร.พี่คนมันขาด"

"อ่า"

ผมยืนมองสองพี่น้องที่กำลังยืนเถียงกันอยู่หน้าบ้าน...พวกนี้ไม่สนใจผมเลยเฮะ = =

"อ๊ะ!พี่นี่ไง...พี่ก็บังคับให้อะฮิหรุไปกับพี่สิ''

"หืม?ไม่ได้ๆผมจะมารับต้นฉบับและเเวะไปซื้อกันพลาที่สั่งจองไว้"ผมยกมือปฎิเสธทันที

"นายต้องไปกับฉัน!!"

"ห้ะ?"

"เอ้า!ต้นฉบับ"ไรองยัดต้นฉบับใส่มือผม"ฉันไปก่อนนะสายแล้ว...ถึงปฎิเสธแต่สุดท้ายนายก็ต้องไปกับพี่ชายด้วยมอเตอร์ไซค์อยู่ดี"

อย่าทิ้งกันไปแบบนี้เซ่!!ผมไม่อยากไปกับปีศาจนะ

"ขึ้นมา''โองามิซังตบเบาะมอไซค์สีดำเป็นเชิงว่า 'ขึ้นมาเดี๊ยวนี้'

"จะพาผมไปไหน o o"หรือว่าเขาไม่พอใจเลยจะพาไปฆ่าทิ้ง....ม่ายยยย

"เลิกคิดว่าฉันจะพานายไปฆ่าได้แล้วฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก = ="

"ผมยังไม่ได้พูดออกมาเลยนะคุณรู้ได้ไง"

"ก็ความคิดในใจของนายมันเสียงดังออกขนาดนั้นนี่ = ="

เขาอ่านใจผมออกหรอ...ส่วนน้องสาวก็รู้เหตุการณ์ล่วงหน้า

"มันเป็นพลังที่สืบทอดมาทางสายเลือดนะ"

"คุณจะไปส่งผมที่สำนักพิมพ์แล้วจะลากผมไป รร.อนุบาลสินะครับ - -"

"ฉลาดนี่...เกาะแน่นๆล่ะ''

และแล้วเขาก็พาผมไปส่งที่โรงพิมพ์และตอนนี้ผมก็มายืนมองเขาอยู่ที่ รร.อนุบาล...ทั้งๆที่ไม่ได้อยากมาแท้ๆแต่ต้องมาจนได้//ขยี้หัวตัวเอง

"โองามิคุงคนนั้นหรอค่ะคือคนที่จะมาช่วยวันนี้หน่ะ''

"ใช่ครับ..บะระซัง"โองามิยิ้มบางๆให้เธอ"หมอนี่ชื่ออะฮิหรุครับ ^^"

"ขอฝากตัวด้วยนะครับ^^"ผมโค้งหัวให้อย่างมีมารยาท

ฮึๆคนอย่างหมอนี่เนี่ยนะจะเป็นครูอนุบาล...ฮ่าๆเด็กๆคงหนีกันกระเจิงแน่

"คุณครูมาเล่นกันเถอะ"

"คุณครูมาสู้กัน"

"o[]0"เห้ย!ไม่จริงน่าทำไมพวกเด็กๆถึงวิ่งกันมาหาหมอนี่เต็มไปหมดเลยล่ะ

"เทอมนี้คุณครูโองามิซังก็ป๊อปเหมือนเดิมเลยนะค่ะ"

คุณครูบะระยิ้มให้ผม....อ่า...หมอนี่ต้องทำเสน่ห์ใส่เด็กๆแน่ๆ

''พี่ชายๆพี่ชายเป็นเพื่อนกับคุณครูโองามิหรอฮะ''

ผมมองเด็กผู้ชายตัวเล็กๆสองคนที่มาดึงชายผ้ากันเปื้อนลายหมีของโรงเรียนแบบอยากได้คำตอบ

"ผมเป็นรุ่นน้อ..."

"เบ๋นะหมอนี่เป็นเบ๋ของน้องสาวครู"

"เห!!เบ๋หล่ะ"

"เป็นเบ๋ของพี่สาวไรองหล่ะ"

ไอ้บ้าาาา!!ใครเป็นเบ๋กันว่ะ!!ฉันเป็น บก.โว้ยยยย

"ฮ่าๆพี่ชายหน้าแดงใหญ่เลย...เบ๋"

"เด็กบ้าาา!!"

"เบ๋ ฮ่าๆ"

ตอนนี้ผมกำลังวิ่งไล่ลูกสมุนของโองามิอย่างบ้าคลั่ง แฮ่ก...วิ่งจนเหนื่อยแล้วเนี่ย...พวกเด็กๆนี่พลังเยอะจริงๆ//นั่งหอบตรงลานสนามเด็กเล่น

"คุณครูสูงๆ"

"สูงกว่านี้หรอ ฮ่าๆ"

ทำไมผมเหมือนเห็นแววตาของปีศาจกำลังสเยะยิ้มให้เด็กอย่างนั้นหล่ะ = {}=

และแล้วผมก็เล่นกับพวกเด็กๆจนตะวันลับขอบฟ้าจนได้...ทั้งๆที่ไม่ได้ชอบเด็กแท้ๆ =///=

"เฮ้!กลับบ้านกันเหอะ"โองามิซังเอามือมาขยี้หัวผม

เจ็บใจนัก...ปากเสีย ชอบบังคับ บางทีก็อ่อนโยนจนน่าตกใจ...ผมไม่มีทางหลงเขาเด็ดขาดเลย!

"อะอืม"ผมพยักหน้า

ตอนแรกผมนึกว่าเขาจะขี่รถมอไซค์ไปส่งผมแต่ไม่ใช่เลย....เขาพาผมกลับมาที่บ้านเค้าอีกรอบ..เพื่อ =,,=

"'โองามิซังพาผมกลับมาที่นี่อีกรอบทำไมครับ = =''ผมจะกลับไปเอากันพลา//ร่ำไห้

"ถ้าหมายถึงกันพลาล่ะก็อยู่นี่ ^^"

ผมมองไรองที่วิ่งมาทางผมที่ยืนอยู่กับพี่ชายตัวเองแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมกับหน้าแดงนิดๆ

"หลงพี่ชายฉันแล้วใช่มั้ย ^^"ไรองพูดแล้วยื่นกล่องกันพลาให้ผม

"เฮ้!โองามิเอาอาหารไปไหว้เทพที่ศาลด้วย''

ผมมองผู้ชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดเหมือนนักบวชของศาลเจ้านี้ท่าทางน่าจะเป็นพ่อของสองคนนี้นะผมเลยไหว้ไปเขาก็ยิ้มกลับมา

"ทำไมต้องเป็นผมล่ะ...ยัยนั่นก็ว่างอ้ะ"

"แล้วน้องแกจะท่องบทสวดถูกมั้ยล่ะ"

"จะไปด้วยกันมั้ย"

"ไปก็ได้ครับ...อ่า ผมช่วยถือ"

ผมพูดแล้วช่วยหมอนี่ถือกล่องข้าวเบนโตะสองชุดพร้อมกระติกน้ำชา...ท่านเทพนี่กินดีจริงๆ

ตอนนี้ผมมองหมอนี่กำลังท่องบทสวดอะไรสักอย่างหน้าศาลเจ้า

"บางวันท่านเทพก็แปลงกายเป็นจิ้งจอกขาวแล้วมาเล่นกับพวกเด็กๆนะ"

"จริงดิ"ผมทำหน้าตกใจ

"ฉันไปช่วยพ่อทำกับข้าวก่อนนะนายเดินเล่นแถวนี้ก่อนก็ได้"

"อืม"

ผมยืนมองต้นซากุระที่พริ้วไหวไปตามสายลมยามเย็น....บรรยากาศดีจัง

แซ่กๆ!!//เสียงบางอย่างตรงพุ่มไม้กำลังเคลื่อนไหวออกมา

"อ๊ะ!!"

เฮ้ๆผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย....ตอนนี้ผมกำลังยืนจ้องลูกจิ้งจอกสีขาวตัวเล็กๆตรงหน้าอยู่ 'บางวันท่านเทพก็แปลกายมาเล่นกับพวกเด็กๆนะ'

"ว่าไงท่านเทพ"

"เฮ้ย!คุณลุง"

พอพ่อของพี่น้องสุดแสบเดินมาลูกจิ้งจอกสีขาวก็เดินมาใกล้คุณลุงทันที

"อ่า..ท่านอยากได้อะไรงั้นหรอ"คุณลุงนั่งยองๆบนพื้นแล้วลูกจิ้งจอกสีขาวก็เอามือมาแตะบนหลังมือของคุณลุง"ผมจะบอกเขาให้นะ"

ซ่าาาาา!!

สายลมที่พัดมาพร้อมกับกลีบซากุระทำให้ผมต้องหลับตาลงพอผมลืมตาขึ้นลูกจิ้งจอกตัวนั้นก็ไม่อยู่แล้ว

"ท่านเทพฝากบอกนายว่า...ชอบนาย"

"เห!"

และผมที่ทำหน้างงๆก็โดนคุณลุงลากเข้าไปกินข้าวในบ้าน...พอทุกคนรู้เรื่อง...ไรองก็หัวเราะใหญ่เลยแถมยังอวดอีกว่าท่านเทพชอบเธอมากกว่า ส่วนคุณพี่ชายก็ถมทับอีกว่า เขาสื่อสารกับเทพบ่อย....ถมจนผมไม่น่าสนใจเลย

"อาหารอร่อยมั้ยอะฮิหรุซัง"คุณลุงถามผม

"อร่อยมากเลยครับ"

"โองามิทำหน่ะ^^"

"ฟู่ดด!!"อาหารพุ่งจากปากเลยครับ

"ถ้ากินไม่หมดฉันจะเอาเข็มกับด้ายเย็บปากนาย"โองามิยิ้มมุมปาก

ฮือออ....ผมเลยต้องจำใจกินแกงกระหรี่กุ้งทอดจนหมดเลยครับ

"แล้วแม่ของทั้งสองคนล่ะครับคุณลุง"

เพราะว่าทั้งสองคนไปล้างจานผมเลยถามคุณพ่อแทน...คงไม่โดนด่าว่า เผือก หรอกนะ

"นางฟ้าของบ้านนะหรอตอนนี้เธอไปช่วยงานท่านเทพบนสวรรค์แล้วล่ะ"

"พ่อ อย่าดราม่า = ="โองามิทำหน้าเอือมๆ"แม่ของพวกเราเสียชีวิตไปตั้งแต่พวกเรายังอนุบาลหน่ะแม่เป็นโรคมะเร็งเต้านมหน่ะ"

"ผมขอโทษ"

"ไม่ต้องขอโทษหรอก...ถึงแม่ตายไปแต่แม่ก็ยังอยู่ในใจของพวกเราเสมอ"ไรองดึงแก้มพี่ชาย

"คืนนี้นายต้องนอนที่นี่แล้วล่ะอะฮิหรุคุงงง"

"ทำไมล่ะ?"ผมมองไรองอย่างงงๆ

"คืนนี้พายุจะเข้าฝนจะตกหนักดินถล่มพี่ชายเลยไม่ไปส่งนายที่บ้านไง"

"จริงดิ!พยากรณ์อากาศตอนเช้าไม่เห็นบอกเลย"

"เชื่อลูกสาวฉันเหอะท่านเทพคุคุโนจิ(เทพแห่งต้นไม้)ก็บอกมา"คุณพ่อยิ้มให้กับใบไม้ที่ปลิวมา

"แล้วเสื้อผ้า"

"ใส่ของพี่ชายฉันสิ"ไรอง

"พรุ่งนี้ไม่มีเรียนอยู่ไปเหอะ"โองามิขมวดคิ้ว

"แล้วห้องนอนล่ะ"

"นอนกับพี่ชายฉันก็ได้"

"ถึงลูกสาวของฉันจะเป็นแบบนี้แต่เธอก็เป็นมิโกะของศาลเจ้าน่ะ"คุณลุงยืนกอดอก

"จริงหรอครับ...ผมยังเห็นเธอเสพโดจินวายอยู่เลย"ผมหัวเราะ

"เดี๊ยวก็เรียกให้ฮานาโกะจังมาลากลงไปในชักโครกเลยนี่"

ตอนนี้หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็มานั่งบนเตียงแล้วมองคุณพี่ชายเล่นเกมส์ต่อสู้แข่งกับไรองอย่างเมามันส์...อ่า...ไหนบอกให้ผมนอนกับพี่ชายไง

----1ชม.ผ่านไป----

ตอนนี้ผมนอนตรงกลางด้านซ้ายเป็นไรองด้านขวาเป็นโองามิซัง....ตอนนี้ทั้งสองคนหลับแล้ว

ปึ้กก!!//ไรองถีบหลังผมจนผมกลิ้งไปหาโองามิซัง

ฟึ่บบ!!//โองามิเอามือมากอดคอผม

ตอนแรกเหมือนจะโรแมนติกนะครับแต่มันไม่ใช่เลย....โองามิซังกอดคอผมแน่นขึ้นแล้วโวยวาย

"ตาย!ฮ่าๆเธอเล่นเกมส์แพ้พี่แล้วยัยน้องบ้า"ละเมอครับ...ละเมอได้น่ากลัวมาก

และแล้วผมเลยลงไปนอนบนพื้นเพราะว่ากลัวตายครับ...ส่วนบนเตียงตอนนี้ทางไรองเอาเท้าถีบกลางตัวพี่ชายส่วนพี่ชายก็บีบคอไรองและสักพักทั้งสองคนก็นอนหลับคาท่านั้น

พระเจ้าครับ...นี่ท่านจงใจส่งปีศาจสองตนมาแกล้งผมใช่มั้ยครับ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา