Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.

  37 ตอน
  378 วิจารณ์
  98.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) 26 ข่าวเสียหายของพวกโจร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ โว้ย”โทโมะปาหนังสือพิมพ์ลงกับพื้นเมื่อพาดหัวข่าวขึ้นว่า3โจร ซูส เฮเดสและโพไซดอนก่อ

คดีอุกอาจจะปล้นบ้านเศรษฐีในย่านคนรวยคืนเดียว10หลังและทำร้ายร่างกายเจ้าของบ้านจนได้รับ

บาดเจ็บอีก พวกเขาจะทำแบบนั้นทำไม เมื่อคืนนี้เขานั่งเคลียร์งานที่บริษัทพ่อเขาทั้งคืน เขื่อนเอง

ก็อยู่กับเฟย์ ส่วนป๊อปปี้ก็ยังรักษาแผลไม่หายดีอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกนี้มันจะมากไปแล้วนะ ถึงขั้นใช้ชื่อพวกนายมาก่อคดีแบบนี้”หวายว่าเมื่ออ่านข่าว

 

 

 

 

 

 

“หรือไม่ก็จงใจ ดูสิ ทั้งแต่งตัว ทุกอย่างเหมือนกับซูส โพไซดอน เฮเดสหมด”จินนี่ว่า

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าเราต้องรีบหาทางจับตัวพวกนั้นมาแล้วล่ะ ไม่อย่างั้นพวกเราเองจะแย่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“หรือว่าจะเป็นพวกมิสเตอร์ริวที่หาคนมาใส่ร้ายพวกเรา”เขื่อนนิ่งอยู่นานก็สันนิษฐาน

 

 

 

 

 

 

“มันเป็นไปได้นะ แต่เราต้องชัวร์ให้มากกว่านี้ไม่ใช่ว่าไปใส่ร้ายเค้านะ”จินนี่พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเอาอย่างนี้สิ นี่จ้ะ งานแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรที่โรงแรม งานนี้มีคุณหญิงคุณนายและพวก

กระเป๋าหนักมาเตรียมประมูลเครื่องเพชรมากมาย ถ้าพวกนั้นมาเราก็ตามไปจับไงล่ะ ง่ายๆ”หวาย

พูดแล้วยื่นการ์ดเชิญให้ทุกคนดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาสิ ชั้นก็อยากจะจัดการไอ้พวกที่ใส่ร้ายพวกเราอยู่เหมือนกัน”โทโมะพูดอย่างแค้นเคือง ใครกัน

นะที่กล้ามาใส่ร้ายพวกทำให้พวกเขาถูกตามล่าตัวกว่าเดิมแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้นะ”แก้วที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินมานั่งอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์แล้วถอน

หายใจเมื่อเห็นข่าวของ3โจรที่ไล่ทำร้ายคนอื่น ก่อความไม่สงบไม่เว้นวัน แล้วคิดถึงโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นสาบานว่าพวกเราไม่ด้ทำนะแก้ว”โทโมะพูดขึ้นแล้วดึงแก้วเข้าไปแนบลำตัว

 

 

 

 

 

“นี่คุณโทโมะเข้ามาในนี้ได้ยังไงกัน”แก้วตกใจและพยายามแกะตัวออกจากชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

“ลืมไปแล้วหรอว่าที่นี่พ่อชั้นซื้อให้เธอก็จริง ชั้นจะเอากุญแจห้องนี้ไปปั๊มสักกี่ดอกก็ได้เพราะนี่เป็น

ห้องเมียชั้น”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ แก้วไม่มีวันเป็นเมียคนใจร้ายอย่างคุณ นี่คุณทำได้ยังไงกันไปปล้นบ้านพวกเค้า ไหนคุณ

บอกแก้วไงว่าคุณแค่ก่อกวนและปล้นแต่คนชั่วเอาเงินไปช่วยคนจน นี่อะไรทั้งปล้นทั้งทำร้ายคนอื่น

แบบนี้”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงไม่เชื่อชั้น ชั้นไม่ได้ทำจริงๆนะแก้ว ฟังกันบ้างสิเมียที่ดีต้องเชื่อใจผัวไม่ใช่รึไง”โทโมะ

เริ่มหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ แก้วไม่เชื่อ เพราะทุกอย่างที่คุณทำมันไม่ทำให้แก้วเชื่อ แก้วไม่ใช่เมียคุณอีกด้วยไปได้แล้ว

ไม่งั้นแก้วจะร้องให้คนช่วย อื้อ”แก้วว่าก่อนจะร้องเมื่อถูกชายหนุ่มบดจูบมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ากล้าไล่กันแบบนี้ ก็ดี ชั้นจะทำให้เธอไม่มีแรงไปขอให้ใครช่วยแน่ๆ”โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วไปที่

เตียงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตลกอ่ะพิช เห็นแล้วนึกถึงวันนั้นเนาะที่เราไปปั่นจักรยานด้วยกันอ่ะ”เสียงหัวเราะคิดคักทำให้

ป๊อปปี้ที่กำลังจะเปิดร้านชะงักรีบเปิดบานเลื่อนขึ้นแล้วเห็นฟางและพิชชี่คุยกันหน้าร้านตัวเองอย่าง

ออกรถ

 

 

 

 

 

 

“นี่กลัวผมจะไม่ซ่อมรถให้ถึงกับมายืนเฝ้าแบบนี้เลยหรอ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แน่นอนย่ะ เร็วมาก็ดีละ เอารถพิชชี่ไปซ่อมเร็วชั้นน่ะซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มาให้ด้วยนะ”ฟาง

พูดพร้อมกับชูถุงน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ให้ป๊อปปี้ดู ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมานิดนึง

 

 

 

 

 

 

“เนี่ยครับ ผมว่าคุณป๊อปต้องบำรุงเยอะๆ คุณป๊อปจะได้มีแรงทำงานไงครับ”พิชชี่พูดแล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

“ยิ้มอีกนานมั้ย เข้ามาดิ”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะทำทีเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างฟางกับพิชชี่

 

 

 

 

 

“ไปทำงาน”ฟางไล่

 

 

 

 

 

 

“ใช่สิ มีชายอื่นมาแล้วนิ ชั้นเลยกลายเป็นแค่ของเก่า”ป๊อปปี้งอนประชดฟางแล้วแกล้งเดินหนี

 

 

 

 

 

“โถ นี่คิดว่างอนแล้วตัวเองจะน่ารักรึไง ไปทำงานย่ะ เร็วๆ”ฟางไล่ป๊อปปี้จึงยอมไปซ่อมรถพิชชี่

แล้วแอบมองฟางและพิชชี่เป็นระยะๆแล้วแอบหงุดหงิดเมื่อเห็นทั้งคู่หัวเราะคิกคักใส่กัน

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ร้อยโว้ย หิวโว้ย”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

 

 

 

“อย่าเสียงดังได้มั้ย รีบทำงานสิจะได้เสร็จไวๆ”ฟางว่าก่อนจะเดินออกไปรับสายเฟย์ข้างนอก

 

 

 

 

 

“น้ำครับคุณป๊อป”พิชชี่เดินเอาน้ำมาให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงรับน้ำมาอย่างเสียไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปกับฟางสนิทกันดีนะครับ จนผมเหลอคิดไปนะครับว่าถ้าไม่มีคุณเต้ยเป็นคู่หมั้นฟางแล้ว

ผมว่าคุณป๊อปนี่คงเป็นแฟนฟางแน่ๆ เพราะดูฟางเอาใจใส่คุณมากเลยนะครับ”พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ยัยนั่นเป็นต้นเหตุให้ชั้นโดนยิงหรอกน่าเลยมาดูแลไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้หน้าแดงแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยสิครับ”พิชชี่พูดแล้วทำทีเดินไปห้องน้ำป๊อปปี้ไม่ใส่ใจอะไรมากก่อนจะ

ซ่อมรถต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ”เมื่อพ้นสายตาป๊อปปี้พิชชี่แอบลอบข้าไปในห้องทำงานแล้วค้นหาเบาะแสก่อนจะชะงักเมื่อ

เห็นรูปใบหนึ่งที่ป๊อปปี้เอาไว้ในลิ้นชัก คือรูปของโทโมะ ป๊อปปี้และเขื่อนถ่ายรูปด้วยกัน3คน พิชชี่

สงสัยเพรำได้ว่าโทโมะคือนักธุรกิจหนุ่มไฮโซ แต่ป๊อปปี้คือช่างซ่อมรถจนๆธรรมดา ทำไมถึงสนิท

กันล่ะ ชายหนุ่มรีบถ่ายเก็บไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พิชชี่อยู่นี่นิเอง”ฟางเดินตามเพื่อนชายเข้ามาในห้องทำงาน ทำให้พิชชี่ชะงักก่อนจะฉีกยิ้มให้ฟาง

แล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ นี่มันเขื่อน”ฟางมองรูปที่พิชชี่ไม่ได้เอาไปใส่ในลิ้นชักตามเดิมแล้วตกใจที่เห็นรูปป๊อปปี้และ

เขื่อนสนิทกันก่อนจะสงสัยว่าทำไมทั้งคู่ถึงสนิทกับโทโมะแบบนี้ เพราะโทโมะคือนักธุรกิจหนุ่มนี่นา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะครับพาผมมาเลี้ยงข้าววันนี้”กั้งพูดแล้วเดินออกมาจากร้านอาหารกับเฟย์

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ากั้ง เพราะกั้งช่วยเฟย์ไว้ เฟย์เลยอยากขอบคุณ”เฟย์พูดแล้วเดินไปกับกั้งก่อนจะหยุด

ที่แผงหนังสือ

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอเฟย์”กั้งถามเมื่อเห็นเฟย์มองที่แผงหนังสือแล้วนิ่วหน้าไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“มันจะเป็นไปได้หรอกั้ง 3โจรบุกทำร้ายคนเป็นว่าเล่นทั้งๆที่เมื่อก่อนเค้าปล้นคนรวยแล้วเอาเงินไป

ช่วยเหลือคนจน แต่พวก3โจรไม่เคยทำร้ายใครเลยนะ”เฟย์ว่า เพราะข่าวที่ออกมานี่ทำให้แฟนๆ

ของ3โจรนั้นผิดหวังอย่างมาก

 

 

 

 

 

“ขึ้นชื่อว่าโจรนะเฟย์ ยังไงก็เป็นโจรวันยังค่ำไม่มีวันจะเป็นฮีโร่ได้หรอก”กั้งพูด

 

 

 

 

“แต่เค้าก็เคยเป็นฮีโร่ในใจเฟย์นะ”เฟย์หนไปพูดตามตรงกับกั้ง

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรตรงนี้กัน2คนน่ะ”เขื่อนที่บังเอิญเดินมาเห็นเฟย์กับกั้งก็รีบว่า

 

 

 

 

 

“เฟย์แค่อยากจะเลี้ยงขอบคุณกั้งเค้าน่ะเขื่อนไม่มีอะไรหรอก”เฟย์พูดตามความจริง

 

 

 

 

 

“ทีหลังบอกเขื่อนสิ เขื่อนจะได้มาด้วย”เขื่อนพูดแล้วมองกั้งอย่างจับผิด

 

 

 

 

 

 

“มะรืนนี้จะมีงานเดินแบบแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรหายากครับ ซึ่งรับรองว่าพ่อของผม มิสเตอร์ริวเค้า

เตรียมจัดการประมูลเครื่องเพชรพวกนี้ด้วย รับรองว่าพวกนั้นต้องมาแน่นอน”เสียงข่าวในทีวีทำให้

เฟย์ เขื่อนและกั้งหันไปมองทีวีในร้าน

 

 

 

 

 

 

“คุณกวินคะ แล้วคุณมั่นใจได้ยังไงคะว่าพวก3โจรเฮเดส ซูสและโพไซดอนะมา”นักข่าวถามกวิน

 

 

 

 

 

 

“ผมมั่นใจแน่นอนครับพวกโจรพวกนั้นต้องมากถึงไม่มาผมขอท้าเลยนะครับให้พวกแก โจรที่ก่อ

ความวุ่นวายในเมืองนี้อย่างซูส เฮเดสและโพไซดอนมาปล้นสิ ปล้นเหมือนกับที่ไล่ทำร้ายคนอื่น

เรามาเจอกันสักตั้ง”กวินท้า

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห นายกวินอะไรนี่เจ๋งเนาะที่กล้าท้าโจรแบบนั้นอ่ะเฟย์”กั้งดูข่าวในทีวีแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ก้แค่เรื่องไร้สาระอ่ะน่า งานประมูลอะไรนี่คนมากันเยอะยังไงตำรวจก็ต้องมาคุ้มกันมากมายอยู่แล้ว

พวกโรทั้ง3ไม่โง่พอที่จะมาตามคำท้าของกวินให้ตัวเองเสี่ยงทำไม”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่กั้งว่าอะไรๆก็เกิดขึ้นได้นะ เพราะตอนนี้3โจรไม่ใช่พวกที่ทำอะไรเพื่อคนนอีกแล้ว แต่กลับเป็น

พวกก่อคดีอาชญกรในบ้านเราไปแล้ว พวกเราต้องระวัง”กั้งพูด

 

 

 

 

 

 

“ไปกันเถอะ”เขื่อนแม้จะหงุดหงิดที่ถูกกล่าวหาแต่ต้องซ่อนอารมณ์ไว้ก่อนจะชวนทั้งคู่กลับไปกับ

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

เอาละไงโจรโดนท้าแบบนี้จะมามั้ยน้อ ถ้ามาจะเป็นโจรตัวจริงรึตัวปลอมล่ะ

 

 

 

เอาละไง ร้อยวันพันปีไม่มีคนค้นของในห้องทำงาน ตอนนี้โดนซะแล้วป๊อปปี้

 

 

มาดูกันว่าแก้วจะเชื่อรึไม่เชื่อใจโทโมะน้อออ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา