Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.

  37 ตอน
  378 วิจารณ์
  98.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

36) 36 บทส่งท้ายPart1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำยังไงดีพี่เต้ย พี่ฟางยังไม่ออกมาเลย”เฟย์พูดอย่างร้อนรนเมื่อฟางยังอยู่ในห้องผ่าตัดยังไม่

ออกมาสักที

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางต้องไม่เป็นอะไร เฟย์ พี่เชื่อว่าฟางจะต้องไม่เป็นอะไร”เต้ยกอดปลอบเฟย์ที่เริ่มร้องไห้ออกมา

ด้วยความกลัวว่าพี่สาวจะเป็นอะไรไปเป็นจังหวะเดียวกับป๊อปปี้ เขื่อนที่พาโทโมะที่ทำแผลเสร็จมา

กับแก้ว ป๊อปปี้มองเต้ยที่กอดปลอบใจเฟย์ที่ร้องไห้กลัวว่าพี่สาวจะเป็นอะไรก็นิ่ง ก่อนจะเดินออก

ไปจากตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อน ชั้นว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”เต้ยหันไปเห็นป๊อปปี้ก็รีบเดินไปรั้งแขนไว้

 

 

 

 

 

 

“เอาแล้วไงเฟย์งานนี้พี่เขยเบอร์1เบอร์2เรามีเคลียร์ยาวต้องเรียกรถพยาบาลดีมั้ย”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกเขื่อน นี่น่ะโรงพยาบาล แล้วอีกอย่างเฟย์วว่าพี่เต้ยเค้ามีเหตุผลพอไม่มีเรื่องชกต่อย

ในช่วงที่พี่ฟางเจ็บขนาดนี้หรอก”เฟย์ตีแขนแฟนหนุ่มเบาๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจังที่ไม่ป็นอะไรมาก”แก้วพูดเมื่อพาโทโมะมานั่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ดีมากเลยล่ะ ที่แก้วเองก็ไม่เป็นอะไร”โทโมะพูดแล้วกุมมือแก้วไว้ทำให้แก้วยิ้มด้วยความเขินอาย

 

 

 

 

 

“เพราะถ้าเกิดคุณโทโมะเป็นอะไรไปแก้วคงอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ”แก้วพูดออกมาจากใจ

 

 

 

 

 

 

“งั้นต่อไปนี้แก้วก็ไม่ต้องอยู่คนเดียวแล้วนะ เพราะต่อจากนี้ เราจะมีแต่คำว่าเราตลอดไป”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

“มะ หมายความว่ายังไงหรอคะ”แก้วหน้าแดงจัดแล้วถามชายหนุ่มอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ก็ ต่อจากนี้ไป แก้วจะไม่ใช่เด็กในปกครองของชั้นอีกแล้ว แก้ว เราแต่งงานกันนะ”โทโมะพูดแล้ว

ขอแก้วแต่งงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึ คะ คุณโทโมะ ค่ะ แก้วตกลง”แก้วได้ยินเช่นนั้นก็รีบตกลงแล้วสวมกอดชายหนุ่มแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้จะบอกในช่วงพี่ฟางเจ็บตัวแต่ก็ซึ้งอ่ะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มออกมาเช่นเดียวกับเขื่อนที่เห็นแก้ว

และโทโมะจะแต่งงานกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณมีอะไรกับผมหรอครับคุณเต้ย”ป๊อปปี้เดินตามเต้ยมาที่ชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาลแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“นายกับฟางรักกันมานานแค่ไหนแล้ว ใช่ช่วงเวลาที่ชั้นไม่สนใจฟางรึเปล่า”เต้ยถามตรงๆ

 

 

 

 

 

 

“ใช่”ป๊อปปี้พูดตามตรง

 

 

 

 

 

ผลัวะ เต้ยชกหน้าป๊อปปี้อย่างแรงจนชายหนุ่มล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นยอมรับว่าชั้นสนใจฟางตั้งแต่แรกที่ชั้นคือจอมโจรซูส เมื่อเราอยู่ใกล้กันแล้วมันทำให้ชั้นรู้สึกว่า

ชั้นขาดฟางไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่ามันผิด แต่สุดท้ายชั้นก็รักฟางเข้าเต็มเปา”ป๊อปปี้พูดมาตามตรง

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

เต้ยชกป๊อปปี้อีกหมัดโดยที่ชายหนุ่มเองก็ยอมให้เต้ยชกอย่างเดียว เพราะเขารู้ตัวเองดีว่ารักคนมี

เจ้าของมันผิดแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

“แม้นายจะเป็นโจรที่ไม่ทำร้ายใครจริง แต่ตอนนี้นายกลับทำร้ายความรู้สึกของชั้นไปแล้ว

ป๊อปปี้”เต้ยง้างหมัดจะชกป๊อปปี้อีกครั้งแล้วชะงักก่อนจะพูดแล้วเดินลงไป ป๊อปปี้มองเต้ยก็เข้าใจ

ว่าเต้ยเองรู้สึกอย่างไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม เฟย์”ฟางลืมตาตื่นมาแล้วมองไปรอบๆก่อนจะเรียกเฟย์ที่นอนซบเขื่อนที่โซฟา

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง พี่ฟางฟื้นแล้ว”เฟย์ดีใจเมื่อฟางฟื้นขึ้นมาแล้วรีบเข้าไปนั่งข้างๆพี่สาวทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หลับไปนานเท่าไหร่หรอเฟย์”ฟางถามน้องสาวแล้วมองเขื่อนที่ยืนข้างๆแล้วป๊อปปี้ล่ะ

 

 

 

 

 

 

“ก็2วันเต็มๆอ่ะพี่ฟาง พวกของนายชวินกับมิสเตอร์ริวถูกจับหมดแล้วนะ กวินกับนายชวินถูกยิงตาย

คาที่ในจุดเกิดเหตุส่วนมิสเตอร์ริวยอมมอบตัวกับตำรวจเพราะหมดอาลัยตายอยากกับเรื่อง

กวิน”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพวกกั้ง เควินและพิชชี่ก็ตายหมดแล้วนะ”เขื่อนพูดพลางหดหู่และสงสารพิชชี่มากที่ต้องจบ

ชีวิตเมื่อคิดกลับตัวได้

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่ป๊อปปี้ล่ะอยู่ที่ไหนหรอ”ฟางรีบถามเฟย์และเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“รายนั้นไปช่วยโทโมะกับแก้วเตรียมเรื่องแต่งงานน่ะ พอดีว่าวันก่อนที่ฟางยังเจ็บตัว โทโมะดัน

ใจร้อนขอแก้วแต่งงานกลางโรงพยาบาลน่ะ เรื่องมันเลยฉุกละหุกไปหมด”เขื่อนเล่าให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“ไปช่วยโทโมะงั้นหรอ นี่ไม่คิดจะแวบมาดูอาการกันเลยรึไง”ฟางหน้างอเมื่อไม่เห็นป๊อปปี้เข้ามา

สักที

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

 

เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ฟางใจเต้น รึว่าจะเป็นป๊อปปี้มาแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟื้นแล้ว”เต้ยเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้แล้วรีบเข้าไปหาคู่หมั้นสาว

 

 

 

 

 

 

“เต้ย ขอบคุณนะ”ฟางรับดอกไม้จากเต้ยมาแต่ตายังคงมองหาป๊อปปี้ทำให้เต้ยชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“หลับมานานคงจะเบื่อสินะ เราออกไปเดินเล่นกันมั้ยฟาง”เต้ยพูดก่อนจะพาฟางนั่งรถเข็นแล้วพา

ออกมาด้านนอกห้องบริเวณสวนของโรงพยาบาลฟางแอบถอนหายใจเบาๆ นี่หมอนั่นจะไม่มาหา

กันเลยรึไงนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเต้ยว่าจะเอาอาหารจีนจากร้านของเวฟมาให้ฟางนะ ดีมั้ย”เต้ยพูดเมื่อทั้งคู่ตกอยู่ในความ

เงียบ

 

 

 

 

 

 

 

 “เอ่อ เรื่องแต่งงานของเราตกลงคุณพ่อยังคงจะให้เราแต่งงานกันในเดือนนี้ใช่มั้ยเต้ย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 “มันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ รึว่าฟางเองไม่อยากแต่งงานกับเต้ยแล้ว”เต้ยพูดดักคอฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอเต้ย เอ่อ ฟางจะไม่อยากแต่งงานกับเต้ยได้ยังไงล่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางจำที่เต้ยเคยถามฟางได้มั้ยว่าเราลองกลับไปทบทวนในใจของเราดูดีๆว่า ลึกลงไปในใจของ

เราน่ะ ยังมีกันรึเปล่า เต้ยว่าฟางได้คำตอบแล้วนะ”เต้ยพูดก่อนจะเดินมาสบตาร่างบางที่นั่งรถเข็น

อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรักป๊อปปี้สินะ”เต้ยพูดตรงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เต้ย”ฟางเงียบและอึกอักเพราะเธอเองก็สงสารเต้ยเหลือเกิน เต้ยเป็นคนดี ดูแลเธอมาโดยตลอด

เขารักเฟย์เหมือนกับน้องสาวแท้ๆ เธอเองที่ความรู้สึกเปลี่ยนไป ทั้งที่หมั้นกับเต้ยแท้ๆแต่หัวใจและ

ร่างกายกลับมอบให้เพียงแค่ป๊อปปี้เท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 “เต้ยสังเกตมานานแล้วล่ะ ว่าฟางแคร์ป๊อปปี้แค่ไหน ฟางเสียใจแค่ไหนตอนที่รู้ว่าป๊อปปี้โดน

ระเบิด และตอนที่ฟางโดนยิงแล้วสลบไป เต้ยเองก็เห็นว่าป๊อปปี้เค้าก็แคร์ฟางมากเหมือนกัน อย่า

โกหกความรู้สึกตัวเองอีกเลยฟาง ฟางรักป๊อปปี้ และป๊อปปี้เองก็รักฟาง”เต้ยพูดออกมาตรงๆ

ทำให้ฟางพูดไม่ออกก่อนน้ำตาจะค่อยๆไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เต้ย ฟางขอโทษ ที่ฟางไม่สามารถเป็นคู่หมั้นที่ดีให้เต้ยได้อีกแล้ว”ฟางพูดแล้วปาดน้ำตา เต้ย

เห็นก็ค่อยๆถอดแหวนหมั้นที่นิ้วตัวเองออก เช่นเดียวกับฟางที่ดึงแหวนหมั้นออกจากนิ้วนางข้าง

ซ้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เต้ยไม่โกรธฟางนะ ไม่เกลียดป๊อปปี้ด้วย เต้ยรู้ว่าเราเองทั้งคู่ก็ถูกจับหมั้นกันเพราะความไม่เต็มใจ

ตั้งแต่แรกแล้ว เราเองไม่ได้รักกันเราแค่ผูกพันเพียงเพราะหน้าที่ของคำว่าคู่หมั้นที่ถูกวางไว้ ฟาง

เองเมื่อเจอป๊อปปี้แล้วไม่แปลกหรอกที่รักป๊อปแบบนั้น ไม่เป็นไรนะฟาง กลับไปหาคนที่ฟางรัก

เถอะนะ เต้ยจะไม่รั้งอะไรฟางอีกแล้ว”เต้ยพูดเมื่อฟางร้องไห้และกอดเต้ยด้วยความสงสาร ทั้งคู่

กอดกันเนิ่นนานเพื่อเป็นการบอกลาครั้งสุดท้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวฟาง มาพอดีเลย เข้ามาก่อนสิจ้ะ”จินนี่ทักเมื่อฟางออกจากโรงพยาบาลมากับเฟย์และเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“จินนี่ เขื่อนโทรหาไอ้ป๊อปมันไม่ติดเลยอ่ะ ไปที่ร้านก็ไม่อยู่ คอนโดส่วนตัวมันก็ปิดไว้ ร้านเดิมก็

ขายไปแล้ว เลยว่าจะมาถามจินนี่หน่อยว่า ป๊อปมันมาที่นี่มั้ย”เขื่อนพูด

 

 

 

 

“แล้วบ้านสวนล่ะไปมารึยัง”จินนี่ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไปมาแล้วล่ะ ยายจันทร์บอกว่า ป๊อปปี้ไม่ได้กลับไปที่บ้านสวน ฟางเองก็ไม่รู้แล้วว่าจะไปตาม

ป๊อปได้ที่ไหน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“จริงๆนะคะ พวกเราเองก็ไปหาพี่ป๊อปที่บ้านพี่โทโมะกับพี่แก้วแล้วทั้งคู่เค้าบอกว่าพี่ป๊อปเองมา

ช่วยพวกเค้าจริงแต่ว่าพี่ป๊อปเค้ากลับไปก่อนหน้าที่พวกเราจะไปหาเมื่อวันเดียวเอง”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“น่าแปลก นี่ไม่ได้ทะเลาะกันกับป๊อปใช่มั้ยฟาง”จินนี่ถาม ฟางเองก็ส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ วันนั้นที่พี่เต้ยเรียกพี่ป๊อปไปคุยกันนะ เฟย์เห็นพี่ป๊อปลงมามีรอยช้ำที่ปากด้วยนะ เหมือน

ทะเลาะอะไรกันรึเปล่า”เฟย์นึกได้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ทะเลาะกันหรอ บ้าพี่เคลียร์กับเต้ยแล้วนะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“เคลียร์กับเต้ยแต่ไม่เคลียร์กับไอ้ป๊อปน่ะสิฟาง เอาไงดีทีนี้”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“จ้าหวาย เปล่านี่ ไม่ได้ไปหิวหิน อะไรนะเจอป๊อป ที่ไหนน่ะ”จินนี่รับสายจากหวายมาแล้วตกใจ

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ หัวหิน จินนี่ถามหวายทีว่าป๊อปปี้อยู่ที่ไหนของหัวหิน”ฟางหูฝึ่งก่อนจะรีบถามจินนี่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วมองบ้านที่ตัวเองซื้อไว้นานแล้วแต่พึ่งได้มีโอกาสกลับมาตกแต่งเพิ่ม

เติม ชายหนุ่มทอดมองไปที่ในบ้าน ก่อนจะเดินไปหยิบรูปของฟางในกล่องไม้ที่เขาเคยแอบถ่าย

ฟางไว้ เมื่อครั้งที่เริ่มเป็นจอมโจรซูสใหม่ๆ เขาต้องสืบข้อมูลครอบครัวนายธุยุททุกคน และทำให้

เขาตามติดฟางมาตลอดโดยที่เธอไม่รู้ตัว

 

 

 

 

 

 

 

“จะฟื้นรึยังนะฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อคิดถึงฟางแต่ที่เขาหนีฟางออกมาแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาอยากเลิกยุ่ง

กับเธอ แต่เขาเองสงสารเต้ยคนที่เป็นคู่หมั้นที่ถูกต้องของเธอ มันถึงเวลาแล้วที่เขาและฟางต้อง

กลับสู่โลกแห่งความจริง ไม่มีจอมโจรซูสอีกแล้ว จะมีเพียงแค่ป๊อปปี้เท่านั้น ชายหนุ่มไล่ความคิด

นั้นไปก่อนจะเดินไปอาบน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย กล่องฟางไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำแล้วกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ตกใจที่ไม่เห็น

กล่องไม้ที่เขาเก็บรูปและข้อมูลของฟาง เมื่อกี้เขาไว้ตรงปลายเตียงนี่ หายไปไหนนะ

 

 

 

 

 

 

 

โครม ชายหนุ่มชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากชั้นล่างก็รีบลงมา

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เหวอเมื่อเห็นฟางตกบันได้แล้วเอามือลูบหัวที่โนตัวเองป้อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

“มองอะไรเล่า เจ็บมาอุ้มเลย”ฟางโวยวายป๊อปปี้รีบอุ้มฟางมานั่งก่อนะหายาหม่องทาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มาได้ยังไง”ป๊อปปี้ยิงคำถามรัวใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ฟางไม่ตอบแต่ตบหน้าป๊อปปี้หัน

 

 

 

 

 

 

“เก็บคำถามพวกนี้ใส่กระเป๋าเถอะป๊อป ฟางต้องเป็นฝ่ายถามป๊อปมากกว่าไม่ใช่หรอ ว่าป๊อปกล้าดี

ยังไงที่ทิ้งฟางไว้ที่โรงพยาบาล กล้ามากที่ไม่ไปเยี่ยมกัน ไม่ไปรับ โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องแถมหาย

ไปอีกเนี่ย"ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปก็แค่คิดว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะที่เราควรจะกลับไปสู่โลกแห่งความจริงได้แล้ว เต้ยเค้ารักฟาง

มากนะ ความรักของเรามันผิด เรากำลังทำร้ายเต้ย ป๊อปสงสารเค้า โอ๊ย”ป๊อปปี้พูดแล้วร้องเมื่อถูก

ฟางฟาดไปอีกที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นพระเอก ตัวเองเป็นโจร บอกแล้วใช่มั้ยว่าได้หัวใจฟางไปแล้วอย่าทอดทิ้ง

ทำไมถึงทำแบบนี้ ไม่เชื่อกันเลยรึไงว่าจบเรื่องแล้วจะเคลียร์เรื่องของเต้ยให้น่ะ”ฟางพูดแล้วบิดหู

คนรัก

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พอแล้ว นี่ตกลงเรารักกันจริงรึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ร้องพลางลูบหูตัวเองที่โดนฟางบิดเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

“รักกันสิ ไม่อย่างนั้นฟางจะถอนหมั้นกับเต้ยแล้วมาหาป๊อปหรอ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่ฟางถอนหมั้นกับเต้ยแล้วงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินมา

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ป๊อป ป๊อปคือคำตอบในหัวใจของฟางนะ ฟางรักป๊อปนะ อย่าไปไหนอีกนะป๊อป”ฟางพูดแล้ว

สวมกอดชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไปไหนแล้ว แค่ความรักของเราไม่ผิดต่อใครป๊อปก็ไม่หนีฟางไปไหนแล้ว มา หายแล้วจริงหรอ

ไหนให้คุณหมอตรวจร่งกายหน่อยแล้วกัน”ป๊อปปี้พูก่อนจะอุ้มฟางขึ้นไปชั้นบนทันที

 

 

 

 

 

 

“บ้า คนบ้า ฮิฮิ”ฟางหัวเราะด้วยความเขินแต่ก็ยอมชายหนุ่มอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

ใครว่าคู่นี้หวาน ไม่เลยนะ 55555555

 

 

ตอนแรกว่าจะทำบทส่งท้ายจบรวดเดียว แต่คิดไปคิดว่า แยกเป็น2พาทดีกว่า

 

 

ตอนหน้าจบจริงๆแล้วจ้าาา  

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา