ไฟในดวงใจ

 

 

 

                    หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่  

 

 

                    แท็กซี่คันหนึ่งวิ่งมาหยุดกึกอยู่ที่ประตูรั่วหน้าบ้าน ก่อนที่หญิงสาวหน้าหวานจะเปิดประตูลงมาจากรถ  ดวงตาแข็งกร้าวมองผ่านเข้าไปในคฤหาสน์หรู ก่อนที่เธอจะเดินไปกดกริ่งหน้าบ้าน 

 

 

 

                    เสียงกริ่งดังสนั่นย่างต่อเนื่องภายในบ้านหลังใหญ่  สาวใช้วิ่งหน้าตาตื่นออกมาอย่างเร็ว

 

 

 

 

                    " คุณหนูคะ  คุณหนู  !!" ทันทีที่ประตูเปิดออก แก้วรีบจ้ำเท้าเข้าไปในบ้านอย่างเร็ว 

 

 

 

 

 

                    ห้องเค

 

 

 

 

 

                    "  พี่เค  พี่เค !! " แก้วเดินเข้าไปหาเคในห้องอย่างวิสาสะ  เคที่ยังไม่หายดี สะลึมสะลือตื่นขึ้นมา 

 

 

 

 

 

                    " มาหาพี่ถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่าคะ " เคดีใจจนเนื้อเต้นที่แก้วมาหา 

 

 

 

 

                    " ไหนพี่เคสัญญากับแก้วแล้วไงว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก  ทำไมพี่ต้องผิดสัญญา " แก้วโวยวายใส่   เคไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจในสิ่งที่แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " เดี๋ยวนะ  เดี๊ยวๆ  ช่วยอธิบายหน่อย  พี่ไม่เข้าใจในสิ่งที่แก้วพูด " เคงง

 

 

 

 

                    " พี่เคอย่าคิดว่าแก้วไม่รู้นะ ว่าพี่ให้คนของพี่ไปฆ่าโทโมะ "  แก้วโวยวาย  เคขมวดคิ้ว 

 

 

 

 

                    " มันบอกแก้วหรอ ว่าพี่ทำแบบนั้น " ดวงตาคมแข็งกร้าว เขาจ้องเธอตาเป็นมัน 

 

 

 

 

                    " ไม่จำเป็นต้องบอกหรอกคะ เพราะแก้วก็อยู่ในเหตุการณ์  ถ้าพี่คิดจะฆ่าเค้า ก็ฆ่าแก้วไปพร้อมๆกับเค้าเลย "  แก้วโมโห 

 

 

 

 

                    " แก้ว !! "  เคเริ่มโกรธ   ในสายตาแก้วเขาเลวขนาดนั้นเลยหรอ 

 

 

 

 

                    " พี่เคห้ามมายุ่งกับเค้าอีก " แก้วออกคำสั่ง   เคมองแก้วด้วยสายตาที่ผิดหวังและน้อยใจ 

 

 

 

 

                    " พี่ไม่ได้ทำ ! " เคทั้งแค้น ทั้งเสียใจ   นี่เขาไม่รู้อะไรเลย  ทำไมผู้หญิงที่เขารักถึงไม่เชื่อใจเขาบ้าง เอาแต่ด่าว่าเขา ไม่คิดจะถามเขาสักคำ 

 

 

 

 

 

                    " แก้วจะไม่เชื่อพี่เคอีกแล้ว " แก้วเหวี่ยงเสร็จ ก็สะบัดบ๊อบหันหลังกลับเดินออกจากห้องเคไปทันที 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว !  แก้ว !!!!   โอ้ย " เคหงุดหงิดจะลุกออกจากเตียง แต่ยังลุกไม่ไหว 

 

 

 

 

                    " เอะอะโวยวายอะไรกัน ไอเค ! "  เสียงทะเลาะของทั้งคู่มันดังไปถึงห้องอธิคม เจ้าของห้องจำต้องออกมาดู 

 

 

 

 

                    " ผมมีปัญหากับน้องนิดหน่อย " เคหน้าเครียด ดวงตาแดงกล่ำ

 

 

 

 

                    " ชั้ลว่ามันไม่นิดแล้วหละ " อธิคมมองตาเคก็พอเดาออกมาเรื่องมันต้องใหญ่โตแน่นอน  เพราะคู่นี่เค้าไม่เคยทะเลาะกันเลย

 

 

 

 

 

 

 

                    โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

                    " ผู้หญิงคนนั้นไปไหน "  โทโมะเอยถามลูกน้อง ที่ยืนเฝ้าเขาอยู่

 

 

 

 

                    " ผมให้ไอภูสะกดรอยตามไป มันบอกว่าเธอไปบ้านไอเคครับ " ลูกน้องรายงาน ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียง ขมวดคิ้วคิดหนัก กลัวว่าเคจะบอกเรื่องของเขากับแก้ว

 

 

 

 

 

                                        เอี๊ยด  เสียงประตูห้องโทโมะเปิดออก พร้อมกับร่างบางที่เดินหน้าบึ้งตึงเข้ามา 

 

 

 

 

 

                    " ออกไปก่อน " โทโมะไล่ลูกน้อง เมื่อเห็นแก้วเข้ามา 

 

 

 

 

                    " นายตื่นนานแล้วยัง ชั้ลขอโทษนะ ที่ชั้ลไม่ได้อยู่เฝ้านายตลอด  "  แก้วรีบเดินเข้าไปหาโทโมะ 

 

 

 

 

                    " แล้วเธอหายไปไหนมาหละ" โทโมะทำหน้างอลใส่

 

 

 

 

                    "  พอดีชั้ลทำธุระนิดหน่อย " แก้วพูด  โทโมะจ้องหน้าจับผิด 

 

 

 

 

                    " หรอ  ที่ไหนหละ " เขาทำหน้าเหมือนหึงแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " แถวนี้แหละ " แก้วตอนปัดๆ   โทโมะยิ่งสงสัย

 

 

 

 

                    " เธอเป็นแฟนชั้ลแล้วนะ ไม่ได้ไปหาผู้ชายคนอื่นใช่มั้ย " โทโมะทำเป็นหึง 

 

 

 

 

                    "  แล้วถ้าชั้ลไปหาผู้ชายคนอื่นมาหละ "  แก้วเดินเข้าไปใกล้โทโมะ แล้วแกล้งยั่วโมโห  เธอส่งสายตายียวนใส่เขา แล้วยื่นหน้าเขาไปใกล้ๆ 

 

 

 

 

                    " เธอก็ .....  จุ๊ฟ ..... " มือหนาคว้าคอขาวให้เข้ามาใล้ ก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊ฟปากเธอเบาๆ 

 

 

 

 

                    O_O  เล่นเอาใจหญิงสาสั่นคอนไปหมด 

 

 

 

 

 

                    " ต้องโดนทำโทษแบบนี้แหละ ^^ " ชายหนุ่มยิ้มกรุ่มกริ่ม

 

 

 

 

                    " อยู่ใกล้นาย ชั้ลเสียเปรียบทุกครั้งเลย " แก้วเช็ดปากตัวเองแล้วถอยห่างจากโทโมะ ร่างบางอมยิ้ม ไม่กล้ามองหน้าโทโมะ 

 

 

 

 

                    " ถ้าไม่อยากเสียเปรียบ มาจูบคืนก็ได้นะ ชั้ลไม่ว่า " เขาก็แซวไม่เลิก 

 

 

 

 

                    " ทะลึ่ง ! "  เธอก็ยิ่งหายเข้าไปอีก 

 

 

 

 

                    " เธอเคยมีแฟนหรือเปล่า " โทโมะถาม  แก้วส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

 

                    " ทำไมหละ "  เขาเริ่มถามประวัติของเธอ 

 

 

 

 

                    " พี่ชายของชั้ลไม่ให้มีแฟน " พอพูดถึงพี่ชาย แก้วก็นึกถึงป๊อปกับเขื่อน

 

 

 

 

                    "  ที่ชื่อป๊อปกับเขื่อนหนะหรอ "  โทโมะถามต่อ

 

 

 

 

                    " อื้ม แล้วนายมีพี่น้องหรือเปล่า "  แก้วถามบ้าง

 

 

 

 

 

                    " ก็มีแค่ลูกพี่ลูกน้องอะ  ก็ลินดาเพื่อนของแก้วอะแหละ "โทโมะโกหก 

 

 

 

 

 

                    " อ่อ  แล้วตอนนี้ลินดาเป็นยังไงบ้างหละ ชั้ลติดต่อลินดาไม่ได้เลย" แก้วพูด  โทโมะนิ่งไป 

 

 

 

 

 

                    " ก็สภาพดี  ชั้ลก็ติดต่อเค้าไม่ค่อยได้เหมือนกัน ที่นู้ไม่ค่อยมีสัญญาณหละมั้ง "  โกหกอีกแล้ว 

 

 

 

 

                    " อื้มม  ชั้ลคิดถึงพี่ชายของชั้ลมากเลยนะ  ชั้ลไม่ได้เจอเค้ามานานแล้ว ติดต่อไม่ได้เลยไม่รุ้เค้าเป็นยังไงบ้าง "  แก้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้   โทโมะเริ่มให้ความสนใจ

 

 

 

                    " พี่ชายคนไหนหรอ  " โทโมะถามต่อ เขารีบลุกนั่งตั้งใจฟังในสิ่งที่แก้วกำลังเล่า

 

 

 

 

                    "  พี่เขื่อน "

 

 

 

 

                    " แล้วเค้าหายไปไหน หายไปได้ยังไง แล้วหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเค้าไม่ติดต่อกลับมาเลยหรอ " โทโมะถามไม่ยั้ง  แต่แก้วก็ไม่ได้สงสัยอะไร 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่รู้หรอก  พี่ป๊อปจะรู้เรื่องหมดทุกอย่าง แต่เค้าก็ไม่เคยเล่าให้ชั้ลฟัง ตามเท่าไหร่ก็ไม่ยอมบอก บอกแค่ว่าพี่เขื่อนสบายดี"