ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  65.44K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25) สับสน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                    หลังจากที่ป๊อปกลับไป ป๊อปก็สั่งให้ลูกน้องของเขา2 คนมายืนเฝ้าหน้าห้องของแก้วเอาไว้ 

 

 

 

                    หน้าห้องพักฟื้นของแก้ว มีผู้ชายใส่สูทดำถึง 2 คนมายืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง  เค แอบมองอยู่ห่างๆ เขาอยากจะเข้าไปหาแก้ว แต่เหมือว่าจะไม่มีหนทางที่จะเข้าไปได้เลย จะโทรไปหาแก้ว ก็โทรไม่ได้ เพราะป๊อปยึดโทรศัพท์ของแก้วไปแล้ว 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลเป็นเพื่อนของแก้ว " ชายร่างสูงสวมแว่นกันแดดเดินตรงเข้ามาหยุดอยู่หน้าห้องของแก้ว  ลูกน้องของป๊อปหันมองหน้ากันก่อนจะยอมให้ผู้ชายคนนั้นเข้าไป 

 

 

 

 

 

                    เคที่แอบยืนอยู่ เมื่อเห็นคนเมื่อครู่เดินเข้าไป ก็ออกมาจากที่ซ้อน เขาเดินมุ่งหน้าตรงเข้าไปหน้าห้องของแก้ว แต่กลับถูกผลักออกมา

 

 

 

 

                    " อย่าให้ต้องมีเรื่องกันที่นี่เลย กลับไปเถอะครับ " ลูกน้องป๊อปเอ่ยปากไล่ พร้อมกับดึงปืนขึ้นมาขู่เค  เคขบฟันแน่น แล้วเดินออกไป 

 

 

 

 

 

                    " พี่เค ป๊อปเค้าโกรธแก้ว " ร่างบางที่นอนหน้ามุ่ย หันหลังกลับมาทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเปิด  แต่เธอกลับต้องชะงัก และรีบลุกขึ้นนั่งอย่างเร็ว เมื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่เค 

 

 

 

 

 

                    " แทนที่จะนึกถึงผัวตัวเองเป็นคนแรก กลับนึกถึงชู้ซะงั้น  มันน่าน้อยใจเนอะ "โทโมะถ้าวแขนที่ขอบเตียงแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาว  เธอรีบถอยหนีจนสุดขอบเตียง

 

 

 

 

 

                    " เข้ามาทำไม  ออกไปซะ "แก้วไล่  โทโมะได้แตจ้องหน้าสวยๆของเธอ ที่มองเขาด้วยสีหน้าที่นิ่งขรึม ดวงตาหวานแดงกล่ำ เหมือนคนจะร้องไห้ เขาเบือนหน้าหันไปอีกทาง ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ แล้วหยิบถาดข้าวมาวางบนเตียง

 

 

 

 

 

                    " ทำไมไม่กิน  นี่ก็บ่ายแล้วนะ " โทโมะนั่งที่ขอบเตียง

 

 

 

 

                    " กินไม่ลง " แก้วไม่สบอารมณ์ ไม่อยากจะคุยกับโทโมะ หน้าของเขาเธอก็ไม่อยากจะมอง

 

 

 

 

                    " ไม่ลงก็ต้องกิน " โทโมะเริ่มโมโห 

 

 

 

 

                    " นายจะอะไรกับชั้ลนักหนา  ช่วยออกไปไกลๆได้มั้ย ชั้ลไม่อยากเห็นหน้านาย "คิ้วเรียวขมวดชนกัน ก่อนที่เธอจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น 

 

 

 

 

                    พรึบ ! มือหนาจับใบหน้าสวยให้หันกลับมา ก่อนจะลงแรงบีบกรามให้เธอยอมอ้าปาก แล้วยัดข้าวต้มใส่ปากของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " อย่าดื้อดิ  เดี๋ยวก็ได้เหนื่อยอีกหรอก " โทโมะขู่แก้ว  เขาใช่สายตาลวนลามเธอ จนแก้วเริ่มกลัว 

 

 

 

 

                    "  ออกไปนั่งไกลๆได้มั้ยกินไม่ลง " แก้วดึงถาดเข้ามาใกล้ตัวเอง แล้วไล่โทโมะ ่างสูงส่ายหน้าไปมาก่อนจะลุกไปนั่งที่โซฟา

 

 

 

 

 

                    " เดี๋ยวไอป๊อปมันจะกลับมาอีกมั้ย " โทโมะกอดอก นั่งมองแก้วที่นั่งกินข้าว ไม่สนใจเขาเลย 

 

 

 

 

                    " โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนั้น ไม่กลับมาหรอก " แก้วน้อยใจป๊อป 

 

 

 

 

                    " หึ ! " โทโมะขำในลำคอ แล้วอยู่ๆเขาก็ลุกเดินออกจากห้องไป  แก้วมองตามหลังโทโมะไป อย่างไม่เข้าใจ  เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

                    เกาะแห่งหนึ่งที่เคยเงียบสงบ ตอนนี้มันกลับเปลี่ยนไป มีผุ้คนแปลกหน้าเดินผลุกผล่านไปมา จนหนุ่มสาวคู่รักเริ่มหวั่นกลัว 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อนคะ เฟย์กลัว " เฟย์นั่งตัวสั่นกอดเขื่อนไว้แน่น  นี่ก็สองวันแล้วที่พวกสมุนของโทโมะตามหาพวกเขาที่เกาะแห่งนี้ จนทั้งคู่ห้องแอบหลบซ่อนตัวอยู่ในป่าบนเกาะ 

 

 

 

 

                    " ไม่ต้องกลัว พี่อยู่นี่ทั้คน พี่ไม่ยอมให้ใครมาพรากเราจากกันหรอกนะ " เขื่อนลูบหลังปลอบขวัญเฟย์

 

 

 

 

                    "เฟย์ไม่อยากอยู่ที่แล้ว เฟย์อยากหนีไปที่อื่น ที่ที่ไม่มีใครตามเราเจอ " เฟย์ร้องไห้

 

 

 

 

                    " เราต้องรอให้พวกมันกลับไปก่อน แล้วพี่จะพาเฟย์ไปที่อื่นนะ "เขื่อนคิดหนัก  เพราะขนาดหนีมาอยู่ที่เกาะ ยังมีคนตามมาอีกจนได้ เขาเองก็ไม่รู้จะหนีไปอยู่ที่ไหนแล้ว 

 

 

 

 

 

                    " ยังไงคุณหนูก็อยู่ที่นี่แหละ หาให้ทั่ว  ไป ! " ชายคนหนึ่งออกคำสั่ง ลูกน้องวิ่งกระจายกันไปทั่วเกาะ 

 

 

 

 

 

                    

                    ที่ทำงานของป๊อป  เป้รีบวิ่งเข้ามาป๊อปด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน เขาส่งสายตาให้ป๊อป ปีอปสบตาเป้คู่หนึ่งก็เดาออกว่าเป้จะบอกเรื่องอะไร ป๊อปลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินนำออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " นายครับ คุณเขื่อนแย่แล้ว " เป้กระซิบบอก

 

 

 

 

 

                    " ส่งคนไปช่วยเขื่อนให้เร็วที่สุด อย่าให้เขื่อนเป็นอันตรายเด็ดขาด" ป๊อปสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เป็นห่วงเขื่อนจับใจ

 

 

 

 

 

                    " ครับนาย  แต่พวกที่ตามคุณเขื่อนไป ไม่ใช่พวกของไอเค " เป้พูด  ป๊อปขมวดคิ้วคิดหนัก 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ใช่พวกของไอเค แล้วพวกของใคร " 

 

 

 

 

                    " คุณเฟย์บอกว่าเป็นคนของพี่ชายเธอนะครับ " เป้พูด  ฟางที่แอบฟังอยู่ชะงักกึก เมื่อได้ยินชื่อเฟย์ 

 

 

 

 

                    " พี่ชายของเฟย์  ใคร ? " ป๊อปสงสัย 

 

 

 

 

                    " มันชื่อโทโมะครับ มันต้อการจะมาพาตัวคุณเฟย์กลับไป " เป้พูด 

 

 

 

 

 

                    " จะพากลับไปทำไม ก็เค้ารักกันจะไปแยกเค้าออกจากกันทำไม "ป๊อปไม่เข้าใจ เป้เงียบไป 

 

 

 

 

                    " ส่งคนไปช่วยไอเขื่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้ลจะตามไป " ป๊อปพุด  เป้พยักหน้าแล้วรีบวิ่งออกไป 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์อยู่กับพี่ชายของพี่ป๊อปหรอ  อยู่ที่ไหน " ฟางสงสัย เมื่อเธอเห็นป๊อปกำลังเดินเข้ามา ก็รีบแอบกลับเข้าไปในห้องทำงาน 

 

 

 

 

 

                    " ฟ้า พรุ่งนี้พี่ไปธุระนะครับ " ป๊อปบอกฟาง

 

 

 

 

                    "  ฟ้าไปด้วยได้มั้ยคะ "ฟางอ้อน 

 

 

 

 

                    " ไม่ได้ครับ " ป๊อปพูดจริงจัง ฟางพยักหน้ารับคำอย่างจำยอม 

 

 

 

 

 

                    หลังจากที่แอบมองหน้าห้องแก้วอยู่หลายชั่วโมง ก็ไม่มีทีท่าว่าลูกน้องของป๊อปจะออกไป เคก็กลับมาตั้งหลักที่บ้าน

 

 

 

 

 

                    " น้องเป็นอะไร ทำไมเข้าโรงพยาบาล "อธิคมถามเค 

 

 

 

 

                    " ไม่สบายครับ " เคนั่งเหม่อ เหมือนคนคิดอะไรอยู่

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมไม่ไปเฝ้าน้อง " อธิคมโวย

 

 

 

 

 

                    " ไอป๊อปมันรู้แล้ว ว่าผมกับแก้วยังติดต่อกันอีก  มันสั่งห้ามไม่ให้ผมยุ่งกับแก้ว แล้วมันก็ยังส่งคนมาคุมแก้วไว้อีก  ผมไปเจอแก้วไม่ได้เลย " เคเครียด 

 

 

 

 

 

                    " แล้วมันรู้เรื่องไอโทโมะหรือเปล่า " อธิคมคิดหนัก เป็นห่วงแก้วขึ้นมาทันที

 

 

 

 

                    " ไม่รู้ครับ ผมเตือนมันแล้วแต่มันไม่เชื่อ อีกอย่างแก้วก็คงไม่กล้าบอกไอป๊อป เพราะกลัวไอปีอปจะเป็นอันตราย " เคพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วแก้วรู้เรื่องไอโทโมะหรือเปล่า " อธิคมหมายถึงเรื่องที่โทโมะแค้นครอบครัวของแก้ว

 

 

 

 

                    " เราบอกแก้วไม่ได้ครับ ถ้าเราบอกไป มันก็จะบอกเรื่องที่เราฆ่าพ่อกับแม่ของแก้ว  มันไม่ธรรมดาเหมือนที่เราคิด ไอโทโมะมันรู้เรื่องของเราทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องที่เราฆ่าพ่อของมัน " เคพูด 

 

 

 

 

                    " ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ แก้วต้องเป็นอันตรายแน่ๆ " อธิคมคิดหนัก 

 

 

 

 

                    " ใช่ครับ  ตอนนี้ผมก็ให้คนไปตามหาเฟย์ ตามหาไอเขื่อนแต่ก็ยังไม่เจอ" เคพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วน้องสาวของมันอีกคนหนึ่งหละ " อธิคมคิดร้าย

 

 

 

 

                    " ฟาง " เคนึกขึ้นมาได้  เขาหันไปมองหน้าอธิคม 

 

 

 

 

                    " ถ้าเราจัดการกับมันไม่ได้ ก็จัดการกับน้องสาวมันซะ " อธิคมพูด เคยิ้มร้ายทันที 

 

 

 

 

 

 

 

                    เกือบเที่ยงคืนแล้ว แก้วก็ยังไม่ได้นอน เธอนั่งดูโทรศัพท์แก้เซ็งไปเรื่อยๆ 

 

 

 

 

 

                    เอี๊ยดดดด   เสียงประตูห้องถูกเปิดออก  แก้วรีบล้นตัวลงนอน และหันหลังให้คนที่เดินเข้ามา  เธอคิดว่าคนนั้นคือป๊อป 

 

 

 

 

 

                    เสียงเท้าดังชัดขึ้นและเหมือนว่ามันจะเข้ามาใกล้แก้วเรื่อยๆ แก้วรีบหลับตา ทำเมือนนอนหลับ   และเหมือนคนๆนั้นจะวางหมอนลงข้างๆเธอ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมานอนเบียดบนเตียงเดียวกับเธอ 

 

 

 

 

                    กลิ่นตัวหอมๆของชายข้างกาย  กลิ่นหอมๆมันโชยเข้าจมูกของเธอ และเธอจำได้ดีว่ากลิ่นนี้คือ

 

 

 

 

 

 

                    " นะนายเข้ามาได้ยังไง " แก้วหันขวับไปมองให้คลายสงสัย เธอถึงกับช็อค เมื่อเห็นใบหน้าหล่อที่นอนจ้องหน้าเธออยู่  แก้วรีบลุกขึ้นนั่งอย่างเร็ว เธอรีบเอาผ้าห่มมาปิดอกตัวเองอย่างอัติโนมัติ 

 

 

 

                    " ก็เปิดประตูเดินเข้ามา "โทโมะสอดมือเข้าไปใต้ศีรษะตัวเองแล้วนอนมองแก้วที่นั่งตกใจอยู่ข้างๆเขา

 

 

 

 

                    "  แล้วจะมาทำไม  ออกไปจากห้องชั้ลนะ "แก้วระแวง

 

 

 

 

 

                    " อย่าพูดมากได้มั้ย ชั้ลง่วงงจะนอน " โทโมะโวย แก้วยิ่งไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

 

                    " นี่นายต้องการอะไร " 

 

 

 

 

 

                      " ก็มานอนกับเมียไง " โทโมะพูดหน้าตาเฉย  แก้วไม่พอใจ 

 

 

 

 

 

                    " นายกลับบ้านนายไปเถอะ ชั้ลต้องการพักผ่อน "แก้วโวยวาย

 

 

 

 

                    " อย่าดื้อดิแก้ว  เดี๋ยวก็เหนื่อยอีกหรอก " โทโมะขู่  แล้วมันก็เหมือนไม้เด็ดที่เขาใช้กำหราบเธอบ่อยๆ ซึ่งมันก็ได้ผลทุกครั้ง 

 

 

 

 

                    " นายช่วยออก... " แก้วยังพูดไม่จบ โทโมะก็ลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะรั้งท้ายท้อยให้แก้วเข้าหาตัวเองแก้วจูบเธอ อย่างอ่อนโยน อ่อนโยนกว่าทุกครั้งที่เคยผ่านมา  

 

 

 

                    แก้วผลักอกของโทโมะให้ห่างจากตัวเอง แต่เหมือนเธอยิ่งกลับเขาออกเท่าไหร่ เขากลับกอดเธอแน่นขึ้นเท่านั้น  ชายหนุ่มจูบหญิงสาวอยู่นานจนเธอเริ่มหายใจไม่ออกก็ถอนจูบออก

 

 

 

 

                    " จะนอนมั้ย  หรือยังไม่อยากนอน " สายตาเขาดูหื่นจนหน้ากลัว  สายตาของเขาาที่จ้องมองมาที่เธอ มันทำให้เธอคิดได้ว่าเธอควรจะนอนตอนนี้ ก่อนที่จะมีงานเข้า

 

 

 

 

                    " โอเค  นอนๆ " แก้วรีบล้มตัวลงนอน หันหลังให้โทโมะ  นายหนุ่มยิ้มกริ่ม มองร่างบางที่นอนกอดตัวเองอยู่ข้างๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆเธอ 

 

 

 

 

 

                    " หลับยัง " ยิ่งอยู่ใกล้ ก็ยิ่งโหยหา ยิ่งอยู่ไกลก็ยิ่งคิดถึง  เขาแทบจะเก็บความต้องการของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อได้นอนอยู่ข้างๆเธอ  ทำไมแก้วถึงทำให้เขาโหยหาเธอได้มากขนาดนี้  มือหนาับเส้นผมนุ่มาเล่นอย่างเบามือ 

 

 

 

 

                    " ... " ไม่มีเสียงตอบรับจากเธอ  เธอคงจะหลับไปแล้ว

 

 

 

 

                    โทโมะถ้าวแขนชะเง้อหน้าขึ้นมองแก้ว ก่อนจะหอมแก้วเธอไปฟอดหนึ่ง แล้วล้มลงนอนกอดเอวเธอเอาไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                    " เธอกำลังทำให้ชั้ลสับสน  รู้มั้ย " เขากระซิบข้างหูเธอ ก่อนจะหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา