photographer : นิเทศศาสตร์! มัดหัวใจยัยคนสวย k-pop

     ''เชี้ยยยย! กล้องกู!!''

อูฮยอนเดินมาหยิบของสำคัญที่ต้องใช้ในการเรียนทุกวันขึ้น เเละด้วยสภาพเหมือนกล้องตกเเตกเเละกองอยู่ที่พื้น ทำให้อูฮยอนถึงกับต้องใจสลาย

''ใครทำของมึงว่ะ'' เซฮุนที่เดินตามมาด้วยได้เเต่จบไหล่เพื่อนที่ตอนนี้ ความรู้สึกเหมือนใจสลาย 

''มีเรื่องอะไรกันหรอ...'' เสียงหวานๆที่ตามไล่หลังมาจากไหนก็ไม่รู้ดึงขึ้น

''อ่าวพี่ โชรงครับ คือกล้องของอูฮยอนเขาเเตกน่ะครับ''เซฮุนพูดพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนรักของตน ที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจใดๆทั้งสิ้น นอกจากกล้องของตน

''เเล้วใครทำละ?''โชรง

''ผมก็ไม่ทราบครับ มาถึงผมก็เจอสภาพนี้เเล้ว''เซฮุน 

''ใครทำกล้องเพื่อนพัง!!!'' โชรงหันไปตะโกนดังลั่นทำให้เรียกร้องความสนใจจากคนในสตูดิโอได้ไม่น้อยเลยที่เดียว

''ไม่เป็นไรครับพี่ เดี้ยวผมซื้อใหม่ก็ได้''เสียงเศร้าๆปนสะอืนดังมาจากข้างหลังของเจ้าตัว 

ทุกคนมองมาที่อูฮยอนที่ตอนนี้ขายาวๆกำลังจะก้าวออกไปจากสตูดิโออย่างเรียบง่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

ขายาวๆก้าวไปเรือยๆจนถึงหน้า หอเเละทิ้งตัวลงนั่ง 

''เเม่....มันพังเเล้ว...อึก..ผมขอโทษ...อึก..ผมดูเเลมันได้ไม่ดี...'' อูฮยอนทิ้งตัวลงนั่งร้องไห้อย่างไม่เเคร์สายตาคนรอบข้างว่าคนอื่นจะคิดยังไง เพียงเเต่ตอนนี้มีสิ่งที่หน้าเสียใจมากกว่านั้นมากกว่าการอับอายผู้คนมากมาย 

''นัม อูฮยอน...''เสียงใสๆดังมาจากด้านหน้าของอูฮยอน

อูฮยอนเงยหน้าเพื่อพบว่าคนข้างหน้าคือใคร...

''อ่าว..พี่โชรง..ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ ^^''รอยยิ้มที่เเฝงไปด้วยความเสียใจมากมายปรากฎบนใบหน้าของอูฮยอน 

''โกหกไม่เนียนเลยยยยย ^^ นายเเอบมองพี่หรอ?'' โชรง

''ป่าวนะครับ 0//0 ผมไม่ได้มอง ไอ้โอเซฮุนมันเเกล้งผม..''อูฮยอน

''โชรง! กลับบ้านกัน'' เสียงทุ่มๆดังขึ้นมาจากด้านข้างของผม 

ทำให้ผมเเละรุ่นพี่ต้องหันหน้าขึ้นไปมอง 

''อ่าววว มาร์ค...ไปๆกลับบ้านกันๆ'' เเล้วรุ่นพี่โชรงก็ลุกขึ้นไปหาคนที่ชื่อว่ามาร์คเเล้วเดินจากผมไปโดยที่ไม่หันมาหาผมสักนิด..

''บ้ายบายนะครับ รุ่นพี่ '' รอยยิ้มบางๆฝุดขึ้นมาบนใบหน้าของอูฮยอน  ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขายิ้มหลังจากที่พึงร้องไห้ด้วยอย่างง่ายๆ 

................เวลา เที่ยงของวันรุ่งขึ้น..................

ปึก!! (เสียงชนอะไรบ้างอย่าง)

''ผมขอโทษครับๆๆ'' อูฮยอนพนมมือขึ้นอย่างเกรงกลัว 

''ลุกขึ้นมาสิ ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก''มือหนาๆของคนตรงหน้ายื่นมาให้อูฮยอนจับ 

อูฮยอนคว้ามือของคนตรงหน้าเเล้วลุกขึ้นทันที เผยให้เห็นร่างของผู้ชายคนนึง มีผัวค่อนข้างเข้มเเต่ไม่ถึงกับดำ คิ้วที่หนา เเละผมสีควันบุหรี่

''ผมชื่อ คิมจงอิน เรียกไคก็ได้ นายเรียนก็นิเทศนิ ไม่เป็นไรใช่มั้ย'' ไคถามเเละมองอาการของคนตรงหน้า 

''555 ผมไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอูฮยอนครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ''อูฮยอน

''ไปๆ นายกำลังจะไปเรียนใช่มั้ย ไปพร้อมกันเลยไปๆ''ไค

เเละทั้งสองก็เดินมาจนถึงหน้าสตูดิโอเเละเห็นร่างของเซฮุนยื่นอยู่

''อารายเนื่ยยยยยย มีเพื่อนใหม่เเล้วลืมกันเลยหรอ''เซฮุนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง เเละจ้องมองมาที่ไคอย่างเป็นมิตร 

''ผมเซฮุนนะครับ โอ เซฮุน ^^''เซฮุน

''อ้าครับบ ผมไคนะ ^^ ''ไค

.......................................ติดตามตอนต่อไป......................................