ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ฟาง จับชายคนนี้ดีๆ เดี๋ยวแม่ต้องร่ายคาถาแล้วล่ะ อาการของเค้าเริ่มทรุดลงแล้ว”แม่ฟางพูด

ฟางจึงรีบจับชายคนนั้นที่ดิ้นไปมาบนเตียง ล๊อคไว้ ก่อนที่แม่ของฟางจะชูไม้กายสิทธิ์เพื่อร่าย

คาถา

 

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

ประตูห้องนอนชายคนนั้นถูกเปิดออก นำด้วยป๊อปปี้ เขื่อนและชาวบ้าน4-5คน

 

 

 

 

 

 

“จับได้คาหนังคาเชา นี่ไงแม่มดที่ติดต่อกับซาตาน”ป๊อปปี้ชี้ไปที่ฟางและแม่ฟางทันที

 

 

 

 

 

“นังแม่มด พวกปิศาจนี่จะทำร้ายคนป่วยให้ตายอีกรึ”ชายคนหนึ่งในกลุ่มชาวบ้านรีบพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ พวกเราไม่ได้ทำร้ายเค้า แต่พวกเราจะช่วยเค้าต่างหากล่ะ”ฟางอธิบาย

 

 

 

 

 

 

“ช่วยงั้นรึ ช่วยด้วยวิธีอื่นสิ คนเจ็บต้องไปหาหมอ ข้าในฐานะผู้ตรวจการของหมู่บ้านนี้ ข้าจะไม่

ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายลูกบ้านข้าได้อีกแล้ว จับนังปิศาจ2แม่ลูกไปเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้สั่งให้ชาว

บ้านจับฟางและแม่ออกไปที่ลานกลางหมู่บ้านทันที ฟางและแม่ดิ้นขัดขืนก่อนจะถูกจับใส่กรงไม้

กลางหมู่บ้านขนาดใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคนดูเอาไว้ให้ดี 2แม่ลูกที่อยู่ท้ายหมู่บ้านคือแม่มดจริงๆ และพวกเราก็จับได้ในขณะที่พวกันกำ

ลังจะฆ่าคนป่วย แสดงว่าพวกมันติดต่อกับปิศาจที่มาทำลายหมู่บ้านพวกเราจริงๆ”ป๊อปปี้ตะโกนให้

ชาวบ้านรับรู้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง ข้ากับแม่ไม่ใช่ผู้ที่ติดต่อกับซาตาน ไม่ใช่ปิศาจ พวกเราแค่ช่วยเหลือคนเท่านั้น”ฟางจับ

ลูกกรงที่ขังแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยงั้นรึ งั้นดูชายผู้นี้สิ ทำไมถึงอาการยังไม่ดี”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะให้เขื่อนประคองชายคนนั้นเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“บอกไปสิ ว่า2แม่ลูกนั่นทำอะไรเจ้า”เขื่อนกระซิบข้างหูชายผู้เคราะห์ร้ายผู้นั้น ป๊อปปี้หันขวับไปที่

ชายผู้นั้นแล้วจ้องไปที่ดวงตา เนื่องจากร่างกายและจิตใจที่อ่อนแอจากการป่วยทำให้ถูกสะกดจิต

โดยง่ายดาย

 

 

 

 

 

 

 

“พวกนางทำร้ายฆ่า พวกนางหมายจะให้ข้าตาย นางร่ายคาถาอะไรไม่รู้ใส่ข้า โอ้ย ข้าเจ็บปวด

เหลือเกิน ข้าเจ็บ ข้าปวดหัว”ชายคนนั้นพูดก่อนจะดิ้นทุรนทุรายแล้วเลือดก็ไหลออตามตัวก่อนจะ

ขาดใจตายต่อหน้าต่อตาทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นแล้วใช่มั้ยว่าการที่2แม่ลูกยังอยู่ที่นี่ จะเป็นอันตรายแก่ทุกคนที่นี่ เพราะพวกนางคือ

ปิศาจ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฆ่ามัน ฆ่ามัน”เสียงชาวบ้านตะโกนร้องบอกให้ฆ่าฟางและแม่กอดกันแน่นด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อน พวกนั้นจะมาฆ่าใครสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ไม่ได้นะ”เฟย์วิ่งมากับแม่แก้วแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

“แต่แม่ของหญิงคนนั้น เค้าร่ายคาถาใส่ชายคนนี้จนต้องคำสาปแก่ความตายนะ”เขื่อนแย้ง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เมื่อคืน2แม่ลูกผู้นี้คอยช่วยเหลือข้าและคนเจ็บในโบสถ์ ถ้าเป็นแม่มดที่ติดต่อกับปิศาจหรือ

ซาตานจริงก็ต้องเข้าโบสถ์ไม่ได้สิ”แม่ของแก้วแย้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วชายผู้นี้ที่ถูก2แม่ลูกรักษาเล่าจะยอมให้เค้าตายฟรีๆงั้นรึ”ป๊อปปี้แย้ง

 

 

 

 

 

 

“นั่นคือสิ่งเราหาคำตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไร แต่เมื่อคืนข้าอยู่ในโบสถ์กับท่านป้า ข้าเห็นหมด

ว่า2แม่ลูกผู้นี้ช่วยเหลือทั้งคนเจ็บและคนที่สิ้นหวังนี่รึจะเป็นแม่มดได้”เฟย์และพวกในโบสถ์แย้ง

ทำให้ป๊อปปี้รู้สึกขัดใจมาก

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ เพื่อใน2แม่ลูกพิสูจน์ความจริง เราจะขังนางไว้ที่นี่คืนนี้ แล้วเรามาดูกันว่าถ้านางคือแม่มดที่

ชั่วร้ายจริงๆ นางต้องตามพรรคพวกของนางมาที่หมู่บ้านนี้แน่ๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปที่ฟางและแม่

ก็จะสะบัดเสื้อโค้ทยาวแล้วเดินกลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “นังแม่มด นังใจดำอำมหิต ไปตายซะ”ชาวบ้านต่างเอาข้างของพยายามปาเข้าไปโดนฟางและแม่

ในกรงขังและสาปแช่งด้วยความเกลียดชังต่างๆนานา แม่ฟางดึงฟางไปกอดแล้วเช็ดคราบไข่ที่ปา

ใส่ลูกสาว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะฟาง มีแม่อยู่นี่ทั้งคน แม่จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกของแม่ได้แน่นอน”แม่ฟาง

กอดปลอบฟาง

 

 

 

 

 

 

“แม่จ๋า ฟางก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายแม่ได้เหมือนกัน”ฟางพูดแล้วกอดแม่แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 “หยุดเลยนะ พอแล้วเลิกทำร้ายคนอื่นสักที มีอะไรก็แยกย้ายกลับไปบ้านใครบ้านมันได้แล้ว นี่ฟ้า

จะมืดแล้วนะ”เฟย์และแม่แก้วรีบวิ่งมาห้ามชาวบ้านก่อนจะสั่งแล้วชาวบ้านต่างแยกย้ายกลับไปเมื่อ

โดนไล่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปบอกพวกปิศาจวัวซะเขื่อน ว่าคืนนี้ได้เวลาสนุกอีกคืนแล้ว”ป๊อปปี้ยิ้มร้ายๆออกมาก่อนจะสั่ง

เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตกดึก ฟางและแม่ยังนอนกอดกันอยู่ในกรงขังกลางหมู่บ้านด้วยความหนาวเหน็บเพราะเริ่มจะเข้า

หน้าหนาวแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

แซกๆ จู่ๆเหมือนมีเสียงบางอย่างทำให้ฟางลืมตาตื่นขึ้น

 

 

 

 

 

 

“มะ แม่จ๋า นั่นมันพวกปิศาจวัวนี่จ้ะ”ฟางตกเมื่อเห็นปิศาจวัวเข้ามาในหมู่บ้าน5-6ตัว

 

 

 

 

 

“ฟาง เงียบไว้ลูก เราลองดูต่อไปก่อน”แม่ฟางพูดแล้วกอดลูกสาวไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ปิศาจบุก”ชาวบ้านคนหนึ่งกำลังเดินกลับเข้าบ้านตะโกนร้องก่อนจะวิ่งหนีไป ปิศาจวัวพวกนั้น

รีบวิ่งตามก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของผู้คนในหมู่บ้านที่หาทางหนีทีไล่จากพวกปิศาจวัว

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ทำยังไงดีจ้ะ พวกชาวบ้านกำลังเดือดร้อน”ฟางหันไปพูดกับแม่ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางแม่ยืมไม้กายสิทธิ์ของเราหน่อย”แม่ฟางพูดเพราะไม้กายสิทธิ์ตัวเองนั้นถูกป๊อปปี้ยึดไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ”ฟางพูดแล้วยื่นไม้กายสิทธิ์ให้แม่ตัวเอง ตอนนี้ในเมื่อทุกคนกล่างหาว่าเธอกับฟางเป็นแม่มด

แล้ว แต่นี่ทุกคนกำลังเดือดร้อน เธอจึงไม่มีทางเลือก แม่ฟางรีบร่ายคาถาไปที่ด้านหนึ่งของกรง

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหว ทำให้ฟางและแม่ฟางกระเด็นไปชิดอีกด้านหนึ่งของลูกกรงขัง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง รีบหนีไปที่โบสถ์และนำชาวบ้านไป”แม่ฟางสั่ง ฟางหมายจะวิ่งไปตามคำสั่งแม่แต่ชะงักเมื่อ

ปิศาจวัวเดินมาทางเธอ ฟางรีบถอยหลังกลับไปหาแม่แม่ฟางรีบง้างไม้กายสิทธิ์เตรียมปกป้องลูก

แต่ชะงักเมื่อปิศาจวัวก้มลคุกเข่าต่อพวกเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“นายหญิง พวกเรามาช่วยนายหญิงแล้ว”ปิศาจวัวที่นำตัวอื่นๆพูดขึ้นก่อนจะทำความเคารพฟางและ

แม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ พวกเราไม่ใช่นายหญิงของเจ้านะ”ฟางพูดอย่างตกใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

บึ้ม

 

 

 

 

 

เสียงเหมือนระเบิดดังขึ้น ป๊อปปี้นำคบเพลิงนำชาวบ้านชายตรงมาที่พวกของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าพวกแกจะต้องมารับหัวหน้าของพวกแก พวกเรา จับไว้อย่าให้รอด”ป๊อปปี้สั่งชาวบ้าน

ชาวบ้านลุกเฮ ก่อนจะถือคบไฟตรงไปจับปิศาจ แต่เพราะเป็นปิศาจจึงหลบหนีและออกไปจาก

หมู่บ้านได้อย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยข้านะ”ฟางร้องเมื่อพยายามจะวิ่งหนีแต่ถูกป๊อปปี้ดึงไปไว้ในอ้อมกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

“จะหนีไปไหน หึๆ”ป๊อปปี้ยิ้มร้ายๆก่อนจะลากฟางกลับมาที่กลางหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรลูกข้านะ ปล่อยลูกข้า”แม่ฟางพูดเมื่อถูกชาวบ้านจับแล้วพยายามขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเจ้ากล้ามากนะที่เรียกให้พวกปิศาจกลับมาทำลายหมู่บ้านอีกครั้งหนึ่ง นังแม่มด”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่มิสเตอร์พอลไหวตัวทัน เตรียมชาวบ้านชายดักซุ่มดูคืนนี้ว่าพวกเจ้าจะเรียกปิศาจมาอีกมั้ย

แล้วเป็นอย่างที่คิด พวกเจ้าเรียกปิศาจมาช่วยพวกจริงๆนังแม่มด”ชาวบ้านคนหนึ่งว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง พวกข้าไม่รู้เรื่อง น้าจ้ะ น้าก็เห็นเรา2แม่ลูกมานานพวกเราไม่เคยเลยนะจ้ะที่จะทำร้ายใคร

จะมีก็แต่ผู้ตรวจการคนใหม่นี่ล่ะที่เข้ามาแล้วก็มีแต่เรื่อง มีแต่ปัญหา”ฟางพูดแล้วหันขวับไปมองร่าง

สูงที่ล๊อคตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 “อย่ามาพูดพล่อยๆนะนังแม่มด มิสเตอร์พอลเป็นคนดี ช่วยเหลือพวกเรา ช่วยพวกเราให้ไหวตัว

ทันต่อเรื่องชั่วๆที่แกกับแม่ของแกวางแผนจะทำลายหมู่บ้านของเรา นังปิศาจร้าย”สาวคนนั้นว่า

ฟางและตรงไปทำร้ายฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอแล้ว พอให้หมดนั่นล่ะ เลิกทำร้ายผู้ต้องหากันสักที ถ้า2คนนี้คือแม่มดจริง ข้าว่าพวกเราต้อง

เนรเทศพวกนางออกไปจากหมู่บ้านของเราซะเพื่อความสงบสุข”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ถ้าจะเนรเทศไปก็เอาข้าไปคนเดียวอย่าให้ลูกข้าไป ลูกข้าไม่ใช่แม่มด”แม่ฟางพูด

 

 

 

 

 

“มีอะไรมาพิสูจน์ แม่เป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างงั้นนั่นล่ะ”ชาวบ้านว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางไม่ใช่แม่มด ฟางเป็นมนุษย์”แม่ฟางพยายามเถียงเพื่อปกป้องลูกสาว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่แม่มดงั้นหรอ ดี งั้นข้าจะพานางไปพิสูจน์กับพวกล่าแม่มดที่อยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งเอง”ป๊อปปี้

พูดจบก็ลากฟางไปอีกทางโดยที่ฟางร้องไห้หาแม่ที่ถูกจับแยกไปขังอีกที่อย่างน่าสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วว่าพระเอกเรื่องนี้ร้ายลึก จอมวางแผน 

 

ตอนต่อไปมาดูกันว่าฟางจะโดนอะไรบ้าง นี่ขนาดยังไม่พากลับปราสาทนะเนี่ยยย