She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

เพี๊ยยยย

"มันจะมากเกินไปแล้วน่ะ"ฟางตบลงที่แก้มใสๆของอดีตแฟนหนุ่มอย่างจัง

"ไม่มากหรอก สับรางเก่งน่ะเรา หึ"ป๊อปปี้พูดแล้วแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะในลำคอ

"ไอ่ป๊อป"

ผั่ว เขื่อนชกไปที่ใบหน้าหล่อของป๊อปปี้

"นี่สำหรับที่แกเหยียดหยามฟางแกไม่เห็นใจฟางตอนนี้แกก็นึกถึงภาพเมื่อก่อนบ้างแค่เค้าไม่ให้โอกาสแค่นี้แกถึงกับต้องโมโหพลานใส่คนนั้นพลานหาคนนี้ขนาดเพื่อนแกยังไม่เว้น"

"ฮึก ฮือ"ฟางทนไม่ไหวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเค้ารีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที นี่มันอะไรกันเหตุการณ์นี้ทำให้เธอสับสนและหวั่นไหวไปไม่น้อยและเกือบใจอ่อนให้เค้าแต่เค้ากลับมาเหยียดหยามเธอนี่แค่ลองใจเค้าดูยังทำกันได้ขนาดนี้โอกาสต่อไปคงจะยากอยู่หรอก

 "ฟางพี่ขอ"ป๊อปปี้ที่ยังไม่ทันได้พูดจบฟางก็วิ่งออกไปแล้ว

"ไม่ทันแล้วหละป๊อปแกอย่าใจร้อนสิฉันรู้ว่าแกหึงที่ฟางใกล้ใครแต่นี่แกหึงไม่รู้เรื่องแม้กระทั่งเพื่อนแกยังหึงเลย เอาน่ะฉันเอาใจช่วยถ้าแกคิดจะกลับไปจิงจังกับฟางจริงๆไม่ใช่แค่หลอกให้เค้ารักฉันก็จะช่วยแก"เขื่อนพูดแล้วเดินไปตบที่ไหล่ป๊อปปี้เบาๆ

"ฉันขอโทษน่ะ"

"ไม่เป็นไร เออแล้วเรื่องพิมแกเครียรึยัง"

"ยังเลยฉันกะว่าจะเครียวันนี้ให้จบๆไปเลย"

"อืมก็ดี แล้วก็ตามตื้อขอโอกาสจำไว้น่ะเว้ยอย่าวู้วาม"เขื่อนพูดก่อนจะเดินจากไป

เฮ้อเจออุปสักอย่างหนักเลยล่ะสิรู้ใจตัวเองก็ช้าไปต้องทำให้เรื่องที่เคยง่ายกลับต้องยากขึ้นกว่าเดิมนี่คือกำแพงที่จะต้องพังมันให้ได้สู้ๆเว้ยเพื่อใจตัวเอง

มาแร้วรอบดึกเลย ป๊อปปี้จะง้อฟางได้ไหมน่ะ หรือว่าต้องเสียฟางไป

เอาใจช่วยกันหน่อยน๊าาาาาาาาา