She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

"ไม่เลยฟาง อย่าคิดอย่างนั้นอีกน่ะ พี่บอกกับฟางว่าพี่จะมารับมาส่งฟางก็คือตามนั้นโอเค เลิกคิดได้แล้ว"โทโมะพูดแล้วยีหัวฟางเบาๆเพราะความไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องของเขา

"พี่โทโมะฟาง ฮึกๆฮือ"ฟางพูดสะอึกสะอื้นพร่ำร้องไห้อย่างหนักพร้อมโผล่กอดโทโมะหน้าขาวใสเปื้อนน้ำตาซบลงที่อกแกร่งกรานของโทโมะเพราะความอ่อนแอ

"พี่จะอยู่ข้างฟางตลอดไปใช้มั้ยพี่จะไม่ทิ้งฟางไปไหนใช่มั้ยฮือฮึกๆฮือ"หญิงสาวพูดทั้งน้ำตาตอนนี้น้ำตาเธอไหลออกมาจนหน้าอกของโทโมะเปี้ยกไปทั่ว

"ฟางจำไว้น่ะว่าพี่จะไม่มีวันทิ้งฟางไปไหนแน่นอน"โทโมะผละกอดออกจากฟางแล้วพูดออกมาก่อนจะกำชับกอดอีกครั้ง ภาพทั้งสองตอนนี้อยู่ในสายตาที่อาฆาตหึงหวงของใครบางคนที่แอบเฝ้ามองเค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

"หยุดร้องไห้ได้แล้วครับคนดีของพี่ป่ะขึ้นรถกันเดี๋ยวพี่จะพาไปกินติมเอาไหม"โทโมะผละกอดออกแล้วค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ฟางเบาๆก่อนจะเอ่ยปากชวนเธอไปกินไอติมเพื่อปรับอารมณ์และบรรยากาศไม่ให้เธอเศร้าไปมากกว่านี้ ทั้งสองขึ้นรถแล้วโทโมะก็ขับรถออกไปโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีรถสปอร์ตคันหรูขับตามเค้าทั้งสองไป

หน้าร้านไอติม

ในขณะที่ทั้งสองกำลังลงรถ

อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอ........................??

"ฮัลโลค่ะ"ฟางได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองก็โทรศัพท์หยิบมาดูว่าใครโทรมาแต่เบอที่โทรมานั้นเป็นเบอที่เธอไม่เคยรู้จักและเป็นเบอที่ไม่ได้เมมไว้เธอจึงรีบรับสายก่อนที่เบอแปลกนั้นจะตัดไปเสียก่อน

"(ฟาง อยู่ไหน)"

"พี่เขื่อนหรอค่ะฟางอยู่หน้าร้านไอติมอะคะเอ่อพี่เอาเบอใครโทรมาอ่ะค่ะฟางไม่เห็นรู้จักเลย"

"(ชั่งเถอะรีบกลับบ้านเร็วฟ้ามันออกไปหาฟางเดี๋ยวฟ้าจะไม่เจอฟางน่ะ)"

"ฟ้ามาทำไมค่ะ"

"(อะอะเอ่อเอิ่มฟ้ามันมีเรื่องจะปรึกษาอ่ะรีบกลับน่ะเดี๋ยวฟ้ามาจะไม่เจอเรา)"

"เออคะๆๆ"ฟางตอบแล้วตัดสายทิ้งไป

"มีอะไรมั้ยฟาง"โทโมะถามฟางเมื่อเห็นหน้าพร้อมอาการงงๆของเธอ

"ป่าวคะฟางว่าเรากลับกันก่อนมั้ยค่ะฟางต้องรีบกลับบ้านเพราะว่าฟ้าเค้ามาหาฟางอ่ะคะ"หญิงสาวพูดออกมาโดยไม่รู้เลยว่าคนที่โทรมานั้นไม่ใช่เขื่อนแต่เป็นใครบางคน

ใครคือคนโทรมาหาฟาง

ใครคือคนที่ขับรถตามฟางกับโทโมะ

เค้าจะเป็นใครคนเดียวกันหรือไม่ติดตามตอนหน้าน๊าาาคร๊าาาา