รักนะ ไอบี้ของผม

ตอนที่ 9

ป่านนี้ฮยองยังไม่เอาอาหารมาให้ผมเลยอ่ะ ให้ตายสิผมคงต้องอดอาหารมื้อกลางวันนี้ใช่มั้ย? 

แอด~ (เสียงเปิดประตู)

นั่นไงมาแล้ว -..-

"ฮยอง! ทำไมพึ่งมาครับ -3-"

"มีธุระนิดนึง"

"ธุระทำอะไรของฮยอง!"

"เออน่า อ่ะนี่ข้าวผัดหมู"  ฮยองยื่นข้าวผัดหมูมาให้ผม "แล้วแผลเป็นไงบ้าง"

"ก็เจ็บเหมือนเดิมอ่ะ แต่ก็พอเดินได้แล้วครับ"

"เดี๋ยวฉันต้องไปซื้อยาก่อน กินข้าวก็ระวังด้วยล่ะ พอกินเสร็จแล้วก็วางไว้ก่อนไม่ต้องเดิน เข้าใจ?"

"ครับฮยอง ^^"

"ดีมาก"  ฮยองยื่นมือมาจับหัวผมและขยี้ให้มันฟู "เดี๋ยวฉันมา"

ฮยองพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องผม 

ส่วนผมหรอ? ยังไม่กินข้าวหรอก อยากกินนะแต่ตอนนี้ผมกินไม่ลงแล้วอ่ะ

แอด~

เอ๊ะ! นี่ฮยองยังออกจากห้องไปไม่ถึง 1 นาทีเลยนะ สงสัยลืมของ...

"แบคฮยอน..."

"!!!"  

ไม่ใช่ฮยองครับ! แต่เป็นลูกอมแทนที่มาหาผม 

เธอมาทำไมกัน...

"นะ...นายเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"..."

"ฉันได้ข่าวว่านายโดนเศษแก้วบาด"

"..."

"ฉันขอโทษนะ..."

"เธอมาทำไม"  

"ฉันแค่เป็นห่วงนาย"

"แล้วไอตี๋นั่นล่ะ"  ไอตี๋นั่นก็คืออีผู้ชายคนนั้นแหละครับที่ผมผลักจนมันเกือบล้มลงน้ำพุกลางสวนน่ะ "เลิกกับมันแล้วหรือไง"

"ก็...ใช่ ฉันเลิกกับเขาแล้ว" 

"ไม่มีที่ไปเลยมาให้ฉัน? หรอ?"

"แบคฮยอน..."

"เฮอะ ใช่มั้ยล่ะ?"

"ชะ...ใช่"  ใจนึงผมก็อยากกลับไปหาเธอ แต่อีกใจนึงมันก็รู้สึกไม่อยากกลับไปหาเธอเลย -^- แต่ผมก็ไม่เสียดายระยะเวลาหรอกที่เราคบกันมา2 ปีหรอก ก็เธอเป็นคนเลิกหนิ  "เรากลับมาเป็นเหมือนนะ"

"..."

"นะ แบคฮยอน..."

"สัญญา..."

"???"

"สัญญาก่อนสิ ว่าจะไม่ทิ้งฉันไปไหนอีกแล้ว"  อ้ากกกกกกกก ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ! ทำไมผมถึงใจอ่อนอย่างนี้ ทำไม T^T  

"สัญญาสิ ฉันขอโทษนะที่พูดกับนายไปแบบนั้น"

"ไม่เป็นหรอก"

"อ๊ะ! แบคฮยอนฉันนัดแม่ไว้อ่ะ พอดีเวลามันยังไม่ถึงฉันก็เลยมาเยี่ยมนายก่อน ตอนนี้ฉันต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวตอนเย็นฉันมาเยี่ยมใหม่"

"อืม บาย~"  ผมโบกมือบ๊ายบานเธอ ก่อนที่เธอจะออกไปจากห้องผม ทำไมนะ ถึงแม้ผมจะกลับมาคบกับเธอใหม่ แต่ความรู้สึกผมก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว...

____________________________________________

ตอนนี้ไรท์แต่งสั้นหน่อยเพราว่าติดไปต่างจังหวัด ㅠ ㅠ ขอโทษน้าาาา T3T