ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ พอแค่นี้ได้”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางจัดการวอร์มร่างกายตอนเช้าเสร็จก็เอาน้ำแร่มาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“แหม พอดีกันหน่อยนี่ใส่ใจเทคแคร์กันดีนะครับเพื่อน”เขื่อนเดินมาเห็นป๊อปปี้และฟางก็แซว

 

 

 

 

 

“แหงล่ะ ยัยนี่ทำตัวเป็นเด็กดีไม่ดื้อแล้วชั้นจะดุทำไม”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ใครบอกล่ะ ชั้นน่ะเป็นเด็กดีอยู่แล้ว นายน่ะเลิกแกล้งชั้นต่างหากล่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“อะไร ชั้นไม่ได้แกล้ง เธอดื้อเองนี่นา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ได้ดื้อนะ”ฟางเริ่มโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆพอกันทั้งคู่นั่นล่ะ ชมไม่ทันไรทะเลาะกันอีกละ เหนื่อยจริงๆ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เถอะน่า ทะเลาะกันบ้างดีบ้างสร้างสีสันในชีวิต แล้ววันนี้แกไปไหนเนี่ย”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าจะพาแบมไปแคสละครซะหน่อยน่ะ ช่วงนี้ต้องดันหน่อย น้ำกำลังขึ้นๆ”เขื่อนพูดแล้วรีบพาแบ

มออกบ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

“โห งานนี้เขื่อนนี่เตรียมปั้นแบมเต็มที่เลยนะเนี่ย”โทโมะเดินเข้าบ้านมาแล้วพูดกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเข้ามาทำไม งานการไม่มีทำรึไงอีตาซุปเปอร์สตาร์”แก้วเตรียมตัวจะไปถ่ายละครก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าต้องไปถ่ายโฆษณาที่เกาหลีตั้ง3วันอ่ะนะ เลยจะแวะมาหาแม่เขื่อนกับเขื่อนมัน แบบคนมัน

โกอินเตอร์ไม่ใช่ย่ำต๊อกอยู่แต่ในประเทศแบบเธอ ยัยห้อย”โทโมะหันมาว่า

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็เชิญไปโกอินเตอร์เลยสิยะมาทำทำไม”แก้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วถ้าอยากไล่ให้โทโมะมันไปไวๆก็อัดเสียงตัวเองด่าโทโมะใส่มือถือมันสิ ให้มันเอาไปฟังตอน

ไปทำงานที่โน่น เพราะรายนี้เค้าไม่ได้ยินเสียงเธอด่าเค้าจะกินไม่ได้นอนไม่หลับไปล่ะ”ป๊อปปี้เห็น

แก้วและโทโมะก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ไร้สาระชั้นจะคิดถึงยัยนี่ได้ไงกัน ชั้นโทโมะนะ ไม่ใช่ฟลุ้คพระเอกหนุ่มแสนดีของยัยนี่”โท

โมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อเหรอ รู้ตัวดีนี่อีตาซุปตาร์ปากเสีย นายน่ะแม้จะดังกว่าพี่ฟลุ้คแต่บอกไว้เลยว่าพี่เค้าน่ารักกว่า

นายเป็นร้อยเท่า”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยห้อย ถ้าชั้นกลับมาเมื่อไหร่นะ ชั้นจะเอาที่มาร์กปากไปฝากเธอจะได้ปากเลิกห้อยเลิกกัด

ชั้น”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่จะว่าไปแล้วโทโมะกับแก้วก็น่ารักเหมาะกันจริงๆนะดูสิพอจะไปเกาหลีก็แวะมาหากันด้วย”ฟาง

พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย พอเลยฟาง ไปแล้วดีกว่าเดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ทัน”โทโมะรีบพูดก่อนจะขับรถออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ ยิ้มอะไรล่ะยัยแสบ เดี๋ยวทานข้าวแล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เราจะออกไปข้างนอกกัน”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า แล้วจะออกไปไหนล่ะวันนี้”ฟางถามต่อด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 “เลิกถามน่าไปๆเดี๋ยวสายพอดี”ป๊อปปี้พูดก่อนจะไล่ฟางเข้าบ้านไปทานข้าวและสั่งให้ฟางไป

จัดการกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย พาชั้นมาที่ค่ายทำไม รึว่าพ่อนายเรียกตัวให้ชั้นไปอัดซิงเกิ้ลแรก”ฟางถามเมื่เดินตามป๊อปปี้

เข้ามาด้านในค่ายเพลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซิงเกิ้ลแรกอะไรล่ะ ชั้นมาทำธุระ เลยพาเธอมาด้วย พามาดูบรรยากาศในบริษัท”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“อ้าวพี่คนนั้น มาทำอะไรที่นี่หรอฮะ”ระหว่างที่ป๊อปปี้กำลังคุยกับพนักงานมิณทร์ก็เดินมาทัก

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวน้อง วันนั้นน้องทั้งร้องทั้งเต้นเก่งมากเลยนะ”ฟางจำมิณทร์ได้ก็รีบชม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แหงล่ะ พวกเราเป็นเด็กรุ่นใหม่ก็ต้องไฟแรงธรรมดาไม่เหมือนป้าเต้นแรงๆแล้วปวดไขข้อ”แต้

งกิ้วเดินมาแขวะฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเหอะยัยเด็กบ้า คำก็ป้า2คำก็ป้านะ”ฟางหงุดหงิดจะเข้าไปเอาเรื่องกับแต้งกิ้ว

 

 

 

 

 

 

“ยัยแสบอย่าก่อเรื่อง ป่ะไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางขึ้นลิฟท์ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันกรรมการวันนั้นนี่ โห เห็นทะเลาะกันไหงมาด้วยกันล่ะ”มิณทร์พูดเมื่อมองป๊อปปี้และฟางขึ้น

ลิฟท์ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายจะพาชั้นมาทำไมที่นี่เนี่ย”ฟางถามเมื่อป๊อปปี้พาขึ้นมาชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

“พามาเรียนนอกสถานที่ยังไงล่ะ”ป๊อปปี้ยักคิ้วกวนๆก่อนจะเปิดประตูให้ฟางเข้าไปในห้องโล่งๆห้อง

หนึ่งที่มีกระจกปิดล้อมรอบ คล้ายกับห้องซ้อมเต้น แต่ในห้องนั้นคนมาก่อนแล้วอยู่กลุ่มหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป๊อปจะเอาพวกเด็กฝึกหัดมาเรียนActingหรอ เอามาทำไมที่นี่มีแต่พวกนักร้องนักแสดง”จีจี้ผู้

จัดการส่วนตัวของเฟย์เห็นป๊อปปี้จูงมือฟางเดินเข้ามาด้านในก็รีบเดินมาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เอามาทำไม รู้เรื่องกับเค้าหรอ”เฟย์เหล่มองแล้วเบ้ปากใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางเป็นศิลปินฝึกหัดของที่นี่ภายใต้ความดูแลของผมแล้ว ผมอยากจะพาฟางมาลอง

เรียนactingกับทุกคนเพื่อฝึกบุคลิกภาพตัวเองไม่เห็นจะแปลก จริงมั้ยครับครู”ป๊อปปี้พูดแล้วหัน

ไปยิ้มให้ครูที่สอนacting class

 

 

 

 

 

 

 

 

“เชอะ ที่แท้ก็พวกเด็กเส้น”เฟย์มองฟางที่เป็นเด็กในการดูแลของป๊อปปี้ที่เป็นลูกเจ้าของค่ายก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวฟาง เห็นมั้ยพี่กะแล้วว่าฟางต้องได้เป็นศิลปินที่นี่จริงๆด้วย พี่ดีใจด้วยนะ”แบงค์ที่มา

เรียนactingที่นี่วันนี้ก็เดินข้าไปยินดีกับฟางก่อนจะจับมือฟางทั้ง2ข้างอย่างสนิทสนมต่หน้าคนอื่นๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆ ไหนๆก็มาสายแล้วก็เริ่มเรียนตอนนี้เลย ครูครับ สอนต่อจากเมื่อกี้เลยนะครับ”ป๊อปปี้เห็น

ท่าทางของแบงค์ที่เข้าหาฟางแบบรุกก็รีบพูดดักคอ ก่อนจะดึงงฟางไปนั่งห่างๆแบงค์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะ เรามาต่อจากเมื่อกี้นี้เลยนะคะ วันนี้ครูจะให้นักเรียนทุกคนรับส่งบทบาทอารมณ์รัก

เหมือนกับตอนแรกๆที่หนุ่มสาวเค้าจีบเค้าง้อกัน เอาล่เฟย์ขึ้นมาแสดงต่อเลยค่ะ แล้วจับคู่กับเอี๊

ยง”ครูพูดแล้วให้เฟยืลุกขึ้นไปทำการแสดง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ชั้นไม่เคยเรียนการแสดง นายะให้ชั้นมาเรียนทำไม ชั้นอยากเป็นนักร้องเฉยๆนะ”ฟางเขยิบ

ไปใกล้ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่มุมห้องแล้วรีบถาม ด้วยความประหม่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“การเป็นนักร้องที่นั้นเราต้องทำโชว์ของงเราให้มีคุณภาพ การเรียนการแสดงก็ถือเป็นการช่วยเรื่อง

โชว์สดบนเวทีไม่ให้เราเคอะเขิน เรียนไปเหอะน่า มันมีผลที่ดีกับเธอนะยัยแสบ”ป๊อปปี้พูดแล้วดัน

ฟางกลับไปนั่งที่เดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางตื่นเต้นเดี๋ยวฟางกับพี่คู่กันก็ได้นะ ไม่ต้องกลัว”แบงค์ขยับตัวมานั่งข้างฟางแล้วยิ้มอย่าง

อ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะพี่แบงค์”ฟางยิ้มอย่างดีใจเมื่อรุ่นพี่ที่แสนดีของงเธอยังคงทำตัวน่ารักและเป็นห่วง

เธอไม่เปลี่ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะจ้ะ ต่อไปฟางกับแบงค์ขึ้นมาแสดงในบทของแฟนกันงอนกันแล้วแบงค์ต้องง้อฟางนะ”ครู

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ฟาง จ๋า พี่ไม่ได้มีใครนอกจากฟางจริงๆนะ ฟางเชื่อใจพี่เถอะนะครับนะคนดีของพี่”ทันทีที่ครู

ให้สัญญาณแบงค์ก็เริ่มแสดงในบทบาทที่ตัวเองรับทันที

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางให้อภัย”ฟางที่เขินกับสายตาอบอุ่นของแบงค์รีบตอบตกลงทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ ยัยบ้า เค้าให้เธองอน รีบให้อภัยง่ายๆแบบนี้ได้ไงเล่า”ป๊อปปี้ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วดุฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเห็นพี่แบงค์เค้าขอโทษชั้นก็ให้อภัยเค้าเพราะเค้าไม่ได้ผิดอะไรนี่นา”ฟางพูดตามตรง

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ยัยบ้า เข้าใจมั้ยมันคือบทบาทสมมุติน่ะ เธอนี่ช่วยมีสติคิดหน่อยสิ”ป๊อปปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย นี่นายว่าชั้นงั้นหรอป๊อปปี้”ฟางเห็นป๊อปปี้ดุเธอต่อหน้าทุกคนก็เถียงกลับ

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ พอๆกันทั้งคู่นั่นล่ะ”ครูเห็นเรื่องชักไปกันใหญ่ก็รีบพูดขึ้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะคะ ขอโทษ ขออีกรอบได้มั้ยคะ”ฟางรีบขอโทษทุกคนในห้องทันที

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยู่กับแบงค์ไม่มีสมาธิ งั้นผู้จัดการคนเก่งก็ออกไปแสดงให้ศิลปินในสังกัดดูสิคะ ว่าการแสดง

ให้เข้าถึงบทบาทจริงๆมันเป็นยังไง”เฟย์รีบพูดแล้วเห็นด้วยเออ ออ กับจีจี้ผู้จัดการตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ไหนๆเราก็ถือเป็นศิลปินรุ่นพี่งั้นเราก็มาแสดงกับฟางแทนแล้วกัน”ครูในคลาสพูดทำให้

ป๊อปปี้ถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินไปตรงกลางที่แสดงสลับกับแบงค์ที่ลงไปนั่งรอ

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ชอบใจร้ายกับเธอ”ป๊อปปี้พูดห้วนๆ

 

 

 

 

 

“นี่น่หรอคนมาง้อพูดไม่เห็นจะดีด้วยเลย”ฟางตกใจก็รีบพูดกลับ

 

 

 

 

“ก็เธออย่าเอาแต่ใจมากสิ ฟังชั้นบ้างอย่าดื้อ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“ไม่ได้ดื้อนะ นายนั่นล่ะใจร้าย”ฟางเถียง

 

 

 

 

 

 

“แน่ะ ยังจะมาเถียง ชั้นก็ขอโทษแล้วนะ อย่าทำตัวเด็กดิยัยแสบ หายงอนชั้นได้แล้ว ถ้าไม่หาย

งอน เธอน่ะกลับบ้านเองนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดอกเชิดหันหลังใส่ฟางบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ ไหงกลายเป็นฝ่ายชายงอนเองล่ะทีนี้”แบงค์ เอี๊ยงและคนอื่นในคลาสเหวอกันเป็นแถว

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย เค้าให้นายมาง้อชั้นนะตาบ้า นายง้อชั้นสิ”ฟางเดินมาทุบป๊อปปี้เบาๆแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย เธอนี่เป็นนักมวยรึไงเอะอะทุบเนี่ย”ป๊อปปี้ร้องแล้วรวบมือของฟาง2ข้างมาแนบอกกว้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นเลยนะ อีตาบ้า”ฟางดิ้นพยายามแกะมือออกจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ปล่อย แล้วจะทำไม หายงอนชั้นก่อนสิ”ป๊อปปี้ยักคิ้วกวนๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ นายดุชั้นต่อหน้าทุกคน เรื่องอะไรให้อภัยง่ายๆ”ฟางรีบพูดแล้วดิ้นหนี ป๊อปปี้ได้ทีรีบรอบตัว

มากอด

 

 

 

 

 

 

“เอ้า เธอไม่มีสติเองชั้นต้องดุในฐานะผู้ดูแลเธอนี่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ล่ะทำไมไม่ดุที่บ้านยะ ชั้นเองก็อายเปนนะ แล้วนี่ก็ปล่อยได้แล้วตาบ้า”ฟางดิ้นขลุกขลักเมื่อ

ป๊อปปี้รัดแน่นกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

“อยากให้ปล่อยก็หายงอนชั้นสิ ยัยแสบ”ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆก่อนจะกอดฟางแน่นไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

“ไม่หายย่ะ แล้วจะทำไม”ฟางรีบว่าแล้วยักไหล่กวนๆใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่หายงอน ชั้นก็จะจูบเธอต่อหน้าทุกคนนี่ไงล่ะ รึอยากลอง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ก่อนจะโน้มหน้าไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ไม่เอานะ พอแล้ว หายงอนแล้วก็ได้ตาบ้า”ฟางรีบเอามือดันหน้าป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

“หายแน่นะ ถ้าหายจริงๆเดี๋ยวพาไปกินไอติมแล้วงดวิ่งวันนึง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายพูดจริงนะๆ เอาๆขอเพิ่มท้อปปิ้งด้วยนะๆ”ฟางยิ้มอย่างดีใจเมื่อป๊อปปี้ใจดีงดการวิ่งให้เธอก็รีบ

พูดก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะยิ้มและหหัวเราะออกมาด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล้ะ ถึงแม้บทจะพลิกนิดๆหน่อยๆแต่ก็ถือว่าตีโขทย์ได้สำเร็จนะ เอาล่ะ เริ่มบทบาทต่อไปกัน

เลยเนาะทุกคน”ครูพูดแล้วบอกให้ป๊อปปี้ไปพักได้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินมานั่งที่เดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เด็กเส้น”เฟย์เห็นฟางแสดงบทบาทสมมุติได้ดีกับป๊อปปี้ก็รีบว่าทำให้ป๊อปปี้ที่กำลังจะนั่งได้ยินก็

เดินกลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ด้เป็นเด็กเส้น เธอเข้ามาเป็นศิลปินฝึกหัดนี้ได้เพราะความสามารถล้วนๆ และถึงแม้ว่าชั้นจะ

เป็นลูกของบอสก็จริงแต่เวล่งานเราทำงานริงไม่ใช้เส้นสาย ถ้ายัยนี่ผิดชั้นก็ลงโทษ ถูกชั้นก็ชม

ไม่มีการเล่นเส้นอะไรทั้งนั้น”ป๊อปปี้เดินมาพูดยาวเหยียดใส่เฟย์ก่อนจะเดินกลับไปนั่ง ฟางมอง

ป๊อปปี้ที่ช่วยพูดให้เธอก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ถึงจะชอบเถียงกันแต่คู่นี้เค้าก็ดูแลกันนะ5555

 

 

ขอโทษน้า เน็ตมันไม่ค่อยดีเลยไม่ค่อยได้อัพ มาอัพแล้วจ้า อย่าหายไปไหนนะ