รักต้องห้าม [Poppy Fang Ft. Kaew]

8.3

เขียนโดย WriterZ

วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.07 น.

  4 ตอน
  24 วิจารณ์
  8,844 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 มกราคม พ.ศ. 2558 16.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) มุมบ้าๆของเจ้านาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

     "ถังสุดท้าย แฮ่กๆ"ฟางยกถังน้ำถังสุดท้ายมาใส่ถังที่ไว้สำหรับใส่น้ำรดน้ำต้นองุ่น ซึ่งมีอยู่สิบกว่าถังแต่ก็เป็นงานที่สบายๆของเธออยู่แล้ว เพราะเธอและแก้ว ผู้เป็นพี่สาวของเธอ เป็นคุณหนูที่ไม่ได้อยู่ในคราบของคุณหนูขี้วีนเอาแต่ใจ เธอถูกเลี้ยงและอบรมสั่งสอนมาอย่างดี แม่ของเธอสอนเธอให้ทำทุกอย่างตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ทำงานบ้านยันซ่อมเครื่องจักรรถยนต์ต่างๆ เธอเป็นคนฉลาดเพราะได้แม่ของเธอมา แต่เธอมักจะต่างกับแก้วตรงที่เธอแก่นและห้าวหาญ ตรงข้ามกับแก้วที่ดูเรียบร้อยและอ่อนโยน

 

 

     "เฮ้ย ไอ้นี่ทำงานได้เยี่ยมจริงๆ"สมนึกเดินมาหาฟาง พร้อมกับน้ำเย็นๆใส่แก้วมาให้

 

 

     "ขอบคุณฮะ ว่าแต่ลุงมีงานอีกป่าวฮะ ผมจะได้ไปทำ"ฟางปัดมือก่อนจะถามสมนึก

 

 

     "จะว่ามีก็มีน่ะ แต่เอ็งทำได้หรอ"สมนึกมองฟางอย่างสงสัย

 

 

     "งานอะไรหรอฮะ ?"ฟางเอียงคอมองลุงสมนึกที่อยู่ตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          เรือนเพาะชำ..

 

 

     "ก็ที่นี่แหละที่ข้าจะให้เอ็งมาทำ"สมนึกเดินนำมาที่เรือนเพาะชำ เพราะไร่ภาณุไม่ได้มีแค่เฉพาะไร่องุ่นเท่านั้น แต่มีเรือนเพาะชำขนาดใหญ่ที่ปลูกดอกไม้นานาชนิด เป็นดอกไม้ทีมีอยู่ในประเทศไทย และก็มีอยู่ที่ต่างประเทศอีกด้วย

 

 

     "โอ้โห ใหญ่จังเลยฮะ สวยๆทั้งนั้นด้วย"ฟางเดินไปดูดอกไม้ต่างๆ สมนึกมองฟางที่เดินไปหาดอกไม้อย่างชอบอกชอบใจก็อดยิ้มตามไม่ได้ 

 

 

     "ลุงนึกฮะ แล้วปกติใครเป็นคนดูแลที่นี่หรอฮะ"ฟางที่นึกขึ้นได้ก็ถามสมนึกทันที

 

 

     "ก็ไอ้เขื่อนกับเจ้าโฟร์มันแหละ"สมนึกพูดถึงยัยลูกสาวตัวแสบกับเจ้าหลานตัวดีที่ตอนนี้แอบไปอู้งานที่ไหนแล้วก็ไม่รู้

 

 

     "อ่าว แล้วเค้าไปไหนกันหรอฮะ"ฟางมองไปรอบๆ แทบจะไม่มีใครเลย

 

 

     "มันชอบอู้งานหน่ะ สองคนนี้ เผลอไม่ได้เลย"สมนึกส่ายหัวช้าๆให้ทั้งสอง

 

 

     "ลุงนึกค้าบบบ !"เสียงเจื้อยแจ้วของเขื่อนดังมาแต่ไกลๆ ก่อนจะมีเสียงฝีเท้าวิ่งมาหาเขา พร้อมกับโฟร์

 

 

     "ไอ้เขื่อน โฟร์ ไปไหนกันมา"สมนึกมองทั้งสองคนที่หอบเหนื่อยตรงหน้า

 

 

     "ผมไปท้ายไร่มาครับ นายเรียกให้ไปช่วยที่ท้ายไร่"เขื่อนพูด พร้อมหอบเหนื่อยต่อ

 

 

     "ช่วยอะไรของเอ็ง"สมนึกว่าพลางครุ่นคิด

 

 

     "ก็พยากรณ์อากาศบอกว่าพายุจะเข้าครับ นายก็เลยรีบไปทำฝายชะลอน้ำ แล้วก็ให้เอากระสอบทรายไปวางกั้นไม่ให้น้ำทะลักเข้ามาในไร่หน่ะครับ"เขื่อนอธิบายให้สมนึกฟัง

 

 

     "งั้นเดี๋ยวข้าจะไปช่วยอีกแรง"สมนึกว่า ก่อนจะค่อยๆเดินออกไป แต่ทว่าฟางกลับวิ่งออกไปก่อน สร้างความแปลกใจให้ทั้งสามที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นอย่างมาก

 

 

     "ฟาง ฟาง เอ็งจะไปไหน"สมนึกตะโกนเรียกฟาง แต่คนตัวเล็กวิ่งออกไปไกลแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     "เดี๋ยวเอาไปวางไว้แถวนู่นน่ะ ตั้งขึ้นประมาณสี่กระสอบสลับๆกัน แล้วก็.."ป๊อปปี้อธิบายงานให้คนในไร่ฟัง ก่อนที่ฟางจะวิ่งเข้าไปหาเขา

 

 

     "นายฮะ มีอะไรให้ผมช่วยรึป่าว"ฟางหอบเหนื่อยเพราะเธอวิ่งมาตั้งแต่เรือนเพาะชำมายันท้ายไร่

 

 

     "มึงทำงานของมึงเสร็จแล้วหรือไง?"ป๊อปปี้หันมามองฟาง

 

 

     "เสร็จนานแล้วฮะ"ฟางพูด ก่อนจะเอามือปาดเหงื่อของตัวเอง

 

 

     "อ่ะ นี่ผ้าเช็ดหน้า"ป๊อปปี้ยื่นผ้าเช็ดหน้าสีน้ำตาลให้เธอ

 

 

     "เอ่อ ขอบคุณฮะ"ฟางรับมา ก่อนจะนำมาเช็ดหน้าและคอของเธอ

 

 

     "ตรงนี้ไม่มีงานอะไรให้มึงทำหรอกน่ะ ออกไป"ป๊อปปี้เขียนงานพร้อมพูดไล่ฟาง

 

 

     "เอ่อ แต่นายฮะ ผมทำได้น่ะครับนาย"ฟางยืนยันคำเดิม และยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน

 

 

     "กูบอกว่าไม่มีก็คือไม่มี มึงจะอะไรนักหนาว่ะ!"ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางดังลั่น

 

 

     "แต่ นายฮะ"ฟางที่กำลังจะขอร้องคนตรงหน้าอีกครั้ง ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

 

 

     "ไม่ได้ยินรึไง ว่าพี่ป๊อปเค้าไร่แก ยังหน้าด้านอยู่ตรงนี้ทำไม"หวายที่ใส่แว่นตากันแดดมองมาที่ฟาง ก่อนจะค่อยๆเดินมาหาป๊อปปี้ พร้อมเกาะแข้งเกาะขาทำตัวอย่างกับปลาหมึกเดินได้

 

 

     "พี่ป๊อปเหนื่อยมั้ยค่ะ หวายมาให้กำลังใจน่ะค่ะ"หวายพูด พร้อมนำผ้าเช็ดหน้าของเธอมาเช็ดๆ ก่อนจะกางร่มกันแดดให้ป๊อปปี้

 

 

     "ฉันไม่ต้องการ ไอ้ทอม เมื่อกี้มึงบอกจะช่วยใช่มั้ย จะช่วยอะไรก็ไปช่วยไป ถ้าช่วยได้"ป๊อปปี้เดินหนีหวายออกมาก่อนจะเดินมาหาฟาง 

 

 

     "ฮะ เอ่อ นี่ฮะ ผ้าเช็ดหน้าของนาย"ฟางยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ป๊อปปี้ 

 

 

     "เก็บไว้กับมึงก่อน มึงไปซักให้กูด้วย กูคงไม่เช็ดต่อจากที่มึงเช็ดหรอก"ป๊อปปี้เขกหัวฟาง ก่อนจะเดินออกไป ฟางมองป๊อปปี้แบบงงๆ แล้วเดินตามป๊อปปี้ไป ทิ้งความอิจฉาไว้ให้หวายที่ยืนอยู่ตรงนั้น อะไรกัน เธอตามตื้อป๊อปปี้อยู่นานสองนานยังไม่เคยแม้แต่จะได้ทานข้าวคู่กันกับเขา แต่ไอ้ทอมนั้นมันได้ผ้าเช็ดหน้าของพี่ป๊อปไปเช็ด แถมยังเขกหัวอีก กรี๊ดด ! ฉันรับไม่ได้ ฉันอยู่กับพี่ป๊อปมานานกว่าแก พี่ป๊อปยังไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ถึงแกจะเป็นทอมแต่ยังไงก็เป็นผู้หญิง ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ฮึ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

........................................................................................................................................

 

 

WriterZ : มาแย้ววววว ฮืออ งานเยอะแยะท่วมหัวไปหมด ไม่ได้มาอัพเยย มาอัพตอนที่ 4 แล้วน้า ขอบคุณทุกการติดตามน้า ฝากเม้นโหวตกันเหมือนเดิมน่ะค้า ไม่มีอะไรมาก แค่อาจจะไม่ค่อยได้เข้าสักเท่าไหร่ก็อย่าหายไปน้า รักคนอ่านจุ้บๆ ..

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา